Κατέβηκα από το πούλμαν προσεχτικά ενώ βεβαιώθηκα για άλλη μια φορά ότι στην τσάντα μου υπήρχαν όλα τα απαραίτητα. Φαγητό, νερό, ζακέτα, κινητό και τα λεφτά που μου έδωσε ο πατέρας μου το πρωί και δεν ήθελα να τα δεχτώ μα εκείνος επέμεινε αυστηρά να τα πάρω. Άλλωστε ήταν η πρώτη μου εκδρομή. Ήταν κάτι καινούργιο για μένα και ενώ όλοι έδειχναν ενθουσιασμένοι ή αδιάφοροι επειδή το θεωρούσαν δεδομένο εγώ ήμουν η μόνη αγχωμένη. Πάντα ήμουν σχολείο-σπίτι και σπίτι-σχολείο. Δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να κάνω.

Όταν το είπα αυτό στον πατέρα μου εκείνος γέλασε νομίζοντας ότι τον κοροϊδεύω. Μα βλέποντας ότι ήμουν σοβαρή μου είπε ότι πρέπει απλά να περάσω καλά. Μα δεν είχα ιδέα πως περνάνε καλά οι νέοι στις μέρες μας. Οπότε για να μην φανώ περίεργη απλά παρέμεινα ο συνηθισμένος εαυτός μου. Ωστόσο, για κάποιο λόγο μέσα μου ένιωθα ένα αίσθημα αγωνίας και ενθουσιασμού.

"Ουάου! Πρώτη φορά βλέπω τόσο μεγάλο άλσος!"η δυνατή φωνή της Ryujin με έβγαλε από τις σκέψεις μου και γύρισα και την κοίταξα αποφασίζοντας να αφήσω την τσάντα μου όπως έχει.

Την είχα ψάξει ήδη τόσες φορές.

"Και δεν έχει δει τίποτα ακόμα! Είναι πραγματικά υπέροχο. Πρέπει να δεις τα άλογα!"είπε ενθουσιασμένος ο Jimin.

"Έχει και άλογα;"ρώτησε η Ryujin και σταμάτησε το βήμα της χωρίς να το πιστεύει.

"Φυσικά και έχει! Εμείς πάμε κάθε χρονό!"είπε ο Taehyung.

"Θέλω κι εγωωω!"είπε εκείνη σε
έρνοντας τον λόγο της και τα αγόρια γέλασαν με τον ενθουσιασμό της.

Βλέποντας την χαριτωμένη αντίδραση της μου ξέφυγε ένα μικρό χαμόγελο. Ήταν τόσο αθώα ώρες ώρες. Ο Taehyung με κοίταξε χαμογελαστός και βλέποντας το χαμόγελο μου ήρθε προς το μέρος μου. Αμέσως προσπάθησα να το κρύψω και ξεκίνησα να προχωράω προς την είσοδο.

Με τα παιδιά η αλήθεια είναι ότι είχα έρθει πιο κοντά. Σε αυτό βοήθησε πιο πολύ ο Taehyung, ο οποίος από την μέρα που 'τα βρήκαμε' δεν χάνει ευκαιρία να με συμπεριλάβει σε οτιδήποτε έλεγαν.

Κι εγώ προσπαθούσα να τον δικό μου τρόπο να γίνω πιο ανοιχτή. Ήταν δύσκολο και δεν μπορούσα να ανοιχτώ πλήρως. Η σκέψη ότι θα πληγωθώ όπως στο παρελθόν μου είχε γίνει έμμονη ιδέα. Αλλά προσπαθούσα τουλάχιστον και ο Taehyung έδειχνε να το εκτιμά πολύ.

"Θα κάνουμε ιππασία σήμερα λεμονάκι;"μου είπε εκείνος όταν ήρθε δίπλα μου κι εγώ τον κοίταξα.

"Θα κάνετε. Εγώ δεν ξέρω πως γίνεται."είπα απλά.

