"Μπορώ να περιμένω αν θες."μου είπε η Ryujin, η οποία με είχε πιάσει αγκαζέ καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες.

"Όχι δεν χρειάζεται. Ο καιρός ήδη είναι πολύ άσχημος. Νομίζω θα βρέξει. Καλύτερα να γυρίσεις σπίτι. Έτσι κι αλλιώς χωρίζουν οι δρόμοι μας . Θα τα πούμε την Κυριακή."της είπα και στην ιδέα και μόνο του τι θα γίνει την Κυριακή ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της.

"Εντάξει. Να μου στείλεις μήνυμα όταν γυρίσεις σπίτι. Ελπίζω να προλάβεις πριν βρέξει."είπε εκείνη και άφησε το χέρι μου για να απομακρυνθεί.

"Κι εγώ το ελπίζω."της είπα.

Σήμερα ήταν η μέρα που θα έδινα τα χρήματα για την εκδρομή και απ'ολες τις μέρες το θυμήθηκα σήμερα -ή μάλλον μου το θύμισε ο πατέρας μου- που είναι η τελευταία μέρα για την προθεσμία καθώς είναι Παρασκευή και την Κυριακή ταξιδεύουμε. Ήλπιζα να τελειώσω γρήγορα για να επιστρέψω σπίτι μου καθώς ο καιρός ήταν αρκετά συννεφιασμένος και ως γνωστόν δεν είχα πάρει ομπρέλα. Πάντα κάτι θα ξεχνάω είτε αυτό είναι χρήματα είτε είναι ομπρέλα.

"Y/n θα τα πούμε την Κυριακή. Θα περάσουμε τέλεια!"είπε ο Jungkook, ο οποίος μας περίμενε στο προαύλιο με τον Hoseok.

Πίσω μας ήταν ο Taehyung με τον Jimin οι οποίοι συζητούσαν μεταξύ τους για το πως θα βολευτούμε 6 άτομα σε ένα δωμάτιο για 4. Φυσικά εγώ και η Ryujin είχαμε ένα δωμάτιο μόνο για τις δυο μας και τα αγόρια είχαν ένα δωμάτιο για τους 4 τους αλλά ποιος κοιμάται στις πολυήμερες στο δωμάτιο του αν δεν υπάρχει όλη η παρέα;

"Είμαι σίγουρη για αυτό. Θα τα πούμε παιδιά!"είπα και με χαιρέτησαν όλοι εκτός από τον Taehyung, ο οποίος βγήκε έξω από το σχολείο συνεχίζοντας να εξηγεί στον Jimin ότι αν υπάρχει διπλό κρεβάτι άνετα χωράνε τρία άτομα πάνω.

Μου φάνηκε πολύ περίεργο που δεν μου είπε το συνηθισμένο 'Αντίο λεμονάκι' που μου λέει κάθε φορά αλλά προσπάθησα να μην το σκέφτομαι θεωρώντας ότι απλά ήταν απορροφημένος στην συζήτηση. Ωστόσο, βλέποντας την πλάτη του καθώς απομακρυνόταν από μένα ένιωσα ενα τσίμπημα στην καρδιά μου. Γρήγορα κούνησα το κεφάλι μου και προχώρησα προς το γραφείο του διευθυντή.

Δεν χρειάζεται να το υπεραναλύω. Έτσι κι αλλιώς είναι ένα απλό 'γεια' σκέφτηκα και αφού πρώτα χτύπησα άνοιξα την πόρτα για το γραφείο του διευθυντή.

Δεν είχαν περάσει ούτε 5 λεπτά από τότε που μπήκα μέσα στο γραφείο και έχοντας πλέον δώσει τα λεφτά βγήκα έξω νιώθοντας ανακουφισμένη που τελείωσε. Ωστόσο, η διάθεση μου χάλασε όταν ένιωσα την πρώτη σταγόνα βροχής να πέφτει στο μάγουλο μου ενώ προχωρούσα προς την εξώπορτα.

Σύντομα όλο και πιο πολλές σταγόνες  ξεκίνησαν να ποτίζουν το έδαφος μαζί με μένα και μέσα μου βλαστήμησα που έπρεπε να το περάσω αυτό. Προχώρησα πιο γρήγορα πηγαίνοντας προς το σπίτι μου ευχόμενη να μην εξελιχθεί σε καταιγίδα αν και θα γινόμουν μούσκεμα έτσι κι αλλιώς.

Έχοντας βγει έξω από το σχολείο και προχωρώντας γρήγορα ένωσα ένα χέρι να τυλίγεται γύρω από το δικό μου και να με τραβάει προς το μέρος του και σύντομα η βροχή σταμάτησε να με χτυπάει. Το μυαλό μου ξεκίνησε να κάνει χίλιες σκέψεις ανά δευτερόλεπτο και το νευρικό σύστημα χτύπησε κόκκινο. Δεν υπήρχε κανένας τριγύρω. Μα πριν προλάβω να αντιδράσω άφησα μια ανάσα που δεν ήξερα ότι κρατούσα όταν είδα μπροστά μου τον Taehyung.

"Είσαι τρελή; Γιατί να πας στο σπίτι σου ενώ βρέχει;" με επέπληξε εκείνος κι εγώ βγαίνοντας από το αρχικό σοκ τον κοίταξα προβληματισμένη.

Ήμασταν κάτω από ένα υπόστεγο με αποτέλεσμα να είμαστε προστατευμένοι από την βροχή. Αυτός όμως γιατί είναι εδώ;

"Τι κάνεις εδώ;"τον ρώτησα αγνοώντας την δική του ερώτηση.

"Είχα σκοπό να σε περιμένω για να γυρίσουμε μαζί."μου είπε άνετος και ανασήκωσε τους ώμους του αφήνοντας το χέρι μου και κοίταξε την βροχή.

Γι' αυτό δεν με χαιρέτησε πριν.

Αμέσως ένιωσα άσχημα. Τώρα θα γίνουμε και οι δύο μούσκεμα.

