Μου είπε να ξεχάσω και να προσποιηθώ ότι δεν συνέβη ποτέ τίποτα, αλλά πώς μπορείς να ξεχάσεις το πρώτο σου φιλί;
Πώς μπορώ να ξεχάσω το τρόπο που με έκανε να νιώσω όταν τα χείλη της άγγιξαν τα δικά μου;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ.

-Οδυσσέας Κουρτέσης

___________________________

"Θα σε ρωτήσω ηρεμα. Τι στο διάολο νομίζεις ότι κάνεις όλη μέρα;"με ρώτησε ο Taehyung μα τίποτα στη χροιά της φωνής του δεν φάνταζε ήρεμο.

Ήμουν αρκετά έκπληκτη που ήταν μπροστά μου. Μα ακόμα πιο έκπληκτη ήμουν που τον έβλεπα έτσι. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του είχαν σκληρύνει πολύ και τα μάτια του είχαν σκοτεινιάσει επικίνδυνα. Η οργή ήταν εμφανής στο βλέμμα του και η αναπνοή του ήταν άρρυθμη και βαριά υποδηλώνοντας πόσο θυμωμένος ήταν. Το δεξί του χέρι ήταν κολλημένο δίπλα από το κεφάλι μου στον τοίχο και η απόσταση μας ήταν τόσο μικρή που ένιωθα την αναπνοή του να χτυπάει στο στήθος μου.

"Τι έγινε Y/n; Σου έφαγε η γάτα την γλώσσα;"με έβγαλε από τις σκέψεις μου βλέποντας ότι δεν πήρε απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση του.

"Είσαι τρελός;"τον ρώτησα βγαίνοντας από το αρχικό μου σοκ και απομακρύνθηκα από κοντά του κάνοντας στο πλάι.

Γρήγορα κοίταξα γύρω μου σε περίπτωση που δεν ήμασταν μόνοι μας. Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς όλες οι πόρτες από τις τουαλέτες ήταν ανοιχτές και δεν υπήρχε ίχνος αλλού ανθρώπου εδώ μέσα. Ευτυχώς γιατί δεν θα ήθελα να δουν άλλοι αυτή τη σκηνή. Δυστυχώς γιατί ήμουν μόνη μου κλειδωμένη μαζί του και η έκφραση του και μόνο φαινόταν τρομαχτική μα έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου ότι είναι απλά ο Taehyung.

"Αν υπάρχει μια πιθανότητα να έχω τρελαθεί είναι επειδή με έχεις βγάλει από τα ρούχα μου σήμερα."μου είπε υψώνοντας ελάχιστα την φωνή του.

Πρώτη φορά στην ζωή μου τον έβλεπα έτσι. Μα ενθυμούμενη τον λόγο που γινόταν αυτή η συζήτηση ένιωθα και το δικό μου αίμα να βράζει.

"Taehyung άνοιξε την πόρτα."του είπα ήρεμα.

"Όχι! Πρώτα θα μου απαντήσεις για ποιον ηλίθιο λόγο συμπεριφέρεσαι έτσι σήμερα."είπε με πείσμα.

"Δεν υπάρχει τίποτα να σου απαντήσω. Θέλω να βγω έξω."του είπα κι εκείνος κάχκασε κάνοντας με να θυμώσω ακόμα περισσότερο.

"Προφανώς και δεν υπάρχει τίποτα να μου απαντήσεις. Αφού όλη την μέρα δεν μου απευθύνεις καν τον λόγο και αν μου μιλησεις θα με κάνεις να νιώσω λες και έχω κάνει την μεγαλύτερη μαλακία στον κόσμο. Ανυπομονούσα πολύ να περάσω αυτή την εκδρομή μαζί σου Y/n. Μα την έχεις ήδη τινάξει στον αέρα."είπε και τα μάτια του με έκαψαν.

"Δεν κατάλαβα! Κατηγορείς εμένα επειδή εσύ δεν περνάς καλά;"φώναξα.

"Κατηγορώ εσένα επειδή η κατάσταση μεταξύ μας είναι απαίσια. Μετάνιωσες το φιλί έτσι δεν είναι; Δεν είχε καμία σημασία για σένα."συμπέρανε μόνος του.

"Τι βλακείες λες; Εσύ ήσουν αυτός που δεν μου έδινε καθόλου σημασία σήμερα. Εσύ ήσουν αυτός που έκανε σαν να μην συνέβη τίποτα μεταξύ μας. Αλλά φυσικά εφόσον βρήκες την επόμενη σου είναι πολύ εύκολο να αποδίδεις ευθύνες."

"Βρήκα την επόμενη; Ποια επόμενη;"με ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια του.

"Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις Taehyung. Εσύ και η Jiwoo όλο μέλια ήσασταν σήμερα. Το μόνο που μένει είναι να το επισημοποιήσετε ότι είστε μαζί." του είπα και ένιωθα έναν λυγμό να ανεβαίνει στον λαιμό μου.

Ήταν από τα νεύρα μου; Ήταν από την αδικία που ένιωθα; Ήταν από την πίεση που με βαραίνει όλη την μέρα; Πάντως με είχε φέρει εκτός ορίων. Και με πλήγωνε το ότι δεν καταλάβαινε. Με πλήγωνε που κατηγορούσε εμένα.

"Εγώ και η Jiwoo δεν έχουμε τίποτα Y/n! Αυτή τη στιγμή είναι έξω με την κοπέλα της και περνάνε καλά."μου είπε θυμωμένος και για κάποιο λόγο ένιωσα μια ελπίδα να αναδύεται μέσα μου μα δεν ένιωθα πιο ήρεμη απ'ότι πριν.

Τα λόγια του με έκαναν να έχω κάποιες επιφυλάξεις. Η Jiwoo έχει κοπέλα; Είναι αυτή που κρατούσε από το χέρι στη ρεσεψιόν; Ή ήταν απλά μία φίλη της και ο Taehyung προσπαθούσε να βγει από την δύσκολη θέση. Και τότε με τον Taehyung τι έκανε όλη την μέρα; Αν είχε κοπέλα δεν νομίζω να της άρεσε να είναι τόσο κοντά οι δύο τους. Δεν τις είχα ξαναδεί ποτέ μαζί.

Τα αναπάντητα ερωτήματα μου είχαν ξεκινήσει να βομβαρδίζουν το μυαλό μου και μέσα μου για κάποιο λόγο ήθελα να λέει αλήθεια. Μα δεν ήξερα αν όντως όσα λέει είναι αληθινά.

"Τι εννοείς; Σε ακύρωσε και αποφάσισες να έρθεις πάλι σε μένα;"του είπα και κατά βάθος ήξερα ότι έλεγα ασυναρτησίες πάνω στα νεύρα μου.

Από το θυμωμένο του βλέμμα ένιωθα λες και ήθελε να με σκοτώσει. Μα δεν ήμουν εγώ η λάθος σε αυτή την περίπτωση.

"Καταλαβαίνεις τι σου λέω γαμώτο;"με ρώτησε εκείνος και πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του αγανακτισμένος. "Βοήθησα την Jiwoo να κάνει την κοπέλα της να ζηλέψει έτσι ώστε να τσακωθούν και να τα βρουν καθώς είχαν χωρίσει. Απλά επειδή δεν ήθελε να μαθευτεί η σεξουαλικότητα της σε όλο το σχολείο και εφόσον της χρωστούσα χάρη από το παρελθόν μου ζήτησε να την βοηθήσω γιατί εγώ γενικότερα είμαι κοινωνικός Y/n. Το ήξερε ότι δεν θα φαινόταν άβολο. Δεν νιώθω τίποτα για εκείνη. Δεν θέλησα ποτέ να έχω κάτι παραπάνω από φιλία μαζί της. Ούτε εκείνη θέλει. Δεν της αρέσουν τα αγόρια με τον τρόπο που σκέφτεσαι εσύ."μου εξήγησε.