"Ούτε η Ryujin ξέρει αλλά θέλει να δοκιμάσει."ειπε εκείνος κι εγώ κοίταξα την Ryujin.

Χοροπηδούσε χαρούμενη ενώ είχε πιάσει αγκαζέ τον Hoseok. Γενικά νομίζω της αρεσει πολύ να πιάνει αγκαζέ τους άλλους.

Την άκουσα να λέει ότι θέλει θηλυκό άλογο για να το ονομάσει αστραπή. Ο Jimin ξέσπασε σε δυνατά γέλια ακούγοντας την δήλωση της και για κάποιο λόγο ενώ τον κοιτούσες δεν μπορούσες να μην παρασυρθείς κι εσύ.

Έσκυψα το κεφάλι ενώ χαμογελούσα. Μου φαινόταν πολύ περίεργο το ότι χαμογελάω πραγματικά μα ήταν ωραίο.

"Λοιπόν τι λες;" με ρώτησε ο Taehyung αναφερόμενος στην ιππασία.

"Δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα!"του απάντησα.

"Μα γιατί; Θα σε μάθω εγώ! Θα σου αρέσει πολύ λεμονάκι!"μου είπε.

"Μπορείς να μην με λες λεμονάκι; Είναι ντροπιαστικό και άβολο. Με θεωρείς ακόμα ξινή;"παραπονέθηκα.

"Τα υποκοριστικά δεν αλλάζουν λεμονάκι. Αναγκαστικά θα το υπομείνεις!"είπε εκείνος και μου έβγαλε την γλώσσα περιπαικτικά.

Στριφογύρισα τα μάτια μου στην δήλωση του και τον σκούντηξα απαλά με τον αγκώνα μου για να κερδίσω ένα από τα λαμπρά του χαμόγελα που για κάποιο λόγο χαιρόμουν να βλέπω.

Σε λίγη ώρα είχαμε φτάσει σε ένα μεγάλο περιφραγμένο χώρο με γρασίδι και στην άκρη υπήρχε ένας μικρός στάβλος στον οποίο υπέθεσα ότι είχαν άλογα. Παρόλα αυτά δεν υπήρχαν πολλά άτομα εκεί.

"Περίμενα να δω περισσότερο κόσμο η αλήθεια είναι."ψέλισσα ανοίγοντας την πόρτα για να μπω μέσα στον χώρο.

"Η αλήθεια είναι ότι δεν ενδιαφέρονται όλοι τόσο για την ιππασία. Πάνε κατευθείαν στην καφετέρια που έχει και δωμάτιο με ηλεκτρονικά. Μα ο Taehyung έρχεται εδώ μαζί μας κάθε χρονιά. Δεν μπορεί αν αντισταθεί."είπε ο Jungkook και κατευθύνθηκε προς τον στάβλο για να μιλήσει με τους υπαλλήλους που φρόντιζαν τα άλογα.

"Θα μάθουμε μαζί ιππασία εμείς Y/n!"μου φώναξε η Ryujin, η οποία ήρθε από το στάβλο με ένα άλογο.

"Ναι. Δεν είμαι πολύ σίγουρη για αυτό αλλά οκέυ."είπα αδιάφορα.

"Κακώς. Έχω φέρει ήδη το άλογο σου."φώναξε ο Taehyung ερχόμενος προς το μέρος μου με ένα μαύρο άλογο.

Ο Jimin πήγε στην Ryujin για να την βοηθήσει και ο Taehyung ήρθε προς τα εμένα.

"Πραγματικά δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω."του είπα ενώ κοιτούσα το τεράστιο άλογο μπροστά μου.

"Θα σε βοηθήσω είπα."μου είπε εκείνος και μου έδωσε το σκοινί του αλόγου.

Εγώ το έπιασα διστακτικά κι εκείνος αγνοώντας την αμηχανία μου συνέχισε.

