Καθόμασταν με τα παιδιά σε μία καφετέρια. Ήταν το τελευταίο μας απόγευμα στη Busan. Αύριο τέτοια ώρα θα ταξιδεύουμε για να γυρίσουμε πίσω. Όσο το σκεφτόμουν τόσο πιο πολύ λυπόμουν. Είχα περάσει πολύ ωραία εδώ. Ήταν ακόμη καλύτερα απ'ότι το φανταζόμουν. Δεν ήθελα να φύγουμε. Μα απ'όσο βλέπω και τους υπόλοιπους ούτε εκείνοι θέλουν.

O Jungkook έλεγε ότι μπορούσα να το κρατήσω σαν μια ωραία ανάμνηση. Εξάλλου είμαστε νέοι ακόμα και μπορούμε να κάνουμε όσα ταξίδια θέλουμε. Και τότε θα είμαστε ακόμα πιο ελεύθεροι καθώς δεν θα μας ελέγχει κανείς. Οπότε προσπαθούσα να σκέφτομαι αισιόδοξα.

"Πάω να πάρω ένα ποτήρι νερό. Θέλει κανείς άλλος;"ρώτησα τα παιδιά διακόπτοντας την συζήτηση μας.

"Θέλω κι εγώ."είπε ο Jimin.

"Κι εγώ."είπε η Ryujin.

"Φέρε μου κι εμένα ένα αν δεν σου κάνει κόπο λεμονάκι μου."μου είπε ο Taehyung χαϊδεύοντας την πλάτη μου.

Απλά ήθελε να με καλοπιάσει. Όχι, ότι δεν τα κατάφερε βέβαια.

"Οκέυ επιστρέφω σε λίγο."είπα και σηκώθηκα από την θέση μου.

Πήγα προς το ταμείο και ένα από τα άτομα που έφτιαχναν τους καφέδες έσπευσε να με εξυπηρετήσει.

"Παρακαλώ πείτε μου."είπε εκείνος.

"Θα ήθελα 4 ποτηράκια νερό."είπα.

"Ναι φυσικά. Απλά θα περιμένετε λιγάκι γιατί έχω αφήσει έναν καφέ στη μέση. Θα επιστρέψω αμέσως."είπε εκείνος.

"Εντάξει! Πάρτε τον χρόνο σας."χαμογέλασα ευγενικά.

Οι καημένοι είχαν τρελαθεί. Δεν ήξεραν ότι ένας μεγάλος αριθμός μαθητών από το σχολείο μας θα καθόταν στην συγκεκριμένη καφετέρια. Μα ο Jimin είχε κάνει ήδη γνωστό ότι στο συγκεκριμένο μέρος έχει τις πιο ωραίες ζεστές σοκολάτες και τους πιο ωραίους καφέδες.  Οπότε όταν οι καθηγητές μας άφησαν λίγες ώρες το απόγευμα να κάνουμε ότι θέλουμε όλοι ήρθαν εδώ. Αν δεν άκουγαν τον Jimin άλλωστε που ήταν από τα πιο δημοφιλή άτομα στο σχολείο και ήταν από τη Busan ποιον άλλον θα άκουγαν;

Έβλεπα τα άτομα που έφτιαχναν τους καφέδες να πηγαίνουν από 'δω κι από 'κει γρήγορα για να προλάβουν τις παραγγελίες και ένιωσα λίγο άσχημα που τους επιβάρυνα παραπάνω. Οπότε το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν απλά να περιμένω.

"Ξέρει καμία τι έγινε με τον Jaehun και την Haneul; Κάτι τρέχει μεταξύ τους. Δεν κάνουν πλέον παρέα."άκουσα τρία κορίτσια από το σχολείο μας να συζητάνε πίσω μου.

Δεν ήταν ότι κρυφάκουγα. Στην πραγματικότητα δεν με ενδιέφερε καθόλου η συζήτηση τους. Αλλά το τραπέζι τους ήταν λίγα μέτρα μακριά από εμένα οπότε ήταν αδύνατο να μην τις ακούσω.

"Δεν τα μάθατε; Χώρισαν."απάντησε μία άλλη.

"Πλάκα κάνεις!"αναφώνησε κάποια από τις υπόλοιπες.

"Γιατί; Φαινόντουσαν πολύ καλά μαζί. Πρόσφατα δεν τα είχαν φτιάξει;"ρώτησε η πρώτη.

"Ναι όντως ήταν μαζί μόνο για μία εβδομάδα. Αλλά ξέρετε τι γίνεται στις πολυήμερες εκδρομές με τα ζευγάρια. Λογικά κάτι δεν πήγε καλά με αυτούς τους δύο."απάντησε η πιο ενημερωμένη.

"Πες μου ότι δεν εννοείς αυτό που νομίζω!"

"Εννοώ ότι όπως και να το κάνουμε, κακά τα ψέματα, εφόσον στις πολυήμερες εκδρομές είμαστε πιο ελεύθεροι και ήταν όλη την μέρα μαζί, ο Jaehun θεωρείσαι καλή ευκαιρία να προχωρήσουν τη σχέση τους. Άνδρας είναι και έχει ανάγκες, ήταν στην ίδια παρέα τόσους μήνες και απλά στην τριήμερη ήρθαν πιο κοντά. Ήταν λογικό να ζητήσει κάτι τέτοιο. Αλλά φαίνεται ότι η Haneul δεν δέχτηκε. Και λογικά κατέληξε σε καβγά ή μετά το κλίμα ανάμεσα τους ήταν πολύ άβολο οπότε χώρισαν."της εξήγησε.

Κινήθηκα άβολα στην θέση μου βλέποντας το άτομο που θα με εξυπηρετήσει να φτιάχνει ακόμα τον καφέ που είχε αναφέρει πριν. Για κάποιο λόγο ακούγοντας αυτήν την ιστορία ένιωθα τρομερή ανασφάλεια. Δεν μπορούσα να σταματήσω να συγκρίνω την σχέση του ζευγαριού με την σχέση μου με τον Taehyung. Είχαμε πολλά κοινά, είμαστε στην ίδια παρέα για μήνες τώρα και στην τριήμερη ήρθαμε πιο κοντά, έχω ξεκινήσει να νιώθω πολύ άνετα μαζί του και πιστεύω ότι κι εκείνος νιώθει το ίδιο.

Οπότε επειδή είναι άνδρας και έχει ανάγκες θα μου ζητήσει να προχωρήσουμε; Και είναι εντάξει να μου το ζητήσει αν θέλει αλλά αν του πω όχι θα έχουμε την ίδια κατάληξη;

Χωρίς να το παρατηρήσω πλέον είχα χαθεί στον κόσμο μου. Το μυαλό μου ήταν πλήρως αφοσιωμένο στην συζήτηση των κοριτσιών πίσω μου.

"Και αυτό ήταν λόγος να χωρίσουν;"ρώτησε η μία από τις τρεις φίλες και τελείως ασυναίσθητα κούνησα το κεφάλι μου συμφωνόντας μαζί της.

"Το βρίσκεις παράλογο;"την ρώτησε η φίλη της.

"Προφανώς και το βρίσκω παράλογο. Μια σχέση δεν γυρίζει μόνο γύρω από το σεξ. Βγαίνουν μόνο μία εβδομάδα. Η πρώτη μας φορά θέλουμε να είναι με κάποιον που εμπιστευόμαστε. Σε μία εβδομάδα δεν προλαβαίνει κανείς να αναπτύξει σχέση εμπιστοσύνης. Εφόσον δεν ήθελε θα έπρεπε να το σεβαστεί. Όχι να πετάξει όλη την σχέση στα σκουπίδια."είπε η προηγούμενη.

Ξεκίνησα να δαγκώνω το χείλος μου σκεπτική. Είχε δίκιο. Μία σχέση θέλει χρόνο. Τα πράγματα που επρόκειτο να γίνουν για πρώτη φορά θέλουν χρόνο.

"Δεν λεω. Έχεις δίκιο. Αλλά έλα τώρα. Ποιος σκέφτεται έτσι στον αιώνα μας; Το να είσαι παρθένα στις μέρες μας είναι ντροπή. Ποιος άντρας θέλει μια γυναίκα τελείως άπειρη; Θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και απλά να πει 'ναι'. Το να προχωρήσεις την σχέση σου στην πενθήμερη είναι το καλύτερο. Δεν έχεις γίνεις πάνω από το κεφάλι σου γονείς, δεν σε ελέγχει κανείς, μπορείς να κάνεις ότι θες. Θα γινόταν έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή στο μέλλον. Γιατί να μην το προχωρήσει λίγο νωρίτερα;"είπε η φίλη της και ξαφνικά ένιωσα την καρδιά μου να βουλιάζει.

