Saji Argelia's Point of View.

"Just let me go Kent Axel. I'm trying myself not to be bad." I continued.

"You don't deserve me, you know that. I'm not the woman for you because I can't love you. I honestly tried," bulong ko pa.

"I liked you before, that's the truth. But I don't understand why would I be like this. I pretended to be happy, I pretended to love you, I pretended I'm not this Saji I know." Tumulo ang luha ko dahil sa pagsisinungaling,

"The next time I wanted to meet you is because it was destiny. Not because I planned to." Nilingon ko siya ng walang luha, tila umakto akong hindi naapektuhan.

"You should love yourself more than anyone. I wanted to be free and I wanted to start a new life with the man I really love." I was about to burst into tears but I held myself more.

"But this heart was lock, because of you. So I'm begging you to let me go. Stop fighting for ours because at the first place I'm nit favor to it." Tinitigan niya ako, ngayon ay wala ng luha sa mata niya.

"Let's break up, Kent Axel." I announced.

"Let's finish what we have to finish, it's our only peace." Huminga siya ng malalim sa huling sinabi ko.

"Makakahinga ka na ba ng maluwag p-pag pumayag ako?" Bigla ay gusto kong tumakbo papunta sa dibdib niya at umiyak ngunit nanatili akong nakatayo kasabay ng pag tango.

"If letting you go can make you happy, I will then." Tinitigan ko siya ngunit nasapo niya ang mukha at tsaka ko narinig ang pag hagulgol niya sa sariling palad.

"Tangina ang sakit." Napaiwas tingin ako ng sambitin niya iyon na sakit na sakir at hirap na hirap.

"H-Hindi ko matanggap." He added that made me wiped my tears instant.

"P-Para akong mamamatay sa sakit, bakit ganito Saji?" Kwestyon niya habang nakayuko.

"Bakit kailangan mo akong parusahan ng ganito?" Lumunok ako.

"Did I hurt you before? Did I make you cry? Did I kill one of your family?" He questioned that made me swallowed hard.

"Tita? Siya ba? I was sorry. I was really sorry, If only I could turn back the time I should have waited her to hug you before catching the bullet. I should have wait until the right time." Napakuyom ang kamao niya at tinitigan ako.

"Fine. If this will make you free, Okay. I'm letting you go. You're free." His lips were twitching.

"Y-You may leave." Itinuro ko ang pinto pero nanatili siyang nakatingin sa akin at naupo sa sofa.

"N-Not yet, grant my last wish." Lumunok ako at nangunot ang noong tinignan siya.

"Last wish Saji, grant it."

"W-What is it?" Pabulong kong sabi.

"Sleep beside me, stay beside me until this day end. L-Let me watch how my moon leave and watch me rise." Lumunok ako sa sinabi niya, he held my hand and pulled me inside my room that made me swallowed hard he sat down.

"W-What do you mean?"

"Let's watch each other leave," bulong niya.

"Do you think you'll affect me?" Sumbat ko, closed fist.

"No, but I'm sure it will affect me so much." He lays down and covered himself  with comforter.

He held my hand and let me lay beside him. He closed his eyes but I can feel his tears flowing. I closed my eyes.

Nagising ako dahil sa pag-gising ni Kent Axel. "Rooftop." Anyaya niya kaya naman tamad na tamad akong tumayo at sumunod sa kaniya.

Madilim na, I realized we slept long. We didn't have the time to eat dinner. It's already 3 AM, he held my hand and enter the elevator. It felt awkward, he wants to suffer more.

Nang makarating sa rooftop ay solo namin 'yon mas kitang kita namin ang bituin at ang buwan na sobrang liwanag. Naupo kami sa kung saan tanaw na tanaw namin ang kalawakan dahilan para mapuno ako ng pagtataka. I was stung when he tapped my lap while I was staring at the moon.

Yumuko ako at tinignan ang kamay niyang nakapatong sa ibabaw ng lap ko, natigilan ako at tinignan siya. "W-Why?" Natuon ang paningin ko sa red velvet box na nasa lap ko, ngunit pagbukas no'n ay natulala ako.

"This is the engagement ring I bought, This is yours Saji. I was actually planning to propose t-tomorrow. Our monthsary day." My tears started to fall, hindi ko nagawang tignan siya dahil ayokong makita niya ang luha ko.

Shit..

"You are the most precious woman to me, only to me. We're not connected by any blood but our heart was, but I was the only one thought of that." I glanced at him but he's staring at the moon with pain written all over his face but he did use a smile.