"Γιατί να με περιμένεις; Έπρεπε να είσαι σπίτι σου. Εγώ δεν είχα θέμα να βραχώ λίγο."του είπα.

"Έχεις ομπρέλα;" με ρώτησε.

"Προφανώς και όχι. Για μένα μιλάμε."του είπα σαν να ήταν αυτονόητο.

"Τότε δεν θα βρεχόσουν λίγο θα βρεχόσουν πολύ. Οπότε καλύτερα να κάτσουμε κάτω από το υπόστεγο μέχρι να ηρεμήσει λίγο η βροχή και θα γυρίσουμε αργότερα."πρότεινε.

"Εσύ πήρες ομπρέλα;"τον ρώτησα.

"Όχι."μου είπε και γέλασε στην σκέψη.

"Τότε γιατί με περίμενες; Θα γίνουνε και οι δύο μούσκεμα Taehyung!"τον κοίταξα έκπληκτη ενώ εκείνος συνέχισε να γελάει.

Ήταν τρελός. Δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση.

Ξεφυσισα και κοίταξα την βροχή και όχι εκείνος. Δεν ήξερα αν αυτή τη στιγμή ήμουν εκνευρισμένη που γελούσε ή που είναι απερίσκεπτος. Παρ'όλα αυτά συνέχιζα να νιώθω άσχημα κι ας μην εφταιγα εγώ για τις επιλογές του.

"Μην μου κρατάς μούτρα λεμονάκι. Εγώ ήθελα να σου κάνω παρέα."είπε εκείνος παιχνιδιάρικα και έτριψε τον ώμο του πάνω στον δικό μου. "Έτσι κι αλλιώς δεν θα προλάβαινα να πάω σπίτι πριν βρέξει. Δεν άργησες πολύ."

Είχε δίκιο. Σε λιγότερο από 5 λεπτά κανείς δεν φτάνει σπίτι του. Αλλά τουλάχιστον θα ήταν πιο κοντά απ'ότι τώρα.

Ξεφύσισα για άλλη μια φορά και τον κοίταξα. Εκείνος με κοιτούσε με το ανέμελο του βλεμμα όπως πάντα. Πως γίνεται να μην τον επηρεάζει ποτέ τίποτα;

"Και τώρα τι κάνουμε;"τον ρώτησα.

"Τώρα περιμένουμε."απάντησε το αυτονόητο.

Κοιτούσαμε την βροχή χωρίς να μιλάει κανένας από τους δύο μας. Μα δεν ήταν άβολη η σιωπή καθώς ο ήχος της βροχής ήταν πολύ χαλαρωτικός και επίσης κέρδιζα λίγο παραπάνω χρόνο μαζί με τον Taehyung.

"Πάντα ήθελα να δοκιμάσω κάτι."μου είπε εκείνος και γύρισα να τον κοιτάξω.

Το βλέμμα του έκρυβε μια παιδικότητα και μια ανυπομονησία ενώ κοιτούσε την βροχή που δεν ήξερα σε τι οφείλεται. Οπότε, σε αντίθεση με την δική του ζωντάνια εγώ ήμουν προβληματισμένη.

"Τι;"τον ρώτησα.

Γύρισε και με κοίταξε χαμογελώντας μου κι εγώ έσμιξα τα φρύδια μου. Δεν μου αρεσε το βλέμμα του.

Με μία απότομη κίνηση έβγαλε την τσάντα του και έπειτα και την δική μου και αυτές έπεσαν στο πάτωμα.

"Τι καν..."ξεκίνησα να τον ρωτάω μπερδεμένη με τις κινήσεις του μα ο λόγος μου διακόπηκε όταν το χέρι του έπιασε το δικό μου.

Ένιωσα σαν ένα ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνά όλο μου το σώμα όταν τα κρύα χέρια μας ήρθαν σε επαφή μα δεν πρόλαβα να αντιδράσω καθώς με τράβηξε μαζί του στην βροχή. Σε δευτερόλεπτα είχαμε ξεκινήσει να βρεχόμαστε και οι δύο κι εκείνος ξεκίνησε να γελάει κοιτώντας το σοκαρισμένο βλέμμα μου ενώ το χέρι του κρατούσε το δικό μου σφιχτά.

Έπρεπε να με δουλεύει.

"Πάντα ήθελα να χορέψω στην βροχή."μου είπε εκείνος κι εγώ τον κοίταξα λες και είναι εξωγήινος.

"Taehyung τι λες; Είναι Δεκέμβριος μήνας! Θα πάθουμε καμία πνευμονία!"του είπα σοβαρή και ξεκίνησα να περπατάω προς το υπόστεγο που ήμασταν πριν μα η δυνατή λαβή του με τράβηξε προς το μέρος του και με κόλλησε πάνω στο στέρνο του.

Το χέρι μου ασυναίσθητα βρέθηκε στο στήθος μου από την απότομη κίνηση του και ένιωσα το σώμα μου να φλέγεται καταλαβαίνοντας πόσο κοντά ήμασταν. Η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει πιο γρήγορα και ένας κόμπος δέθηκε στο στομάχι μου όταν τον κοίταξα και το βλέμμα του κλείδωσε με το δικό μου.

"Έλα λεμονάκι μου! Εφόσον δεν σε ενοχλούσε να γυρίσεις σπίτι σου ενώ έβρεχε γιατί σε πειράζει να βραχείς ενώ θα χορεύεις; Είναι το ίδιο πράγμα. Σου υπόσχομαι θα είναι για λίγο."μου είπε κι εγώ τον κοίταξα σκεπτική.

"Μα δεν υπάρχει καν μουσική."του είπα.

"Θα τραγουδήσω εγώ αν αυτό είναι το θέμα σου."είπε εκείνος και μου χαμογέλασε.

Και πριν το καταλάβω του χαμογελούσα κι εγώ. Τόση επίδραση είχε το χαμόγελο του πάνω μου.

"Το θέλω πραγματικά πολύ!" είπε και με το χέρι του έβαλε μια βρεγμένη τούφα που είχε κολλήσει στο πρόσωπο μου πίσω από το αυτί μου.