"Αρχικά πρέπει να κάνεις το άλογο να σε μάθει. Πρέπει να το κάνεις να σε εμπιστευτεί για να τα πάτε καλά."μου είπε.

Με το χέρι του έπιασε το δικό μου και το έφερε στο πρόσωπο του αλόγου και ξεκίνησε να το χαϊδεύει στοργικά. Τα δάχτυλα του ήταν πολύ απαλά και ζεστά σε αντίθεση με τα δικά μου που ήταν κρύα. Δεν ήμουν σίγουρη για το αν παρακολουθούσα αυτά που μου έλεγε πλέον. Η φυσική επαφή με τον Taehyung με έκανε να νιώθω περίεργα. Ήταν τόσο κοντά μου που ένιωθα την αναπνοή του να χτυπάει τον λαιμό μου και ανατρίχιαζα.

"Κάπως έτσι. Θα σου έλεγα να του μιλήσεις κιόλας λίγο αλλά δεν μπορώ να σε φανταστώ να το κάνεις οπότε απλά το αφήνω στην κρίση σου."ειπε εκείνος με την βαριά ήρεμη φωνή του συνεχίζοντας να κουνάει το χέρι μου μαζί με το δικό του και ένιωθα ότι το πρόσωπο μου θα εκραγεί.

"Οκευ νομίζω ότι μπορώ να το κάνω μόνη μου."είπα και προς ανακούφιση μου έφυγε από κοντά μου ενώ συνέχισε να με κοιτάει.

Ένιωσα τα πνευμόνια μου να παίρνουν επιτέλους αέρα και επικεντρώθηκα στο άλογο μπροστά μου.

"Λοιπόν φίλε. Ελπίζω να τα πάμε καλά. Δεν έχω ξανακάνει ιππασία οπότε να είσαι λίγο επιεικής μαζί μου σε παρακαλώ."του μίλησα και άκουσα τον Taehyung δίπλα μου να γελάει.

"Όταν είπα να του μιλήσεις δεν εννοούσα αυτό."είπε εκείνος κι εγώ τον κοίταξα μπερδεμένη.

"Τι έπρεπε να του πω δηλαδή;"

"Να το επαινεσεις ίσως;"ειπε σαν να λέει το προφανές μα εγώ τον κοίταξα πιο μπερδεμένη.

Να επαινέσω το άλογο;

Η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων και αλόγων ήταν πολύ περίεργη. Το άλογο αν το επαινούσα θα το καταλάβαινε ή θα με συμπαθούσε και δεν θα με έριχνε από πάνω του;

"JIMIN ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΦΑΕΙ!"άκουσα την Ryujin να φωνάζει και αμέσως τρομαξα.

"Τρώνε και ανθρώπους;"ψέλλισα.

"Δεν θέλει να σε φάει. Απλά σε μυρίζει. Έλα πίσω."φωναξε ο Jimin και γύρισα να τους κοιτάξω.

Η Ryujin έτρεχε μακριά από το άλογο και ο Jimin κρατούσε το άλογο λίγο πιο μακριά από αυτή προσπαθώντας να μην το ταραξει. Ο Hoseok πίσω του είχε πεθάνει στα γέλια και χτυπούσε τον ώμο του Jungkook, ο οποίος επίσης γελούσε.

"Εμένα γιατί με χτυπάς;"ρώτησε ο Jungkook ενώ γελούσε ακόμα κι εγώ χαμογέλασα στην εικόνα.

Είναι χαζοί αλλά έχουν πλάκα.

"Έλα να προσπαθήσεις να ανέβεις τώρα."μου είπε ο Taehyung χωρίς να δίνει σημασία τους φίλους του λίγα μέτρα μακριά μας.

Στραβοκατάπια αλλά πήγα κοντά του.

"Υποσχέσου μου ότι αν πέσω Θα με πιάσεις."του είπα αγχωμένη.

Εκείνος χαμογέλασε στην τρομαγμένη έκφραση μου.

