Saji Argelia's Point of View.

Namumukaan ko ang kanta na kakantahin niya at doon pa lang ay parang hinaplos ang puso ko.

"Aren't you something to admire 'cause your shine is something like a mirror
and I can't help but notice, you reflect in this heart of mine."

"If you ever feel alone and the glare makes me hard to find. Just know that I'm always parallel on the other side," awtomatikong napatitig ako sa kaniya kahit na marami ang kinikilig ay kakaiba ang nararamdaman ko.

"'Cause with your hand in my hand and a pocket full of soul, I can tell you there's no place we couldn't go
Just put your hand on the glass. I'm here trying to pull you through you just gotta be strong," malinaw na malinaw ang ibig sabihin ng kanta.

"'Cause I don't wanna lose you now, I'm looking right at the other half of me
The vacancy that sat in my heart. Is a space that now you hold show me how to fight for now and I'll tell you, baby, it was easy coming back into you once I figured it out. You were right here all along," ang ganda ng boses niya.

"It's like you're my mirror
My mirror staring back at me
I couldn't get any bigger
With anyone else beside of me
And now it's clear as this promise," ngayon ay tumatakbo sa isip ko kung tama ba ako ng ginawa o tulad ni Lauren sinasaktan ko rin siya.

"That we're making two reflections into one
'Cause it's like you're my mirror."

"My mirror staring back at me, staring back at me."

"Aren't you something, an original, 'Cause it doesn't seem merely assembled."

"And I can't help but stare
'Cause I see truth somewhere in your eyes," inabot ko ang wine glass at nilagok 'yon.

"'Cause I don't wanna lose you now, I'm looking right at the other half of me
The vacancy that sat in my heart."

"Is a space that now you hold
Show me how to fight for now
And I'll tell you, baby, it was easy. Coming back into you once I figured it out
You were right here all along," napanguso ako at nag-iwas tingin.

"Hoy 'wag kang iiyak papangit ka ng sobra," asar ni Kuya Zai kaya mahina ko siyang pinalo.

Nang matapos ang kanta ay parang nakahinga ng maluwag si Kent Axel kaya naman nakagat ko ang ibabang labi, ngumiti siya sa akin at tsaka siya yumuko sa harap at nagpasalamat.

Panay asaran at kilig ang narinig ko sa buong paligid, tatayo na sana ako dahil nahihiya lalo na't dito sila dederetso pero si Kuya Zai ay inawat ako at mas pinaupo lang hanggang sa makarating na sila.

Nang makalapit sila ay napalunok ako ng may dala-dala na bulaklak si Kent Axel at sa tabi ko siya naupo ngunit halos umawang ang labi ko ng ipatong niya sa lap ko ang maraming bulaklak.

"Wow ha, ang astig mo brader pwede pabatok?" natawa ako sa sinabi ni Ate Mia maari ay tinutukoy niya ang paglapag ng kapatid ng bulaklak sa kandungan ko.

"Thank you," wika ko lumingon siya at tsaka ngumiwi tapos ay may ipinatong ulit kaya nangunot ang noo ko dahil kahon iyon na parang lagayan ng sapatos.

"A-Ano 'to?" tanong ko.

Humarap siya sa akin at inalis ang tuxedo niya, bumuntong hininga siya at inilagay yon sa sandalan ng upuan niya. "Open it," pabulong niyang sabi.

"Box of condoms?" halos masipa ko si Kuya Zai sa ilalim ng mesa sa sinabi.

Sinunod ko siya at ng buksan ko ay napalunok ako ng makita ko na andaming maliliit na styrofoam balls. "A-Ano 'to?"

"Find out, you like adventures right?" umawang ang labi ko at inilubog ang kamay ko sa maraming styro na pati ang kasama ay naki-isyoso.

Nang may makapa ay napalunok ako ng makita ang pahabang kahon na parang kwintas ang laman kaya napalunok ako at binuksan 'yon.

Nag-ningning ang mga mata ko ng makita ang pendant na buwan at araw para siyang eclipse, napalunok ako at tsaka nakagat ang ibabang labi upang pigilan ang ngiti.

"Woah, different meaning." Pagpaparinig ni Ate Mia kaya sunod ay nagkalkal pa ako at halos manlaki ang mata ko ng makita ang Graf von Fabel Castell Samurai Black edition fountain pen.

"Wow yayamanin ampota," mabilis na sinita si Kuya Zai kaya naman mabilis kong tinago ang mga 'yon.

"I'll check it later, thank you attorney." Pagpapasalamat ko at tsaka napatikhim.