Όντως έτσι σκέφτεται ο κόσμος σήμερα; Η αλήθεια είναι ότι πολλοί συμμαθητές μου λένε ότι η ηλικία μας είναι η κατάλληλη για να ξεκινήσει η σεξουαλική μας ζωή. Αυτό εννοούσαν; Και ο Taehyung πιστεύει το ίδιο; Αν αρνηθώ θα με αφήσει; Όλοι θα ρίξουν το φταίξιμο σε μένα; Θα έχω κάνει εγώ το λάθος;

"Προφανώς γιατί δεν είναι έτοιμη!"είπε η κοπέλα προσπαθώντας να στηρίξει την άποψη της.

"Για αυτό δεν έχεις αγόρι."την πείραξε η πρώτη και η άλλη φίλη της ξεκίνησε να γελάει.

"Καλά εντάξει ότι να 'ναι. Εγώ συνεχίζω να διαφωνώ."την άκουσα να λέει ενοχλημένη.

Ένιωθα έναν κόμπο στο στομάχι μου. Μα ο Taehyung δεν μου είχε ζητήσει ποτέ κάτι τέτοιο. Οπότε ίσως κι εκείνος σκεφτόταν όπως εγώ;

Από την άλλη όμως δεν είχαμε βρεθεί ποτέ μόνοι οι δύο μας σε ένα δωμάτιο από την ώρα που επισημοποιήσαμε την σχέση μας. Πάντα ήμασταν μαζί με τα παιδιά ή με κόσμο. Μήπως απλά δεν είχε βρει την κατάλληλη στιγμή;

"Y/n όλα καλά;"άκουσα την γνώριμη φωνή του Taehyung δίπλα μου και αναπήδησα στην θέση μου.

Γύρισα και τον κοίταξα σαν να είδα κάποιο φάντασμα κι εκείνος με κοίταξε προβληματισμένος και έπειτα ανήσυχος.

"Είσαι εντάξει;"με ρώτησε και ήρθε πιο κοντά μου μα ασυναίσθητα έκανα ένα βήμα πίσω.

Αυτή η κίνηση μου τον έκανε να με κοιτάξει περίεργα. Εγώ δάγκωσα εσωτερικά το μάγουλο μου και προσπάθησα να χαλαρώσω. Το να συμπεριφέρομαι έτσι μόνο κακά θα επιφέρει. Ο Taehyung δεν είναι τέτοιο άτομο. Ο Taehyung θέλει να είμαι σύμφωνη και έτοιμη σε ότι κάνουμε. Γιατί όμως αυτό το βάρος στο στομάχι μου δεν λέει να φύγει;

"Τι τρέχει;"με ρώτησε βλέποντας ότι αντιδράω περίεργα.

"Συγγνώμη. Απλά ήμουν λίγο χαμένη στον κόσμο μου και δεν κατάλαβα καν την παρουσία σου. Είμαι μια χαρά μην ανησυχείς."του χαμογέλασα ελαφρώς.

Με κοίταξε για λίγη ώρα στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβει αν λέω αλήθεια ή όχι. Ωστόσο, γρήγορα φάνηκε να υποχωρεί.

"Ήρθα να σε βοηθήσω με τα ποτήρια. Φαίνεται να σου μιλάει πολύ ώρα μα δεν του απαντούσες."είπε και κοίταξα μπροστά.

Είδα το παιδί που είπε ότι θα με εξυπηρετήσει να με κοιτάει περίεργα και είχε αφήσει στον πάγκο 4 ποτήρια με νερό. Ένιωσα ξαφνικά πολύ αμήχανα και αμέσως απολογήθηκα. Είχαν ήδη αρκετή δουλειά για να κάθεται να ασχολείται με εμένα.

Εκείνος με διαβεβαίωσε ότι όλα είναι καλά και μαζί με τον Taehyung πήραμε τα ποτήρια κατευθυνόμενοι προς το τραπέζι μας. Τα παιδιά έδειχναν να έχουν πιάσει συζήτηση και δεν μας έδωσαν καν σημασία όταν κάτσαμε στο τραπέζι. Απλά με ευχαρίστησαν πριν συνεχίσουν το θέμα που είχαν πιάσει.

Έκατσα στην θέση μου δίπλα στον Taehyung νιώθοντας άβολα καθώς ήξερα ότι με κοιτάει. Κοιτούσα τα πόδια μου παίζοντας νευρικά με την άκρη της μπλουζας μου. Με τον δείκτη του σήκωσε το πηγούνι μου και το έστρεψε προς το μέρος του κάνοντας με να τον κοιτάξω.

"Είσαι σίγουρη ότι όλα είναι μια χαρά; Συμπεριφέρεσαι πολύ περίεργα."με ρώτησε ανήσυχος.

Δεν μου άρεσε να τον βλέπω έτσι. Ήξερε ότι κάτι τρέχει αλλά δεν μπορούσα να το συζητήσω μαζί του. Και τι να του έλεγα άλλωστε; 'Άκουσα μια παρέα κοριτσιών να λέει ότι σε μια πενθήμερη ένα ζευγάρι είναι ιδανικό να κάνει σεξ και έχω μπει σε σκέψεις για το αν εσύ συμφωνείς; Κι αν συμφωνείς θα με χωρίσεις αν δεν δεχτώ;'; Σε καμία περίπτωση δεν θα του έλεγα κάτι τέτοιο.

"Ναι όλα μια χαρά. Σου είπα ήμουν λίγο χαμένη στις σκέψεις μου και έχω πονοκέφαλο. Οπότε δεν είμαι τόσο ευδιάθετη."ένιωθα απαίσια που του έλεγα ψέματα.

"Τι σκεφτόσουν;"με ρώτησε χωρίς να είναι ικανοποιημένος από την απάντηση μου.

Έμεινα να τον κοιτάω. Έπρεπε να βρω μια δικαιολογία γρήγορα. Και να είναι πειστική.

"Την συνάντηση το βράδυ."είπα γρήγορα.

"Την ποια;"με ρώτησε.

"Την συνάντηση που μας είπε ο Jimin ότι θα πήγαινε μετά το κλαμπ σήμερα; Που θα μαζευτούν πολλά παιδιά για να πιουν και να περάσουν καλά το τελευταίο μας βράδυ εδώ;"είπα κάνοντας τον να θυμηθεί και μέσα μου ένιωσα ανακούφιση που είπα κάτι που βγάζει νόημα.

"Α ναι! Τι σκεφτόσουν σχετικά με αυτό;"με ρώτησε.

"Σκεφτόμουν να μην πάω. Δεν κοιμόμαστε καλά τις τελευταίες μέρες, έχω πολύ συχνά πονοκεφάλους και κουράζομαι εύκολα. Δεν ξέρω αν θα αντέξω να μείνω ξύπνια μέχρι πολύ αργά πάλι."του είπα.

Ωστόσο, αυτό δεν ήταν ακριβώς ψέμα. Όντως ο ύπνος μας αυτές τις μέρες ήταν πολύ λίγος και το να κοιμόμαστε στο λεωφορείο δεν ήταν και τόσο βολικό. Σήμερα το πρωί για παράδειγμα κοιμηθήκαμε μόνο 2 ώρες, από τις 5 μέχρι τις 7 γιατί 8 έπρεπε να κατέβουμε στο εστιατόριο. Όσο και να θέλαμε να αναπληρώσουμε τον ύπνο μας στο πούλμαν ήταν αδύνατο. Μας πήγαιναν συνέχεια σε διάφορα μέρη και έπρεπε συνέχεια να αποβιβαστούμε.

Ένιωθα πάρα πολύ κουρασμένη αλλά δεν μετάνιωνα για ότι κάναμε σήμερα το πρωί. Είχα περάσει υπέροχα.

"Φυσικά και μπορείς να μην πας λεμονάκι μου. Δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι τόσο. Έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω να πάνε ούτε οι υπόλοιποι εκτός του Jimin. Νιώθουν όλοι την ίδια κούραση με σένα."είπε εκείνος κι εγώ ανακουφίστηκα που έμοιαζε να πείθεται."Εντάξει;"με ρώτησε κι εγώ έγνεψα θετικά.

"Εσύ θα πας;"τον ρώτησα.

"Αν δεν πας εσύ όχι. Τι θα κάνω μόνος μου με όλους τους υπόλοιπους που θα πίνουν σαν να μην υπάρχει αύριο;"ρώτησε κι εγώ γέλασα στην ιδέα ότι και ο Jimin είναι μέσα σε αυτούς.

"Που ακριβώς πονάει το κεφάλι σου;"με ρώτησε και έσμιξα τα φρύδια μου.

"Δεν..."ξεκίνησα να λέω μέχρι που θυμήθηκα το ψέμα μου.

Ο Taehyung με κοίταξε προβληματισμένος όταν σταμάτησα να μιλάω.

"Δεν μπορώ να το προσδιορίζω ακριβώς. Είναι σε όλη την επιφάνεια του μετώπου μου."συμπλήρωσα κοιτώντας οπουδήποτε αλλού.

Ήμουν άθλια στα ψέματα και απορούσα πως δεν με είχε καταλάβει ήδη. Εκείνος γέλασε.

"Μα το προσδιόρισες τέλεια Y/n."είπε και ξεκίνησε να φιλάει το μέτωπο μου σε πολλά διαφορετικά σημεία κάνοντας με να γελάσω.

