Άνοιξα τα μάτια μου αργά έχοντας ξυπνήσει πλέον. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου όταν είδα μπροστά μου το πρόσωπο του Taehyung, ο οποίος κοιμόταν ακόμα. Το πρόσωπο του φαινόταν γαλήνιο, τα χείλη του ήταν ελαφρώς ανοιχτά και τα ανακατεμένα μαλλιά του τον έκαναν ακόμα πιο χαριτωμένο. Το χέρι του ήταν ακόμη τυλιγμένο γύρω από την μέση μου και τα πόδια του είχαν μπλεχτεί με τα δικά μου.

Σήκωσα το χέρι μου όσο πιο αθόρυβα μπορούσα για να μην τον ξυπνήσω και με τα ακροδαχτυλα μου χάιδεψα το μάγουλο του. Ήταν τόσο απαλό.

Σκεπτόμενη τι ώρα μπορεί να είναι για να μην έχει ξυπνήσει κανείς γύρισα με μικρές κινήσεις πλευρό για να πιάσω το κινητό μου από το κομοδίνο. Προβληματίστηκα όταν στα κρεβάτια των παιδιών πίσω μας δεν είδα κανέναν. Μα ακόμα πιο πολύ προβληματίστηκα όταν είδα ότι η ώρα ήταν 8.

Αμέσως πετάχτηκα από το κρεβάτι τραβώντας τα παπλώματα από πάνω μου κάνοντας τον Taehyung να ξυπνήσει.

"Τι κάνεις;"με ρώτησε ενοχλημένος καθώς ξεσκεπάζοντας εμένα ξεσκέπασα κι εκείνον και τράβηξε το πάπλωμα προς το μέρος του.

"Taehyung η ώρα είναι 8! Γιατί δεν χτύπησε το ξυπνητήρι μου και που είναι οι άλλοι χωρίς εμάς;"αγνόησα τελείως την ερώτηση του πανικοβλημένη.

Έπρεπε να είχαμε κατέβει στο εστιατόριο στις 8 για να φάμε και στις 9 να φύγουμε. Στο τέλος θα φύγουμε χωρίς πρωινό και αυτό είναι κάτι που δεν θέλω σίγουρα.

Ενώ ήμουν έτοιμη να σηκωθώ από το κρεβάτι το χέρι του Taehyung δέθηκε γύρω από τον καρπό μου τραβώντας με πάλι κάτω μαζί του. Το χέρι του δέθηκε πάλι γύρω από την μέση μου κολλώντας με πάνω του.

"Taehyung τι κάνεις;"τον ρώτησα προσπαθώντας να τον σπρώξω μα χωρίς αποτέλεσμα.

"Γιατί ακόμα κι όταν ξυπνάς κάνεις τόση φασαρία;"έσμιξε τα φρύδια του από την ένταση της φωνής μου.

Στριφογύρισα τα μάτια μου και αναρρωτήθηκα αν έπρεπε να θιχτώ. Άνοιξα το στόμα μου να του μιλήσω όμως με πρόλαβε.

"Το ξυπνητήρι σου χτύπησε αλλά υποθέτω εσύ δεν το άκουσες. Το έκλεισαν τα παιδιά,τα οποία έχουν ήδη κατέβει κάτω στο εστιατόριο. Δεν σε ξυπνήσαμε γιατί ήθελα να μείνουμε λίγο περισσότερο μαζί. Είναι απλά 8. Δεν θα φύγουμε στις 9 όπως λένε οι καθηγητές. Κάθε χρονιά φεύγουμε αρκετά αργότερα. Οπότε μην σε πιάνει πανικός χωρίς λόγο λεμονάκι μου."μου είπε εκείνος και μου φίλησε το κούτελο κάνοντας με να κοκκινήσω.

Ήθελα να χαμογελάσω στο ότι ήθελε να μείνουμε έστω και για λίγο μόνο οι δυο μας μα το συγκράτησα.

"Και ποιος υποτίθεται ότι θα μας ξυπνούσε;"τον ρώτησα."Και μου πεις εσύ γιατί όταν ξύπνησα κοιμόσουν."τον πρόλαβα.

"Ουπς!"είπε εκείνος και γέλασε.

"Taehyung!"παραπονέθηκα κι εκείνος έκλεισε σφιχτά τα μάτια του.

"Μην φωνάζεις! Δεν έχει σημασία πλέον αφού είμαστε και οι δύο ξύπνιοι. Αν αργουσαμε πολύ θα έπαιρναν τηλέφωνο τα παιδιά. Για όνομα του Θεού συνήθως δεν έχεις τόση ενέργεια όταν ξυπνάς."είπε και έφερε το πρόσωπο μου προς κοντά στο στήθος του."Απλά ήθελα να μείνουμε λίγο οι δύο μας."είπε απαλά και ένιωσα λίγο άσχημα που φωνάζω τόση ώρα.

Χαλάρωσα το σώμα μου στο άγγιγμα του και πήρα μια γερή δόση από το άρωμα του που τόσο λάτρευα. Βολεύτηκα στη ζεστή αγκαλιά του και έπιασα τον εαυτό μου να μην θέλει να σηκωθεί από το κρεβάτι. Δεν ήταν καλή ιδέα τελικά να μείνουμε λίγο μόνοι μας.

"Συγγνώμη που σε ξύπνησα τόσο απότομα και που γκρινιάζω τόση ωρα."του είπα ντροπαλά κι εκείνος με κοίταξε."Και καλημέρα."του χαμογέλασα.

Εκείνος ανταπέδωσε το χαμόγελο και σε συνδυασμό με τα ατημέλητα μαλλιά του η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι τόσο όμορφος με το που ξυπνάει;

"Καλημέρα!"είπε εκείνος ευδιάθετος και με το χέρι του έπιασε το πηγούνι μου υψώνοντας το για να με φιλήσει.

Αμέσως ανταποκρίθηκα στις κινήσεις του  και πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του όταν ένωσε τα χείλη μας. Το φιλί του ήταν εθιστικό. Όσες φορές κι αν τον φιλούσα ήθελα κι άλλο. Κάθε φορά με έκανε να νιώθω συναισθήματα που δεν είχα νιώσει ποτέ πριν στη ζωή μου.

Δάγκωσε ελαφρώς το κάτω χείλος μου διαχωρίζοντας χείλη του στόματος μου και εισχώρησε την γλώσσα του. Αμέσως του έδωσα πρόσβαση και τον έφερα πιο κοντά μου εμβαθύνοντας το φιλί κάνοντας το πιο παθιασμένο απ'ότι πριν.