Είχα μείνει απλά να τον κοιτάω χωρίς να ξέρω πως να αντιδράσω. Είχε λογική αυτό που έλεγε αλλά ήταν όντως αλήθεια; Από την άλλη δεν είχε ξανακοιτάξει ούτε μια φορά την Jiwoo. Ούτε καν μιλούσαν και δεν φαίνονταν νευριασμένοι ο ένας με τον άλλο.

"Γιατί δεν μου το είπες;"τον ρώτησα κερδίζοντας το προβληματισμένο βλέμμα του. "Ξέρεις πως ένιωθα από το πρωί; Δεν έχουμε μιλήσει καν για αυτό που έγινε μεταξύ μας πριν δύο μέρες. Με έχεις μπερδέψει πάρα πολύ Taehyung." του είπα το παράπονο μου νιώθοντας ξαφνικά άβολα και κοίταξα το πάτωμα.

Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν ήμουν ακόμα θυμωμένη μαζί του.

"Γιατί να στο πω; Δεν με ρώτησες καν! Μην προσπαθείς να μου ρίξεις ευθύνες Y/n. Είχα όλη την καλή διάθεση να μιλήσουμε και να πούμε ότι θες. Μα πως ακριβώς ήθελες να το κάνω όταν απο το πρωί με αγνοείς; Δεν ειμαι εγώ το πρόβλημα Y/n. Εσύ είσαι."μου είπε κάνοντας με να τον κοιτάξω απότομα και να ανοίξω το στόμα μου διάπλατα.

Με αποκάλεσε πρόβλημα;

"Εγώ; Εγώ είμαι το πρόβλημα; Εγώ δεν πήγα να το παίξω κοπέλα κανενός και δεν παράτησα την παρέα μου για κάποιον άλλο. Εσύ πέρασες λάθος μήνυμα. Εσύ δεν εξηγησες. Δεν μπορώ να ξέρω τι γίνεται μέσα στο κεφάλι σου χωρίς να μου το πεις εσύ ο ίδιος!"του φώναξα.

Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σε όλο το σώμα μου και την αδρεναλίνη μου να έχει ανέβει στα ύψη. Αν πιστεύει ότι θα βγει εκείνος κερδισμένος κάνει πολύ μεγάλο λάθος.

"Δεν πήγες να το παίξεις κοπέλα κανενός; Τότε εσύ και ο Hoseοk τι κάνετε όλη την ημέρα; Από πότε είστε τόσο κοντά κι εγώ δεν το θυμάμαι; Y/n με έχεις βγάλει εκτός ορίων γαμώτο! Με τρελαίνει το γεγονός ότι του δίνεις πιο πολύ σημασία απ'οτι σε μένα."φώναξε.

"Ο Hoseok είναι φίλος μου. Μπορώ να βρίσκομαι όσο κοντά θέλω μαζί του αρκεί και οι δύο μας να μην έχουμε πρόβλημα."αμύνθηκα.

"Κι εμένα η Jiwoo είναι φίλη μου. Άρα το ίδιο ισχύει και για μας."είπε εκείνος.

Στριφογύρισα τα μάτια μου και δάγκωσα εσωτερικά το μάγουλο μου, μια συνήθεια που έκανα όταν ήμουν νευριασμένη.

"Ωραία δεν σε εμπόδισα να κάνεις ότι επιθυμείς. Γιατί δεν με αφήνεις να φύγω τόση ώρα; Μου εξηγησες τι έγινε με την Jiwoo. Το λύσαμε. Γιατί με κρατάς εδώ;"του είπα δένοντας τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

Ένιωθα ότι ήθελα να σπάσω κάτι. Τα νεύρα μου ήταν τόσο τεταμενα και σε συνδυασμό με τα πόδια μου που πονούσαν υπερβολικά πολύ ένιωθα ότι θα καταρρεύσω.

Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τον Taehyung. Και οι δύο μας ήμασταν πολύ εγωιστές για να κάνουμε πίσω. Δεν γινόταν συζήτηση έτσι.

"Όχι δεν θα φύγεις! Δεν θα φύγεις μέχρι να μου πεις για ποιο λόγο μου συμπεριφέρεσαι έτσι όλη τη μέρα. Και μην μου πεις εξαιτίας της Jiwoo. Το πρωί ούτε που με χαιρέτησες, ούτε που με κοίταξες. Θα σε ρωτήσω για μία τελευταία φορά. Το μετάνιωσες; Μετάνιωσες το φιλί;" με ρώτησε και το βλέμμα του με στήλωσε.

"Ναι!"είπα απότομα.

Δεν περίμενε την απάντηση μου. Μα ούτε κι εγώ το περίμενα. Ήθελα να νιώσει την απόρριψη όπως την ένιωσα εγώ από εκείνον. Μα κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι κάνω λάθος. Μου είχε εξηγήσει την θέση του με την Jiwoo. Παρόλα αυτά αν σήμαινε κάτι για εκείνον το φιλί μας θα μου είχε εξηγήσει την κατάσταση μεταξύ τους από την αρχή ή ακόμα καλύτερα δεν θα δεχόταν καν να την βοηθήσει για να μην γίνει παρεξήγηση, όπως κι έγινε. Από την άλλη όμως δεν του έδωσα καν την ευκαιρία να με πλησιάσει όλη την μέρα και δεν είχαμε κάτι για να μην δεχτεί να βοηθήσει την φίλη του. Δεν είναι ότι έκαναν κάτι τραγικό.

"Ναι;"η φωνή του με έβγαλε από τις σκέψεις μου και τον κοίταξα.

Το βλέμμα του δεν με άφησε ούτε λεπτό. Τα μάτια του είχαν ξεκινήσει να σκουραίνουν επικίνδυνα αλλά δεν με εμπόδισε από το να συνεχίσω. Ήμουν πολύ εγωίστρια για να του δώσω την νίκη.

"Ναι το μετάνιωσα! Ήταν απλά μία στιγμή αδυναμίας!"του είπα κάνοντας την αδιάφορη.

"Στιγμή αδυναμίας;"έβλεπα την αναπνοή του να γίνεται πιο άρρυθμη δηλώνοντας το πόσο θυμωμένος ήταν.

Ξεκίνησε να με πλησιάζει αργά. Κι όσο πιο κοντά μου ήταν τόσο πιο αδύναμη ένιωθα. Τόσο λιγότερο ήταν το οξυγόνο. Τόσο έχανα τον έλεγχο. Τόσο πιο πολύ το περιβάλλον ζέσταινε γύρω μου κι ας έκανε κρύο πριν.

"Ένα λάθος της στιγμής..."ψέλισσα προσπαθώντας να διορθώσω τον εαυτό μου για να με βγάλω από την δύσκολη θέση μα αμέσως κατάλαβα ότι απλά έκανα τα πράγματα χειρότερα για μένα.

Η πλάτη μου ακούμπησε στον τοίχο πίσω μου κι εκείνος βρίσκοντας ευκαιρία κόλλησε τα χέρια του δεξιά και αριστερά από το κεφάλι μου εγκλωβίζοντας με.

"Ένας λάθος της στιγμής;"σχεδόν γρύλισε με την βαριά φωνή του.

Ένιωσα ρίγη στην σπονδυλική μου στήλη ενώ η αναπνοή του χτυπούσε πάνω μου. Είχα ανατριχιασει ολόκληρη. Μα για κάποιο λόγο όσα νεύρα κι αν είχα μαζί του μου άρεσε να τον βλέπω έτσι. Θυμωμένο με μένα. Θυμωμένο για μένα.