"Τι κάνεις;"τον ρώτησα γελώντας ενώ εκείνος δεν είχε σταματήσει ακόμα.

"Είπες ότι πονάς. Οπότε το φιλάω για να περάσει."είπε ανάμεσα στα φιλιά του κάνοντας με να γελάσω περισσότερο.

"Αυτό είναι πολύ παιδικό. Δεν είμαι μωρό."του είπα αν και στην πραγματικότητα μου άρεσε να με γεμίζει φιλιά.

Εκείνος απομακρύνθηκε χαμογελώντας μου κοιτώντας μέσα στα μάτια μου για λίγη ώρα. Ακούμπησε το ένα του χέρι στο μάγουλο μου και πλησίασε τα χείλη του στο αυτί μου.

"Είσαι το μωρό μου Y/n."η βαριά φωνή του χάιδεψε το αυτί μου πριν αφήσει ένα φιλί στο λοβό του αυτιού μου.

Αμέσως έστειλε ρίγη στην σπονδυλική μου στήλη και ένιωσα τα μάγουλα μου να καίνε στο καινούργιο μου προσδιορισμό. Η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει πιο δυνατά όταν ξεκίνησε να πιπιλάει το σημείο που είχε φιλήσει και δάγκωσα τα χείλη μου στο πόσο μου άρεσε αυτό που έκανε.

Απομακρύνθηκε για να με κοιτάξει. Έδειχνε ικανοποιημένος με την κατάσταση μου κι εγώ σκέφτηκα πόσο αλαζόνας είναι για να απολαμβάνει να με κάνει ερείπιο σε δημόσιο χώρο.

Τα μάτια του περιπλανήθηκαν στα χείλη μου πριν με φιλήσει σύντομα. Εγώ ενέδωσα στο φιλί του πριν απομακρυνθώ κοιτώντας τον στα μάτια.

"Απλά πάρτε ένα δωμάτιο. Σε αυτήν την εκδρομή νιώθω πιο μόνος από ποτέ!"ακούσαμε την φωνή του Hoseok.

Ξαφνικά βγαίνοντας από την φούσκα μας απόμακρυνθηκαμε γελώντας.

"Σόρρυ παιδιά. Τι λέμε;"ρώτησε ο Taehyung κι εγώ γέλασα με αυτό που είπε.

"Νομίζω έχουμε χάσει μεγάλο μέρος της συζήτησης."του είπα.

"Ξέρεις υπάρχει και η επιλογή να μην τους βλέπεις."είπε ο Jimin στον Hoseok.

"Μα πως να μην τους βλέπω όταν είναι ακριβώς μπροστά μου; Είναι άδικη η ζωή. Οι κοπέλες έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις λένε σε μένα όμως δεν έρχονται ποτέ..."ξεκίνησε πάλι να λέει δραματικά κι εγώ χαμογέλασα βλέποντας τον Jungkook να στριφογυρίζει τα μάτια του και να χτυπάει το κεφάλι του στο τραπέζι.

Η Ryujin έβαλε το χέρι της στο σημείο που χτυπούσε το κεφάλι του για να μην πονάει αργότερα. Ωστόσο, αυτό δεν τον σταμάτησε από το να συνεχίσει.

"Ελπίζω να περάσει το κεφάλι σου λεμονάκι μου."μου είπε ο Taehyung αγνοώντας τον φίλο του.

"Κι εγώ το ελπίζω."είπα ξέροντας ότι μπορεί να μην έχω πονοκέφαλο τώρα αλλά αν συνεχίσει ο Hoseοk το παραλήρημα του σίγουρα θα αποκτήσω.

-----

"Δεν το πιστεύω ότι είναι το τελευταίο μας βράδυ εδώ. Δεν θέλω να γυρίσω πίσω."είπε ο Hoseok πέφτοντας στο διπλό κρεβάτι.

"Ούτε εγώ!"παραπονέθηκε η Ryujin ξαπλώνοντας δίπλα του.

"Δεν είναι το τέλος παιδιά. Θα πάμε πολλά ταξίδια ακόμα. Σκεφτείτε προορισμό για το καλοκαίρι που θα τελειώσουν οι εξετάσεις. Πρέπει να πάμε και μόνοι μας όλοι μαζί χωρίς να έχουμε τους καθηγητές πάνω από το κεφάλι μας. Δεν μπορώ να το σκέφτομαι. Παραλία, μαύρισμα, παγωτά, beach bar, γυναίκες με μικροσκοπικά μαγιό στην παραλία..."είπε ο Jungkook ονειροπόλωντας.

"Jungkook!"τον επέπληξε η Ryujin κι εκείνος γέλασε διασκεδασμένος κλείνοντας της το μάτι.

"Για τώρα καλύτερα να σκεφτούμε το πως θα περάσουμε τις εξετάσεις. Ο καιρός περνάει."είπε ο Taehyung πριν μπει με τα νυχτερινά του ρούχα στο μπάνιο για να αλλάξει.

Είχε καταφέρει όμως να προσγειώσει τον φίλο του, ο οποίος έχασε το χαμόγελο του απότομα. Ωστόσο, δεν είχε και άδικο. Ο καιρός περνάει όντως πολύ γρήγορα και όσο σκέφτομαι ότι μετά από αυτή την εκδρομή θα πρέπει να γυρίσουμε στην γνωστή ρουτίνα σχολείο-σπιτι-διάβασμα τρελαίνομαι. Μα ξέρω ότι δεν είμαι μόνη μου σε αυτό και καθησυχάζομαι κάπως.

"Θα έρθει κανείς μαζί μου σήμερα;"ρώτησε ο Jimin φανερά ανεβασμένος μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο αφού είχε πάει να διευθετήσει το θέμα των ποτών με τα παιδιά που θα παραχωρήσουν το δωμάτιο τους για να μαζευτούν όλοι.

"Εγώ και το λεμονάκι θα πέσουμε για ύπνο."φώναξε ο Taehyung μέσα από το μπάνιο κι εγώ κούνησα το κεφάλι μου σαν επιβεβαίωση.

"Εγώ είμαι πτώμα."είπε η Ryujin έχοντας κλειστά τα μάτια της όντας ακόμα ξαπλωμένη στο διπλό κρεβάτι.

"Κι εγώ το ίδιο."είπε ο Jungkook."Οπότε καλά να περάσεις."

Περιμέναμε και την απάντηση του Hoseok μα ποτέ δεν ήρθε. Γύρισαμε και τον κοίταξαμε για να τον βρούμε να κοιμάται ήδη στην μια πλευρά του διπλού κρεβατιού. Γελάσαμε όλοι σιωπηλά καθώς δεν θέλαμε να τον ξυπνήσουμε.

"Εντάξει οπότε υποθέτω θα τα πούμε πάλι το πρωί. Αφήστε μου το ένα μονό κρεβάτι άδειο. Θα έρθω το πρωί να κοιμηθώ. Όταν μου στείλουν μήνυμα θα φύγω."είπε εκείνος καθισμένος στην άκρη του διπλού κρεβατιού απασχολούμενος με το κινητό του.

"Y/n θα μου φέρεις τις πυτζάμες μου από το δωμάτιο μας;"ρώτησε η Ryujin και από την χροιά της φωνής της κατάλαβα ότι ήταν έτοιμη να την πάρει ο ύπνος.

"Ναι, θα πήγαινα έτσι κι αλλιώς να φέρω και τις δικές μου. Δεν περάσαμε καθόλου από το δωμάτιο μετά το κλαμπ."της είπα και πήρα τα κλειδιά του δωματίου μας από το κομοδίνο δίπλα μου.

"Επιστρέφω σε λίγο."είπα και βγήκα από το δωμάτιο των αγοριών πηγαίνοντας προς το δικό μας.

Η αλήθεια είναι ότι δεν νυστάζω καθόλου. Ήμουν σίγουρη ότι οφειλόταν στην υπερένταση από το κλαμπ και ήταν θέμα χρόνου να νιώσω κουρασμένη πάλι.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μας και μπήκα μέσα. Βρήκα τις πυτζάμες μας και της κράτησα στα χέρια μου ενώ σκάναρα τα μάτια μου στο χώρο σε περίπτωση που έχω ξεχάσει κάτι. Τα μάτια μου έπεσαν πάνω στο υγρό ντεμακιγιάζ και το πήρα μαζί μου μαζί με τους δίσκους ντεμακιγιάζ καθώς και οι δύο δεν είχαμε ξεβαφτεί.

Η πόρτα του δωματίου χτύπησε και παραξενεύτηκα. Ποιος είναι τώρα; Αφού εμείς δεν είμαστε στο δωμάτιο μας σχεδόν ποτέ και όσοι μας γνωρίζουν το ξέρουν. Μήπως ήταν οι καθηγητές; Μήπως ήθελαν να δουν αν είμαστε στο δωμάτιο μας;

Άνοιξα το φως του μπάνιου σκεπτόμενη να πω ότι η Ryujin ήταν μέσα αν και εφόσον δεν γινόταν θόρυβος δεν ξέρω κατά πόσο θα ήμουν πειστική. Άφησα στο κρεβάτι μας τα πράγματα μας και πήγα να ανοίξω νιώθοντας τρομερά αγχωμένη.