"Mm," matipid niyang tugon kaya napanguso ako. Lakas naman ng mood swings nito kanina ang ganda ng ngiti ngayon parang wala sa mood mamaya meron na naman.

Maya-maya ay maraming nag si lapit at bumati, yumakap, nakipagkamay, nakipagkwentuhan at yung iba ay inaabot sa akin ang mga maninipis na naka envelope, naka wrap na manipis lang naman.

Hanggang sa maya-maya ay may Japanese guy na lumapit sa akin mukhang invited rin siya based on the invitation that he's holding. Tumayo ako ng ngitian niya.

"Happiest birthday my lady, I hope you enjoy your day to the fullest. My dad says that thank you for being a good doctor to him," bahagya akong napatango tango at ngumiti.

"Send my regards to him, thank you." Kakamayan ko lang sana siya pero dahil yayakap na siya ay natigilan ako ng may kumuha ng kamay niya.

"I am Kent Axel Sandoval, nice to meet you. Tell your father to get well as soon as possible," nangunot ang noo ko ng magpakilala si Kent alanganin namang ngumiti at tumawa ang hapon na binata rin.

"Yamato, Mr.Sandoval." Ngumiti si Kent Axel.

"He's a lawyer Mr.Yamato," wika ko dahilan para mabilis na umayos si Mr.Yamato.

"Attorney Sandoval, glad to meet you. The harvard top notcher?" paglilinaw nito kaya ngumiwi ako at naupo na lang.

"Go and get some drinks," utos ko kay Kent Axel.

"Tutal dinaldal mo na rin," I added that made him smirk and pull Mr.Yamato with him.

"Ayos rin galawan ni attorney ah," natatawang sabi ni Kuya Zai kaya napailing iling na lang ako at tinitigan ang napakagandang bulaklak.

Maya-maya ay dumating na ang malalaking lobster kaya naman hindi ko maiwasang hindi ma-excite ngunit kasabay ng lobster ay ang pag-upo rin ni Kent Axel sa tabi ko.

"That's quite big," rinig kong sabi niya.

"Yung lobster mo attorney malaki na ba?" nangunot ang noo ko sa tanong ni Kuya Zai na ikinatawa nila.

"May alaga kang lobster?" tanong ko kay Kent Axel na mas ikinatawa nila.

"Yeah," sagot niya at napailing iling.

"Dati hipon lang 'yan eh, ngayon lobster na kakaiba." Nangunot ang noo ko ng humalagapak sila ng tawa na pati si Kent Axel ay natawa.

"Gusto ko rin mag-alaga ng lobster," wika ko ngunit natigilan sila at umiling iling.

"Hindi pwede," saad ni Kuya Luke kaya ngumuso ako.

"Pag nag-alaga ka ng lobster kakainin mo rin 'yo—"

"You better shut up Zai," nagbabantang sabi ni Kuya Luke kaya napailing iling na lang ako at kumain na but gladly Kent Axel served me.

"Thank you attorney," pagpapasalamat ko.

"Eat a lot," matipid niyang tugon kaya napangiti ako at kumain na.

Sabay sabay naman kaming kumain hanggang sa biglang may nangalabit sa likod ko dahilan para lingunin ko 'yon ngunit tumama ang labi niya sa pisngi ko dahilan para manlaki ang mata.

"Happy birthday, sorry I am late." Ngumiti na lang ako.

"Thank you Jared," wika ko at sinulyapan si Kent na matalim ang tingin kay Jared.

"Aish Japula," bulong niya kaya naman natawa ako.

"Birthday naman bro," sagot ni Jared at naupo sa isang side ko kaya naman nilingon ko siya at tsaka nginisian.

"Bakit?" tanong niya.

"Kumusta si tita?" tanong ko.

"Well she's doing great, balik na naman sa kakasermon. Late ako kasi yung flight na-delay," tumango tango ako.

"Ayos lang, enjoy the party." Sagot ko at hinarap muli ang pagkain ko tapos kinuha ang lobster at sinawsaw sa sawsawan na masarap i-ulam sa kanin.

"Dead hungry masyado ang bunso, nakakahiya kasama—"

"Oppa!" singhal ko.

"Ay mas malala si attorney nakidnap na kami lahat lahat iniisip pa rin yung lava cake na hindi niya na-kain." Nanlaki ang mata ko at nagpigil tawa.

"S-Seryoso?" tanong ko.

"Oo HAHAHAHAHAHAHAHA!" at doon na humalagapak ng tawa si Kuya Zai.

Nagpigil tawa ako tapos ay nilingon si Kent Axel na salubong ang kilay. "I was just 17 back then," wika niya nagdadahilan.

"Iyon ba yung naging masked man ka oppa?" tanong ko kay Kuya Luke.