Το βλέμμα του ήταν έντονο και δεν έφευγε στιγμή από πάνω μου σαν να ήξερε ότι αν το έκανε αυτό δεν θα μπορούσα να του χαλάσω χατίρι. Ξεφύσισα κι εκείνος μου χαμογέλασε ξέροντας πως έχει ήδη κερδίσει.

"Μόνο για λίγο. Αν αρρωστήσουμε θα πάρεις την ευθύνη για την εκδρομή που θα χάσουμε. Και δεν θα είμαι επιεικής μαζί σου."του είπα αυστηρά μα το χαμόγελο του ήταν τόσο μεγάλο που δεν ήμουν σίγουρη για το αν με άκουσε.

Τα χέρια του κράτησαν την μέση μου φέρνοντας με πιο κοντά του κι αμέσως τα κύτταρα μου ενεργοποιήθηκαν. Δεν ήξερα ότι το να χορεύεις στην βροχή σήμαινε ότι πρέπει να είσαι τόσο κοντά με τον άλλο και φοβόμουν ότι θα ένιωθε την καρδιά μου που παλλόταν σαν τρελή.

"Βασικά το τραγούδι που θα τραγουδήσω  έχει βαθύτερο νόημα. Αλλά δεν ισχύουν όλα όσα λέει ισχύουν όμως τα περισσότερα. Οπότε μην με παρεξηγήσεις."είπε κι εγώ έσμιξα τα φρύδια μου κοιτώντας τον.

"Αυτό εξαρτάται από το τραγούδι."του είπα προληπτικά.

Εκείνος μου χαμογέλασε χωρίς να μου δώσει παραπάνω στοιχεία και για κάποιο λόγο η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει πιο δυνατά αλλά δεν ήξερα αν ήταν επειδή ανυπομονούσα ή φοβόμουν να μάθω τι θα μου τραγουδήσει. Έπιασε τα χέρια μου και τα πέρασε γύρω από τον λαιμό του.

"Όπως στο club."είπε κι εγώ εγνεψα.

Πήρε μια βαθιά ανάσα ενώ το βλέμμα του έκαιγε το προσωπο μου και ξεκίνησε να τραγουδάει. Ποτέ πριν δεν ήξερα ότι η φωνή του είναι τόσο όμορφη. Ήταν βαριά αλλά ταίριαζε απόλυτα με τον ήχο της βροχής. Έγειρα πιο κοντά του για να τον ακούω μα το βλέμμα μου δεν άφησε στιγμή το δικό του.

"She got a bad reputation
She takes the long way home
And all of my friends seen her naked
Or so the story goes"ξεκίνησε να τραγουδάει και αρχίσαμε να λικνιζόμαστε έχοντας γίνει μούσκεμα και οι δύο μας αλλά πλέον δεν μας ένοιαζε.

Εκείνος μου χαμογέλασε στους τελευταίους στίχους μιας και ξέραμε και οι δύο ότι δεν ισχύουν. Μα αυτό που ίσχυε ήταν ότι όντως στο παλιό μου σχολείο είχα κακή φήμη και αυτό ήταν το μόνο πράγμα που είχα πει στον Taehyung για τον λόγο που έφυγα. Μα ακούγοντας τον να το λέει κατάλαβα ότι αυτό που θέλει να μου πει είναι κάτι σχετικά με εμένα και ο κόμπος στο στομάχι μου έσφιξε ακόμα πιο πολύ.

"Mistakes we all make them
But they won't let it go, no
'Cause she's got a bad reputation
But I know what they don't"

Αυτά τα λόγια μου θύμισαν όταν είχε γίνει η παρεξήγηση με την Ryujin που όλοι την υπερασπίστηκαν μα κανείς δεν πήρε το δικό μου μέρος. Και είναι κάτι το οποίο δεν με ενοχλεί πλέον αλλά βαθιά μέσα μου ήξερα ότι τα αγόρια με κατηγορούσαν διότι θεωρούσαν ότι εγώ ξεκίνησα τον καβγά γιατί είμαι πιο ψυχρός άνθρωπος από την Ryujin, η οποία είναι πάντα πιο κεφάτη και καλοσυνάτη.

Και μπορεί να μην το είχα σχολιάσει με κανέναν αλλά με είχε επηρεάσει η απάθεια τους εκείνη την μέρα γιατί πραγματικά προσπαθούσα να τους προσεγγίσω για να έρθουμε πιο κοντά όμως ήταν πολύ δύσκολο μιας και εξαρχής δεν τους μιλούσα ή τους αγνοούσα. Και προσπάθησα πολύ για να φτάσω στο σημείο που είμαστε τώρα.

Το χαμόγελο μου πλέον είχε πέσει και κοιτούσα τον Taehyung χορεύοντας μαζί του μηχανικά. Ένιωσα έναν λυγμο να ανεβαίνει στον λαιμό μου. Θέλει να μου τραγουδήσει ένα τραγούδι για να μου τονίσει τα κακά πράγματα που συνέβησαν στο παρελθόν; Γιατί αν όντως προσπαθεί να κάνει αυτό τότε δεν θέλω να συνεχίσει.

Και σαν να άκουσε τις σκέψεις μου τα επόμενα λόγια του ζέσταναν την καρδιά μου.

"And I don't care what they say about you baby
They don't know what you've been through"

Μου χαμογέλασε και χάιδεψε το μάγουλο μου με το χέρι του κάνοντας με να χαμογελάσω αμυδρά. Ήξερα ότι ο Taehyung ήταν ένα από τα άτομα που με καταλάβαινε μα ένιωθα πολύ ανακουφισμένη ακούγοντας τον να μου το λέει. Και όντας συναισθηματική αυτή τη στιγμή ένιωσα ζεστά δάκρυα να κυλούν στα μάγουλα μου, τα οποία αναμείχθηκαν με το νερό της βροχής. Μέσα μου ευχήθηκα ο Taehyung να μην καταλάβει πόσο με είχε επηρεάσει.