"Ξέρεις τι με τρελαίνει τόση ώρα Y/n; Ξέρεις ποιος είναι ο λόγος που κάθομαι και φωνάζω σαν τρελός; Ότι με περνάς για ηλίθιο! Νομίζεις ότι εγώ Y/n τόσο ευκολα βρίσκομαι σε στιγμές αδυναμίας, τόσο εύκολα κάνω λάθη; Νομίζεις ότι ήταν λάθος από την στιγμή που ανταπεδωσες; Ήταν λάθος από τη στιγμή που ζήλεψες; Ήταν λάθος από τη στιγμή που θύμωσες όταν δεν σου έδινα την προσοχή που θέλεις;"με ρώτησε σφίγγοντας το σαγόνι του και θα ορκιζόμουν ότι άκουσα τα δόντια του να τρίζουν.

Το βλέμμα του ήταν τόσο έντονο που δεν μπορούσα να τον κοιτάω. Είχε καταλάβει πλήρως την κατάσταση που βρισκόμουν. Είχε καταλάβει τα συναισθήματα μου. Και το μισούσα όταν το έκανε αυτό. Το μισούσα όταν μπορούσε να καταλάβει οτιδήποτε σκέφτομαι. Το μισούσα όταν με διάβαζε σαν ανοιχτό βιβλίο.

Κατέβασα το κεφάλι μου χωρίς να θέλω να του απαντήσω και έσφιξα τα χέρια μου πιο πολύ μπροστά στο στήθος μου σαν ένα είδος ασπίδας. Ένιωθα το παράπονο να ξανακάνει την εμφάνιση του μέσα μου και τον λυγμό να ανεβαίνει στον λαιμό μου πάλι. Για ποιο λόγο να μην μπορώ κι εγώ να καταλάβω τι νιώθει; Θα ήταν όλα πολύ πιο εύκολα...

"Ξέρεις κάτι;"είπα και ξεφύσισα μαζεύοντας όλο το κουράγιο που είχα και τον κοίταξα με όσο θυμό μου είχε απομείνει. "Ήταν λάθος από την στιγμή που για μένα σήμαινε κάτι ενώ για σένα προφανως και ήταν μία κατάσταση της στιγμής. Ήταν το πρώτο μου φιλί και το έδωσα σε σένα πιστεύοντας ότι νιώθεις κάτι μα καταλαβαίνω ότι έκανα λάθος. Δεν φταις εσύ για αυτό. Φταίω εγώ που δεν διευκρίνησα ποτέ το πως νιώθω. Τα συναισθήματα ήταν μονόπλευρα απ'ότι φαίνεται."του είπα σταθερά κάνοντας τον να κοιτάξει σοκαρισμένος.

Δεν χρειαζόταν να κρύβομαι πλέον. Δεν ήταν χαζός. Ήξερε ακριβώς για ποιο πραγμα του μιλάω. Μα δεν σκόπευε να το αφήσει έτσι.

"Τι εννοείς;"αποφάσισε να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και έβλεπα την αγωνία στο βλέμμα του.

"Εννοώ ότι μου αρέσεις. Και μου αρέσεις πολύ."είπα κοιτώντας τον έντονα με βουρκωμένα μάτια.

Βουρκωμενα γιατί πίσω από το πράσινο των ματιών μου έβλεπα μια σχέση φιλίας να γκρεμίζεται. Ένιωθα το συναίσθημα της απόρριψης να διαπερνά κάθε νεύρο μου στέλνοντας μαζικά το ερέθισμα στον εγκέφαλο μου κάνοντας με συνειδητοποιήσω ότι ότι υπήρχε ανάμεσα στον Taehyung και σε μένα τελείωσε. Και πονούσε. Πονούσε πολύ. Μα δεν μπορούσα να κρύβω άλλο το πως νιώθω. Δεν ήθελα να το κρύψω άλλο.

"Ωστόσο καταλαβαίνω ότι εσύ δεν..."

"Επιτέλους!"με διέκοψε ψελλίζοντας και πριν προλάβω να προβληματιστώ με το σχόλιο του ήμουν ήδη σοκαρισμένη με τις κινήσεις του.

Με τις παλάμες του κάλυψε τα δύο μάγουλα μου και ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου. Γούρλωσα τα μάτια μου ξαφνιασμένη και ξεκίνησα να τον σπρώχνω μακριά με τα χέρια μου μα το κράτημα του ήταν τόσο δυνατό που δεν μπορούσα να τον αποφύγω.

Για άλλη μια φορά μου είχε κάνει το μυαλό μαρμελάδα χωρίς να τον καταλαβαίνω και χωρίς να μπορώ να εξηγήσω τις κινήσεις του. Γιατί δεν μπορούσε να γίνει πιο ξεκάθαρος; Τι εννοούσε με αυτό το 'επιτέλους';

Τα χείλη του τρίβοντας στα δικά μου και ήταν τόσο απαλά που μου ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθώ. Όσο κι αν προσπαθούσα να απομακρυνθώ οι πεταλούδες είχαν κάνει ήδη την εμφάνιση τους στην κοιλιά μου κάνοντας με να θέλω κι άλλο.Ήθελα να ξανανιώσω αυτό το αίσθημα που μου μετέδιδε κι ας ήξερα ότι θα το μετανιώσω. Κι ας ήξερα ότι θα πληγωνόμουν στη συνέχεια. Γιατί στη ζωή μερικές φορές αξίζει να κάνεις κάτι που θες κι ας το μετανιώνεις μετά.

Χαλάρωσα τις γροθιές μου που τόση ώρα προσπαθούσαν να τον ξεκολλήσουν από πάνω μου και έδεσα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του αφήνοντας παράλληλα τα δάκρυα που κρατούσα τόση ώρα να πέσουν κλείνοντας τα μάτια μου.

Για μια τελευταία φορά.

Εκείνος καταλαβαίνοντας ότι πλέον είχα παραδωθεί σε εκείνον χαλάρωσε το κράτημα του και πέρασε το ένα το χέρι γύρω από την μέση μου κολλώντας με πάνω του. Τον ένιωσα να χαμογελάει στο φιλί μας πριν απομακρυνθεί.

Οι σκέψεις μου επιβεβαιώθηκαν ότι είδα το σαρδόνιο χαμόγελο του, το οποίο βλέποντας το αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο μου έγινε ακόμα μεγαλύτερο. Με τον αντίχειρα του σκούπισε τρυφερά τα δύο δάκρυα που είχαν πέσει στα μάγουλα μου και με κοίταξε στα μάτια.

"Κι εμένα μου αρέσεις Y/n εδώ και αρκετό καιρό. Ήσουν το πρώτο μου φιλί και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Οπότε μην μου κάνεις αυτό."μου είπε παρακλητικά με το ντροπαλό του χαμόγελο.

Τα λόγια του θα μπορούσαν να με σκοτώσουν την ίδια στιγμή. Είχα μείνει να το κοιτάω ξέπνοη προσπαθώντας να βρω την αναπνοή μου και να αντιληφθώ οποιαδήποτε πληροφορία μου είχε μεταδώσει μόλις τώρα. Ένιωθε όπως εγώ; Τα συναισθήματα του ήταν ίδια με τα δικά μου;

Ωστόσο, αυτό που με ξάφνιασε περισσότερο απ' όλα ήταν ότι ήμουν το πρώτο του φιλί. Είναι πολύ όμορφος για να μην τον έχει φιλήσει ποτέ καμία άλλη και είναι πολύ καλός σε αυτό για να ήταν η πρώτη του φορά.

Βλέποντας ότι δεν έλαβε απάντηση και ότι δεν αντιδρούσα αποθαρρύνθηκε. Με κοίταξε διστακτικά και πήρε το χέρι του από το πρόσωπο μου.

"Πιστεύεις ότι αυτό ήταν άλλο ένα λάθος;"με ρώτησε βγάζοντας με αμέσως από το σοκ που βρισκόμουν πριν.

Γρήγορα κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου και με το χέρι μου τον τράβηξα κοντά μου χωρίς να θέλω να φύγει. Εκείνος μου χαμογέλασε ανακουφισμένος έχοντας απορρίψει τους φόβους του.