Πιάνοντας με απροετοίμαστη ανέβηκε πάνω μου για να μπορεί να έχει τον έλεγχο. Το ένα χέρι του βρισκόταν ακουμπισμένο στη μέση μου ενώ με το άλλο στήριζε τον εαυτό του έχοντας το δίπλα στο κεφάλι μου. Το σώμα του ήταν κολλημένο πάνω στο δικό μου και ένιωθα την θερμότητα του να με περικλείει.

Στην τόσο κοντινή μας επαφή η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει σαν τρελή και τα μάγουλα μου κοκκίνησαν. Ήξερε πως να με κάνει να λιώνω για εκείνον και φυσικά το χρησιμοποιούσε εναντίον μου απολαμβάνοντας το.

Η γλώσσα του είχε εξερευνήσει κάθε σημείο του στόματος μου ενώ μαχόταν με την δική μου. Ένιωθα την καρδιά του να χτυπάει δυνατά στο στήθος μου όπως και η δική μου κάνοντας με να καταλάβω ότι μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα. Και ακόμα κι αν το ζούσα δεν το πίστευα ότι όλο αυτό ήταν πραγματικότητα.

Απομακρύνθηκε για να πάρουμε ανάσα και ασθμαίνοντας γρήγορα ένωσε τα κουτελα μας έχοντας κλειστά τα μάτια του. Άνοιξε τα μάτια του κοιτώντας μέσα στα δικά μου και χάζεψα για άλλη μία φορά το βλέμμα που έριχνε μόνο σε μένα.

Ύψωσε το κεφάλι του φιλώντας το μέτωπο μου και έπειτα φιλώντας μία τελευταία φορά πεταχτά τα χείλη μου σηκώθηκε από πάνω μου.

"Αυτή σίγουρα θα είναι μια καλή μέρα."μου είπε και μου χαμογέλασε.

Χαμογέλασα ντροπαλά κοιτώντας οπουδήποτε αλλού εκτός από εκείνον. Κάτι τέτοια έλεγε και με έκανε να τον ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ.

"Σήκω τώρα να πάμε να φάμε!"είπε και σηκώθηκε από πάνω μου χτυπώντας απαλά τον γοφό μου βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.

"Εμμμ ναι. Θα πάω στο μπάνιο πρώτη."είπα πριν τραβήξω το πάπλωμα από πάνω μου.

Μπήκα στην τουαλέτα παίρνοντας μαζί τα ρούχα μου και κοιτώντας το πάτωμα για να μην φανεί το κοκκίνισμα μου αν κι εκείνος το είχε ήδη δει. Τον άκουσα να γελάει στην συμπεριφορά μου πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου.

Σε ένα μισάωρο είχαμε ήδη ετοιμαστεί και οι δύο. Βρισκόμασταν στο εστιατόριο και αφού εντοπίσαμε τα παιδιά πήγαμε προς το μέρος τους έχοντας μαζί τα πιάτα με το πρωινό μας.

"Καλημέρα!"είπα ευδιάθετα και έκατσα δίπλα στην Ryujin.

Ο Taehyung ακολούθησε τις κινήσεις μου και έκατσε δίπλα μου χαιρετώντας κι εκείνος τα παιδιά.

"Περίμενα να αργήσετε περισσότερο."μας εκλεισε το μάτι ο Jimin αφού μας καλημερισε.

"Jimin σκάσε."του είπε ο Taehyung.

"Πώς κοιμηθήκατε;"ρώτησε η Ryujin πονηρά και με σκούντηξε στον ώμο.

"Ryujin σκάσε."είπα εγώ και έπιασα το πιρούνι μου για να φάω.

"Μην μου τους πειράζετε. Αφήστε τα παιδιά να φάνε."είπε ο Hoseok.

Κάτι μου έλεγε ότι θα ήταν ο νούμερο 1 φαν της σχέσης μου με τον Taehyung. Ωστόσο, σύντομα ένας συνειρμό μου με έκανε να αφαιρεθώ. Τι είδους σχέση είχα εγώ και ο Taehyung; Εννοώ ότι είμαστε μια χαρά πλέον αλλά είμαστε φίλοι ή ίσως κάτι παραπάνω;

Κούνησα το κεφάλι μου για να διώξω τις σκέψεις μου. Η υπερανάλυση μόνο μπελάδες μου έχει προκαλέσει.

"Δεν το πιστεύω αυτό!"είπε ο Jungkook, ο οποίος τόση ώρα καθόταν σιωπηλός με το κινητό του κανοντας μας όλους να τον κοιτάξουμε.

"Τι έγινε;"ρώτησε ο Taehyung.

"Στο πρόγραμμα λέει ότι θα μας πάνε σε μουσεία σήμερα."είπε και το πρόσωπο του μόρφασε.

"Ε εντάξει αν δεν θες να μπεις απλά θα κάτσεις στο πούλμαν."είπε ο Jimin.

"Και τι να κάνω μέσα στο πούλμαν;"είπε αποκαμμένος.

"Τουλάχιστον θα μας αφήσουν τρεις ώρες κενό το μεσημέρι."είπε ο Hoseok που καθόταν δίπλα του και μπορούσε να δει κι εκείνος το πρόγραμμα.

"Κάτι είναι κι αυτό!"είπα εγώ μασουλώντας το φαγητό μου."Εσύ πως είσαι; Χθες το βράδυ νομίζαμε ότι πέθανες."αστειεύτηκα και ο Hoseok γέλασε.

"Έχω έναν τρομερό πονοκέφαλο αλλά νομίζω θα επιβιώσω."αστειεύτηκε κι εκείνος.

"Ελπίζω να ξέρεις ότι η μία μπύρα από 'δω και πέρα για σένα θα είναι υπεραρκετή."είπε ο Jungkook.

"Όχιιιι!"παραπονέθηκε ο Hoseok.

"Η αλήθεια είναι οτι το παράκανες λίγο χθες."είπε η Ryujin.

Ο Hoseok φαινόταν απελπισμένος. Τι στο καλό έχει αυτό το ποτό που το θέλουν όλοι;

Κοίταξε τον Jimin ζητώντας με το βλέμμα του βοήθεια κάνοντας του puppy eyes μα ο Jimin απασχολούμενος με το κινητό του δεν φάνηκε να πέφτει στην παγίδα του.

"Εμένα μην με κοιτάς. Και με ένα μπουκάλι μπύρα καλά θα είσαι."του ξεκαθάρισε.

"Μα δεν γίνεται αυτό ρε παιδιά. Σε πενθήμερη είμαστε."ξεκίνησε να διαμαρτύρεται ο Hoseok.

Εγώ μην βλέποντας λόγο να συμμετέχω σε αυτόν τον καβγά ξέροντας ήδη ότι ο Hoseok θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί έστρεψα την προσοχή μου στο πιάτο μου. Καλύτερα να τρώω παρά να αποκτήσω πονοκεφαλο.