Ανοίγοντας την πόρτα είδα τον Taehyung απ'έξω, ο οποίος στηριζόταν στην κάσα περιμένοντας να του ανοίξω. Ανακουφίστηκα μόλις τον είδα κι εκείνος μπήκε μέσα χωρίς να περιμένει να του δώσω άδεια.

"Τι κάνεις εδώ; Νόμιζα ότι ήταν κάποιος καθηγητής και τρόμαξα."είπα αφήνοντας μια ανάσα που δεν ήξερα ότι κρατούσα.

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και κατευθυνόμενη προς το εσωτερικό του δωματίου έκλεισα και το φως στο μπάνιο.

"Σόρρυ που σε τρόμαξα λεμονάκι μου. Μου είπε η Ryujin να σου πω να φέρεις μαζί και το ντεμακιγιάζ ή όπως ακριβώς το λένε τέλος πάντων."είπε εκείνος.

Σήκωσα τα πράγματα μας που τα είχα αφήσει στο κρεβάτι μας και του έδειξα το υγρό και τους βαμβακερούς δίσκους για ντεμακιγιάζ.

"Είχα προνοήσει."του είπα "Πάμε να κοιμηθούμε."του είπα παίρνοντας τα κλειδιά πάλι στα χέρια μου και βγήκαμε έξω.

Εκείνος στην διαδρομή δεν έχανε ευκαιρία να με πειράζει και να με κάνει να γελάω. Αν ήταν καθηγητές στον όροφο μας θα τους είχαμε ξυπνήσει σίγουρα. Αλλά προφανώς ο Taehyung ήξερε ότι στο συγκεκριμένο όροφο υπάρχουν μόνο κορίτσια.

Όταν φτάσαμε στον όροφο των αγοριών σταθήκαμε μπροστά από την πόρτα του δωματίου τους και περίμενα ο Taehyung να βγάλει τα κλειδιά για να ανοίξει. Εκείνος παρόλα αυτά απλά χτύπησε την πόρτα.

"Δεν έχεις κλειδιά;"τον ρώτησα.

"Τα πήρε ο Jimin για να γυρίσει το πρωί. Θα μας ανοίξουν τα παιδιά."είπε εκείνος.

Άκουσα κοιμισμένα βήματα πίσω από την πόρτα και έκανα εικόνα την Ryujin να έχει μόλις ξυπνήσει και να έρχεται να μας ανοίξει. Ήταν η μόνη που ξυπνούσε με το παραμικρό. Το ότι κοιμήθηκε όμως τόσο γρήγορα ήταν αστείο.

Επιχείρησε να ανοίξει την πόρτα μα η πόρτα δεν άνοιγε. Έσμιξα τα φρύδια μου και κοίταξα τον Taehyung, ο οποίος με κοιτούσε κι εκείνος προβληματισμένος.

"Ποιος είναι;"άκουσα την αγουροξυπνημένη φωνή της Ryujin μέσα από την πόρτα.

"Ryujin εγώ και ο Taehyung είμαστε. Άνοιξε μας."της είπα υπομονετικά.

"Y/n η πόρτα δεν ανοίγει."είπε εκείνη κι εγώ συνοφρυώθηκα ακόμα περισσότερο.

"Γιατί;"ρώτησα περισσότερο τον εαυτό μου.

Ένιωσα το τηλέφωνο μου στις τσέπες μου της ζακέτας μου να βουίζει και το έβγαλα γρήγορα. Είδα το όνομα της Ryujin να αναγράφεται στην οθόνη και προβληματίστηκα για άλλη μία φορά. Γιατί με παίρνει τηλέφωνο;

"Έλα."είπα όταν το σηκώθηκα.

"Σε πήρα για να μην φωνάζουμε εγώ στο δωμάτιο κι εσύ στο διάδρομο. Λογικά ο Jimin κλείδωσε την πόρτα όταν έφυγε από το δωμάτιο και πήρε τα κλειδιά μαζί του για να επιστρέψει το πρωί. Του στέλνω μήνυμα τώρα για να δω σε ποιο δωμάτιο είναι. Όταν απαντήσει θα σου πω για να πάτε να πάρετε τα κλειδιά εντάξει;"μου είπε.

"Εντάξει ας το κάνουμε έτσι."της είπα και το κλείσαμε.

"Τι έγινε;"με ρώτησε ο Taehyung.

"Πήρε ο Jimin τα κλειδιά μαζί του και κλείδωσε την πόρτα."του απάντησα.

"Τι ηλίθιος!"κοροϊδέψε ο Taehyung γελώντας ελαφρά και στηρίχθηκε στην κλειστή πόρτα.

Στριφογύρισα τα μάτια μου στο πόσο άνετος ήταν. Βαριέμαι πάρα πολύ να ψάχνουμε δωμάτια για να τον βρούμε.

"Ξέρεις σε ποιο δωμάτιο είναι;"τον ρώτησα.

"Όχι. Δεν ασχολήθηκα παραπάνω από τη στιγμή που μου είπες ότι δεν θα πας."μου απάντησε.

"Τέλεια!"είπα ειρωνικά.

"Εντάξει λεμονάκι μην αγχώνεσαι. Μπορούμε να του στείλουμε μήνυμα."

"Το κάνει ήδη η Ryujin. Απλά περιμένουμε απάντηση τώρα."του είπα.

Το κινητό μου δονήθηκε στην τσέπη μου για άλλη μία φορά και αμέσως το έβγαλα ξέροντας ήδη ότι ήταν η Ryujin. Ήμουν ανακουφισμενη που ο Jimin ανταποκρίθηκε τόσο γρήγορα γιατί συνήθως δεν το κάνει.

"Έλα Ryujin. Σε ποιο δωμάτιο είναι;"ρώτησα.

"Y/n έστειλα μήνυμα στον Jimin και δεν απαντούσε οπότε τον πήρα τηλέφωνο αλλά το κινητό του είναι απενεργοποιημένο. Δεν υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσουμε μαζί του."μου είπε εκείνη.

"Και τώρα;"την ρώτησα εγώ ανήσυχη σκεπτόμενη ότι δεν θα κοιμηθώ όλο το βράδυ.

"Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να πάρεις τον Taehyung και να κοιμηθείτε στο δωμάτιο μας."μου πρότεινε.

Η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει πιο δυνατά ακούγοντας την πρόταση της. Κοίταξα τον Taehyung απέναντι μου κι εκείνος με κοιτούσε ήδη προσπαθώντας να καταλάβει από τις εκφράσεις μου τι λέγαμε.

"Τι;"την ρώτησα νιώθοντας ξαφνικά άβολα.

"Ξέρω ότι καταλαβαίνεις τι λέω Y/n. Έτσι κι αλλιώς κι εδώ το ίδιο θα κάνατε. Οπότε είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα."είπε εκείνη ενώ χασμουριόταν και κατάλαβα ότι απλά ήθελε να κοιμηθεί σε σχέση με μένα που είχα υπερένταση. "Εκτός αν θες να χτυπήσεις σε όλες τις πόρτες του ορόφου μέχρι να τον βρεις."

Ναι... Καλύτερα όχι αυτό.

"Καλά Ryujin θα τα πούμε το πρωί υποθέτω."της είπα και τράβηξα τον Taehyung μαζί μου πηγαίνοντας προς το δωμάτιο μας.

"Που πάμε;"με ρώτησε κι εγώ του έκανα νόημα ότι θα του εξηγήσω αργότερα.

"Αν αποφασίσει ο Jimin να ανοίξει το τηλέφωνο και απαντήσει στα μηνύματα μου θα σου στείλω μήνυμα. Αλλιώς θα τα πούμε το πρωί."είπε εκείνη κι εγώ σκεπτική κοίταξα τα ρούχα στα χέρια μου.

"Κι εσύ τι θα φορέσεις; Δεν έχεις πυτζάμες."της είπα.

"Μην σε ανησυχεί αυτό. Θα πάρω κάτι του Jungkook. Δεν υπάρχει πρόβλημα."είπε εκείνη.

"Εντάξει τότε."

"Θα τα πούμε. Καληνύχτα και σε σένα και στον Taehyung."είπε εκείνη.

"Καληνύχτα."της είπα και κλείσαμε το τηλέφωνο.

Μόλις έβαλα το κινητό μου μέσα στις τσέπες μου για άλλη μια φορά είχαμε ήδη φτάσει μπροστά από το δωμάτιο μας. Άνοιξα την πόρτα με τα κλειδιά και μπήκαμε μέσα μαζί.

"Θα κοιμηθούμε εδώ σήμερα."ανακοίνωσα στον Taehyung."O Jimin δεν απαντάει. Έχει απενεργοποιημένο το κινητό του."του εξήγησα κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

"Δεν ξαφνιάζομαι. Είναι εντάξει λεμονάκι μου."είπε εκείνος άνετος.