"Ποτέ δεν ήταν λάθος."του είπα με ανασφάλεια πριν συνεχίσω. "Συγγνώμη που δεν σου μιλούσα το πρωί. Ήμουν πολύ αγχωμένη. Και μετά πίστευα ότι κάτι τρέχει με την Jiwoo οπότε σου είπα ψέματα ότι ήταν λάθος για να βγω από την άβολη θέση. Νόμιζα ότι δεν ένιωθες τίποτα για μένα. Συγγνώμη που σε κατηγόρησα άδικα."του είπα έχοντας κατεβασμένο το κεφάλι μου νιώθοντας ξαφνικά άβολα. Δεν ήμουν συνηθισμένη στις απολογίες.

Η απόσταση μεταξύ μας ήταν πολύ μικρή, πράγμα το οποίο δεν με δυσαρεστούσε γιατί δεν ένιωθα το κρύο από τα ανοιχτά παράθυρα και το άρωμα του εισέβαλε στα ρουθούνια κάνοντας την καρδιά μου να πεταρισει.

Με το δάχτυλο του σήκωσε το πηγούνι μου για να τον κοιτάω στα μάτια. Και το βλέμμα του ήταν τόσο ήρεμο και τρυφερό λες και με το φιλί μας όλος του ο θυμός εξαφανίστηκε.

"Χαζούλα με την συμπεριφορά σου νόμιζα ότι το μετάνιωσες. Και μετά που μου μιλούσες απότομα νόμιζα ότι είχες θυμώσει μαζί μου μα δεν ήξερα γιατί. Αφού κι εσύ το συνεχισες τότε."μου είπε επιθεωρώντας το πρόσωπο μου με το βλεμμα του φέρνοντας το χέρι του στο μάγουλο μου ξανά.

Αφέθηκα στο άγγιγμα του και έκλεισα τα μάτια μου πριν τον κοιτάξω πάλι. Ένιωθα λες και βρισκόμουν σε όνειρο αυτή τη στιγμή. Όλα ήταν απλά μία παρεξήγηση.

"Νόμιζα ακριβώς το ίδιο για σένα. Δεν μου μίλησες το πρωί."του είπα.

"Δεν με κοίταξες καν. Πώς θα σου μιλούσα;"μου είπε και κατάλαβα εν μέρη ότι είχε δίκιο.

Ήμουν τόσο απασχολημένη με το να του ρίχνω ευθύνες που δεν σκέφτηκα καθόλου μήπως είχα κάνει εγώ κάποιο λάθος.

"Δεν έχει σημασία πια. Τουλάχιστον τώρα είμαστε καλά. Έτσι δεν είναι;"με ρώτησε κι εγώ έγνεψα κοιτώντας μέσα στα μάτια του.

"Να μου μιλάς Y/n. Δεν θέλω να νιώθεις άβολα με μένα."είπε και μου φίλησε το κούτελο.

"Κι εσύ να μου υποσχεθείς ότι δεν θα μου ξανακάνεις το ίδιο πράγμα που έπαθα με την Ryujin."του είπα επιτακτικά.

Παρόλα αυτά εκείνος χαμογέλασε σε αυτό που του είπα.

"Με τρελαινεις ότι ζηλεύεις Y/n!"γέλασε και νομίζω ότι ποτέ πριν το όνομα μου δεν είχε ακουστεί τόσο ωραία.

"Το εννοώ Taehyung. Ένιωθα ότι παίζεις μαζί μου."του είπα με παράπονο.

Το χαμόγελο του έπεσε βλέποντας το ανασφαλές ύφος μου. Το χέρι του που ήταν στο μάγουλο μου το χάιδεψε ενώ με κοιτούσε με μια στοργή που ένιωθα την καρδιά να σφυροκοπάει.

"Αυτό δεν θα γίνει ποτέ."μου είπε αποφασιστικότητα κοιτώντας με έντονα."Με εμπιστεύεσαι;"με ρώτησε και ένιωθα ένοχη που σκέφτηκα την ερώτηση του πριν του απαντήσω.

Μα δεν ήμουν ακριβώς ένοχη. Δεν ήταν και λίγα όλα όσα έγιναν σήμερα. Αλλά από την άλλη εν μέρει ίσως έφταιγα λίγο παραπάνω. Εγώ δεν του μιλούσα εξαρχής.

Κούνησα θετικά το κεφάλι μου και είδα τους ώμους του να χαλαρώνουν. Φαινόταν ανακουφισμένος αν και για μένα ήταν δεδομένο ότι ήταν το ένα από τα λίγα άτομα που εμπιστεύομαι πραγματικά.

"Μην μένεις μακριά μου άλλο Y/n. Δεν το αντέχω."είπε και ακούστηκε πιο πολύ σαν παράκληση.

Το ελεύθερο του χέρι κράτησε την μέση μου ενώ αυτό που ήταν στο μάγουλο μου μετακινήθηκε στον αυχένα μου τραβώντας με προς το μέρος του. Ένωσε τα χείλη μας και αμέσως αφέθηκα στο αργό φιλί του τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.

Τα ζαχαρένια χείλη του μου φάνταζαν λυτρωτικά και η αίσθηση τους πάνω στα δικά μου έμοιαζε τόσο σωστή. Ένιωθα την καρδιά του να χτυπάει στο στήθος μου με ένα γρήγορο ρυθμό όπως ακριβώς χτυπούσε και η δικιά μου.

Ωστόσο, την όλη αίσθηση χαλούσε ο πόνος στα πόδια μου που δεν υποφερόταν πλέον και ξεκίνησα να κινούμαι άβολα μπας και βρω έναν τρόπο να βολευτώ καλύτερα χωρίς να θέλω να σταματήσω το φιλί μας. Εκείνος φάνηκε να αντιλαμβάνεται την δυσφορία μου και σκύβοντας ελάχιστα έπιασε τον μηρό μου μα δεν καταλάβαινα το σκεπτικό του.

"Πήδα." μου είπε μέσα στο φιλί μας και χωρίς ενδοιασμούς έκανα όπως μου είπε.

Τα δυνατά του χέρια κράτησαν τα πόδια μου στο ύψος της μέσης μου και θέλοντας να τον διευκολύνω τα έδεσα γύρω του κάνοντας οποιαδήποτε απόσταση μεταξύ μας να μηδενιστεί τελείως. Ένιωθα ότι τα χείλη του ρουφούσαν όλο μου το οξυγόνο με ένα τρόπο τόσο ικανοποιητικό που απλά ήθελα κι άλλο.

Πλέον το ψυχρό περιβάλλον που ένιωθα πριν ήταν σαν να μην υπάρχει πλέον. Ένιωθα τα σώματα μας να φλέγονται και το αίμα μου να ρέει γρήγορα και η μόνη ανακούφιση μου ήταν ο παγωμένος τοίχος που ακουμπούσε η πλάτη μου.

Ένιωθα την γλώσσα του να γλύφει τα χείλη μου ζητώντας μου πρόσβαση κι εγώ του την έδωσα. Όταν η γλώσσα του ακούμπησε την δική μου μια έκρηξη πεταλούδων δημιουργήθηκε στο στομάχι μου και με γέμισε ένα αίσθημα που δεν είχα ξανανιώσει ποτέ πριν στη ζωή μου. Ήταν κάτι το οποίο δεν είχα ξανακάνει ποτέ πριν μα πλέον ήξερα ότι ούτε εκείνος το είχε ξανακάνει. Παρόλα αυτά ήταν τόσο καλός.

Ακολούθησα τον ρυθμό του κι εκείνος σαν επιβράβευση χάιδεψε με τα δάχτυλα του τον εκτεθειμένο μηρό μου κάνοντας με να ανατριχιασω ολόκληρη. Ένιωσα μια πίεση ανάμεσα στα πόδια μου και ασυναίσθητα τον έσφιξα κι άλλο πάνω μου.