"Mm 'yon nga." Sagot niya at bahagya ring natatawa.

"Bakit ako na naman topic niyo?" naiiritang tanong ni Kent Axel kaya nakangisi ako.

"Lava cake hmm, I wonder kung ano ka before." Tila nagtatanong kong sabi.

"Nothing," sagot niya.

"Nagpabili siya sa akin ng lobster, kapalit ng gaming PC. Na-grounded siya at humihingi siya ng allowance sa ate niya ng nasa ospital pa kasi nga hindi siya binibigyan ng pera," tumawa ako ng tumawa sa kwento ni Kuya Zai at si Kent Axel ay halatang nahihiya na.

"Favorite line niya? Luh? Ako na naman?" nakagat ko ang ibabang labi dahil ginaya pa mismo ni Kuya Zai ang tono ng pagkakasabi.

"You are such a jerk, hyung." Inis na sabi ni Kent Axel.

"Si Kent before? He's playfu—"

"Of course I know that oppa, he's playful but smart. Pag tinapat siya sa babae sasabihin niya I don't hurt girls, that's what my dad told me." Nakangiti kong kwento.

"He loves guns, meron siyang iba't ibang uri ng baril bata pa lang siya. Ninanakaw niya pa si Jae-Jae kay eonnie, kasi feeling niya alaga niya 'yon—" halos napigil ko ang paghinga ng mabilis na hilain ako ni Kent Axel.

"S-Saan mo 'ko dadalhin?" nanlalaki ang mata kong tanong.

"Somewhere," sagot niya.

"I'll borrow her!" paalam niya kay Kuya Luke kaya naman sumunod na lang ako sa agos niya.

Natigilan ako ng dalhin niya ako sa elevator, nang sumara 'iyon matapos niyang pumindot ng floor ay nanlaki ang mata ko ng i-pin niya ang ulo at likod ko sa mismong gilid ng pinto.

"A-Ano?" tanong ko, kinakabahan."

"Let me court you," wika niya.

"Huh?! A-Ayos ka lang s-sabi ko nga hindi na k-kita gus—"

"I don't care, I'll make you like me. Kaya nga may ligaw 'di ba?" lumunok ako.

"I'll court you, push me away how many times do you want. Hindi ako lalayo just because you told me to," pagmamatigas niya kaya pinalo ko siya sa dibdib.

"Stubborn, wala ka talagang sinusuno—"

"I follow my own rules," saad niya at umayos na ng tayo ngunit hinapit niya ako sa bewang.

"You're gorgeous and beautiful," naitikom ko ang bibig at nag-iwas tingin.

"H-Hakdog," bulong ko.

"Yeah right," sagot niya at inayos na ang pagkakatayo ko.

"S-Saan mo ako dadalhin?" tanong ko.

"Babalik na tayo," wika niya dahilan para mapairap ako.

"Adik ka ba," bulong ko at mahinang tumikhim.

"Kinda," he answered that made me rolled my eyes again, parati na lang akong umiirap masamang habit 'to.

Nang makabalik ay padabog akong naupo at tsaka lumabi sa kaharap kong lobster lahat ay aliw na aliw sa sayawan at sa performances na gawa ng mga banda, tumayo ako at sandaling nagpaalam sa mga kasama. "Mag papahangin muna ako," nakangiti kong sabi.

"Samahan na k--"

"No, thank you attorney." Pagpapaalam ko at ngumiti tapos ay naglakad na ako papaalis doon, bumuntong hininga ako at dumeretso sa labas ng hotel ngunit nasa hallway pa lang ako ay may naririnig na akong nag-uusap at pamilyar sa akin ang tinig nila.

"You go inside and give this to our daughter, hindi malalaman ni dad. What are you afraid of?" Nangunot ang noo ko at naglakad papalapit sa kanila.

"Why don't you huh? you said you're the man of the house." Rinig kong sumbatan pa nila.

"My daughter hate me the most so stop," bumuntong hininga ako at sumandal sa di kalayuang pader sa totoo lang mapapansin na ako eh kaya lang busy sila kakatalo kung sino mag-aabot no'n sa akin.

"You can leave that on the gift table inside," singit ko dahilan para gulat silang mapatingin at manlaki ang mata.

"H-He wanted to give this to y--"

"You are the one who planned it!"

"Just put it inside," wika ko at napailing iling na lang sa pagkadismaya.

"A-Anak," rinig kong tawag sa akin ng sariling ina.

Tumigil ako at nilingon siya. "Mm?" tugon ko.

"Happy birthday anak," bati niya at ngumiti kaya naman tumikhim ako at matipid na sanang ngingiti ngunit binati rin ako ng sariling ama.