Φαινόταν πολύ χαλαρός σε σχέση με μένα που ήμουν για κάποιο λόγο πολύ αγχωμένη. Βέβαια αυτό από τη μια ήταν καλό. Αν ήταν κι εκείνος αγχωμένος θα μου μετέδιδε το άγχος του και το κλίμα θα ήταν πολύ άβολο. Από την άλλη όμως εκνευριζόμουν. Για ποιο λόγο εκείνος ήταν ήρεμος κι όχι εγώ;

Ξεφύσισα και άφησα τις πυτζάμες της Ryujin πάνω στην βαλίτσα της και πήρα μαζί μου τα δικά μου πράγματα για να πάω στο μπάνιο.

"Πάω να αλλάξω. Μπορείς να διαλέξεις πλευρά στο κρεβάτι. Θα έρθω σε λίγο."του είπα.

"Ω τι τιμή να διαλέγω εγώ!"αστειεύτηκε κάνοντας με να γελάσω και στριφογύρισα τα μάτια μου παιχνιδιάρικα.

"Ναι ότι πεις!"τον ειρωνεύτηκα.

"Μην αργήσεις!"τον άκουσα να μου φωνάζει όταν έκλεισα την πόρτα του μπάνιου πίσω μου.

Πριν φορέσω τις πυτζάμες μου ξεκίνησα να ξεβάφομαι. Περνούσα τους δίσκους για ντεμακιγιάζ από όλα τα σημεία που  ήμουν βαμμένη ενώ κοιταζόμουν στον καθρέφτη. Μα δεν έλεγα με τίποτα να ηρεμήσω.

Ξέρετε τι γίνεται στις πολυήμερες εκδρομές με τα ζευγάρια. τα λόγια των κοριτσιών από την καφετέρια ήρθαν στο μυαλό μου σαν να τα ακούω αυτή τη στιγμή.

Ξεκίνησα να τρίβω τα μάτια μου πιο γρήγορα με αποτέλεσμα να σταματήσω να σκέφτομαι αλλά ήταν αδύνατο.

Άνδρας είναι και έχει ανάγκες, ήταν στην ίδια παρέα τόσους μήνες και απλά στην τριήμερη ήρθαν πιο κοντά. Ήταν λογικό να ζητήσει κάτι τέτοιο.

Η αλήθεια είναι ότι τώρα που εγώ και ο Taehyung θα είμαστε τελείως μόνοι μας μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα και να μου ζητήσει πράγματα που δεν μπορούσε να ζητήσει και να κάνει πριν μπροστά σε όλους τους άλλους. Και μόνο στην σκέψη όμως ένιωθα πολύ άβολα.

Έλα τώρα. Ποιος σκέφτεται έτσι στον αιώνα μας; Το να είσαι παρθένα στις μέρες μας είναι ντροπή. Ποιος άντρας θέλει μια γυναίκα τοειως άπειρη; Θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και απλά να πει ναι. Το να προχωρήσεις την σχέση σου στην πενθήμερη είναι το καλύτερο. Δεν έχεις γίνεις πάνω από το κεφάλι σου, δεν σε ελέγχει κανείς, μπορείς να κάνεις ότι θες. Θα γινόταν έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή στο μέλλον. Γιατί να μην το προχωρήσει λίγο νωρίτερα;

Ένιωσα έναν κόμπο να δένεται στο στομάχι μου πετώντας τους δίσκους που χρησιμοποίησα στον κάδο. Πήρα την μπλούζα της πυτζάμας μου και την πέρασα πάνω από το κεφάλι μου αφού έβγαλα πρώτα τα ρούχα μου.

Και τι γίνεται αν δεν είμαι έτοιμη να προχωρήσω; Θα χωρίσουμε; Απλά επειδή δεν θέλω. Σκέφτονται όντως έτσι οι νέοι στις μέρες μας; Δεν νομίζω ότι η σκέψη μου είναι παράλογη.

Ξεφύσισα και φόρεσα την φόρμα της πυτζάμας. Δεν είχε νόημα να κάθομαι να σκέφτομαι έτσι τώρα. Ο Taehyung προς το παρόν δεν είχε δείξει να θέλει κάτι παραπάνω από μένα και μου έδινε χώρο όταν το χρειαζόμουν. Οπότε δεν χρειαζόταν να το υπεραναλύω.

Βγήκα από το μπάνιο βάζοντας τα ρούχα του club μέσα στη βαλίτσα μου. Δεν είχα καθόλου όρεξη να την φτιάξω από τώρα για αύριο. Οπότε απλά θα το κάνω το πρωί ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξυπνήσω πιο νωρίς.

Κατευθύνθηκα προς το κρεβάτι ενώ ο Taehyung είχε ήδη μπει κάτω από τα σκεπάσματα και με περίμενε. Είχε περάσει το ένα χέρι του κάτω από το κεφάλι του ενώ καθόταν στο κινητό του μα σαν είδε ότι πήγαινα προς το μέρος του το εκλεισε και μου άνοιξε το πάπλωμα για να μπω μέσα.

"Μα τι τζέντλεμαν!"τον πείραξα κι εκείνος γέλασε.

"Την προσέχω εγώ την κοπέλα μου!"είπε κι εγώ του χαμογέλασα ενώ είχα κάτσει πλέον στο κρεβάτι.

Για κάποιο λόγο ακουγόταν τόσο ωραία όταν ο ίδιος με αποκαλούσε κοπέλα του. Ο προσδιορισμός αυτός σε συνδυασμό με την φωνή του ήταν σαν μελωδία στα αυτιά μου και με γέμιζε με ένα σωρό συναισθήματα.

Ήρθε κοντά μου και πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου ενώ ετριψε ελαφρώς το πρόσωπο του στο βαθούλωμα του λαιμού μου κάνοντας με να γελάσω. Ένιωθα λες και με γαργαλούσε.

"Επιτέλους κοιμόμαστε σε ένα φυσιολογικό κρεβάτι λεμονάκι κου. Τα μονά κρεβάτια εδώ είναι πολύ στενά και για τους δύο μας."σχολίασε εκείνος ανακουφισμένος.

"Για αυτό υποτίθεται ότι είναι μόνα βασικά. Δεν θα έπρεπε να είναι για δύο."τον διόρθωσα κι εκείνος άφησε ένα 'τς' να φύγει από τα χείλη του.

"Δεν το δέχομαι."δήλωσε και κατσουφιασμένος μετακίνησε το κεφάλι του πάνω στο στήθος μου.

Δεν ήταν η πρώτη φορά βέβαια. Συνήθως κοιμόταν έτσι. Μου είχε πει ότι του αρέσει να ακούει την καρδιά μου. Τον νανούριζε.

"Και πάλι η στάση σου δεν θα αλλάξει τίποτα."γέλασα ελαφρώς με το σχόλιο του.

Δεν μου έδωσε απάντηση και ξεκίνησα να χαϊδεύω τα απαλά μαλλιά του. Έτσι θα τον βοηθούσα να κοιμηθεί πιο γρήγορα. Όμως εγώ δεν ήθελα να κοιμηθώ. Είχα υπερένταση.

"Νυστάζεις;"τον ρώτησα ενώ παράλληλα χαΐδευα ακόμα τα μαλλιά του.

Εκείνος ύψωσε το πιγούνι του και με κοίταξε.

"Λίγο. Εσύ;"με ρώτησε κι εκείνος.

"Εγώ έχω υπερένταση."του είπα κι εκείνος μου χαμογέλασε.

Έφυγε από πάνω μου και στήριξε με το ένα χέρι το κεφάλι του ενώ ήταν γυρισμένος στο πλάι και το άλλο ήταν γύρω από την μέση μου.

"Εντάξει λοιπόν. Δεν θα πέσουμε για ύπνο. Θα κάτσουμε να μιλήσουμε."είπε και με τράβηξε πιο κοντά του.

Εγώ γέλασα με την έκφραση του μα ένιωσα άσχημα. Ήταν λογικό να θέλει να ξεκουραστεί.

"Αν θες να πέσουμε για υπν..."ξεκίνησα να λέω αλλά εκείνος ακούμπησε τα χείλη του πάνω στα δικά μου διακόπτοντας με με ένα σύντομο φιλί.

"Θα σου κάνω παρέα μέχρι να νυστάξεις."μου είπε ενώ απομακρύνθηκε.

Ξαναστήριξε το πρόσωπο του στο ένα του χέρι και το άλλο το ξεκούρασε στην κοιλιά μου. Με κοίταξε με ενδιαφέρον με το έντονο βλέμμα του περιμένοντας να του μιλήσω μα νιώθοντας το βλέμμα του να με καίει δεν μπορούσα να κρατήσω την οπτική επαφή.

"Γιατί με κοιτάς έτσι;"παραπονέθηκα και κοίταξα τα πόδια μου ενώ ένιωσα τα μάγουλα μου να ζεσταίνονται.

Τον άκουσα να γελάει δίπλα μου. Ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί φαίνεται τόσο διασκεδασμένος όταν κοκκινίζω μπροστά του.