"Everything is set, everything is perfect I'll only need your yes but I was a big bother to you. You wished to let you go, and I will Saji. I want you to be the happiest woman, I never thought that love could be this p-painful—" he cuts himself when his voice totally broke.

My tears fell and I wanted to take it all back, I wanted to tell him everything. "Y-You're precious," I whispered.

"But I don't deserve your worth. You're priceless and— a-and I h-have to do so." Pinigil ko ang sariling aminin sa kaniya lahat.

"I want to see you happy too, but you can't be happy with me right now." I cleared.

"You'll suffer beside me, you'll regret everything, you'll lose everything you have because of me. Love is not all about giving up what you already had before me, hindi ganoon 'yon Kent Axel." Nilingon niya ako at pinagmasdan.

"Relationship is not giving up the other important thing for the one you love. Relationship should work fine without those option, making you lose something important to you because of me will be my fault and I will always blame myself for that." I looked up and watch how the cloud covers the moon but still it shines.

I grabbed Kent Axel's hand, I stares at it and squeeze it. "Love is not about sacrificing one of your happiness, over your woman. Love is love without giving you an option. You have your will, don't take someone in your life if she'll let you lose what matters to you." Ibinaba ko ang kamay niya at tsaka ako tumayo.

"Watch the moon leaves literally, and realize how everyone wanted to see the sun rises." Matipid akong ngumiti at aalis na sana pero pinigilan niya ako at marahan na kinuha ang kamay ko.

Napatitig ako sa kaniya ng alisin niya ang sing sing sa kahita at dahan dahan na ilagay sa ring finger ko, ang gulat sa puso ko ay nanatili. "I won't give this ring to other woman, because it will be unfair that while choosing this I only think of you. This ring symbolizes you. My moon."

His eyes became very emotional, he kissed my hand with the ring on it. The diamond of the ring became wet as his tears flowed into it. "Though it ends here but l-let the sun and the moon meets again, I'll wait until our skies meet again." Hinawakan niya ang pisngi ko dahilan para makita ko ang buwan sa pagkislap ng mata niya.

"'Till our next eclipse, my moon." Awtomatiko akong napapikit ng marahan niyang dampian ng halik ang labi ko dahilan para hindi ko na magawang pigilan ang luha.

He lets me go, stepped back and then he walked away that made my legs weak. I carried myself to be seated, I closed my eyes and let myself cry. Sa buong rooftop hindi ko maitago ang nararamdaman, rinig na rinig ang hagulgol ko na kahit nakaupo na ako ay hinang hina ako.

Sapo sapo ko ang mukha gamit ang palad ay hindi ko mapigil ang malakas na paghikbi hanggang sa maramdaman ko ang palad sa balikat ko dahilan para mas umiyak ako. "Iiyak mo lang 'yan," bulong ni Kuya Zai at hinayaan akong umiyak.

Naupo siya sa tabi ko at itinago ako sa mismong dibdib niya habang hinahagod ang likod ko. "Your love will be payed soon, trust me." Bulong niya.

"He wanted me here when I was about to comfort him because you asked me. But he asked me to look for you instead, at some point I wanted to find the video and ruin it just to save both of you." Ang hikbi ko ay hindi mapatahan, pinahihirapan akong huminga no'n.

"He was about to propose tomorrow oppa, I wanted to blame myself." I cried like an elementary kid that was bullied.

Nagising ako ng hindi ko alam kung nasaang lugar ba ako ngayon, nasa loob ako ng kwarto pero hindi sa penthouse ko kung kaya't bumangon ako at tinignan ang buong paligid hanggang sa makita ko si Sierah na dumungaw ang panganay ni Kuya Zai.

"Tita you're awake na." Ngumiti ako at tinignan siya.

"Nasa room niyo ba ako?" Mahinahon kong tanong.

"Yes po tita, Daddy brought you here because you passed out a while ago. Mommy cooked the breakfast na po, join us." Tumango tango ako ngunit bago bumangon ay may inabot siya sa akin.

"You should wash po muna tita, this is mommy's clothes. She wanted me to hand this to you po." Ngumiti ako at tumango bilang sagot.

Matapos kong maligo ay napagtanto ko na 10 AM na pala, lumabas ako ay wala pa si Kuya Zai kaya naman ng sulyapan ako ni Lauren ay naupo na siya. "Seat down." Itinuro niya ang upuan kaya naman naupo ako.

"Dinala ba ako ni oppa rito? Nakakahiya." Bulong ko.

"You passed out after crying a lot, look at your eyes." Itinuro niya yon kaya alanganin akong tumawa.

