写真

Annemin aniden odama dalmasından o kadar nefret ederdim ki bildiğinden olsa gerek hergün uğrardı aniden odama.

"Aeri, bunları çatı katındaki küçük kutuda buldum. Atalım mı, kızım?"

Elindeki küçük birkaç fotoğrafı bana doğru sallarken üzerime doğru yürüyordu. Hızla yerde tamamlamaya çalıştığım proje ödevimin başından kalkarak annemin yerinde durmasını sağladım. Yoksa proje ödevim diye verebileceğim bir şey kalmayabilirdi.

"Annecim, biraz yavaş olabilir misin? Masamın üzerine bırakırsan iyi olur, ben daha sonra ona bakarım. Şuan daha önemli işlerim var."

Bitirmek için canımı dişime taktığım projemin önümden biraz sağa doğru kaydıktan sonra yüzünü inceledim. Pek de ilgisini çekebilmiş gibi değildi.

"O kadar uğraştım ama ya."

İsyan edişlerime karşılık masaya bıraktığı fotoğraflardan sonra odadan hemen koşar adımlarla çıktı. Aman tanrım, kapıyı bile kapatmıştı. KAPIYI!

Odanın havasız kaldığını anlıyamayacak kadar odaklandığımın farkında bile değildim. Neredeyse havasızlıktan ölmek üzereymişim. Tamam biraz abarttım(!)

Perdeleri iki ayrı tarafa çekerek güneşin ışınlarını içeriye yollamasına izin vererek pencereyi açtım. İçeriye giren ılık rüzgarla masanın üzerindeki kağıtlar ve fotoğraflar yer ile buluşmuştu.

Pencereyi boşverip kağıtların olduğu yere doğru eğildiğimde ilgimi çeken tek şey fotoğrafın arkasında yazan yazıydı. Bu yazı Yeonjun'undu.

Yeonjun, ayrı bir dünya gibi gelen küçük etrafı ağaçlarla kaplı olan parktaki ilk arkadaşımdı. Saçları pembeyken ilgimi çekmemesi imkansızdı. Düştüğümde yanımda beliren bir süper kahraman gibiydi. Belki de daha fazlası...

Gülümsemesi, kaydıraktan ters bir şekilde kaydığımda kafamı zemine sertçe vurmamın ardından kanamıyor olsa da acısını hissetmeme neden oluyordu. Ne demeliyim, sarhoş olma etkisi mi?

"Aynı yerde, diktiğimiz fidanın yanı başında bekliyor olucam."

Yarım yamalak yazdığı yazısını okuyabilmek zor değildi, en azından benim için.

⸻⸻⸻⸻⸻

Hem sıkılmamanız için hemde kurguyu çok karıştırmamak için bölümleri kısa tutuyorum.

10 veya 11 bölümde tamamlamayı düşünüyorum. Umarım sonuna kadar sıkılmadan ve keyifle okursunuz.

Papatyalı günler dilerim!

🍃🌼