"Δηλαδή πως σε κοιτάω Y/n;"είπε και στο άκουσμα του ονόματος μου ανατρίχιασα.

Ο Taehyung είχε ένα μοναδικό τρόπο να προφέρει το όνομα μου και κάθε φορά μου άρεσε να το ακούω από το στόμα του. Έκανε την καρδιά μου να χάνει ένα χτύπο και το στομάχι μου να γεμίζει πεταλούδες.

Ύψωσε με το δείκτη του το πρόσωπο μου για να τον κοιτάω και έφερε το πρόσωπο του πιο κοντά σε μένα κάνοντας με να γελάσω. Ήταν προφανές ότι δεν θα έχανε ευκαιρία για να με πειράξει.

Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και ανασήκωσα το κεφάλι μου ακουμπώντας τα χείλη μου πάνω στα δικά του. Όταν συμπεριφερόταν έτσι ήταν σκέτος πειρασμός δεν μπορούσα να του αντισταθώ. 

Πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του φέρνοντας τον πιο κοντά μου κι εκείνος χαμογέλασε στο φιλί μας απολαμβάνοντας την επιρροή που είχε πάνω μου. Ανταπέδωσε το φιλί στηρίζοντας τον εαυτό του στο ένα του χέρι ενώ το άλλο βρισκόταν ακόμα στην κοιλιά μου.

Ξαφνικά από το κινητό μου ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος της ειδοποίησης και απομάκρυνα τον Taehyung για να το πιάσω.

"Άστο τώρα."μου είπε εκείνος μουτρωμένος κι εγώ γέλασα στην ανυπομονησία του μα δεν έκανα όπως μου είπε.

Άνοιξα το κινητό μου για να δω όταν μου είχε στείλει μήνυμα η Ryujin.

Από Ryujin:
Ο Jimin έδωσε σημάδια ζωής. Είχε κλείσει το κινητό του από μπαταρία και έψαχνε να βρει φορτιστή. Για αυτό δεν απαντούσε. Μου είπε θα σου στείλει μήνυμα αν είναι να περάσετε από το δωμάτιο να πάρετε τα κλειδιά και να του τα επιστρέψετε αφού ξεκλειδώσετε την πόρτα. Εκτός αν θέλετε να μείνετε οι δύο σας ή κοιμάστε ήδη. Καληνύχτααα!🥰

Διάβασα το μήνυμα της Ryujin και χαμογέλασα στο τελευταίο κομμάτι. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε μείνει καθόλου μόνοι με τον Taehyung από την αρχή της πενθήμερης και συνέχεια περιβαλλόμασταν από άλλα άτομα. Μπορεί η σκέψη του να μείνω μόνη μου μαζί του να με αγχωνε στην αρχή έχοντας ακούσει την συζήτηση των κοριτσιών αλλά φαινόταν ότι ο Taehyung δεν σκεφτόταν κάτι τέτοιο και αυτό με έκανε να χαλαρώσω λίγο. Θα μου άρεσε να μείνουμε λίγο μόνοι.

"Τι έγινε;"με ρώτησε.

Πριν προλάβω να του απαντήσω μου έστειλε μήνυμα ο Jimin τον αριθμό του δωματίου που βρισκόταν και μου ζητούσε συγγνώμη που κλείδωσε και ταλαιπωρηθήκαμε.

Έκλεισα το κινητό και το άφησα στην θέση του.

"Ο Jimin δεν απαντούσε γιατί είχε κλείσει το κινητό του από μπαταρία. Μου έστειλε με μήνυμα τον αριθμό του δωματίου που είναι για να πάρουμε τα κλειδιά και να του τα επιστρέψουμε όταν ξεκλειδώσουμε."του είπα περιληπτικά.

Εκείνος με κοίταξε για λίγη ώρα στα μάτια και φαινόταν μπερδεμένος. Παρόλα αυτά ξεφύσισε και έκανε μια προσπάθεια να σηκωθεί από το κρεβάτι. Εγώ έσμιξα τα φρύδια μου.

"Τι κάνεις;"τον ρώτησα πιάνοντας το χέρι του για να μην φύγει.

"Δεν είπες ότι θα παρουμε τα κλειδιά; Πρέπει να σηκωθούμε."μου είπε εκείνος κοιτώντας με προβληματισμένος.

"Εγώ είπα απλά τι μπορούμε να κάνουμε. Το τι θα κάνουμε είναι άλλο θέμα."του είπα ντροπαλά κάνοντας τον να προβληματιστεί ακόμα περισσότερο.

"Τι εννοείς;"με ρώτησε.

"Έλεγα αν ήθελες να μείνουμε εδώ."είπα και κατέβασα το βλέμμα παίζοντας νευρικά με τα δάχτυλα των χεριών μου. "Εννοώ... Δεν έχουμε περάσει σχεδόν καθόλου χρόνο οι δυο μας από ποτέ που ξεκίνησε η πενθήμερη. Και σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να κοιμηθούμε μαζί σε ένα δωμάτιο μόνοι μας και να ξυπνήσουμε επίσης μαζί μόνοι μας. Αλλά μόνο αν θες κι εσύ."ξεκίνησα να λέω γρήγορα.

Ένιωσα το χέρι του Taehyung να καλύπτει το μάγουλο μου και ένωσε τα χείλη μας σε ένα αργό φιλί ενώ χαμήλωσε το σώμα του προς το κρεβάτι. Ένιωσα τα μάγουλα μου να έχουν κοκκινήσει από την αμηχανία μου λίγα δευτερόλεπτα πριν αλλά παρόλα αυτά ανταπέδωσα το φιλί του.

"Σκέφτηκα ακριβώς το ίδιο πράγμα Y/n. Αλλά νόμιζα ότι εσύ δεν θα ήθελες. Κι εγώ θα κάνω ότι θες εσύ."απομακρύνθηκε από τα χείλη μου έχοντας με αφήσει μεθυσμένη στο φιλί του.

Κοίταξα τα μάτια του τα οποία με κοιτούσαν με στοργή και λαχτάρα και ήμουν περήφανη που αυτό το βλέμμα το έριχνε μόνο σε μένα. Τα μάτια μου περιπλανήθηκαν στο πρόσωπο του και επικεντρώθηκαν στα χείλη του. Το χέρι μου ασυναίσθητα κινήθηκε προς το πρόσωπο του και με τον αντίχειρα μου χάιδεψα το κάτω χείλος του νιώθοντας την απαλή υφή του.

Έπιασε το χέρι μου απομακρύνοντας το από πάνω του και το φυλάκισε το με την λαβή του πάνω στο μαξιλάρι δίπλα από το κεφάλι μου. Αμέσως κατάλαβα τι έκανα πριν λίγο και ανησύχησα μήπως η κίνηση μου τον είχε φρικάρει. Σήκωσα το βλέμμα μου για να συναντήσω το έντονο δικό του και άνοιξα το στόμα μου για να απολογηθώ. Μα πριν προλάβω να το κάνω εκείνος με πρόλαβε.

"Με έχεις μαγέψει Y/n. Κάθε μέρα δεν χάνεις ευκαιρία να με τρελαίνεις."ψελισσε και έσκυψε φιλώντας το μέτωπο μου. "Δεν πίστευα ποτέ ότι θα με κάνει να αισθανθώ έτσι μια γυναίκα."συνέχισε και φίλησε το δεξί μάγουλο μου. "Κάθε στιγμή που περνάω μαζί σου νιώθω μια τεράστια χαρά..."φίλησε και το αριστερό μου μάγουλο και το χέρι με το οποίο στηριζόταν πριν κράτησε την μέση μου μέσα από την μπλούζα στηρίζοντας πλέον τον εαυτό του με το χέρι που κρατούσε το δικό μου.

Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και τα μάγουλα μου να καίνε. Αυτό που πετούσε τέτοια πράγματα από το πουθενά έπρεπε να σταματήσει. Θα καταλήξω καρδιακή στο τέλος. Αλλά δεν ήθελα να σταματήσει.

Ένιωσα τα ακροδαχτυλα του να χαϊδεύουν το δέρμα μου στη μέση μου και νιώθοντας πολλαπλά ρίγη να διαπερνούν το σώμα μου και αναδεύτηκα στη θέση μου κλείνοντας τα μάτια μου. Εκείνος με ακινητοποίησε με το κράτημα του και ξαφνικά ένιωσα την ανάσα του να χτυπάει τα χείλη μου

"...επιβεβαιώνοντας το πόσο ερωτευμένος είμαι μαζί σου."τελείωσε την πρόταση που δεν ολοκλήρωσε πριν αν και δεν θυμόμουν καν τι έλεγε.

Άνοιξα τα μάτια μου για να δω το πρόσωπο του πολύ κοντά στο δικό μου και η ανάσα μου κόπηκε βλέποντας το πρόσωπο του από τόσο κοντά παρατηρώντας τα όμορφα χαρακτηριστικά του. Έγειρε πιο πολύ ακουμπώντας τα χείλη του απαλά πάνω στα δικά μου κι εγώ έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα στο άγγιγμα του.