"Trust me, I could be the one to treat you like a lady
Let me see what's underneath, all I need is you"

Ξαφνικά σταμάτησε να κινείται κι εγώ τον κοίταξα μπερδεμένη. Κι αυτοί οι στίχοι δεν ίσχυαν σωστά; Μα γιατί με κοιτούσε με αυτό το βλέμμα και γιατί ήταν σοβαρός;

"She got a bad reputation
Nobody gets too close
A sight of a soul when it's breaking
Making my heart grow cold
And into the deeper she's sinking
I'm begging her please don't let go."

Με λίγα μόλις λόγια είχε περιγράψει όλη μου την ζωή. Να προσπαθώ να μείνω σταθερή και να είμαι ο εαυτός μου ακόμα κι αν κανείς δεν ήξερε και δεν καταλάβαινε την κόλαση που περνούσα. Ακόμη κι αν ένιωθα μόνη μου και δεν είχα κάποιον στο πλευρό μου.

Μα ξέροντας ότι τώρα είχα εκείνον μαζί μου και μου το επιβεβαίωνε με έναν τόσο πρωτότυπο και καλλιτεχνικό τρόπο με έκανε να συγκινούμαι πάρα πολύ. Για άλλη μια φορά ένιωθα χαρούμενη που υπήρχε στη ζωή μου και την έκανε πιο όμορφη.

Ακόμη κι αν για κάποιον άλλο μπορεί αυτό να ειναι ένα απλό τραγούδι για μένα είχε τρομερό αντίκτυπο στην καρδιά μου. Αυτά που μου εξέφραζε σήμαιναν τόσα πολλά για μένα που όσο ο χρόνος περνούσε ένιωθα τον λυγμό στο λαιμό μου να με πνίγει ενώ συνέχιζε να τραγουδάει. Και βρισκόμουν σε μία φάση που δεν μπορούσα να το ελέγξω πλέον.

Ένιωθα το πρόσωπο μου να σπάει μπροστά του κι εκείνος στην αρχή πανικοβλήθηκε πριν μου χαμογελάσει αμυδρά. Με τα δάχτυλα μου χάιδεψε το ήδη βρεγμένο μάγουλο μου δίνοντας μια αίσθηση παρηγοριάς κάνοντας με να κλαίω περισσοτερο.

"She's got a bad reputation
But she's all that, all I want though."

Η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει πιο δυνατά καθώς το βλέμμα του ήταν στηλωμένο στο δικό μου. Είχαμε σταματήσει να κινούμαστε και απλά κοιταζόμασταν. Ένιωθα λες και με είχε υπνωτίσει. Τα μάγουλα μου κοκκίνισαν και ένιωθα πάνω τους τις κρύες σταγόνες της βροχής και τα ζεστά μου δάκρυα και αναρρωτηθηκα αν μπορούσε να νιώθει αυτή την αντίθεση στα δάχτυλα του χεριού του που βρισκόταν στο μάγουλο μου.

Το βλέμμα του ήταν περίεργο. Ήταν από αυτά που δεν δείχνει συχνά αλλά ήταν από τα πιο αγαπημένα μου κι ας μην μπορούσα να το αποκρυπτογραφήσω. Δεν μπορούσα να καταλάβω τα συναισθήματα του αυτή τη στιγμή και δεν ήξερα τι ίσχυε και τι όχι στο τραγούδι του. Πάντως καιγόμουν να μάθω.

Υπάρχει περίπτωση ο Taehyung να νιώθει όπως εγώ; Υπάρχει περίπτωση να του αρέσω; Αυτό ήθελε να μου πει σήμερα; Πάντως ο χορός στην βροχή ήταν σίγουρα δικαιολογία γιατί τώρα δεν χορεύουμε.

"And I don't care what they say about you baby
They don't know what you've been through
And trust me, I could be the one to treat you like a lady
Let me see what's underneath, all I need is you"

Ξανατραγούδησε το ρεφρέν κλείνοντας το τραγούδι του κάνοντας με μία στροφή μπροστά του προκαλώντας το γέλιο μου μέσα στο κλάμα μου ενώ ταυτόχρονα σκεφτόμουν τους στίχους του τραγουδιού. Με είχε μπερδέψει τόσο πολύ αυτή τη στιγμή.

Στο τέλος της στροφής με τράβηξε από την μέση με έκλεισε στην αγκαλιά του. Και νιώθοντας την ανάγκη να το κάνω πέρασα τα χέρια μου γύρω από την μέση του και τον έσφιξα σφιχτά ενώ άφησα κάποιους τελευταίους λυγμούς στο στήθος του. Σήμαινε τόσα πολλά για μένα.

"Μην κλαις λεμονάκι μου. Εγώ απλά ήθελα να σου πω ότι σε καταλαβαίνω και σε αποδέχομαι όπως είσαι. Αν ήξερα ότι θα σε συνεπάρουν τόσο πολύ τα λόγια μου δεν θα το έκανα."είπε εκείνος στο αυτί μου και μου χάιδεψε τα ήδη βρεγμένα μαλλιά μου.

"Δ-δεν ξέρεις πόσο πολύ εί-ειχα ανάγκη να ακούσω από κάποιον α-αυτά που μόλις είπες."του είπα και απομακρύνθηκα από το στήθος του χωρίς να χαλαρώσω το κράτημα μου για να τον κοιτάξω."Σε ευχαριστώ Taehyung! Με έκανες πολύ χαρούμενη."

Τα μάτια του γούρλωσαν ακούγοντας με να του λέω κάτι που δεν συνηθίζω. Δεν με ένοιαζε αν γινόμουν συναισθηματική αυτή τη στιγμή ή αν θα εξέθετα τον εαυτό μου. Ήταν ο Taehyung και ήξερα ότι δεν θα με παρεξηγούσε ποτέ.

"Y/n γαμωτο!"είπε και έσμιξε τα φρύδια του σαν τα λόγια μου να τον αποσυντόνισαν τελείως.

Τον κοίταξα προβληματισμένη και θεωρώντας ότι είπα κάτι κακό ή κάτι που δεν έπρεπε πήγα να απομακρυνθώ από την αγκαλιά του μα εκείνος με έσφιξε ακόμα περισσότερο πάνω του.