Το πιρούνι του Taehyung μετακινήθηκε προς το πιάτο μου αφήνοντας μου ένα μικρό κομμάτι από την ομελέτα του. Ένα μικρό χαμόγελο αποτυπώθηκε στα χείλη μου. Ήταν τόσο γλυκός ενώ προσπαθούσε να μου δείξει ότι με προσέχει.

Σύντομα όμως το χαμόγελο μου έπεσε όταν με μία απότομη κίνηση κάρφωσε στο πιρούνι του όλα τα μου μπέικον για να τα πάρει εκείνος. Δεν ήταν σοβαρός.

"Taehyung! Τι κάνεις;"του είπα καρφώνοντας τα μπέικον κι εγώ προσπαθώντας να τα αφήσω στην θέση τους.

Τον άκουσα να γελάει δίπλα μου και με το ελεύθερο μου χέρι έδιωξα το δικό του που απειλούσε την τροφή μου. Εγώ φταίω που θεώρησα και γλυκές τις κινήσεις του.

"Γουρούνι!"του είπα καταφέρνοντας μόνο να αυξήσω το γέλιο του.

Δάγκωσα τα χείλη μου για να μην γελάσω κι εγώ στο μεταδοτικό του γέλιο. Αλλά μου άρεσε τόσο πολύ να τον βλέπω να γελάει κι ακόμα κι αν το γέλιο ήταν κατά μου ένιωθα μια νίκη μέσα μου.

Έχοντας σταματήσει κάπως να γελάει γύρισε και με κοίταξε ενώ εγώ προσπαθούσα να διατηρήσω το προσβεβλημένο βλέμμα μου.

"Τρελαίνομαι να σε πειράζω λεμονάκι."είπε και με το χέρι του έπιασε τον αυχένα μου και με τράβηξε σε ένα πεταχτό φιλί πριν ξανασχοληθεί με το φαγητό του.

Εγώ κοίταξα το πιάτο μου νιώθοντας τους χτύπους της καρδιάς να αυξάνονται για άλλη μια φορά από την απότομη έκφραση στοργής του σε δημόσιο χώρο και συνέχισα το φαγητό μου. Κοίταξα το ανέγγιχτο κομμάτι της ομελέτας του στο πιάτο μου και χαμογέλασα ελαφρά.

Τελικά δεν το πήρε...

-----

"Περνάς καλά;"ο πατέρας μου μου έκανε την ίδια ερώτηση με χθες κι εγώ χαμογέλασα αν και ήμουν σίγουρη ότι δεν μπορούσε να το δει αφού μιλούσαμε στο τηλέφωνο.

"Ναι. Μας έχουν φέρει σε ένα κλαμπ δίπλα στην θάλασσα. Είναι πολύ όμορφα."είπα στον πατέρα κοιτώντας μπροστά μου την θάλασσα, η οποία αν και ήταν χειμώνας ήταν πολύ όμορφη.

Το φως του φεγγαριού έπεφτε πάνω της κάνοντας να νερά της να φαίνονται πιο ανοιχτόχρωμα σε κάποια σημεία. Ο ήχος των μικρών κυμάτων που έφταναν στην θάλασσα ήταν σχεδόν εθιστικός καθώς μετακινούσαν τα χαλίκια είτε προς τα μέσα είτε προς τα έξω ανάλογα με την κατεύθυνση τους. Ήταν τόσο γαλήνια.

"Δίπλα στην θάλασσα; Δεκέμβριο μήνα;"ρώτησε εκείνος.

"Μην ανησυχείς είναι κλειστό έτσι κι αλλιώς. Ήταν το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν. Μας πήγαν σε μουσεία σήμερα. Η πλειοψηφία των μαθητών δεν ήταν πολύ χαρούμενη."είπα και γέλασα.

"Μα γιατί; Εμένα μου αρέσουν πολύ τα μουσεία."διαμαρτυρήθηκε.

"Μπαμπά... Είμαστε νέοι. Τα μουσεία δεν είναι για μας τουλάχιστον όχι ακόμα."αστειεύτηκα.

"Εσείς οι νέοι δεν θέλετε να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας."αστειεύτηκε κι εκείνος κι εγώ στριφογύρισα παιχνιδιάρικα τα μάτια μου.

"Πώς ήταν η δουλειά σήμερα;"τον ρώτησα αλλάζοντας θέμα.

"Μια χαρά όπως πάντα. Ήταν λίγο επιβαρυμένο το πρόγραμμα μου σήμερα αλλά δεν μπορούσα να μην σε πάρω τηλέφωνο πριν πέσω για ύπνο."είπε εκείνος.

"Είναι εντάξει. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς εξάλλου έχω τον Taehyung."είπα έτοιμη να γελάσω κι εκείνος δεν κρατήθηκε και του ξέφυγε ένα γελάκι.

Που να ήξερε όμως ότι πλέον η πλάκα με τον Taehyung είχε μετατραπεί σε κάτι πιο περίπλοκο; Δεν ήμασταν μόνο φίλοι πλέον και σίγουρα δεν ήταν συνέχεια μαζί μου για την υπόσχεση που είχε δώσει στον πατέρα μου.

"Ναι,ναι έχεις δίκιο. Θα έπρεπε να είμαι πιο άνετος αφού είναι μαζί σου."είπε και μπορούσα να ακούσω το χαμόγελο στην φωνή του. "Εκείνος είναι καλά; Ούτε ένα γεια δεν μου έχει πει όσες φορές σε έχω πάρει τηλέφωνο."

"Μπαμπά μόνο δύο φορές με εχεις πάρει τηλέφωνο και δεν είμαστε συνέχεια μαζί. Υπάρχουν στιγμές που είμαι με την Ryujin στο δωμάτιο μας ή είμαστε απλά μακριά. Τώρα για παράδειγμα είναι μέσα στο κλαμπ. Είμαι μόνη μου έξω. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Καλά είναι κι αυτός."του είπα την μισή αλήθεια.

Ο Taehyung ήταν μαζί μου όταν με πήρε ο πατέρας μου χθες αλλά δεν ήμασταν και στα καλύτερα μας οπότε προφανώς και δεν με πλησίασε κι ας ήξερε ότι μιλάω μαζί του. Παρόλα αυτά ούτε τώρα πιστεύω θα το έκανε. Την τελευταία φορά που τον είδε ήταν η μέρα που φιληθήκαμε στην βροχή. Η κατάσταση μεταξύ τους ήταν αρκετά άβολη και ήμουν σίγουρη ότι ο λόγος ήταν ότι κάτι τρέχει με την κόρη του, δηλαδή εμένα. Αλλά ο πατέρας μου δεν το ήξερε αυτό και δεν ξέρω πότε και αν θα το μάθει.