"I look funny right, ako yung tanga pero ako yung umiiyak ng sobra." Ngising sabi ko pero ngumiwi siya.

"Ako nga yung nanloko, ako rin yung nagsisi ng sobra." Natawa siya at dahil doon napangisi na lang ako.

"Sorry I'm late. Katatapos lang ng duty." Nakangiting sabi ni Kuya Zai kaya ngumiti ako.

"Gising ka na pala," wika niya.

"Sierah, nag-away ba sila?" Sa tanong ni Kuya Zai ay nangunot ang noo ko.

"No daddy, they joked and laughed. I can't understand what they're talking about but they're not fighting." I gulped as she explained everything.

"Gladly, I'll buy you an ice cream later." Nakangiting sabi ni Kuya Zai kaya ngumiwi ako.

Matapos ng araw na 'yon ay tatlong araw na akong nagtatrabaho sa emergency room kesa sa OR I was always zoning out and I don't want to kill a patient. "Doc Saji wala po kayong operations?" Tanong ng intern doctor na kasama ko.

"Pahinga muna sa OR, ayaw mo ba ako kasama?" Nakangiti kong sabi pero nagulat siya at umiling iling.

"Gusto po!" Ngumiti ako at tumango tango.

"Doc 3 AM na po hindi po kayo iidlip?" Umiling ako.

"Tayong dalawa lang ang doctor na nandidito ngayon kaya naman dito na muna ako, nakipagpalit ako sa isang kasama mo kasi derederetso na siyang nagtatrabah—"

"Emergency patient! Emergency patient!" Napalingon kami sa entrance at sabay na tumakbo papunta doon upang salubungin ang pasyente.

"What happened to the pati—" natigilan ako ng makita ko ang walang malay na si Kent Axel dahilan para kabahan ako.

"Kent Axel." Sambit ko.

"Hybrid room!" Malakas na sabi ko at ng madala siya doon ay mabilis namin siyang inilipat sa kama at nilagyan ng limang ECG connector. "Lasing siya at nakita ng kaibigan niya na may mga pills na nakakalat sa sahig sa kwarto niya." Tumango ako at pinulsuhan si Kent Axel ang luha ko ay nagbabadya ng tumulo.

"Doc it's suicide attemp," bulong sa akin ng kasama. Maaring hindi niya alam ang relasyon namin dahil bagong lipat lang siya rito. Nanghihina ko siyang pinulsuhan at nakahinga ako ng maluwag ng meron.

"Doc he cuts his wrist," nanginginig ang kamay kong hinawakan ko 'yon.

"Oh my god! Oh my god nasaan na siya!" Napatingin ako sa nagwawalang babae at ng makita niya ako ay umayos siya.

"What happened?" Tanong ko.

"Idadaan ko po sana ang mga papers kasi kailangan na po talaga kaya kahit madaling araw sinugod ko na po siya sa penthouse niya pero ng pabuksan ko po sa security nakita po namin siyang nakahilata sa sahig hawak hawak yung kutsilyo doc!" Tumango ako at pinilit kumalma.

Matapos kong palagyan ng IV line si Kent Axel ay ginamot ng kasama ko ang sugat niya kung kaya't nanatili akong nakatitig sa kaniya. Napasinghap ako ng maluha, nanginginig ang kamay kong inabot ang pisngi niya. "D-Doc okay ka lang?" Kinakabahan na tanong ng kasama ko.

"Can you call Doctor L and Doctor Zai with Doctor Mia na rin." I stated.

"Yes doc," wika niya.

Nang sundin niya ako ay dalawa lang kaming naiwan kung kaya't napayuko ako sa harap niya kasabay ng pagtulo ng luha ko ay napansin ko na suot ko pa rin ang sing sing na ibinigay niya.

Yumuko ako sa dibdib niya at doon ko hinayaan ang sariling lumuha. "D-Doc okay ka lang po?" Nang dumating ang kasama kong doctor ay hindi ko na inayos ang posisyon.

"Uh." Napaayos ako at tinignan si Kent Axel ng umungol siya, tinignan ko ang mata niyang kumurap kung kaya't umayos ako.

"How c-could you do this huh? I wanted to save you why can't you just live!" Sobrang nadala ako sa emosyon ko, ngunit matipid siyang ngumiti hanggang sa pumikit na ulit.

"D-Doc k-kilala mo po siya?" Tanong ng kasama.

"Where's Kent Axel?!" Nang marinig si Ate Mia ay napatingin siya sa akin at mabilis na tinignan ang kapatid.

"Kent Axel, what did you do?" Ate Mia started crying.