Ένιωθα ότι είχα πάρει ολόκληρη φωτιά. Δεν ήξερα τι συμβαίνει στον εαυτό μου αυτή τη στιγμή. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι με έκανε να νιώθω υπέροχα.

Η πόρτα του μπάνιου προσπάθησε να ανοίξει κάνοντας μας και τους δύο να απομακρυνθούμε ασθμαίνοντας. Δεν ένιωσα ποτέ πιο ευγνώμων που η πόρτα ήταν κλειδωμένη.

"Y/n εισαι μέσα; Γιατί αργείς τόσο;" άκουσα την φωνή της Ryujin και αμέσως ανακουφίστηκα βγάζοντας όλα τα άβολα και αμήχανα σενάρια για το ποιος μπορεί να ήταν πίσω από την πόρτα και τι θα έλεγε όταν θα βγαίναμε.

Αμέσως κατέβηκα από τον Taehyung κι εκείνος με άφησε από το κράτημα του.

"Τώρα ένα λεπτό!"φώναξα κι έβγαλα το κραγιόν μου.

Πήγα προς τον καθρέφτη προσπαθώντας να διορθώσω τα μουτζουρωμένα πλέον χείλη μου όσο πιο γρήγορα μπορώ. Ο Taehyung βλέποντας με να βιάζομαι τόσο πολύ γέλασε ελαφρώς κι εγώ τον αγριοκοίταξα.

"Δεν γινόταν να βγω έτσι έξω."του εξήγησα.

"Εγώ δεν είπα τίποτα."είπε αθώα ενώ πήγα προς το μέρος του έχοντας τελειώσει.

"Κι εσύ χάλια έγινες."του είπα βλέποντας τα υπολείμματα του κραγιόν μου.

Με τους αντίχειρες μου σκούπισα τα χείλη του γρήγορα. Ένα τεράστιο αλαζονικό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του κάνοντας με να τον κοιτάξω στα μάτια.

Με το χέρι του έπιασε το δικό μου και χάρισε μικρά φιλιά στις άκρες των δαχτύλων μου, ένα στο καθένα. Η καρδιά μου για άλλη μια φορά έχασε έναν χτύπο και σκέφτηκα ότι ίσως καταντήσω καρδιακή εξαιτίας του. Δεν ήμουν συνηθισμένη στην τρυφερότητα του αλλά μου άρεσε πάρα πολύ.

"Άντε βρε Y/n. 5 ωρ..."άκουσα την Ryujin να λέει.

Όντας χαμένη στις σκέψεις μου ούτε που κατάλαβα ποτέ άνοιξε ο Taehyung την πόρτα.

"Τι κάνεις εσύ εδώ; Βασικά τι κάνετε και οι δύο εδώ μόνοι σας με κλειδωμένη την πόρτα;"είπε η Ryujin και το πονηρό βλέμμα της με έκανε να κοκκινήσω.

"Εγώ και η Y/n τα βρήκαμε με ωραίο και πολιτισμένο τρόπο."είπε ο Taehyung πιάνοντας το χέρι μου τραβωντας με μαζί του έξω.

Ηθελα να γελάσω στον 'ωραιο και πολιτισμένο τρόπο' του που μόνο ωραίος και πολιτισμένος δεν ήταν αλλά κρατήθηκα. H Ryujin παρατήρησε τα χέρια μας και έπειτα κοίταξε εμένα. Ήμουν σίγουρη ότι καιγόταν να μάθει τι συνέβη.

Πηγαίνοντας πάλι προς το κέντρο του κλαμπ ένιωσα την ζέστη να με καταβάλλει πάλι. Ωστόσο, τα πόδια μου πονούσαν ακόμα πάρα πολύ.

"Θα πάμε να χορέψουμε;"μας ρώτησε ο Taehyung.

"Τώρα το θυμήθηκες; Τοση ώρα μια χαρά καθόσουν στον καναπε!"του είπε απαξιωτικά η Ryujin κι εμένα μου ξέφυγε ένα γελάκι.

"Δεν ήμουν τόσο ευδιάθετος. Μα τώρα είμαι τέλεια."είπε και το βλέμμα του κοίταξε εμένα ενώ μου χαμογέλασε.

Αυτόματα χαμογέλασα κι εγώ. Μπορούσα να δω την τρυφερότητα πίσω από τα γυαλιστερά του μάτια κι ας ήταν χαμηλός ο φωτισμός του κλαμπ.

"Εμμμ είμαι κι εγώ εδώ!"η Ryujin κοιτώντας μας προβληματισμένη πέρασε το χέρι της ανάμεσα από το βλέμματα μας για να της δώσουμε σημασία.

"Θα έρθουμε μετά. Πονάνε πολύ τα πόδια μου."του είπα και πήρα το χέρι μου από το κράτημα του.

Εκείνος έγνεψε καταλαβαίνοντας.

"Θα έρθεις όμως!"επέμεινε κάνοντας με να γελάσω.

"Σίγουρα. Απλά πιο μετά."του είπα πριν απομακρυνθώ με την Ryujin για να κάτσουμε στον καναπέ που καθόταν προηγουμένως ο Τaehyung ενώ εκείνος κατευθύνθηκε προς τα αγόρια που τα είχαν δώσει όλα σήμερα.

Αφού κάθισα στον καναπέ έβγαλα μια ανάσα ανακούφισης και ένιωσα τα πόδια μου να ξεμουδιάζουν. Για ποιο λόγο οι γυναίκες φοράνε ψηλά παπούτσια ενώ είναι και άβολα και προκαλούν πόνο;

Άκουσα την Ryujin να βήχει επιδεικτικά δίπλα μου προφανώς για να τραβήξει την προσοχή μου. Και φυσικά, όπως το περίμενα με κοιτούσε με ανακριτικό βλέμμα.

"Τι έγινε;"με ρώτησε σοβαρή μα η ανηπομονησία στο βλέμμα της ήταν εμφανής.

Και ήμουν κάτι παραπάνω από πρόθυμη να της απαντήσω.

-----

"Δηλαδή με λίγα λόγια. Τσακωθήκατε,βγάλατε τα απωθημένα σας και μετά κάνατε εξομολόγηση ο ένας στον άλλο για το πως νιώθετε και φιληθήκατε."έκανε ανακεφαλαιωση η Ryujin ενώ προχωρούσαμε προς το πούλμαν για να φύγουμε.

Την σκούντηξα ελαφρώς με ύφος 'μην μιλάς τόσο δυνατά γιατί ο Taehyung θα μας ακούσει' κι εκείνη στριφογύρισε τα μάτια της.

"Ναι. Λες και δεν ήταν προφανές ότι μου έχεις μιλήσει για αυτό. Απλά μέσα στο κλαμπ δεν μπορούσα να το σχολιάσω γιατί είχε πολύ φασαρία."είπε εκείνη και μόνο τότε κατάλαβα ότι η Ryujin όταν πίνει βγάζει έναν πιο αυστηρό εαυτό της.

Ήταν ελαφρώς κοκκινισμένη και το μακιγιάζ της είχε ελάχιστα χαλάσει, όπως και το δικό μου. Ήταν 3 η ώρα το πρωί άλλωστε. Λογικό ήταν.

Ωστόσο, σε σχέση με εκείνη που είχε κάνει κεφάλι εγώ ήμουν πλήρως νηφάλια. Παρόλα αυτά ήταν η γλυκιά Ryujin που ήξερα κι ας παραπονιόταν λίγο παραπάνω.

"Οπότε αυτό έγινε;"με ρώτησε αναφερόμενη στο προηγούμενο σχόλιο της.

"Ε με λίγα λόγια ναι."είπα εγώ ντροπαλά και ξεκίνησα να παίζω με τα δάχτυλα μου νευρικά.