"Να του πεις ότι τον περιμένω σπίτι όταν γυρίσετε να μου πει πως πέρασε από κοντά."είπε εκείνος κι εγώ χαμογέλασα.

"Εντάξει. Θα του το πω."τον διαβεβαίωσα.

Το κλείσαμε μετά από λίγη ώρα αφού μιλήσαμε λίγο ακόμα. Παρόλα αυτά δεν είχα μπει ακόμα μέσα στο κλαμπ. Η θέα της θάλασσας με είχε υπνωτίσει. Ποτέ πριν στη ζωή μου δεν είχα δει κάτι τόσο όμορφο. Φυσικά για αυτό ευθυνονταν οι συνθήκες που ζούσα με την μητέρα μου. Δεν ήταν ότι έβγαινα συχνά από το σπίτι τη νύχτα ούτε ότι πήγαινα σε παραλίες. Είχα καταλήξει πλέον στο συμπέρασμα ότι τα πιο όμορφα σκηνικά διαμορφώνονταν το βράδυ.

"Τι κάνεις εδώ;"άκουσα μια γνώριμη φωνή πίσω μου και αναπήδησα.

Ήμουν τόσο απορροφημένη στις σκέψεις μου που δεν κατάλαβα καν τον Taehyung που στεκόταν ακριβώς από πίσω μου. Γύρισα και τον κοίταξα κρατώντας το σημείο που βρίσκεται η καρδιά μου κι εκείνος γέλασε.

"Με τρόμαξες! Δεν σε κατάλαβα καν."του είπα.

"Θα έπρεπε να προσβληθώ τώρα; Η παρουσία μου είναι αρκετά αισθητή πιστεύω."είπε και πέρασε τα χέρια του γύρω από τη μέση μου με το παιχνιδιάρικο ύφος του ενώ ήρθε πιο κοντά μου.

"Μην παίρνεις αέρα Taehyung. Είμαστε ακριβώς μπροστά από το κλαμπ. Μας βλέπουν όλοι."του είπα πιέζοντας με το δάχτυλο μου το κούτελο του απομακρύνοντας τον από κοντά μου.

"Λες και δεν έχουν καταλάβει όλοι πλέον ότι κάτι τρέχει μεταξύ μας."στριφογύρισε τα μάτια του μα έβγαλε τα χέρια του από πάνω μου.

Δεν είχε άδικο σε αυτό. Δεν μας είχαν δει λίγοι σήμερα. Εγώ και ο Taehyung δεν προσπαθούσαμε ούτε λίγο να κρύψουμε ότι κάτι συμβαίνει μεταξύ μας κι ας μην το είχαμε επισημοποιήσει ακόμα. Αλλά μπροστά στους καθηγητές ήμασταν επιφυλακτικοί. Τουλάχιστον για αυτή την πενθήμερη.

"Δεν με νοιάζει τι ξέρουν οι συμμαθητές μας. Οι καθηγητές με νοιάζουν. Και πιστεύω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ."του είπα κι εκείνος έγνεψε ξεφυσώντας.

Με τράβηξε με από το χέρι προς το μέρος του.

"Που πάμε;"τον ρώτησα ενώ προχώρησε μπροστά μου

"Κάπου που δεν θα μας βλέπει κανείς."είπε εκείνος κι εγώ χαμογέλασα κοιτώντας τον.

"Προφανώς και θα το έκανες."τον πείραξα κάνοντας τον να χαμογελάσει κι εκείνος.

"Τι κάνεις έξω; Υποτίθεται ότι δεν επιτρέπεται να βγούμε από το κλαμπ. Πώς σε άφησαν;"τον ρώτησα.

"Μπήκα από την έξοδο κινδύνου δίπλα στο μπάνιο."είπε εκείνος κι εγώ τον κοίταξα δύσπιστη ενώ προχωρούσαμε δίπλα-δίπλα μακριά από το κλαμπ.

"Είσαι σοβαρός;"τον ρώτησα.

"Γιατί όχι; Ήσουν έξω. Ήθελα να είμαι μαζί σου. Οι καθηγητές ήταν στην είσοδο του κλαμπ. Στην έξοδο κινδύνου δεν υπήρχε κανένας. Η λύση ήταν εμφανής."μου είπε.

"Αν μας καταλάβουν την έχουμε βάψει."του είπα.

"Δεν θα μας καταλάβουν. Είμαστε μόνο εμείς έξω. Σίγουρα προτιμούν να ασχοληθούν με όλους τους άλλους μέσα στο κλαμπ για να μην το παρακάνουν με το ποτό. Αν και ο Jimin συνεχίζει να πίνει παραπάνω από όσο πρέπει."μου είπε κι εγώ συμφώνησα.

Ο Jimin δεν ξέρω τι εννοεί όταν λέει πάντα ότι "έχει τις άκρες του" πάντως σίγουρα δεν πίνει μόνο ένα μπουκάλι μπύρα όπως έχει συμφωνήσει το σχολείο με το κλαμπ. Και αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ή παίρνει τις μπύρες από συμμαθητές μας που δεν πίνουν, όπως είμαστε εγώ και ο Taehyung, ή πληρώνει επιπλέον κρυφά το μαγαζί. Ή και τα δύο.

"Εσύ τι κάνεις έξω και σε άφησαν να βγεις;"με ρώτησε.

"Μιλούσα με τον πατέρα μου."του είπα ενώ του έδειξα το κινητό μου."Δεν γινόταν να μιλήσω με τόσο θόρυβο που έκανε μέσα. Οπότε σε λίγη ώρα θα πρέπει να επιστρέψουμε. Αν βγουν έξω και δεν με δουν θα έχουμε πρόβλημα."

Εκείνος έγνεψε συμφωνόντας. Είχαμε φτάσει σε μια πέτρινη γέφυρα-οχι πολύ μακριά από το κλαμ μα σίγουρα δεν μας έβλεπε κανείς. Καθίσαμε στο τέλος της ενώ τα πόδια μας κρεμόντουσαν λίγα εκατοστά πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Έβγαλα τα παπούτσια μου γιατί δεν ήθελα να να βραχούν ακόμα κι αν το κύμα δεν τα έφτανε. Ένιωθα τα πόδια μου να ξεμουδιάζουν. Ήταν δύσκολο τελικά να φοράς ψηλά.

Ο Taehyung πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση του και με φίλησε πεταχτά στα χείλη πριν ακουμπήσω το κεφάλι μου στον ώμο του. Το να βλέπω την θάλασσα το βράδυ στην αγκαλιά του Taehyung ήταν πιο ωραίο από το να την βλέπω μόνη μου.