"Τι μου έχεις κάνει και δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου; Είναι σαν να έχεις εισβάλει στο μυαλό μου 24 ώρες το 24ωρο. Και βλέποντας σε τόσο ευαλωτη αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να κάνω πίσω πλέον. Με προκάλεσες Y/n."μου είπε σοβαρός.

Δεν καταλάβαινα τι ασυναρτησίες έλεγε και πάνω που ήμουν έτοιμη να τον ρωτήσω τι εννοεί το χέρι του έπιασε στο πίσω μέρος το λαιμού μου και ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου.

Τα μάτια μου γούρλωσαν και δεν μπορούσα να επεξεργαστώ το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Ο Taehyung με φιλάει; Είναι αυτό ένα όνειρο;

Τα χείλη του τρίβοντας με τα δικά μου μα δεν έβρισκαν ανταπόκριση. Τα χέρια μου έφυγαν από την μέση του και έπεσαν στις πλευρές μου. Ένιωθα την καρδιά μου χτυπάει σε όλα μου τα άκρα και σε κάθε σημείο του σώματος μου.

Ο Taehyung είναι μπροστά μου και με φιλάει.

Βλέποντας ότι δεν αντιδράσω τόση ώρα απομακρύνθηκε σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα και με κοίταξε ξαφνιασμένος. Ήταν ξαφνιασμένος με τις πράξεις του ή ξαφνιασμένος με την απάθεια μου; Μα βλέποντας το ένοχο βλέμμα του κατάλαβα ότι ίσως ήταν το πρώτο.

"Y/n εγώ..."ξεκίνησε να λέει βλέποντας το χαμένο βλέμμα μου μα δεν τον άφησα να ολοκληρώσει.

Με μία απότομη κίνηση έπιασα στην χούφτα μου το μπροστινό μέρος του του μπουφάν του και τον έφερα κοντά μου.

"Ποιος σου είπε να σταματήσεις;"τον ρώτησα κι εκείνος με κοίταξε έκπληκτος.

Χωρίς να χάσω χρόνο ένωσα τα χείλη μου και πέρασα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του φέρνοντας τον κοντά μου. Τον ένιωσα να χαμογελάει μέσα στο φιλί και αμέσως ανταπέδωσε τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από την μέση μου μηδενίζοντας την απόσταση μεταξύ μας.

Τα χείλη του είχαν μια γλυκιά γεύση σαν να ήταν από ζάχαρη και με έκαναν να θέλω να τον φιλάω συνέχεια. Εκείνος ακολουθούσε πιστά τον ρυθμό μου χωρίς να διακόπτει τον ροή μου ούτε στιγμή.

Ένιωθα ότι βρίσκομαι σε ένα παράλληλο σύμπαν ή ότι είμαι ο πρωταγωνιστής κάποιου βιβλίου καθώς τα φιλιά κάτω από την βροχή είναι πολύ ρομαντικά για να είναι αληθινά. Κι όμως αυτό που ζούσα τώρα ήταν πραγματικότητα.

Το χέρι του κινήθηκε στη βάση του κεφαλιού μου και πέρασε τα δάχτυλα του μέσα από τα βρεγμένα μαλλιά μου. Το φιλί μας ήταν αργό αλλά έκρυβε μέσα του όλα τα συναισθήματα που έτρεφα για εκείνον τόσο καιρό κι εκείνος ανταπέδιδε με το ίδιο πάθος, με την ίδια λαχτάρα, με τον ίδιο έρωτα.

Ο Taehyung είχε γίνει ο πρώτος μου φίλος, ο πρώτος μου έρωτας και το πρώτο μου φιλί. Και δεν μετανιώνω για τίποτα διότι αυτή τη στιγμή νιώθω φανταστικά. Δεν υπήρχε το αίσθημα του φόβου και της αηδίας που ένιωθα με τους άντρες που με πήγαινε η μητέρα μου αλλά ένιωθα ασφαλής και επιθυμητή από κάποιον σημαντικό για μένα. Ο Taehyung ήταν ο μόνος άνδρας που ξεπέρασε τα όρια μου και εισέβαλε στον προσωπικό μου χώρο χωρίς να με ενοχλεί.

Απομακρυνθήκαμε και οι δύο βαριανασαίνοντας ψάχνοντας να βρούμε την αναπνοή μας και κοιταχτήκαμε στα μάτια. Έψαξε στα μάτια μου ένα ίχνος επιβεβαίωσης κι εγώ του χαμογέλασα πλατιά για να κερδίσω το ανακουφισμένο χαμόγελο του. Γελάσαμε και οι δύο σαν να βιώσαμε κάτι πολύ αστείο και αν κάποιος μας έβλεπε αυτή την στιγμή να γελάμε μούσκεμα κάτω από την βροχή θα μας περνούσε για τρελούς.

Κάλυψε με τα χέρια του τα μάγουλα μου και έσκυψε δίνοντας μου ένα τελευταίο φιλί πριν απομακρυνθεί. Με το χέρι του έπιασε το δικό μου και έμπλεξε τα δάχτυλα μας.

"Όσο κι αν δεν θέλω να χαλάσω τη στιγμή πρέπει να σε γυρίσω σπίτι. Ο πατέρας σου θα με σκοτώσει αν αρρωστήσεις εξαιτίας μου."μου είπε κι εγώ εγνεψα ενώ ξεκινήσαμε να προχωράμε για να πάρουμε τις τσάντες μας.

Και τότε με χτύπησε.

Τι θα έλεγα στον πατέρα μου για τον Taehyung; Εννοώ ήταν φίλοι εξαρχής. Πως θα νιώσει όταν μάθει ότι εμείς οι δύο φιληθήκαμε; Ήξερε ότι ήμασταν πολύ κοντά αλλα δεν ήξερε ότι είχαμε έρθει τόσο κοντά. Έπρεπε να του πω ότι είμαστε μαζί; Ήμασταν όντως μαζί; Τι σήμαινε αυτό το φιλί; Δεν ήταν κάτι παροδικό έτσι;

"Όλα καλά;"με ρωτησε σοβαρός βλέποντας το αφηρημένο ύφος μου ενώ με βοήθησε να φορέσω την τσάντα μου.