"Άντε βρε. Και καλούς απογόνους."με πείραξε εκείνη κι εγώ ξεκίνησα να γελάω.

"Πολύ μακριά το πας εσύ!"της είπα κάνοντας την να γελάσει κι εκείνη.

Ανεβήκαμε στο πούλμαν μαζί ενώ τα αγόρια είχαν μπει ήδη μέσα. Προχωρώντας προς τα πίσω καθίσματα το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον Taehyung, ο οποίος μου έκανε νόημα να πάω να καθίσω δίπλα του.

Έκανα όπως μου είπε και βολεύτηκα στο κάθισμα δίπλα του. Στα διπλανά καθίσματα υπήρχε μια τετράδα θέσεων στην οποία καθόταν η υπόλοιπη παρέα.

"Παιδιά παθαινω εγκεφαλικό. Έγινε κάποιο θαύμα. Αυτοί οι δύο μιλάνε."είπε ο Hoseok περισσότερο δραματικά απ'ότι χρειαζόταν μα ήξερα ήδη ότι έφταιγε εν μέρει το ποτό.

Παρόλα αυτά και στο κλαμπ μιλούσα με τον Taehyung οπότε δεν ήμουν σίγουρη αν εκείνος δεν μας είχε παρατηρησει λόγω της μέθης του ή αν απλά τώρα έκανε τον ξαφνιασμένο για να μιλήσουμε για αυτό.

Είχε γίνει κατακόκκινος και το πιο αστείο είναι ότι ενώ το ξέρει ότι μεθάει πολύ εύκολα δεν βάζει ποτέ όριο στον εαυτό του. Προσπαθούσαμε με το ζόρι να το κρύψουμε από τους καθηγητές και ήταν τεράστια ανακούφιση το ότι ήταν αρκετά κουρασμένοι για να ασχοληθούν με μας.

Εγώ χαμογέλασα ντροπαλά και κοίταξα τον Taehyung δίπλα μου. Εκείνος με κοιτούσε ήδη και κράτησε το χέρι μου πλέκοντας τα δάχτυλα μας.

"Άντε βρε παιδιά μπράβο. Ήταν κρίμα να είστε έτσι στην πενθήμερη. Τώρα ευτυχώς μπορούμε να περάσουμε ωραία."είπε ο Jimin ανακουφισμένος.

"Συγγνώμη παιδιά για σήμερα. Εγώ και ο Taehyung είχαμε απλά μία παρεξήγηση."απολογήθηκα.

"Και αν δεν ήμουν εγώ να κολλάω στην Y/n όλη την ώρα και να δοκιμάζω τα νεύρα του Taehyung αυτοί οι δύο δεν θα τα είχαν βρει ακόμα!"είπε περήφανα ο Hoseok.

"Κι εσύ πως το ήξερες ότι αυτό θα πιάσει;"την ρώτησε η Ryujin.

"Ξέραμε ήδη πως ένιωθε ο Taehyung. Κάθε πρωί στο σχολείο πριν έρθετε εσείς συζητούσαμε τα ρομαντικά του, τα οποία προφανώς αφορούσαν την Y/n μα ποτέ δεν τα έλεγε σε εκείνη."είπε ο Jungkook.

Κοίταξα πάλι τον Taehyung έκπληκτη. Κι εγώ που νόμιζα ότι μιλούσαν για την Jiwoo. Τώρα μου φαινόταν αστείο.

Εκείνος απέφυγε το βλέμμα μου. Ήταν λίγες οι φορές που είχα την ντροπαλή πλευρά του και κάθε φορά που φαινόταν αξιολάτρευτος.

"Α ώστε για αυτό ήσουν ξαφνικά συνέχεια μαζί της."συμπέρανε η Ryujin και έγνεψε με επιδοκιμασία.

"Όχι ότι δεν έχω αδυναμία στην Y/n. Απλά κάποιος κάτι έπρεπε να κάνει αφού είναι και οι δύο πολύ εγωιστές."είπε εκείνος και με κοίταξε. "Δεν εννοώ ότι δεν σε συμπαθώ ιδιαίτερα πολύ Y/n."μου χαμογέλασε μεθυσμένα ο Hoseok με ένα από τα μεγαλύτερα του χαμόγελα και με το χέρι του χάιδεψε το μάγουλο μου.

Σε δευτερόλεπτα ο Taehyung είχε διώξει το χέρι του φίλου του από πάνω μου και με τράβηξε πιο κοντά του. Εγώ τον κοίταξα προβληματισμένη.

"Οκευ ευχαριστούμε για την βοήθεια σας δεν την χρειαζόμαστε πλέον."σχολίασε προστατευτικά.

Εγώ και οι υπόλοιποι εκτός του Hoseok, ο οποίος όντας μεθυσμένος δεν καταλάβαινε τι εννοούσε, ξεκινήσαμε να γελάμε. Ακούμπησα τα δεμένα χέρια μας στα πόδια μου και επιτέλους είχα την προσοχή του.

"Ζηλιάρη."τον πείραξα κι εκείνος στριφογύρισε τα μάτια του.

"Είπε αυτή που δεν μου μιλούσε επειδή έκανα παρέα με την Jiwoo."αντιγύρισε.

"Εγώ είχα λόγο. Όλα έδειχναν ότι σου αρέσει. Ενώ εμένα ο Hoseok είναι φίλος μου."είπα.

"Κι εγώ φίλος σου ήμουν αλλά..."δεν συνέχισε ποτέ την πρόταση του αφήνοντας να εννοηθεί η συνέχεια.

Μόνο που έβλεπα το περήφανο χαμόγελο του που έκρυβε χίλια νοήματα μέσα του ένιωσα τα μάγουλα μου να καίνε και κοίταξα ντροπαλά τα χέρια μας.

Με τον αντίχειρα του σήκωσε το πηγούνι μου κλέβοντας μου ένα φιλί πριν τον απομακρύνω γρήγορα μακριά. Εκείνος με κοίταξε περίεργα σαν να μην καταλαβαίνει.

"Όχι εδώ."του είπα χαμηλόφωνα σαν να μας ακούει κάποιος.

Αν μάθαιναν οι καθηγητές ότι κάτι τρέχει ανάμεσα σε μένα και στον Taehyung το πιο πιθανό ήταν να έστηναν σκηνές έξω από τα δωμάτια μας για να μην συμβεί μεταξύ μας κάτι ανεπιθύμητο. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαμε να περάσουμε τα βράδυα μαζί όλη η παρέα.

Ο Taehyung φάνηκε καταλαβαίνει τι σκέφτηκα.

"Μα πως μπορώ να συγκρατήθω όταν είσαι τόσο γλυκιά;"είπε κάνοντας με να στριφογύρισα τα μάτια μου προσπαθώντας να μην γελάσω.

"Θα έρθουμε σε σας σήμερα έτσι;"άκουσα την Ryujin να ρωτάει τα αγόρια και γύρισα το βλέμμα μου προς το μέρος τους.

"Ναι. Και κάπως θα βολευτούμε όλοι. Έχουμε δύο μονά κρεβάτια και ένα διπλό."είπε ο Taehyung.

"Εγώ είμαι κομμάτια. Θα πέσω κατευθείαν για ύπνο. Κάνουμε από αύριο ότι θέλετε."είπε η Ryujin.

"Καλά και να θέλαμε να κάνουμε κάτι δεν θα μπορούσαμε. Ο Hoseok αν δεν κοιμηθεί θα κάνει εμετό σίγουρα."σχολίασε ο Jimin.

"Εγώ είμαι τέλειαααα!"είπε ο Hoseok φουλ μεθυσμένος.

"Δεν θα του ξαναδώσουμε να πιει παραπάνω από δύο μπύρες. Αφού δεν το σηκώνει."είπα εγώ και ο Jimin κούνησε το κεφάλι του συμφωνοντας.

