Hi, sorrry for the late update. Busy lang ako netong nakaraan but I think now I can do more updates, heheh. (cross fingers, sana) And I hope you enjoy this chapter kahit sabaw, hehehe. Thank you!

-------

CHAPTER THIRTY-FOUR

MABILIS kong inalis ang pagkakayapos kay Kazimir at lumingon sa nakabukas na pinto. Nakita ko angisang Ginang na nakatayo roon na nakalaglag ang panga habang nakatingin sa 'min. Nang maaalala ko ang ayos namin ni Kazi ay napatayo ako sa gilid ng binata.

Tiningnan ko itong mabuti. I think ka-edad lang siya ni Mama. Her hair is brown . . . almost turning a blonde. I can see some lines in the side of her eyes. Her lips is red and pouty, her nose is a bit pointy and her eyebrows are think. Ang mga mata nito ay kulay brown.

I frowned.

She kinda . . . looks like Kazi in some angle.

"What are you doing here again? Did your favorite niece told you what I did to him?" malamig na tanong ni Kazi.

Pareho kaming naguguluhan ng Ginang na tumingin sa kanya. Sino ang tinutukoy niya?

"He did not! At labas siya dito! Ang tinatanong ko ang sagutin mo! Sino ang babaeng 'yan at anong ginagawa niya dito?" mataray na tanong nito. Tiningnan niya ko mula ulo hanggang paa bago tumingin sa mukha ko.

Marahas niya akong dinuro.

"Sino kang babae ka?! Balak mo bang gamitin ang anak ko para makuha ang pera niya?! Ito ang sinasabi ko sa 'yo, hindi ka magtatagumpay!!"

Napa-atras ako sa gulat. Parang may kung anong pumisil sa puso ko para manakit iyon ng sobra.

Woah, ma'am! That out that attitude 'cause I don't like it! No one can point their finger at me. And to think na pera lang ang habol ko kay Kazimir? Is she crazy? If pera lang ang problema, I have a lot of that . . . before, pero marami pa rin naman ako.

Pilit akong ngumiti sa kaniya.

"M-ma'am, I'm sorry sa naabutan niyo. Ako po si Malaya, mister Kazimir's secretary and hindi po pera ng anak niyo ang h-habol ko. I like—"

Before I could even finish what I was about to say ay namalayan ko na lang na lumapat ang isang palad sa pisnge ko.

The room was filled with gasp. Napahawak ako sa namamanhid kong pisnge at gulat na tumingin sa ginang. She has this victorious smirk. I didn't notice that Kazimir is already standing and hiding me behind his back.

"MOTHER! WHAT THE FUCK ARE YOU DOING?!" Lumingon si Kazi sa 'kin. Hinawakan niya ang kabila kong pisnge para masuri ang namumula kong pisnge. Sure ako do'n kasi sa pamamanhid ba naman ng pisnge ko, eh.

"She deserves it! Magkano ang kaylangan mo para layuan ang anak ko, ha?! Magkano?!" nanggagalaiting sigaw nito sa 'kin.

"LEAVE! No one wants you hear!" sigaw ni Kazi habang nasa akin ang mga tingin. "Are you hurt? ALEXIS! GIVE ME A DAMN COLD COMPRESS! RIGHT. NOW!"

"KAZIMIR!!! She's just playing you around her palm! She's only using you!!" she exclaimed.

Marami pa siyang sinabing masasakit na salita tungkol sa 'kin na hindi ko na maintindihan dahil sa hapdi ng aking pisnge.

Ilang beses akong kumurap ng maramdaman ang sakit sa 'king pisnge. Para ba akong nagising sa isang panaginip. Nagpalit-palit ang tingin ko kay Kazi at sa babaeng sumapal sa 'kin. If I'm not mistaken, I heard him call her 'mother', ibig bang sabihin ay siya ang nanay ni Kazi?

I've just met my boyfriend's mom, accused me of being a gold digger and slapped me?

Wow. What a nice first meet.

I sigh and nod at Kazi. "I-I'm okay . . . i-she's your mother?" I whispered.

Kazi caressed my cheeks with gentleness and care is written in his face, but when I ask that question it became cold again.

"Unfortunately, yes, she's my mom." Inilayo ako ni Kazi sa kaniya at pareho naming nilingon ang mother nito. Galit pa ring nakatingin sa 'kin na animo ako pa may kasalanan sa kaiya.

"You are a bitch! And I know when I see one! Kaya layuan mo—"

"Can you just stop, mother?! No one wants your opinion and she will never leave me!" Kazimir hissed.