"Happy birthday anak, make yourself happy." Huminga ako ng malalim at matipid silang nginitian tapos tinalikuran na at naglakad papaalis doon.

Nang makarating sa buhangin ay yumuko ako at inalis ang sariling takong at hinawakan yon habang naglalakad papunta sa bato. Nang makarating sa bato ay naupo ako at matipid na ngumiti sa bilog na bilog na buwan.

Bumuntong hininga ako ng sandaling maging emosyunal, alam ko naman sa sarili ko na hindi ko kayang maging matatag na para bang hindi ako natutuwa sa pagbati nila kasi oo. Kulang at sila 'yon bata pa lang ako hinihiling ko ng i-celebrate ang birthday ko kasama sila pero nasa madilim na kwarto ako at pinagpepyestahan ng mga pawis, luha at dahil 'yon sa hirap ng dinanas ko sa training.

Pinahid ko ang luha dahil naka make up ako at hindi maaring masira ito, tumingala ako ngunit nagulat ako ng may masandalan ang ulo ko dahilan para lingunin ko ito. "A-Attorney," bati ko at mabilis na pinunasan ang luha.

"Are you happy because they greet you, or are you unhappy because they greet you? are you sad because you're mad at them or are you sad because they make them remember how hard your life as a kid? That's what my mind's been thinking." Napalunok ako at iniiwas ang tingin ng maluha ako.

"My mind's been askin', is she crying because she's asking herself why life is so cruel with her?" mariin kong nakagat ang ibabang labi ng maluha at umiling iling.

"The truth is I am so happy, I've been a kid with parents but feels like I don't have them. Them, suddenly greeting me feels so good. The truth is I am happy because they look so problematic, stress because they don't know how they will greet me." Ngumiti ako habang lumuluha at tsaka mahinang natawa.

"Hindi ko ba alam, habang tumatanda ako mas naiintindihan ko kung bakit ko kailangang maranasan 'yon." Sandali akong tumigil at tinignan ang kaharap ko nakatitig lang ito sa akin na para bang mas inosente pa siya sa batang limang taon.

Inabot ko ang kamay niya. "Naalala mo ba nang unang beses kong abutin ang kamay na'to?" tanong ko na ikina-kunot ng kaniyang noo na para bang inaalala niya.

"Nang hindi pa kita kilala, noong ang dungis dungis mo kasi ayaw ka nilang kaibiganin dahil nag-iisa kang Luna." Napatango tango ako ng maalala ang mga oras at panahon na 'yon.

"Kailangan ko talaga ng tulong no'n kaya hindi ako nagdalawang isip na abutin ang kamay mo, ikaw ang may pinaka maayos na damit sa ating lahat. Habang ako yung puting uniporme natin sobrang dumi na may sira at punit pa. Tinalo ko pa ang pulubi," natatawa kong kwento.

"'Yon din siguro ang dahilan ko kaya mula ng araw na 'yon hanggang sa pagtanda ay naalala ko, hindi ko nga alam kung nandidiri ka ba sa akin noon o natatawa kasi ang dungis dungis ko. Yung tingin mo hindi ko alam kung nang-iinsulto o nandidiri," mahina siyang natawa sa kwento ko kaya itinuloy ko.

"Yung pajamas na suot ko napunit pa dahil sa mga bata, akala ko doon na magtatapos ang pagtulong mo sa akin. Pero ilang beses kang lumalapit at nakikipaglaro, ang saya ko noon kasi ang sungit mo sa iba tapos ako nginingitian mo pero hindi ko magawang tugunan 'yon--"

"Halik ko nga 'di mo tinutugunan--"

"A-Ano?!" gulat at nahihiya kong sabi.

"Wala," sagot niya pa.

"It's like a fate," he paused, "we met like for the first time twice but in different same ways." Kent Axel said and smile.

"D-Different same ways? h-how could you use contrasting--"

"Because it's just the same scenario with different times and person," he whispered as if he's talking to the wind, "those times that we're younger, I'm the one who smiled and laughed the most. Then when we met the second time you're like a bee, so loud and irritating--"

"Y-Ya! how could you compare me to a bee? you're an awful person," hindi makapaniwalang sabi ko.

"That's the reason maybe why am I swayed," mahinang sabi niya habang nakangiti.

"I don't get it," wika ko.

"My mom keeps on telling me that I was jealous and not being protective because you're my bestfriend, it's because I like you. That's why I wanted to do so, but I keep on denying it." Napalunok ako at napatitig sa kaniya.

√√√

@/n: Any thoughts? Keep safe and good luck sa studies! 💕