"Αυτό για σένα πάει Jimin που σήμερα του έδωσες τέσσερα μπουκάλια απορώ πως τα βρήκες. "επεσήμανε η Ryujin.

"Έχω τις άκρες μου."είπε εκείνος λες και είναι κάποιος gangster και της έκλεισε το μάτι.

Ήμουν σίγουρη ότι κανείς δεν κατάλαβε τι εννοούσε αλλά δεν θέλαμε να μάθουμε κιόλας.

Έστρεψα την προσοχή μου στον Taehyung και έγειρα στον ώμο του κλείνοντας τα μάτια μου. Εκείνος φίλησε την κορυφή του κεφαλιού μου και απόμακρυνε το χέρι του από το δικό μου. Μα πριν προλάβω να παραπονεθώ το πέρασε γύρω από την μέση μου αγκαλιάζοντας με και κράτησε με το άλλο χέρι του το δικό μου.

"Είσαι κουρασμένη λεμονάκι μου;"με ρώτησε απαλά με την βαριά του φωνή.

Είχα να ακούσω το χαρακτηριστικό ψευδώνυμο μου από την Παρασκευή οπότε ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου στην αναφορά του και σε συνδυασμό με την βαριά φωνή του έστειλε ρίγη στην σπονδυλική μου στήλη.

Έγνεψα κουρασμένη χωρίς να τον κοιτάω. Όλη την ημέρα βρισκόμουν σε μια διαρκή ένταση με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να έχω εξουθενώσει όλες μου τις δυνάμεις.

"Μην κοιμηθείς ακόμα. Φτάσαμε."μου είπε και σήκωσα το κεφάλι μου από τον ώμο του για να καταλάβω ότι είχε δίκιο.

Πότε πέρασε η ώρα τόσο γρήγορα;

"Πήγαινε με την Ryujin στο δωμάτιο σας να αλλάξετε ρούχα και να φέρετε ότι θέλετε σε εμάς. Θα τα πούμε σε λίγο."μου είπε κι εγώ έγνεψα κουρασμένη και απομακρύνθηκα από την αγκαλιά του απρόθυμα νιώθοντας ξαφνικά ότι κρύωνα.

Ανυπομονούσα από τώρα να πέσω για ύπνο φορώντας άνετα και ζεστά ρούχα και έχοντας βγάλει όλο το μέικαπ μου. Η Ryujin με έπιασε αγκαζέ όταν κατεβήκαμε το λεωφορείο. Φαινόταν κι εκείνη κουρασμένη αν και δεν είχε περάσει την σημερινή πίεση που είχαμε περάσει εγώ. Από την άλλη όμως σκέφτηκα ότι ίσως της την είχα μεταδώσει.

"Τα χάλια μας έχουμε."είπε και γέλασε πριν προχωρήσουμε μαζί προς το δωμάτιο μας.

Ένα μισάωρο αργότερα εγώ και η Ryujin βγήκαμε από το δωμάτιο μας με άνετα ρούχα και χωρίς μακιγιάζ. Οι καθηγητές μας είχαν πάει στα δωμάτια τους εδώ και αρκετή ώρα λέγοντας μας απλά να κάνουμε ησυχία. Ήταν αναμενόμενο άλλωστε ότι κανείς δεν θα καθόταν στο δωμάτιο του απόψε.

Η Ryujin ξεκίνησε να παραπονιέται όταν ανεβήκαμε τα σκαλιά για να πάμε στον όροφο των αγοριών κι εγώ γέλασα στην συμπεριφορά της όταν ήταν κουρασμένη. Ήταν αναμενόμενο πλέον ότι σήμερα όλοι θα κοιμόμασταν νωρίς. Ήμασταν σαν κινούμενα πτώματα και ο Hoseok ήταν πολύ μεθυσμένος χωρίς να το παραδέχεται. Κανείς δεν είχε αντοχές να συνεχίσει. Βέβαια η ώρα ήταν ήδη 4. Δεν το λες και πολύ νωρίς δεδομένου ότι έπρεπε να σηκωθούμε στις 7 για να ετοιμαστούμε και να κατέβουμε κάτω στις 8 το πρωί.

Χτυπήσαμε την πόρτα των αγοριών και σε δευτερόλεπτα μας υποδέχτηκε ο Jimin. Όλοι τους είχαν ήδη αλλάξει ρούχα φορώντας φόρμες και κοντομάνικα ή φούτερ όπως κι εμείς άλλωστε.

"Δηλαδή έχουμε μόνο δύο κρεβάτια πλέον. Ένα διπλό και ένα μονό."συμπέρανε ο Jungkook ενώ συζητούσε με τον Taehyung.

Το βλέμμα μου έπεσε πάνω του ενώ είχε στηριχθεί στο περβάζι του παραθύρου. Πίσω του φαινόταν η θέα της Busan. Ένιωθα ότι δεν έχω ξαναδεί κάτι πιο όμορφο στην ζωή μου. Ωστόσο, σύντομα βρέθηκα αναποφάσιστη ανάμεσα στο αν η θέα ήταν πανέμορφη ή αν πανέμορφος ήταν ο Taehyung σε συνδυασμό με το τοπίο πίσω του και τα άνετα ρούχα του που τόσο του πήγαιναν.

Εκείνος είχε στρέψει την προσοχή του πάνω μας από την ώρα που μπήκαμε μέσα μας και βλέποντας με να τον κοιτάω για αρκετή ώρα ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο. Γρήγορα άλλαξα το βλέμμα μου προσπαθώντας να το παίξω αδιάφορη για να μην ξεκινήσει να με πειράζει.

Αυτό που είδα όμως με έκανε να σμίξω τα φρύδια μου. Ο Hoseok είχε πέσει στο ένα μόνο κρεβάτι με τα ρούχα του club και είχε απλωθεί σε ολόκληρη την έκταση του. Τον είχε πάρει ήδη ο ύπνος και φαινόταν αρκετά αστείος μπορώ να πω.

"Αυτός τι έπαθε;"ρώτησε η Ryujin.

"Είναι έτσι από την ώρα που φτάσαμε. Και δεν ξυπνάει με τίποτα. Προσπαθούμε εδώ και λίγη ώρα να τον πείσουμε να αλλάξει ρούχα αλλά δεν μας ακούει. Οπότε απλά τον αφήσαμε έτσι."εξήγησε ο Taehyung.

"Το θέμα μας δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι πως θα κοιμηθούμε."είπε ο Jungkook, ο οποίος είχε ξαπλώσει στη μέση του διπλού και κοιτούσε το ταβάνι.

Ήμουν σίγουρη ότι δεν ήθελε να σηκωθεί από εκεί.

"Μα δεν είναι αυτονόητο; Εφόσον έχουμε μόνο δύο κρεβάτια πλέον θα χωριστούμε σε δύο ομάδες. Μια των δύο ατόμων που θα πάρει το μονό κρεβάτι και μία των τριών ατόμων που θα πάρει το διπλό."είπε ο Jimin ο οποίος είχε κλείσει πλέον την πόρτα του δωματίου και είχε μπει μέσα.

"Α οπότε θα κοιμηθώ εγώ με την Ryujin και εσείς οι τρεις μαζί."συμπέρανα και κάθισα στην άκρη του μονού κρεβατιού βγάζοντας τα παπούτσια μου και τις κάλτσες μου.

"Όχι."είπε ο Taehyung κι εγώ αμέσως ύψωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα.

Στο πρόσωπο του είχε ένα πονηρό χαμόγελο που μόνο καλό δεν προμήνυε.

"Όχι;"ρώτησα απορρημένη.

"Θα κοιμηθώ εγώ μαζί σου και η Ryujin με τα αγόρια."

Αμέσως τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και τον κοίταξα σαν να είναι εξωγήινος. Τα μάγουλα μου κοκκίνησαν και το χαμόγελο του έγινε μεγαλύτερο.