"Τι κάνει ο πατέρας σου;"με ρώτησε αναφερόμενος σε αυτό που του είπα πριν.

"Παραπονιέται που δεν τον έχεις πάρει τηλέφωνο."είπα και ο Taehyung δίπλα μου γέλασε. "Σε περιμένει σπίτι όταν γυρίσουμε να του τα πεις από κοντά."

"Σίγουρα θα έρθω."μου είπε και για λίγο επικράτησε σιωπή.

"Να σε ρωτήσω κάτι;"είπα βγάζοντας το κεφάλι μου από τον ώμο του για να τον κοιτάω στα μάτια.

Εκείνος έγνεψε γυρνώντας προς το μέρος μου κοιτώντας με.

"Εμμμ..."ξεκίνησα να λέω νιώθοντας ξαφνικά αμήχανα."Αυτό που γίνεται μεταξύ μας..."είπα δείχνοντας ανάμεσα μας με τον δείκτη μου."τι είναι;"

Αυτή η ερώτηση τριγυρνάει στο κεφάλι μου από χθες που τα βρήκαμε. Εννοώ, ήμασταν εντάξει μεταξύ μας και φαινόταν ότι ήμασταν κάτι παραπάνω από φίλοι. Αλλά δεν είχαμε επισημοποιήσει κάτι και δεν ήξερα αν εκείνος ήθελε να είμαστε μαζί σαν ζευγάρι ή όχι.

Στην ερώτηση μου μου χαμογέλασε πονηρά και στο βλέμμα του τα μάγουλα μου κοκκίνησαν. Δεν μου άρεσε το χαμόγελο του.

"Εσύ τι θα ήθελες να είναι αυτό που γίνεται μεταξύ μας;"με ρώτησε κοιτώντας με πιο έντονα.

Κατέβασα το κεφάλι μου καθώς δεν μπορούσα να τον κοιτάω ενώ μου έριχνε αυτό το βλέμμα. Με έκανε να νιώθω αμήχανα και το έκανε επίτηδες.

"Εγώ σε ρώτησα πρώτη οπότε εσύ πρέπει να μου απαντήσεις."του είπα πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω πόσο ανώριμο ακούγεται αυτό κι εκείνος γέλασε.

"Και η ερώτηση απάντηση είναι. Τι θα ήθελες να είμαστε Y/n;"με ρώτησε ενώ με τον δείκτη του ύψωσε το πιρούνι για να τον κοιτάω.

Το βλέμμα του ήταν τόσο καθηλωτικό που για λίγο νόμιζα ότι ξέχασα πως να μιλάω. Το χαμόγελο του έγινε πιο μεγάλο όταν είδε το κατακόκκινο πρόσωπο μου λόγω της αμηχανίας μου.

"Δεν ξέρω..."είπα γρήγορα.

Ακόμα κι αν ήθελα να επιβεβαιώσω το ότι είμαστε όντως κάτι παραπάνω δεν μπορούσα να του το πω η ίδια. Ένιωθα πολύ αμήχανα κάτω από το βλέμμα του και νόμιζα ότι το πρόσωπο μου θα εκραγεί από στιγμή σε στιγμή.

"Απλά ας γυρίσουμε πίσω."είπα προσπαθώντας να σηκωθώ όρθια. "Ξέχνα ότι σε ρωτ..."

"Ήμουν σοβαρός όταν σου είπα ότι μου αρέσεις Y/n."με διέκοψε εκείνος και κράτησε το χέρι μου αποτρέποντας με από το να σηκωθώ.

Γύρισα και τον κοίταξα για να τον βρω να με κοιτάει ήδη σοβαρός. Η καρδιά μου φτερούγισε στα λόγια του και κοιταξα το χέρι του που κρατούσε το δικό μου πριν επιστρέψω το βλέμμα του σε εκείνον.

"Τ-τι εννοείς;"τραύλισα και μέσα μου βλαστήμησα που δεν μπορούσα να κρατήσω την φωνή μου σταθερή.

"Νόμιζα ότι ήταν αυτονόητο από την αρχή. Αλλά υποθέτω ότι θα ήταν καλύτερο να το διευκρινήσουμε."είπε εκείνος περισσότερο στον εαυτό του σκεπτικός.

Γύρισε το σώμα του περισσότερο προς το μέρος μου και έπιασε και τα δύο μου χέρια. Το βλέμμα του έγινε πιο στοργικό και η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει πιο δυνατά αν και ήξερα ήδη τι επρόκειτο να μου πει.

"Y/n..."μου χαμογέλασε τρυφερά όπως κάνει πάντα. "Θέλεις να γίνεις η κοπέλα μου;"με ρώτησε.

Χωρίς να το καταλάβω του χαμογελούσα ήδη και πλέον η απάντηση ήταν φανερή και για τους δυο μας.

Σήκωσα το χέρι μου που βρισκόταν προηγουμένως μέσα στο δικό του και το ακούμπησα στο μάγουλο του φέρνοντας τον πιο κοντά μου. Ένωσα τα χείλη μας και τον ένιωσα να χαμογελάει στο φιλί μας.

Τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου και ήρθε πιο κοντά μου μηδενίζοντας την απόσταση μεταξύ μας. Οι κινήσεις μας ήταν αργές κάνοντας με να ανατριχιάσω μα δεν ήθελα να σταματήσω. Με έκανε να νιώθω τόσο όμορφα.

Μετά από λίγη ώρα σταμάτησα το φιλί μας και απομακρύνθηκα κοιτώντας το πρόσωπο του ασθμαίνοντας. Τα μάγουλα του ήταν αναψοκοκκισμένα όπως και τα δικά μου και ένιωθα το στομάχι μου να γεμίζει πεταλούδες ξέροντας ότι εγώ τον είχα κάνει έτσι. Ασυναίσθητα του χαμογέλασα.

"Φυσικά και θέλω."του απάντησα στην ερώτηση του.

Εκείνος χαμογέλασε με το μοναδικό του χαμόγελο και με αγκάλιασε. Ένιωσα την ζεστασιά του σώματος του να με κατακλύζει και έδεσα τα χέρια μου γύρω από την μέση του ανταποδίδοντας την αγκαλιά του. Ξεκούρασα το κεφάλι μου στον ώμο του κι εκείνος χαΐδεψε τα μαλλιά μου χαλαρώνοντας με. Οι αγκαλιές του Taehyung ήταν από αυτές που τα χέρια του αγκαλιάζουν όλο σου το σώμα κρατώντας σε σφιχτά σαν να φοβούνται ότι θα φύγεις αλλά ταυτόχρονα και τρυφερά σαν να φοβούνται ότι θα σπάσεις.