"Ναι, ναι πάμε."του είπα κι εκείνος μου χαμογέλασε πιάνοντας πάλι το χέρι μου.

Μοιάζει χαρούμενος με αυτό που έγινε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το φιλί μας είχε σημασία για εκείνον.

Κοίταξα τα δεμένα χέρια μας και σκέφτηκα ότι η αίσθηση του μαλακού χεριού του πάνω στο δικό μου ήταν πολύ ωραία. Έπειτα κοίταξα εκείνον,ο οποίος ατάραχος  προχωρούσε δίπλα μου. Μήπως μόνο εγώ υπεραναλύω τα πράγματα στο μυαλό μου και έπρεπε να ηρεμήσω;

Κούνησα το κεφάλι μου για να διώξω τις σκέψεις μου. Δεν χρειαζόταν να κουράζομαι το μυαλό μου με τέτοιες ερωτήσεις. Εφόσον εκείνος ήταν άνετος θα έπρεπε να είμαι κι εγώ.

"Μήπως θα ήταν καλύτερα να γυρίσεις σπίτι σου;" τον ρώτησα μετά από λίγη ώρα σιωπής.

Εκείνος με κοίταξε προβληματισμένος.

"Γιατί;" με ρώτησε χαμηλόφωνα ενώ συνεχίσαμε να περπατάμε αλλά μπόρεσα να τον ακούσω.

"Γιατί είσαι κι εσύ πολύ βρεγμένος και κάνει κρύο. Δεν θέλω να πάθεις πνευμονία ή κάτι παρόμοιο."του είπα νιώθοντας ενοχές.

"Μα έτσι κι αλλιώς είμαστε πολύ κοντά."μου είπε και σκέφτηκα ότι είχα δίκιο.

Έβλεπα ήδη το σπίτι μου και αμέσως ανησύχησα που χρειαζόταν να κάνει περισσότερο δρόμο για να γυρίσει στο δικό του. Έπρεπε να του το είχα πει εξαρχής.

"Τουλάχιστον θα έρθεις σπίτι μου και θα σου δώσω ρούχα του πατέρα μου. Δεν θα γυρίσεις σπίτι έτσι. Θα περιμένουμε μέχρι να σταματήσει να βρέχει πρώτα."του είπα.

"Δεν χρειάζεται λεμονάκι. Δεν παθαίνω τίποτα."μου είπε.

"Δεν ήταν ερώτηση. Ήταν δήλωση. Θα έρθεις θες δεν θες."του είπα και καλά αυστηρά κι εκείνος γέλασε.

"Απ'οτι φαίνεται δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς."μου είπε διασκεδασμένος κι εγώ προσπάθησα να κρύψω το μειδίασμα μου.

Είχαμε φτάσει πλέον μπροστά στο σπίτι μου και νιώθοντας άβολα με την σκέψη μήπως με δει ο πατέρας μου άφησα το χέρι του απρόθυμα και έβγαλα τα κλειδιά μου από το βρεγμένο μπουφάν μου.

Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα στο σπίτι κάνοντας χώρο και στον Taehyung για να περάσει.

Ο πατέρας μου ξεπρόβαλλε από την πόρτα του σαλονιού και μολις με είδε κόντεψε να πάθει καρδιακό.

"Πάλι με πήρες ομπρέλα Y/n; Πω πω πως κατάφερες να βραχείς τόσο πολύ; Δεν πήγαινες από τα υπόστεγα;"με ρώτησε ενώ με βοήθησε να βγάλω την τσάντα μου και το μπουφάν μου.

Ήθελα να του πω ότι θα ήμουν σε πολύ καλύτερη φάση αν ο Taehyung δεν είχε την φαεινή ιδέα να χορέψουμε στην βροχή -στην οποία συμφώνησα- αλλά προφανώς δεν θα το έκανα. Πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο ο πατέρας μου να μην ξέρει τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα.

Φάνηκε να παρατηρεί τον Taehyung πίσω μου, ο οποίος έβγαζε τα παπούτσια του και μπορώ να πω ότι ήταν η πρώτη φορά που στεκόταν τόσο άβολα στο σπίτι μου. Και ο λόγος ήταν προφανής.

"Γεια σας κύριε Kang."είπε κοιτώντας το πάτωμα.

"Κι εσύ τα ίδια; Θα ειναι ψέματα αν πω ότι το πρωί δεν φαινόταν ότι θα βρέξει. Έπρεπε να έχετε ομπρέλα."συνέχισε ο πατέρας μου το παραλήρημα του.

"Έφερα τον Taehyung μέχρι εδώ για να μείνει μέχρι να τελειώσει η βροχή και αν μπορείς να του δώσεις κάποια ρούχα σου. Προσφέρθηκε να με φέρει σπίτι και μας έπιασε η βροχή στον δρόμο. Θα έκανε αρκετη ώρα να γυρίσει σπίτι και δεδομένου ότι μεσολαβεί μια πενθήμερη δεν θέλει να κρυώσει."είπα αποφεύγοντας τις πολλές λεπτομέρειες.

"Ναι Y/n μου προφανώς θα του δώσω ρούχα και να μείνει όσο θέλει."είπε ο πατέρας μου κι εγώ έχοντας βγάλει πλεον τα παπούτσια μου προχώρησα προς το εσωτερικό του σπιτιού νιωθωντας τα βρεγμένα μαλλιά μου να παγώνουν τον λαιμό μου.

Ήθελα επειγόντως μια πετσέτα.

"Όλα καλά;"ρώτησε  ο πατέρας μου μετά από λίγα δευτερόλεπτα σιωπής κι εμείς γυρίσαμε αμέσως και τον κοιτάξαμε.

Για κάποιο λόγο που ένιωθα ένοχη. Ωστόσο, βλέποντας το βλέμμα του Taehyung κατάλαβα ότι δεν ήμουν η μόνη.