"Αν ακούσεις αυτά που θα σου πω και τα κάνεις δεν θα πέσεις."

"Ναι αλλά επειδή άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη υποσχέσου."επέμεινα.

"Εντάξει, εντάξει το υπόσχομαι."είπε εκείνος προσπαθώντας να μην γελάσει.

Στη συνέχεια ακολούθησα τις οδηγίες του για το που έπρεπε να πατήσω και πως έπρεπε να κάτσω πάνω στη σέλα. Όταν πλέον τα είχα κατάφερα έπιασα το σκοινί προσεχτικά και προσπάθησα να ειμαι όσο το δυνατόν πιο ακίνητη γίνεται.

Σε κάποια φάση το άλογο ξεκίνησε να περπατάει σιγά σιγά μόνο του κι εγώ ξεκίνησα να φρικάρω. Νόμιζα ότι θα πέσω. Και δεν ήξερα πως να το κάνω να σταματήσει.

"Taehyung που είναι το φρένο;"ρώτησα έντρομη.

"Ποιο φρένο;"ρώτησε εκείνος και γέλασε.

"Δεν ξέρω. Πως σταματάει;"είπα γρήγορα.

"Μια χαρά τα πας Y/n! Ξεκινάς σιγά σιγά να μαθαίνεις"είπε ενώ προχωρούσε δίπλα μου μα έχω ένιωθα ότι θα χάσω την ισορροπία μου.

Το σώμα μου χοροπηδούσε συνέχεια πάνω στη σέλα σε κάθε βηματισμό του αλόγου.

"Taehyung κάτι πάει λάθος. Νομίζω θα πέσω."είπα φρικαρισμένη.

"Όχι απλά κάτσε πιο άνετα. Εσύ δεν κουνιέσαι καθόλου. Αν συνεχίσεις έτσι θα πέσεις."είπε εκείνος.

"Πώς ακριβώς μπορώ να κάτσω πιο άνετα;"ρώτησα ανυπόμονα και τον άκουσα να ξεφυσαει.

Με μια απότομη κίνηση έπιασε το σκοινί τραβώντας το από τα χέρια μου.

"Κάνε λίγο χώρο. Έρχομαι να σου δείξω."

Και πριν προλάβω να αντιδράσω ανέβηκε απότομα πάνω στο άλογο κι εγώ γούρλωσα τα μάτια μου.

"Taehyung τι κάνεις; Δεν μας αντέχει και τους δύο! Κατέβα!"του φώναξα.

"Μόλις με είπες χοντρό;"αστειεύτηκε μα εγώ δεν είχα χρόνο για τα παιχνίδια του αυτή τη στιγμή.

"Taehyung μιλάω σοβαρά. Θα πέσουμε."τον προειδοποίησα μα εκείνος δεν μου έδωσε σημασία.

Κόλλησε το σώμα του στην πλάτη μου έχοντας με μπροστά του και το κεφάλι του ήταν δίπλα στο δικό μου αλλά λίγο πιο ψηλά λόγω της διαφοράς ύψους. Ένιωθα την καρδιά του να χτυπάει ήρεμα στην πλάτη μου σε αντίθετη με την δική μου που χτυπούσε δυνατά.

Αλλά γιατί χτυπούσε δυνατά; Από φόβο ήταν έτσι; Με είχε τρομάξει η συμπεριφορά του.

Τα χέρια του κινήθηκαν μπροστά για να πιάσουν το σκοινί και ασυναίσθητα χάιδεψαν τα χέρια μου στέλνοντας ένα ρίγος στην σπονδυλική μου στήλη.

Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι ο Taehyung ήταν πολύ κοντά μου. Παρά πολύ κοντά μου.

"Μην λες ανοησίες λεμονάκι. Τα άλογα μπορούν να κουβαλήσουν και έναν και δύο και τρεις ανθρώπους. Δεν έχουν πρόβλημα."είπε απαλά στο αυτί μου και ένιωθα τα μάγουλα μου να καίνε.