"Επιτέλους είμαστε μαζί λεμονάκι μου!"είπε εκείνος ενθουσιασμένος κι εγώ γέλασα.

Απομακρύνθηκε και με φίλησε για μία τελευταία φορά πεταχτά στα χείλη πριν ξανακουμπήσω το κεφάλι μου στον ώμο του. Αν μέναμε παραπάνω έξω θα με έπαιρνε ο ύπνος σίγουρα. Ήταν πάρα πολύ ήρεμα και το κρύο δεν βοηθούσε καθόλου.

"Πρέπει να γυρίσουμε. Θα με ψάχνουν."του είπα και τον κοίταξα ένοχα.

Κανείς από τους δυο μας δεν ήθελε να φύγει. Αλλά δεν μπορούσαμε να το ελέγξουμε εμείς αυτό.

Παρόλα αυτά εκείνος δεν φάνηκε να ενοχλείται ιδιαίτερα κι ας χάλασε η στιγμή μας. Σηκώθηκε πάνω βοηθώντας με κι εμένα να σηκωθώ και να φορέσω τα παπούτσια μου. Αφού σιγουρεύτηκα ότι δεν είχαμε ξεχάσει τίποτα έξω έπιασα το μπράτσο του ενώ προχωρούσαμε προς το κλαμπ.

"Εσύ θα μπεις από την κεντρική πόρτα κι εγώ από την έξοδο κινδύνου όπως ήρθαμε εντάξει;"με ρώτησε.

"Ναι για να μην καταλάβουν κάτι οι καθηγητές και θα συναντηθούμε πάλι στα παιδιά."είπα το αυτονόητο κι εκείνος έγνεψε συμφωνόντας.

Όταν φύγαμε από τα βοτσαλάκια της παραλίας και μπορούσα να περπατήσω καλύτερα άφησα το χέρι μου από το μπράτσο του. Ωστόσο, εκείνος έπιασε το χέρι μου πλέκοντας τα δάχτυλα μας μεταξύ τους. Το χέρι του ήταν ζεστό σε αντίθεση με το δικό μου που ήταν κρύο και για κάποιο λόγο με έκανε να ανατριχιάσω.

"Μήπως έπρεπε να είχαμε γυρίσει πιο πριν; Το χέρι σου είναι κρύο. Κρυώνεις;"με ρώτησε ανήσυχος.

"Όχι μην ανησυχείς. Είναι απλά η υγρασία. Έτσι κι αλλιώς θα μπούμε μέσα τώρα."του είπα.

"Δεν έχω φέρει και την ζακέτα μου. Πώς μπορείς να βγαίνεις έξω με ένα απλό κοντομάνικο φόρεμα ενώ κάνει κρύο; Δεν θα σε ξαναφήσω να το κάνεις αυτό."συνέχισε να λέει αγνοώντας τα λόγια μου κι εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου χαμογελώντας.

"Εντάξει μπαμπά. Δεν θα το ξανακάνω!"τον ειρωνεύτηκα κι εκείνος γύρισε και με κοίταξε.

"Είμαι σοβαρός!"είπε εκείνος μα από την χροιά της φωνής του μπορούσα να καταλάβω ότι στην πραγματικότητα ήξερε ότι υπερβάλλει.

"Κι εγώ!"του είπα ενώ σταματήσαμε για να χωρίσουν οι δρόμοι μας.

"Μην μου πας κόντρα λεμονάκι!"μου είπε εκείνος χαμογελώντας μου πονηρά.

Ήξερα ότι αυτό το χαμόγελο μόνο κακά προμήνυε. Δεν ήμουν σίγουρη όμως για το αν ήθελα να μάθω τι σκεφτόταν.

"Πάω μέσα. Bye!"του είπα γρήγορα αποφεύγοντας τον δίνοντας του ένα γρήγορο πεταχτό φιλί στο μάγουλο.

Έφυγα από κοντά του πηγαίνοντας προς την πόρτα του κλαμπ χωρίς να γυρίσω να τον κοιτάω. Όμως ήμουν σίγουρη ότι τον άκουσα να ψιθυρίζει "ότι θέλει με κάνει" και χαμογέλασα περήφανα.

-----

Η ώρα ήταν περασμένες 3 όταν κοίταξα τελευταία φορά το ρολόι. Είχαμε γυρίσει στο ξενοδοχείο εδώ και αρκετή ώρα. Παρόλα αυτά κανείς δεν έμοιαζε να θέλει να κοιμηθεί από τόσο νωρίς.

Εμείς και κάποια άλλα παιδιά είχαμε μαζευτεί στο δωμάτιο-μεζονέτα ενός συμμαθητή μας καθώς εκείνος και η παρέα του ήταν 5 άτομα άρα πήραν μεγάλο δωμάτιο. Οπότε ήταν αρκετά ευρύχωρο για να μαζευτούμε όλοι όσοι θέλαμε να συνεχίσουμε μετά το κλαμπ.

Μερικοί από εμάς παίζαμε παντομίμα και είχαμε χωριστεί σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα ήταν των κοριτσιών και η άλλη των αγοριών. Μπορώ να πω ότι δεν είχα ξαναγελασει τόσο πολύ στην ζωή μου.

Όρθιος ήταν ο Jungkook, ο οποίος ήταν ετοιμος να κάνει την επόμενη παντομίμα βλέποντας τι ακριβώς επρεπε να μας δείξει μέσω μιας εφαρμογής που είχαμε κατεβάσει στο κινητό. Οι κανόνες ήταν απλοί. Αν το έβρισκε κάποιο κορίτσι θα κερδίζαμε τα κορίτσια, αν το έβρισκε κάποιο αγόρι θα κέρδιζαν τα αγόρια. Μέχρι τώρα κέρδιζαν τα αγόρια και δεν είμαστε καθόλου χαρούμενες με αυτό.

Ο Jungkook μόλις είδε την οθόνη του κινητού μόρφασε κάνοντας μας να καταλάβουμε ότι ίσως δεν ήταν κάτι εύκολο.

Μας έδειξε τον αριθμό 1 με το χέρι του.

"Μια λέξη."είπε ο Jimin και ο Jungkook σήκωσε τον αντίχειρα του για να συμφωνήσει.

Ξάπλωσε στο πάτωμα και έκλεισε τα μάτια του.

"Ύπνος."είπε η Ryujin.

"Κούραση."συνέχισε ο Jackson, ένα από τα παιδιά που είχαν το δωμάτιο.

"Κοιμάσαι."συμπέρανε ο Taehyung.

Ξαφνικά ο Jungkook πετάχτηκε όρθιος με μια έκφραση φόβου.