"Ναι γιατί ρωτάς μπαμπά;"είπα προσπαθώντας να το παίξω αδιάφορη.

"Επικρατεί μια περίεργη ησυχία μεταξύ σας πράγμα ασυνήθιστο. Μήπως τσακωθήκατε;"ρώτησε εκείνος.

Αχ και να 'ξερες.

Εγώ και ο Taehyung κοιταχτήκαμε και αμέσως αλλάξαμε το βλέμμα μας. Ήταν από τις πιο άβολες στιγμές της ζωής μου.

"Όλα καλά κύριε Kang απλά το να γίνεσαι μούσκεμα δεν είναι κι από τα καλύτερα πράγματα που θα μπορούσε να συμβεί. Η ψυχολογία μας έχει κατέβει λίγο."δικαιολογήθηκε ο Taehyung.

Ήθελα να γελάσω στην ειρωνία ότι μόνοι μας επιλέξαμε να βραχούμε και το πιο ειρωνικό κομμάτι ήταν ότι δεν το μετάνιωνα. Το μόνο που ήλπιζα στην όλη κατάσταση ήταν να μην το μετανιώσει εκείνος.

"Έπρεπε αν περιμένετε λιγάκι βρε παιδιά να ηρεμήσει η βροχή ή Y/n μπορούσες να με πάρεις τηλέφωνο να έρθω να σας πάρω."ξεκίνησε τα υπερπροστατευτικά του ο πατέρας μου.

"Τέλος πάντων ότι έγινε, έγινε. Πάω να αλλάξω γιατί κάνει κρύο."είπα βιαστικά προσπαθώντας να αποφύγω να ακούσω πάλι αυτά που ακούω κάθε φορά που ξεχνάω την ομπρέλα.

"Taehyung πάμε κι εμείς να σου δείξω τι θα φορέσεις γιατί αν μείνεις παραπάνω έτσι σίγουρα θα κρυώσεις."άκουσα τον πατέρα μου να λέει ανεβαίνοντας τις σκάλες.

Μπήκα στο δωμάτιο μου και αμέσως με το που έκλεισα την πόρτα κόλλησα την πλάτη μου πάνω της γλιστρώντας προς τα κάτω. Ένα χαμόγελο δημιουργήθηκε στα χείλη μου καθώς σκεφτόμουν τι έγινε σήμερα.

Ακούμπησα τα χείλη μου με τα ακροδαχτυλα μου νιώθοντας ακόμη την αίσθηση των χειλιών του και την γλυκιά τους γεύση. Ένιωθα ακόμα την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή πάνω στην δική μου. Ένιωθα ακόμη την παλάμη του μέσα στην δική μου. Και μόνο στην σκέψη του τι έγινε ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν και το στομάχι μου να γεμίζει πεταλούδες. Ώστε έτσι είναι το συναίσθημα του έρωτα που διάβαζα μόνο σε βιβλία.

Σηκώθηκα πάνω για να βρω τι θα φορέσω ενώ στον μυαλό μου είχα τον Taehyung και βαθιά μέσα μου ήλπιζα τίποτα να μην καταστρεψει το συναίσθημα που ένιωθα αυτή τη στιγμή.

Ένα τέταρτο αργότερα είχα κατέβει κάτω φορώντας μια φαρδιά φόρμα και ένα φούτερ ενώ είχα στεγνώσει τα μαλλιά μου και τα είχα πιάσει ένα ψηλό κότσο για να μην με ενοχλούν. Ο Taehyung ήταν στο σαλόνι με τον πατέρα μου και συζητούσαν ανάλαφρα σαν να μην υπήρχε αμηχανία πριν λίγη ώρα. Καλό ήταν αυτό.

"Y/n εσένα περιμέναμε. Ο Taehyung θα φύγει τώρα μιας και σταμάτησε να βρέχει. Περίμενε να σε χαιρετήσει."είπε ο πατέρας μου κι εγώ λυπήθηκα που θα έφευγε τόσο σύντομα μα προσπάθησα να μην το δειξω.

Εξάλλου είχε να ετοιμαστεί και για την Κυριακή. Δεν μπορεί πάντα να είναι μαζί μου.

"Ναι,ναι να πας να ξεκουραστείς κι εσύ. Θα σε πάω μέχρι την πόρτα."του είπα.

Έπιασα στα χέρια μου την τσάντα που υπήρχε στον καναπέ και υπέθεσα ότι είχε τα ρούχα μου μέσα ενώ εκείνος χαιρετούσε τον πατέρα μου. Όταν ήταν έτοιμος μετακινηθήκαμε μαζί προς την πόρτα και χάρηκα που ο πατέρας μου δεν μας ακολούθησε.

"Σε ευχαριστώ που με έφερες σπίτι κι ας μην κάτσαμε πολύ μαζί."του είπα κι εκείνος μου χαμογέλασε.

"Ξέρεις ότι θα ήθελα να κάτσω. Απλά δεν θέλω να βρέξει πάλι και δεν μπορέσω να γυρίσω σπίτι."μου είπε απολογητικά.

"Ναι,ναι έχεις δίκιο πρέπει να γυρίσεις. Δεν το εννοούσα έτσι. Θα τα πούμε έτσι κι αλλιώς την Κυριακή."του είπα και είχα περισσότερο χρόνο να επεξεργαστώ τα ρούχα του.

Ο πατέρας μου του είχε δώσει ένα από τα κυριλέ παντελόνια του και δεν μπορούσα να δω τι φορούσε από πάνω καθώς είχε ήδη κλείσει το παλτό του πατέρα μου στην μέση του. Αλλά του πήγαινε τόσο πολύ αυτή η ενδυμασία. Τον έκανε να δείχνει μεγαλύτερος και πιο σοβαρός και μπροστά μου φαινόταν τόσο κολασμένα πανέμορφος.

"Ξέρω πολύ too much για τα γούστα μου αλλά έπρεπε αν επιλέξω ή αυτό ή την πνευμονία."είπε καυστικά παρατηρώντας το έντονο βλέμμα μου.