Γεύτηκα τη γνωστή ζαχαρένια γεύση τους και ένιωσα την απαλή υφή τους ενώ τρίβονταν με τα δικά μου σε έναν αργό ρυθμό κάνοντας την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά πάνω στο στήθος του και δεν ντρεπόμουν καθόλου γιατί και η δική του χτυπούσε το ίδιο δυνατά.

Πέρασα το ελεύθερο χέρι μου μέσα από τα μαλλιά του χαϊδεύοντας το πίσω μέρος του κεφαλιού του και φέρνοντας τον πιο κοντά μου. Το φιλί του ξεκίνησε να γίνεται πιο ορμητικό εισχωρώντας την γλώσσα του μέσα στο στόμα μου. Απόλαυσα τον τρόπο που οι γλώσσες μας πάλονταν μεταξύ τους και συνέχισα να ακολουθώ τον ρυθμό του που όσο περνούσε ο χρόνος γινόταν όλο και πιο γρήγορος.

Με μία απότομη κίνηση τοποθετήθηκε ανάμεσα στα πόδια μου κολλώντας εντελώς το σώμα του πάνω μου ενώ συνέχιζε να με φιλάει αχόρταγα. Το χέρι του που ήταν στη μέση του ξεκίνησε να ανεβαίνει πιο πάνω παραμένοντας όμως στα πλευρά μου και το άλλο του χέρι άφησε τον καρπό μου και τρίφτηκε κατά μήκος της παλάμης μου για να μπλέξει τα δάχτυλα μας σφίγγοντας το κράτημα του.

Η αναπνοή μου είχε ξεκινήσει να γίνεται άρρυθμη και το φιλί του με ζαλιζε μα για κάποιο λόγο δεν ένιωθα καθόλου καλά. Δεν μου άρεσε το πως με άγγιζε και το πιο διεκδικητικό ήταν το φιλί του. Όσο περνούσε η ώρα η στάση του άλλαζε και με άγχωνε αυτή η αλλαγή.

Ένιωθα την θερμοκρασία του σώματος μου να αυξάνεται σε αντίθεση με μένα που το αίμα μου είχε παγώσει. Είχα αγχωθεί πάρα πολύ.

Άνδρας είναι και έχει ανάγκες, ήταν στην ίδια παρέα τόσους μήνες και απλά στην τριήμερη ήρθαν πιο κοντά. Ήταν λογικό να ζητήσει κάτι τέτοιο.

Έσφιξα τα μάτια μου ενώ σκεφτόμουν ένα ενδεχόμενο που δεν ήθελα να σκέφτομαι. Ένιωθα ότι το οξυγόνο γύρω μου να μειώνεται και ξεκίνησα να ζαλίζομαι. Αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν η ευχάριστη ζαλάδα που ένιωθα όταν με το φιλί του με άφηνε ξέπνοη. Αυτή τη φορά δεν ένιωθα καλά.

Ο Taehyung ξεκίνησε από τα χείλη μου να δημιουργεί ένα μονοπάτι από υγρά φιλιά προς το σαγόνι μου και έπειτα προς το λαιμό μου ενώ το χέρι του ακόμα κρατούσε ψηλά την μέση μου κάνοντας κύκλους με τον αντίχειρα του πάνω στο δέρμα μου. Και υπό άλλες συνθήκες θα ανατρίχιαζα μα αυτή τη στιγμή δεν μπορούσα να νιώσω έτσι.

Τα χείλη του φιλούσαν και ρουφούσαν ελαφρώς τον λαιμό μου. Με κλειστά τα μάτια έβλεπα τους άντρες της μητέρας μου να με φιλάνε και να με αγγίζουν χωρίς να το θέλω και πανικοβλήθηκα. Άνοιξα τα μάτια μου γρήγορα. Τώρα αυτό τι ήταν;

Ένιωσα ιδρώτα να συσσωρεύεται στο μέτωπο μου και κοίταξα γύρω αντανακλαστικά. Το ένστικτο μου μου έλεγε να βρω έναν τρόπο φυγής όπως έκανα πάντα. Μα αυτός ήταν απλά ο Taehyung. Δεν ήταν οι άντρες της μητέρας μου. Δεν ήθελε το κακό μου. Όμως φοβόμουν τόσο πολύ, πραγματικά τόσο πολύ.

Άνοιξα το στόμα μου για να μιλήσω μα για κάποιο λόγο δεν έβγαινε φωνή. Προσπάθησα να κουνήσω το ελεύθερο χέρι μου για να τον απομακρύνω μα ούτε αυτό μπορούσα να κάνω. Ήταν σαν να ήμουν κολλημένη στη θέση μου και όλο μου το σώμα είχε μουδιάσει. Δεν ένιωθα τίποτα άλλο εκτός από τον φόβο που διαπερνούσε τις φλέβες μου και με έκανε ανίκανη να κάνω το οτιδήποτε. Και αυτό δεν ήταν καλό. Αυτό δεν ήταν καθόλου καλό.

Δεν ήμουν έτοιμη. Δεν ήθελα να συνεχίσει. Μα πλέον ίσως ήταν αργά.

Σαν να άκουσε τις σκέψεις μου ο Taehyung σταμάτησε να φιλάει τον λαιμό μου και ακούμπησε το κεφάλι του στο βαθούλωμα του λαιμού μου ενώ βαριανάσαινε. Μουδιασμένη στη θέση μου άφησα μια ανάσα που δεν ήξερα ότι κρατάω μα ακόμα δεν ένιωθα καλά.

"Συγγνώμη Y/n παραφέρθηκα. Πρέπει να σταματήσουμε."μου είπε κι εγώ προβληματίστηκα.

Οπότε αυτό σήμαινε ότι δεν ήθελε να προχωρήσει; Για αυτό σταμάτησε; Δεν σκέφτεται όπως οι άλλοι;

"Y/n..."τον άκουσα να λέει ενώ ανασηκώθηκε από πάνω μου και με κοίταξε με απορία ενώ εγώ ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου."Γιατί τρέμεις;"

Κοίταξα μέσα στα μάτια του βγαίνοντας από την φούσκα των σκέψεων μου και μόνο τότε κατάλαβα πόσο πολύ έτρεμα. Τα χέρια μου είχα ιδρώσει όπως και το μέτωπο μου. Δεν φοβόμουν τόσο πλέον και ένιωθα ανακουφισμένη. Ο Taehyung είχε σταματήσει. Αλλά γιατί δεν μπορούσα να ηρεμήσω;

"Y/n είσαι καλά;"με ρώτησε βλέποντας ότι τον κοιτούσα πολύ ώρα χωρίς να μιλάω.

Μα τι να του πω; Ότι νόμιζα ότι ήθελε πολύ περισσότερα από αυτά που ήμουν διατεθειμένη να του δώσω και δεν μπορούσα να τον σταματήσω γιατί από τον φόβο μου είχα κοκαλώσει;

Όλη η πίεση που ένιωθα πριν σε συνδυασμό με τη πίεση και την αμηχανία που ένιωθα τώρα για να του απαντήσω αισθάνθηκα να με πνίγει. Δάκρυα συσσωρεύτηκαν στα μάτια μου και δεν ήμουν καν ικανή να προσδιορίσω τον λόγο ύπαρξης τους. Ήταν φόβος, ανακούφιση, πίεση, δυσφορία; Μήπως ήταν όλα μαζί;

Ο Taehyung βλέποντας με σε αυτή την κατάσταση πανικοβλήθηκε. Δεν ήξερε τι να κάνει. Σηκώθηκε γρήγορα από πάνω και με κοίταξε προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει γιατί έκλαιγα. Κάποια στιγμή τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα σαν να κατάλαβε κάτι και δεν νομίζω να τον είχα ξαναδεί πιο ανήσυχο ποτέ πριν στη ζωή μου.

"Y/n πίστευες ότι θα έκανα που δεν θέλεις;"με ρώτησε προσεχτικά και έβλεπα στο βλέμμα του ότι ευχόταν να μην ήταν αυτό.

Εγώ όμως κούνησα το κεφάλι μου θετικά ενώ τα δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν σαν καταρράκτες στα μάγουλα μου και αναφιλητά είχαν ξεκινήσει να ξεφεύγουν από το στόμα μου. Δεν είχε νόημα να το κρύβω πλέον έτσι κι αλλιώς. Είχε καταλάβει.

"Μωρό μου όχι..."είπε ανήσυχος και με βοήθησε να ανακαθίσω όπως κι εκείνος για να είμαστε στο ίδιο ύψος."Δεν θα έκανα ποτέ κάτι χωρίς την έγκριση σου. Συγγνώμη αν σε έκανα να νιώσεις άβολα. Έπρεπε να με σταματήσεις εξαρχής."