"Ναι ναι έχει δίκιο ο Τaehyung! Ας το κάνουμε έτσι!"έσπευσε να απαντήσει η Ryujin, η οποία κατάλαβε αμέσως το σκεπτικό του Taehyung και έδειχνε πολύ ενθουσιασμένη.

"Τι; Όχι!"είπα γρήγορα.

"Γιατί όχι Y/n; Μια παρέα δεν είμαστε;"ρώτησε ο Jungkook κάνοντας την θέση μου πιο δύσκολη.

"Ναι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κοιμηθώ με τον Taehyung."είπα γρήγορα πριν προλάβω να φιλτράρω τα λόγια μου.

"Είναι απλά ύπνος Y/n. Ήταν αναμενόμενο ότι θα κοιμηθείς με κάποιον από την στιγμή που το δωμάτιο είναι για 4 και είμαστε 6."είπε ο Jimin.

Τελικά όλοι ήταν εναντίον μου.

Ο Taehyung προχώρησε προς το κρεβάτι που καθόμουν και χωρίς να σπάσει την οπτική μας επαφή μπήκε κάτω από τα σκεπάσματα. Μου χαμογέλασε αυταρεσκα και χτύπησε απαλά το κενό δίπλα του δείχνοντας μου ότι με περιμένει.

"Παιδιά είμαι πτώμα!"είπε η Ryujin και μπήκε κάτω από τα σκεπάσματα του διπλού κρεβατιού.

Τα δύο αγόρια την ακολούθησαν με αποτέλεσμα να μένω εγώ μόνη στην άκρη του μονού κρεβατιού με τον Taehyung να με κοιτάει περιμένοντας. Χωρίς να έχω άλλη επιλογή σηκώθηκα πάνω ξεφυσώντας και πήγα δειλά προς το μέρος του Taehyung. Εκείνος μου άνοιξε το πάπλωμα για να με βοηθήσει κι εγώ ξαπλωσα δίπλα του κοιτώντας το ταβάνι από πάνω μας. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο μακριά μπορώ από το σώμα του με αποτέλεσμα να είμαι έτοιμη να πέσω από κάτω κι εκείνος γέλασε.

Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και δεν ήξερα καν γιατί συμπεριφερόμουν έτσι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ήμασταν τόσο κοντά. Αλλά θα ήμασταν μαζί ένα ολόκληρο βράδυ. Μόνο και μόνο στην σκέψη δεν ξέρω αν θα μπορώ να κοιμηθώ.

"Έλα τώρα που σε έπιασαν οι ντροπές!"είπε εκείνος γελώντας και με μία απότομη κίνηση το χέρι του τυλίχθηκε γύρω από τη μέση μου γυρνώντας με στο πλάι και κολλώντας με πάνω του.

"Taehyung!"αναφώνησα νιώθωντας ξαφνικά ντροπή.

"Το κρεβάτι είναι πολύ στενό λεμονάκι μου. Πρέπει να εξοικονομήσουμε χώρο."είπε εκείνος απτόητος ενώ με κοιτούσε στα μάτια.

Και όντως είχε δίκιο. Μετά βίας χωρούσαμε δύο άτομα. Παρόλα αυτά ήξερα ότι απλά έβρισκε δικαιολογίες για να είμαστε πιο κοντά κι ας είχε δίκιο.

Στα ρουθούνια μου εισήλθε το γνωστό άρωμα του κι αν έλεγα ότι δεν θα μου άρεσε να το μυρίζω όλη την νύχτα θα ήταν ψέματα. Η επαφή του ζεστού σώματος του με το δικό μου με έκανε να ανατριχιάσω και το βλέμμα του πάνω μου ήταν καθηλωτικό. Στην τελική δεν ήταν ότι με χαλούσε να κοιμηθώ μαζί του.

Δειλά μετακινήθηκα πιο κοντά του τυλίγοντας κι εγώ το χέρι του γύρω του ενώ παράλληλα κατέβασα το βλέμμα μου αποφεύγοντας το δικό του.

"Με τρελαίνει όταν μου το παίζεις δύσκολη αλλά στο τέλος πάντα υποκύπτεις."μου ψιθύρισε στο αυτί με την βαριά φωνή του κάνοντας τα μάγουλα μου να κοκκινίσουν.

"Κι επίσης με τρελαίνεις όταν κοκκινίζεις τόσο πολύ που κοκκινίζουν και τα αυτιά σου."συμπλήρωσε αφήνοντας ένα μικρό φιλί στον λόγο του αυτιού μου και πότε πριν δεν ήξερα ότι μια τόσο μικρή κίνηση θα μπορούσε να με κάνει να ανατριχιάσω τόσο πολύ.

Υπνωτισμένη σχεδόν από την ένταση της φωνής του ύψωσα το κεφάλι μου και χωρίς να το περιμένει τον φίλησα στα χείλη. Εκείνος ανταποκρίθηκε γρήγορα πιάνοντας με το χέρι του το μάγουλο μου εμβαθύνοντας το φιλί.

"Σόρρυ που σας το χαλάω παιδιά αλλά αν είναι να κοιμηθούμε ακούγοντας εσάς θυμίζοντας μας ότι είμαστε forever alone τότε πηγαίνετε βρείτε κανένα άλλο δωμάτιο."είπε ο Jungkook.

Αμέσως εγώ και ο Taehyung απόμακρυνθηκαμε και γελάσαμε. Παρόλα αυτά δεν σταμάτησε να με κοιτάει και ξαναέβαλε το χέρι του γύρω από την μέση μου αγκαλιάζοντας με.

"Για ποιο λόγο φωνάζεις; Μόλις που κοιμήθηκα!"παραπονέθηκε η Ryujin και έσπρωξε κοιμισμένα τον Jungkook που ήταν δίπλα της.

Ο Jungkook δυσανασχέτησε και γύρισε πλευρό κάνοντας εμένα να χαμογελάσω στο ποσό γρηγορα κοιμήθηκε η Ryujin.

"Σόρρυυυ!"ψέλλισα εγώ.

"Καληνύχτα."απάντησε εκείνος πειραγμένος και ήξερα ότι μέχρι αύριο θα του είχε περάσει.

Ο Taehyung με τράβηξε πιο κοντά του κι εγώ κούρνιασα πιο πολύ στο στήθος του.

"Καληνύχτα λεμονάκι μου!"μου ψιθύρισε στο αυτί κι εγώ του χαμογέλασα.

"Καληνύχτα."είπα νυσταγμενα κλείνοντας τα μάτια μου κι ο ύπνος δεν άργησε να πάρει.

____________________________

Γεια σαςςςςς!

Τι κάνετε αγαπημένες μου και πως είστε;

Η εξεταστική προς το παρόν πάει καλά. Έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδή. Τελειώνω σε δύο εβδομάδες παρόλα αυτά δεν σας άφησα χωρίς κεφάλαιο αν και άργησα περίπου ένα μήνα να ανεβάσω. Δεν μπορείτε να πείτε όμως. Ήταν μεγάλο κεφάλαιο και σας δικαίωσα ελπίζω όλες.

Τα παιδιά μας επιτέλους τα βρήκαν και μάθαμε τι παιζόταν ανάμεσα στον Taehyung και την Jiwoo αλλά και για ποιο πράγμα μιλούσαν τα αγόρια κάθε πρωί στο σχολείο αν και νομίζω ότι αυτό ήταν εξαρχής φανερό.

Δεν νομίζω να ξανανεβάσω πριν περάσουν οι δύο εβδομάδες που θα δίνω. Το συγκεκριμένο το τελείωσα και το διόρθωσα στο μετρό ενώ πήγαινα να γράψω. Οπότε αν έχει λαθάκια παρακαλώ θέλω επιείκεια.😅

Μέχρι την επόμενη φορά πολλά φιλιά και να προσέχετε.Θα τα πούμε ελπίζω σύντομα!♥️♥️♥️