"Εφιάλτης!"φώναξα εγώ εκστασιασμένη νομίζοντας ότι το βρήκα.

Εκείνος μου έκανε νόημα ότι καλά το πάω.

"Έχει κι άλλο;"ρώτησε η Ryujin δίπλα μου.

Ο Jungkook έκανε ένα σήμα πάνω από το κεφάλι του δείχνοντας ένα αντικείμενο και μετά ξαναξάπλωσε στο πάτωμα δείχνοντας ήρεμος.

"Τι κάνει τώρα;"άκουσα τον Jimin να ρωτάει.

"Ηρεμιστικά!"είπε η Jiwoo.

"Αναμμένο φως!"είπε ο Hoseok.

Η απάντηση του Hoseok φάνηκε πολύ αστεία στον Jimin, ο οποίος ξεκίνησε να γελάει τόσο πολύ με αποτέλεσμα να πέσει από τον καναπέ.

"Γιατί γελάς; Το αναμμένο φως βοηθάει μετά τον εφιάλτη."είπε ο Hoseok  μα κι εκείνος ήξερε ότι αυτό που είπε δεν ήταν το σωστό.

"Μου αρέσει που είπε ότι η λέξη είναι μία."συνέχισε ο Jimin να γελάει.

Από την άλλη ο Jungkook είχε ξεκινήσει να χάνει την υπομονή του. Έδειχνε σχεδόν υστερικά το υποτιθέμενο αντικείμενο που υπήρχε πάνω από το κεφάλι του και τον βοηθούσε να κοιμηθεί ήρεμος. Και τότε μου ήρθε.

"Ονειροπαγίδα!"φώναξα γρήγορα μα προς έκπληξη μου δεν ήμουν η μόνη που το είχε βρει.

Ταυτόχρονα με μένα το είχε πει και ο Taehyung, ο οποίος ήταν δίπλα μου.

"Αυτό είναι;"ρώτησε ο Hyunjin και ο Jungkook απάντησε θετικά.

"Οπότε αυτό σημαίνει ισοπαλία. Δεν παίρνει κανείς τον πόντο."συμπέρανε η κοπέλα της Jiwoo.

"Γαμώτο! Και ήμουν σίγουρη ότι θα το βρίσκαμε αυτό. Ο Jungkook κάνει καλά την παντομίμα."παραπονέθηκε η Ryujin πέφτοντας πίσω στον καναπέ.

"Μην μου κάνεις χαλάστρα λεμονάκι."είπε ο Taehyung χαμογελώντας μου παιχνιδιάρικα.

"Ποιος μιλάει;"αντιτάχθηκα στριφογυρίζοντας τα μάτια μου χαμογελώντας.

"Παιδιά ας παίξουμε θάρρος ή αλήθεια!" στην παρέα ήρθαν δύο κορίτσια από το τμήμα μας μεγαλώνοντας τον κύκλο.

"Αν παίξετε θάρρος η αλήθεια θέλω κι εγώ!"φώναξε ένας άλλος συμμαθητής μας τραβώντας τον φίλο του.

Σιγά-σιγά είχαμε δημιουργήσει έναν κύκλο αρκετά άτομα και κανείς δεν έμοιαζε πλέον να συνεχίζει την παντομίμα. Όλοι συμφωνούσαν στο θάρρος ή αλήθεια.

"Παρόλα αυτά οι πόντοι μας ήταν περισσότεροι από τους δικούς σας. Κερδίσαμε."μου είπε ο Taehyung στο αυτί κι εγώ τον χτύπησα απαλά με τον αγκώνα μου στην κοιλιά.

"Μην το παίρνετε πάνω σας ήταν απλά η αρχή. Κάναμε απλά ζέσταμα. Δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε."του είπα κοιτώντας τον πεισματικά κι εκείνος χαμογέλασε.

"Ή απλά δεν μπορείς να παραδεχτείς την ήττα."συνέχισε να με πειράζει.

"Θάρρος ή αλήθεια Y/n;"με ρώτησε ο Bangchan πριν προλάβω να απαντήσω στον διπλανό μου.

Κοίταξα τον Taehyung με νόημα επιβεβαιώνοντας τον ότι θα το συνεχίσουμε αργότερα. Κάθισα καλύτερα στην θέση μου και κοίταξα τον Bangchan. Όλη η προσοχή ήταν γυρισμένη πάνω μου.

"Θάρρος."είπα αποφασιστικά.

"Έχεις το θάρρος να φιλήσεις τον Jackson;"με ρώτησε εκείνος αμέσως.

Ένιωσα τον Taehyung να κάθεται άβολα δίπλα μου. Παρόλα αυτά εγώ κοίταξα τον Jackson, ο οποίος δεν φαινόταν ιδιαίτερα ξαφνιασμένος και απλά περίμενε την απάντηση μου.

"Δεν χρειάζεται να το κάνεις αν δεν θες."μου είπε εκείνος.

Ωστόσο, δεν χρειαζόταν καν να μου πει για να το σκεφτώ. Ήταν αυτονόητο ότι δεν θα το κάνω. Ήμουν με τον Taehyung και δεν γενικά δεν ήμουν συνηθισμένη στο να φιλάω όποιον να 'ναι έτσι κι αλλιώς.

"Ποια είναι η αγγαρεία;"ρώτησα.

"Ω έλα τώρα μεγάλα παιδιά είμαστε! Γιατί όχι;"διαμαρτυρήθηκε ο Hyunjin ξενερωμενος.

"Τι;"ρώτησα κοιτώντας τον σμίγοντας τα φρύδια μου χωρίς να καταλαβαίνω την αντίδραση του.

Ποιο είναι το περίεργο στο να πω 'όχι' για κάτι που δεν θέλω να κάνω; Δεν ήξεραν ότι εγώ και ο Taehyung είμαστε μαζί;

"Είναι ένα απλό φιλί. Μην ζητάτε όλοι αγγαρείες. Δεν έχει πλάκα έτσι."είπε εκείνος ενοχλημένος.

Ακούστηκαν πολλά άτομα να συμφωνούν και ένιωθα τα μάγουλα μου να καίνε από την προσοχή που δέχομουν. Ένιωθα πολύ άβολα. Από την άλλη ο Taehyung είχε ξεκινήσει να θυμώνει και τον ένιωσα να κινείται νευρικά δίπλα μου.

"Παιδιά ηρεμηστε λίγο. Αν δεν θέλει η Y/n δεν χρειάζεται να το κάνει."είπε η Ryujin δίπλα μου.

"Μα έτσι δεν παίζουμε σωσ..."ξεκίνησε να λέει κάποιος αλλά πριν προλάβει να ολοκληρώσει ο Taehyung έπιασε με το χέρι του το πρόσωπο μου γυρνώντας το προς το μέρος του.

