Şu yeryüzüne geldiğim ilk günde
Ağlamış insan,gülmem sanmış nafile
Can bedenden feryad ile kaçtığı günde
Ben Hak diyeyim nefsim ne derse desin

Dünya; bir sahrada şu cılız gölgelik
Yergök Allah derken; insanda gafillik
Anlayana gün -gece bile ibretlik
Ben bak diyeyim şeytan ne derse desin

İnsan bu! Bir günü bir gününe uymaz
Sanma şen başa dert ugramaz
Sefa, bir çiçek; kuru dalda açmaz
Ben yak diyeyim zalim ne derse desin.

Vuslat Tuna