Με αγκάλιασε σφιχτά προσπαθώντας να με παρηγορήσει και ένιωσα άσχημα. Δεν έφταιγε μονό εκείνος. Δεν μπορούσε να ξέρει πως νιώθω. Μα κι εγώ πριν δεν μπορούσα να κουνηθώ. Ανταπέδωσα την αγκαλιά του προσπαθώντας να σταματήσω το κλάμα μου ενώ εκείνος μου χαΐδευε την πλάτη.

"Φοβήθηκα παρά πολύ. Ήθελα να σε σταματήσω και δεν μπορούσα. Όλο μου το σώμα είχε μουδιάσει."του είπα όταν είχα ηρεμήσει κάπως κι απομακρύνθηκε για να με κοιτάξει.

Με τα χέρια του σκούπισε τα δάκρυα μου από το πρόσωπο μου και έβλεπα τις τύψεις στα μάτια του. Ήμουν σίγουρη ότι κατηγορούσε τον εαυτό του.

"Δεν φταις εσύ. Εγώ δεν στο είχα πει ότι θέλω να το παμε αργά. Συγγνώμη."του είπα γρήγορα.

"Δεν είχα σκοπό να το πάμε γρήγορα έτσι κι αλλιώς. Απλά μου αρέσεις τόσο πολύ που παραφέρθηκα. Θα γίνει όπως θες εσύ Y/n. Έπρεπε να το ξέρεις αυτό. Δεν θέλω να με φοβάσαι."μου είπε κοιτώντας μέσα στα μάτια μου.

Φίλησε ξεχωριστά καθένα από τα μάτια μου και με έκανε να γελάσω. Μου χαμογέλασε ενώ ακόμα κρατούσε το πρόσωπο μου στα χέρια του.

"Θέλω να είσαι χαρούμενη Y/n. Θέλω να μου λες ότι σε ενοχλεί και ότι σου αρέσει. Εντάξει;"με ρώτησε σοβαρός.

Έγνεψα και τον αγκάλιασα για άλλη μια φορά. Με τύλιξε σφιχτά με τα χέρια του και με κόλλησε πάνω του. Πήρα μια γερή δόση από το άρωμα του μιας και ήμουν πολύ αγχωμένη πριν για να το κάνω. Ο κόμπος που ένιωθα πριν στο στομάχι μου πριν είχε εξαφανιστεί. Ο Taehyung είχε έναν τρόπο να τα κάνει όλα τέλεια. Ένιωθα άσχημα που παρεξήγησα τις προθέσεις του και τις πράξεις του.

Και ξαφνικά ήταν σαν όλη η υπερένταση που είχα πριν να έχει φύγει και όλη η κούραση της ημέρας να έχει πάρει τη θέση της. Δεν ξέρω αν ήταν η χαλαρωτική αγκαλιά του Taehyung πάντως νύσταζα πάρα πολύ.

Στηρίχτηκα πιο πολύ πάνω στον Taehyung, ο οποίος χάιδευε την πλάτη μου και κατά καιρούς άφηνε μικρά φιλιά στην κορυφή του κεφαλιού μου. Με χαλάρωνε τόσο πολύ.

"Αν συνεχίσεις έτσι θα πέσω για ύπνο."ψέλλισα κι εκείνος γέλασε ελαφρώς κοιτώντας με.

Βλέποντας την κουρασμένη μορφή μου διέκοψε την αγκαλιά μας.

"Ας πέσουμε για ύπνο. Θα σηκωθούμε νωρίς το πρωί. Τι λες;"με ρώτησε μα πριν προλάβω να απαντήσω είχε ήδη ξεκινήσει να με σπρώχνει προς τα πίσω.

Με έβαλε να ξαπλώσω ανάσκελα και σήκωσε τα σκεπάσματα προς τα πάνω. Στήριξε το κεφάλι του με το ένα του χέρι ενώ το άλλο το πέρασε γύρω από την μέση μου ακριβώς όπως ήμασταν πριν. Μου άρεσε πάρα πολύ το πόσο πρόσεχε.

"Γιατί με κοιτάς πάλι;"ψέλλισα έτοιμη να με πάρει ο ύπνος.

"Θα περιμένω να κοιμηθείς για να πέσω κι εγώ για ύπνο."μου είπε χαζεύοντας με.

Τον κοίταξα για άλλη ώρα και ένιωθα την όραση μου να θολώνει. Ήμουν πάρα πολύ κουρασμένη. Είχα ξεκινήσει να μην σκέφτομαι σωστά.

"Νόμιζα ότι θα με χώριζες."παραπονέθηκα λέγοντας του την ανασφάλεια μου και ήξερα ότι αν δεν νύσταζα τόσο δεν θα του το έλεγα.

Με είχε βρει σε μια πολύ αδυναμη στιγμή και όντας συναισθηματικά φορτισμένη από πριν ένιωθα την ανάγκη να του μιλήσω για το πως νιώθω.

"Γιατί να το κάνω αυτό;"με ρώτησε προβληματισμένος μα ξέροντας ότι δεν το πιστεύω πλέον έδειχνε αρκετά ήρεμος.

"Γιατί δεν ήθελα να προχωρήσουμε. Έτσι είπαν τα κορίτσια το πρωί." ήμουν μισοκοιμισμένη πλέον.

Έκλεισα τα μάτια μου αλλά εκείνος συνέχισε να μου μιλάει.

"Ποια κορίτσια;"με ρώτησε.

"Τα κορίτσια στην καφετέρια. Έλεγαν οτι στις πενθήμερες τα ζευγάρια πρέπει να κάνουν σεξ γιατί είναι η καλύτερη ευκαιρία αφού έτσι κι αλλιώς θα γίνει κάποτε και ότι στη γενιά μας όλοι σκέφτονται έτσι και τα κορίτσια που είναι παρθένες πρέπει να ντρέπονται και μπλα μπλα. Για κάποια στιγμή τις πίστεψα. Και ευχόμουν να μην σκέφτεσαι κι εσύ έτσι."είπα ενοχλημένη που με έκανε να μιλήσω τόσο πολύ κι εκείνος γέλασε.

Ήμουν σίγουρη ότι διασκέδαζε με τον νυσταγμενο εαυτό μου ακόμα κι αν θεωρητικά ο εγκέφαλος μου υπολειτουργούσε αυτή τη στιγμή και δεν καταλάβαινα τι έλεγα.

"Αυτό δεν είναι αλήθεια μωρό μου. Όλα τα πράγματα θέλουν χρόνο. Αν δεν είσαι ετοιμος δεν το απολαμβάνεις και αυτό δεν είναι ωραίο." μου είπε εκείνος ήρεμα για να με χαλαρώσει ακόμα περισσότερο.

"Δεν θέλω να σε χάσω Taehyung!" παραπονέθηκα και γυρίζοντας πλευρό τον αγκάλιασα σφιχτά κολλώντας τον πάνω του σαν να μην άκουσα ποτέ όσα μου είπε.

Γέλασε ενώ ήταν σίγουρος ότι το πρωί δεν θα θυμόμουν αυτή τη λεπτομέρεια και λυπήθηκε που δεν είχε προνοήσει να με βγάλει βίντεο από την αρχή. Τεντώθηκε με αργές κινήσεις για να μην με ξυπνήσει και έκλεισε το φωτιστικό στο κομοδίνο μου ενώ έλεγξε αν είχα βάλει ξυπνητήρι. Και προφανώς είχα βάλει. Χαμογέλασε στο ποσό οργανωμένη είμαι πάντα και ξάπλωσε καλύτερα δίπλα μου. Βεβαιώθηκε ότι είμαι καλά σκεπασμένη και τύλιξε το χέρι του κι εκείνος γύρω μου φέρνοντας με πιο κοντά.

"Δεν θα με χάσεις λεμονάκι μου!"μου ψιθύρισε στο αυτί και φίλησε απαλά τα χείλη μου πριν ξαπλώσει στο μαξιλάρι του δίπλα μου.

Έκλεισε τα μάτια του αφού μου έριξε μια τελευταία ματιά. O Taehyung εκείνο το βράδυ έδωσε υπόσχεση στον εαυτό του ότι θα με έκανε χαρούμενη με κάθε κόστος. Γιατί της αξίζει σκέφτηκε.

_____________________________

Γεια σαςςςςς!

Τι κάνετε και πως είστε; Εγώ την παλεύω και τις μεταβολές του καιρού που υποτίθεται ότι έχουμε άνοιξη μα μόνο άνοιξη δεν είναι. Κατατάλλα όμως όλα μια χαρά.

Για την ιστορία τα σχόλια είναι περιττά. Όλα ειπώθηκαν. Η Y/n ήταν πολύ ανασφαλής. Και δεν τη κρίνω να σας πω την αλήθεια. Δεν είχε ξανακάνει σχέση και παρεξήγησε κάποια πράγματα.

Ήθελα να ανεβάσω πιο νωρίς αλλά το κεφάλαιο έμοιαζε να μην τελειώνει ποτέ και ο ελεύθερος μου χρόνος δεν ήταν αρκετός.

Αυτά από μένα. Εβελπιστώ να τα πούμε σύντομα. Καλό σαββατοκύριακο με πολύ αγάπη.♥️