Ένωσε τα χείλη μας σε ένα σύντομο μα διεκδικητικό φιλί και άκουσα κάποιες ανάσες να κόβονται. Νόμιζα ότι ήταν γνωστό σε όλους πλέον ότι εγώ και ο Taehyung ήμασταν μαζί. Ωστόσο, ίσως να είχα πέσει έξω.

"Θέμα χρόνου ήταν να το κάνει. Το περίμενα."άκουσα τον Jungkook να λέει χαλαρός και ακόμα κι αν δεν το έβλεπα ήξερα ότι το έλεγε στον Jimin.

O Taehyung απομακρύνθηκε ρίχνοντας μου ένα στιγμιαίο βλέμμα για να σιγουρευτεί ότι είμαι εντάξει με την όλη κατάσταση και γύρισε την προσοχή του στον Bangchan.

"Η Y/n είναι μαζί μου. Οπότε δεν υπάρχει λόγος για αγγαρεία. Δεν κάνουμε τέτοιες ερωτήσεις σε άτομα που βρίσκονται σε σχέση."είπε ο Taehyung σοβαρός."Ετσι δεν είναι;"

"Οπότε οι φήμες ότι είστε μαζί είναι όντως αληθινές ε; Το ήξερα! Στα 'λεγα εγώ!"είπε και κοίταξε τον φίλο του δίπλα του.

"Αν οι φήμες λένε ότι εγώ και η Y/n είμαστε μαζί τότε ναι αληθεύουν. Έχει κανεις πρόβλημα με αυτό;"ρώτησε ο Taehyung στρέφοντας το βλέμμα του στον Hyunjin που πριν είχε αγανακτήσει.

Εκείνος σήκωσε τα χέρια ψηλά ως ένδειξη ότι δεν ήξερε για μας και είναι αθώος. Από αυτήν την οπτική δεν έφταιγε ακριβώς. Οπότε δεν χρειαζόταν να συνεχιστεί η συζήτηση.

Κράτησα το χέρι του Taehyung ως μια ένδειξη ότι μπορεί να σταματήσει.

"Μπράβο ρε παιδιά. Πολύ χαίρομαι για σας!"είπε η Jiwoo χαμογελώντας μας πραγματικά ενώ κρατούσε το χέρι της κοπέλας της.

Ενθυμούμενη αυτά που πίστευα μέχρι χθες το βράδυ για εκείνη και τον Taehyung ένιωσα λίγο άσχημα γιατί ήταν γεμάτη καλοσύνη. Αλλά ήταν απλά μία παρεξήγηση και πλέον είχε λυθεί. Οπότε απλά της χαμογέλασα.

"Ας το ξαναπάρουμε από την αρχή τότε."είπε ο Bangchan."Θάρρος ή αλήθεια Hoseok;"συνέχισε το παιχνίδι.

Γύρισα και κοίταξα τον Taehyung. Δεν φαινόταν τόσο θυμωμένος όσο αλλά δεν μου άρεσε να τον βλέπω έτσι.

"Είναι εντάξει. Δεν ήξεραν."του είπα κι εκείνος με κοίταξε.

"Ελπίζω λοιπόν τώρα να πήραν το μήνυμα."είπε εκείνος.

"Σίγουρα. Οπότε μην είσαι έτσι. Παίζουμε για πλάκα."του χαμογέλασα κι εκείνος βλέποντας το χαμόγελο μου χαλάρωσε λίγο.

Φίλησε το μάγουλο μου πεταχτά και πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου φέρνοντας με πιο κοντά του.

Άκουσα γέλια από τους υπόλοιπους και γυρίσαμε την προσοχή μας στο τι γινόταν  γύρω μας. Ο Hoseok είχε βγάλει τα ρούχα του και είχε μείνει μόνο με το μποξερακι.

"Τι ακριβώς συμβαίνει;"ρώτησα έκπληκτη.

"Ζήτησε θάρρος και τώρα πρέπει να τρέχει όλο τον όροφο με το μποξερακι. Τα αθώα μάτια μου!" μου εξήγησε η Ryujin γελώντας.

Είχε καλύψει τα μάτια της με τα χέρια της. Ωστόσο, είχε ανοίξει τα δάχτυλα της βλέποντας τον Hoseok. Εγώ από την άλλη δεν το πίστευα ότι θα το έκανε αυτό. Κι όμως δεν υπήρχε δείγμα δισταγμού στο βλέμμα του ενώ κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

"Αυτό θα έχει ενδιαφέρον."άκουσα τον Taehyung να γελάει και αναρρωτήθηκα αν πάει κάτι λάθος μαζί τους ή αν εγώ δεν ήξερα από σχολικές εκδρομές και αυτά ήταν φυσιολογικά.

Και κάπως έτσι όλη η βραδιά συνεχίστηκε με γέλια και δοκιμασίες. Ήταν από τα καλύτερα βράδια της ζωής μου. Αν έτσι είναι οι σχολικές εκδρομές γενικότερα μου αρέσουν πολύ κι ας είχε μόλις περάσει το δεύτερο βράδυ μας εδώ. Ήμουν σίγουρη ότι δεν είχα δει τίποτα ακόμα.

_______________________________

Γεια σαςςςςς!

Η εξεταστική τελείωσε, το κενό μου τελείωσε και συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή είμαι στο λεωφορείο για την σχολή. Παρόλα αυτά όμως άργησα να ανεβάσω γιατί το κεφάλαιο ήταν μεγαλύτερο απ'ότι υπολόγιζα και είχα κανονίσει τόσα πολλά μέσα στη εβδομάδα με αποτέλεσμα να μην έχω τόσο ελεύθερο χρόνο.

Δεν κρύβω ότι γίνονται πολλά στο κόσμο που με έχουν κάνει να λυπάμαι πολύ. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ τα ξέρετε κι εσείς. Απλά ζω με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.

Για να μπούμε στο θέμα μας όμως και για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα. Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο; Η σχέση τους επισημοποιήθηκε και πλέον βλέπουμε το ζευγάρι μας πιο πολύ μαζί. Ο Taehyung ειναι το πιο γλυκό αγόρι και η Y/n μπορεί να το παίζει δύσκολη (προφανώς) αλλά πάντα υποκύπτει.

Τελειώνοντας να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τους 100 followers.❤️ Πατήσαμε τριψήφιο πλέον. Ανυπομονώ να μεγαλώσουμε ακόμα περισσότερο μαζί.❤️

Σας αγαπώ πολύ!

Υπόσχομαι το επόμενο θα ανέβει πιο σύντομα.💜💜💜