"Why do you have to do this! This is not right." Sermon niya.

"Saji." Lumapit ako kay Kuya Zai at yumakap, hinayaan niya akong umiyak sa dibdib niya kaya naman halatang nagtataka na si Kuya Luke.

"What's happening Saji?" Tanong niya.

"W-We broke up." Mahinang sagot ko.

"Saji naman!" Napapikit ako ng sumigaw si Ate Mia.

"Are you saying that you're the reason of this?" Pabulyaw ang sigaw na 'yon.

"Mia enough, you don't know a thing so please stop blaming Saji for this." Kuya Zai defended me.

"And do you know a thing?" Tanong ni Ate Mia parang mag-aaway na sila.

"Yes. I know what happened and you don't so don't just blame." Kuya Zai angrily said.

Kent Axel's Point of View.

I woke up.

I can't remember a thing that happened after I heard Saji's anger when I tried hurting myself. After that day I never heard a thing from her, everything became normal. I started working again.

I wanted to prove myself, that I am Kent Axel and I don't need a thing to be myself. I was about to meet my new client but then I saw the man in black wearing a mask.

Mabilis ko siyang hinabol dala dala ang baril, bago ang lahat may paparusahan muna ako. "Kent Axel!" Narinig ko ang tawag ni noona ngunit tumakbo pa rin ako.

"Kent saan ka pupunta bakit hawak mo yung baril!" Sigaw niya pa nang makarating sa maliblib na lugar ay kahit madilim na ay nakikita ko pa rin ang mabilis na pag-galaw nila.

Hindi ko alam kung saan ko itututok ang baril hanggang sa makita ko si Juniflo. Galit na galit kong itinutok sa kaniya ang baril na hawak ko. "You think you can escape!" Galit na sigaw ko.

"You're the reason why she's ruin right now Juniflo. You'll pay for this!" Sigaw ko at pinaputukan siya sa balikat bagay na hindi niya inaasahan.

"You'll be done!" Sigaw ko ngunit lumabas ang iba niyang kasama at tinutukan ako.

Magpapaputok pa sana ako ngunit mabilis na dumating si Ate Mia kasama ang iba pa. "Hands up!" Sigaw ng iba habang tutok tutok ang baril sa kanila.

"Noona let me just shoot that on—"

"Kent Axel ano ba!" Sigaw ni noona at babawiin sana ang baril ko pero itinutok ko 'yon ng deretso sa naka maskara.

"Isa Kent Axel!" Nagbabantang sabi ni noona kaya tinitigan ko siya.

"Listen to me because right now it's a serious matter." Napatitig ako sa kaniya sa sinabi, naging blangko ang tingin ko sa kaniya.

"Isa itong tanong sa kung saan mamimili ka sa dalawa Kent, hindi madali.." natulala ako kung gaano ka-seryoso ang noona ko sa tanong.

"But you have to choose right now, in front of this moon." Kaba ang dinulot nito sa dibdib ko, Madalas na palangiti ang noona ko ngunit kakaiba ang dating na pinararating niya sa akin ngayon.

"To the left, where nothing is right. Or to the right, where nothing is left?" sa hindi inaasahan ay nabitawan ko ang baril na hawak.

"N-Noona.." Nakita ko ang pag tulo ng luha sa mga mata niya.

"Hindi ko nais na pahirapan ka, Kent Axel.. Alam mo kung gaano kita kamahal, at alam mo kung ano ang kaya kong isugal para sayo." Pumikit ako at naramdaman ang takot at pangamba sa Dibdib.

Nasapo ko ang noo realizing what I did from the very start. "I wanted you to freshen up, not here but where you can breathe freely." Mahinahon 'yon ngunit sa lagay niya ngayon wala akong karaparan magreklamo.

"You wanted me to leave?" Nanginginig ang labing tanong ko.

"Something is not right, leaving can make things go back the way it use to before." She smiled tears flowed on her cheeks.

"I'll choose what is right, I'm so sorry noona." Malamig na hangin ang sumalubong sa akin at para akong kahoy na nawalan ng balanse dahilan para mapaluhod ako.

"I can't accept the fact that she's leaving me noona, it hurts so much!" I held my chest as if it would lessen the pain.

But noona hugged me. "Come back after you realize your worth again okay? I'll take care of her for you dongsaeng. I promise."  She tapped my back that made me more emotional.

"F-Fix everything for me again noona, Fix me."

"I am so broken, I can't take it anymore." I gasped for air as my tears make it hard for me to breathe.

My moon..

///

@/n: Godbless