Ένιωθα ότι ήθελα απλά να πηδήξω από το άλογο και να τον αφήσω μόνο του. Δεν μπορούσα να πάρω αέρα. Μα τα χέρια του γύρω μου δεν βοηθούσαν την κατάσταση.

"Πρέπει να σκύψεις λίγο για να διατηρήσεις την ισορροπία σου Y/n."είπε εκείνος και με το στέρνο του πίεσε την πλάτη μου έτσι ώστε να είμαστε και οι δύο λίγο γερμένοι προς τα μπροστά.

Ένιωθα όλο το σώμα μου να παίρνει φωτιά και η αιτία ήταν εκείνος.

"Θα ξεκινήσουμε τώρα."είπε.

Χωρίς να προλάβω να επεξεργαστώ αυτό που είπε έδωσε με μία απότομη κίνηση των χεριών του ώθηση στα σκοινιά και το άλογο ξεκίνησε να τρέχει. Κι εγώ ξεκίνησα να φρικάρω πιο πολύ από την απότομη αλλαγή την ισορροπία μου.

"Τι στο καλό κάνεις;" τον ρώτησα έντρομη.

"Πρέπει να ζήσεις την στιγμή Y/n!"

"Ποια στιγμή πρέπει να ζήσω; Εγώ φοβάμαι ότι θα πέσω!"

"Πώς θα πέσεις όταν είμαι πίσω σου;" με ρώτησε γελώντας κι εγώ προσπάθησα να χαλαρώσω."Ασε το σώμα σου να προσαρμοστεί στην ταχύτητα και η ισορροπία σου δεν θα είναι τόσο άσχημη. Πρέπει απλά να ηρεμήσεις."μου είπε κι εγώ προσπάθησα να βρω μια θέση όπου θα νιώθω πιο άνετα. Και τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο.

"Πάρε τα σκοινιά εσύ."μου έδωσε τα σκοινιά και κράτησε τις λαβές μου με τα χέρια του.

Με μια απότομη κίνηση έδωσε ώθηση στα σκοινιά με αποτέλεσμα να πάμε πιο γρήγορα. Δεν ένιωθα καλά. Η απότομη σωματική επαφή και ο φόβος που ένιωθα αυτή τη στιγμή δεν βοηθούσαν την κατάσταση μου. Νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω από την πίεση.

"Τaehyung!"φώναξα πανικόβλητη και τον άκουσα να γελάει στο αυτί μου."Αν σε πετάξω κάτω από το άλογο θα γελάω εγώ μετά."τον απείλησα.

"Πρέπει να χαλαρώσεις Y/n."μου είπε και με τα χέρια μου έπιασε τη μέση μου.

"Μην με αγγ-"ξεκίνησα να του λέω θυμωμένη αν και δεν ήξερα αν ήμουν όντως θυμωμένη ή αν δεν ήθελα να με αγγίζει γιατί ένιωθα ότι θα εκραγώ.

"Κλείσε τα μάτια σου Y/n."με διεκοψε χωρίς να βγάλει τα χέρια του.

"Είσαι τρελός; Τρέχουμε σαν να μην υπάρχει αύριο κι εσύ-"

"Απλά κάντο!"με διέκοψε πάλι και το κράτημα στη μέση μου έγινε πιο δυνατό.

Διστακτική έκλεισα τα μάτια μου. Ένιωσα το πρόσωπο του να γυρνάει να με κοιτάξει και για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρη ότι με παρακολουθούσε.

"Αφέσου τώρα. Νιώσε τον αέρα και το περιβάλλον γύρω σου. Άσε το σώμα σου ελεύθερο. Μην ανησυχείς για τα σκοινιά. Είμαι εγώ εδώ."είπε και τα χέρια του έπιασαν τα δικά μου για να κρατάει κι εκείνος τα σκοινιά.