Αμέσως σταμάτησα να τον παρατηρώ εξεταστικά σαν να είναι κάποιο πολύ ακριβό και νόστιμο γλυκό και κοίταξα το πρόσωπο του -οχι ότι αυτό δεν ήταν όμορφο απλά έτσι δεν θα ένιωθε άβολα.

"Σου πάει πολύ πάντως. Μήπως να δανείζεσαι τα ρούχα του πατέρα μου πιο συχνά;"τον πείραξα κι εκείνος μου χαμογέλασε.

"Τόσο πολύ σου αρέσει αυτό που βλέπεις λεμονάκι;"μου έκλεισε το μάτι και χαμογέλασε πιο πλατιά παίρνοντας από τα χέρια μου την τσάντα με τα ρούχα του.

Το αστείο μου είχε πλέον γυρίζει εναντίον μου. Μα το θέμα ήταν ότι είχε δίκιο. Μου άρεσε πάρα πολύ.

"Δεν το εννοούσ..."πήγα να δικαιολογηθώ μα εκείνος με διέκοψε βάζοντας το δείκτη του στα χείλη μου.

"Δεν θέλω ψέματα. Τα λέμε την Κυριακή."είπε εκείνος εύθυμα κι εγώ προσπάθησα να απωθήσω την ιδέα μου να του δαγκώσω το δάχτυλο για να σταματήσει να είναι τόσο περήφανος.

Στριφογύρισα τα μάτια μου κι εκείνος πήρε το δάχτυλο του από τα χείλη μου κοιτώντας τα στιγμιαία πριν κοιτάξει εμένα. Ένιωθα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν καθώς θυμήθηκα τι έγινε πριν και μια άβολη σιωπή έπεσε πάλι ανάμεσα μας. Τόση ώρα μια χαρά δεν ήμασταν; Τι έγινε τώρα;

"Θα τα πούμε. Να πας γρήγορα σπίτι πριν ξαναπιάσει βροχή. Αν αρρωστήσεις θα σε σκοτώσω."του είπα σπάζοντας την σιωπή προσπαθώντας να ελαφρύνω το κλίμα και ήξερα ότι τα είχα καταφέρει βλέποντας το χαμόγελο του.

"Θα προσπαθήσω αλλά δεν το ελέγχω."είπε και μου γύρισε την πλάτη για να φύγει.

Εκλεισα την πόρτα και ακούμπησα πάνω της αφήνοντας μία τεράστια ανάσα να βγει από τα πνευμόνια μου. Ένιωσα το κινητό μου να δονείται στην τσέπη της φόρμας μου και το έβγαλα κοιτώντας την οθόνη για να δω ότι είχα μήνυμα από την Ryujin.

Από Ryujin:
Γύρισες σπίτι;
Ελπίζω να μην σε έπιασε η βροχή.
Είχες πει ότι θα στείλεις όλα καλά;😶

Αχ και να 'ξερες σκέφτηκα και έκλεισα την οθόνη του κινητού πηγαίνοντας προς την κουζίνα για να φάω με τον πατέρα μου.

Ωστόσο, έβαλα μια υποσημείωση στο μυαλό μου να την πάρω τηλέφωνο αργότερα για να της πω τι έγινε. Και ήμουν σίγουρη από τώρα ότι θα τρελαινόταν όταν μάθαινε όπως τρελάθηκα κι εγώ.

_________________________________

Αγαπημένες μου!

Θέλω να ευχηθώ σε κάθε μία ξεχωριστά από εσάς καλή χρονιά και χαρούμενο 2022. Μπορώ να πω ότι το 2021 ήταν ένα πολύ κουραστικό έτος λόγω του ιού και πολλών άλλων παραγόντων (για μένα τουλάχιστον λόγω πανελληνίων). Οι δυσκολίες ήταν πολλές και οι συνθήκες άσχημες. Ωστόσο είμαι σίγουρη ότι όλες μας είχαμε και χαρούμενες αναμνήσεις. Έτσι λοιπόν ας μας μείνουν μόνο τα καλά και από τα άσχημα ας μην κρατήσουμε το πικρό συναίσθημα που μας άφησαν αλλά το ποσό δυνατότερες μας έκαναν. Εύχομαι το 2022 να σας φέρει κάθε καλό και να σας χαρίσει απλόχερα ότι ποθείτε. ❤️❤️❤️

Εγώ για το νέος χρόνο σας κάνω δωράκι ένα μεγάλο κεφάλαιο (5054 λέξεις παρακαλώ) και επιτέλους η στιγμή που όλοι περιμέναμε συνέβη. Και δεν φάνηκε να μετανιώνει κανείς! Οπότε είμαστε καλά🤗 (;)

Όμως με την αρχή του νέου χρόνου οφείλω να κάνω μια σημαντική ανακοίνωση. Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να ανεβάζω πλέον τόσο συχνά (δηλαδή κάθε εβδομάδα). Η εξεταστική κοντεύει, συγκεκριμένα είναι τέλη Ιανουαρίου, και λόγω διαβάσματος δεν έχω τόσο ελεύθερο χρόνο για να γράφω. Και για κάποιο λόγο το επόμενο κεφάλαιο δεν μου βγαίνει τόσο εύκολα και έχω κολλήσει ας πούμε (ναι το έχω ξεκινήσει αλλά σβήνω και ξαναγράφω συνέχεια). Οπότε θα ήθελα την κατανόηση σας. Εβελπιστώ να ανεβάσω πριν αρχίσει η εξεταστική και φυσικά δεν σας ξεχνάω.💜 

ΥΓ: Credits στον Shawn Mendes για το τραγούδι του 'Bad Reputation' που τραγούδησε ο Taehyung στην Y/n και στην αδερφή μου fws_sto_skotadi που μου το πρότεινε. Ελπίζω το κεφάλαιο να σας άρεσε.💕

Σας στέλνω πολλά φιλιά μέχρι την επόμενη φορά! Σας αγαπώ όλες πολύ πολύ πολύ! Και πάλι καλή χρονιά!❤️💜❤️💜