Αποφάσισα να κάνω ότι μου λέει προσπαθώντας και να ξεχάσω το άγγιγμα του που έβαζε στο νευρικό μου σύστημα συναγερμό. Δεν είχα και πολλές επιλογές έτσι κι αλλιώς.

Σύντομα ξεκίνησα νιώθω τον αέρα που φυσούσε στο πρόσωπο μου και χαλάρωσα το σώμα μου το οποίο είχε προσαρμοστεί πλέον στην ταχύτητα .Δεν ένιωθα ότι θα πέσω τώρα. Το σώμα του Taehyung που πίεζε ελαφρώς το δικό μου με διατηρούσε σταθερή και τα ζεστά του χέρια πάνω στα δικά μου για κάποιο λόγο με έκαναν να αισθάνομαι ασφάλεια. Ένιωθα σαν να πετάω. Και ήταν ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω νιώσει ποτέ στη ζωή μου.

Ένα χαμόγελο δημιουργήθηκε στα χείλη μου και άκουσα τον Taehyung πίσω μου να γελάει.

"Δεν είναι τέλειο;"με ρώτησε κι εγώ κουνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

"Άνοιξε τα μάτια σου."μου είπε."Παρατήρησε την φύση γύρω σου. Η ιππασία είναι για να σε ηρεμεί. Όχι για να σε τσιτώνει."

Έκανα όπως μου είπε και πλέον μπορούσα να καταλάβω τι εννοεί. Μα πριν λόγω του φόβου μου ήταν αδιανόητο να εστιάσω στον χώρο γύρω μου. Ο αέρας χτυπούσε στο πρόσωπο μου μα δεν με ενοχλούσε καθόλου. Ήταν κάπως λυτρωτικό. Όλο μου το άγχος είχε εξαφανιστεί και ένιωθα πιο ήρεμη.

"Σταμάτησες την γκρίνια τώρα;" με ρώτησε περιπαικτικά κι εγώ γέλασα γυρνώντας το κεφάλι μου στο πλάι για να τον κοιτάξω.

Είδα το χαμόγελο του να γίνεται πιο μεγάλο. Δεν με είχε δει ποτέ να γελάω. Και στην σκέψη αυτή αμέσως το χαμόγελο μου έπεσε. Δεν μου άρεσε που ανοίχτηκα τόσο. Δεν ήταν ανάγκη.

"Σου πάει να γελάς Y/n. Γιατί να κρύψεις κάτι τόσο όμορφο;"με ρώτησε και με τους αντίχειρες του χάιδεψε τα χέρια μου.

Και χωρίς να το καταλάβω το χαμόγελο μου εμφανίστηκε πάλι. Γιατί ο Taehyung είχε το τρόπο του να με φέρνει με τα νερά του. Όμως εκτός από αυτό τα λόγια του είχαν τρομερό αντίκτυπο στην καρδιά μου. Ήταν ωραίο να ξέρεις ότι κάποιος θέλει να είσαι ευτυχισμένη.

_________________________________

Γεια σαςςςςς!

Κεφάλαιο ανέβηκε το πρωί γιατί δεν άντεξα να μείνω ξύπνια μέχρι τις 12.😂

Λοιπόν όπως βλέπουμε η Y/n έρχεται όλο και πιο κοντά με τον Taehyung και αντιδράει ασυνήθιστα όταν βρίσκεται μαζί του. Δεν θα ρωτήσω το γνωστό 'Γιατί λέτε να συμβαίνει αυτό;'. Ξέρετε όλες τι συμβαίνει εκτός από την Y/n.😂

Στο επόμενο κεφάλαιο θα γίνουν πολλά. Δεν ξέρω αν θα είναι καλά ή κακά πάντως προετοιμαστείτε. (έτσι για να σας αφήσω σε αγωνία😜)

Θα τα πούμε στο επόμενο! Πολύ αγάπη μέχρι τότε!💜❤