Naningkit ang mata ng Ginang at gulat na tumingin sa anak.

"My son! Ang gusto ko lang naman ay ang mabuti para sa 'yo! And this woman is a parasite! Humahanap ka naman ng ka-level mo!" madiin at puno ng pandidiri ng sabihin nitong ka-level mo.

Napa-iling ako. She just mocked me, and my status in life.

"No one wants your opinion here, mother."

Inalis ko ang pagkakahawak ni Kazi sa 'kin. Akma akong tatakbo paalis ng mabilis hawakan ni Kazimir ang braso ko't hinila ako papunta sa pinto.

"Kazimir! Saan ka pupunta?! We're still talking!! Come back here!!" His mother shouted ng makita niya kaming palabas ng office.

Gulat akong tumingin kay Kazi ng huminto kami sa tapat ng elevator. Sakto namang dumating ang humahangos na si Alexis na may dalang cold compress. Nanlaki ang mata nito ng mapansin ang pisnge ko.

"Hala, girl! Anong nangyari sa mukha mo?"

Kazimir, took the cold compress using his other hand and push the open button in the elevator.

Before I could answer him, the elevator door opens. Hinila ako papasok ni Kazi and I saw him pushed the basement button. Gustuhin ko mang magsalita but when I saw his darken face ay napapa-urong ako.

"She's your mother?" mahina kong tanong habang deretso ang tingin.

From the reflection in front of us, I saw his lips straighten.

"Yes," malamig nitong tanong habang hindi tumitingin sa 'kin.

Napabuntonghininga ako.

Kinakabahan ako kapag ganito si Kazi. Sanay akong tahimik siya pero hindi ganitong katahimik.

Galit ba siya sa 'kin kasi sinabi ko sa mother niya na secretary and girlfriend niya ko at the same time? Dapat ba secret muna? Or iniisip niya bang totoo yung sinabi ng nanay niya na gold digger ako?

Those questions are keep running in my head while in elevator. When the lift open he pulled me to his car. He open the door for me kaya nauna akong pumasok. Nang tumingin ako sa driver seat ay nakita ko ang driver nito. Tinanguan niya lang ako and then Kazi get inside.

"Sir, saan po tayo?" mahinang tanong ng driver.

"Penthouse." Bumaling si Kazi sa 'kin at ingat ang hawak na cold compress. Akma niya 'yong idadampi sa pisnge ko ng i-urong ko ang ulo ko. Nanlaki ang mga mata ko ng hawakan niya ko sa batok at sapilitang idinampi ng marahan ang compress.

"There . . . is it painful? Masakit?" mahinahong tanong ni Kazi.

Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa 'kin. Tipid akong ngumiti.

"H-hindi na . . . thank you for taking me away there, Kazi," I said in soft voice. Bahagya akong lumayo sa kanya at kinuha ang compress na binigay naman nito. "And sorry din, Kazi, I said na tayo na sa Mom mo. Hindi ko dapat ginawa 'yon, nagalit tuloy siya sa 'yo."

"I should be the one saying sorry for her behalf. Sinaktan ka niya and that's not right. Hindi ko nga pinapadapo ang lamok sa 'yo pagkatapos ay sasampalin ka niya?!" tumaas na ang boses nito.

Hinaplos ko ang braso niya. "Don't be too mad at her. Okay lang naman—"

"Dove, it's not okay. And it I promise, it will not happened again. I don't want someone hurting you o kahit pagsalitaan ka ng masakit o masama. I will not tolerate that."

My heart jump.

Kazi! Why do you have to say that?! Masyado mong pinapatibok ng mabilis ang puso ko!

"Thank you . . . sa pagtatanggol sa 'kin sa Mom mo . . . I really appreciate that." Hinaplos ko ang pisnge niya at dahan-dahang inalis ang cold compress na nakadikit sa pisnge ko.

"Yeah. Besides, hindi rin naman 'to ang unang beses na nag-away kami," ani Kazi at hinila ako payakap. Gumanti ako ng yakap sa kaniya at itinapat ang ulo ko sa dibdib niya. His one hand went to my shoulder and it makes shapes there.

Mabilis ang tibok ng puso ni Kazi. Katulad ng sa 'kin.

Nararamdaman din ba niya ang tibok ng puso ko? Alam din ba niyang napapatibok niya ng ganito ang puso ko. I doubt.

Biglang pumasok sa isip ko ang unang sinabi ni Kazi sa ina niya about sa kaniyang cousin.

"Can I ask you something?"

"Hmm . . . sure."

"Ahm . . . what did you do to your cousin? Bakit siya magsusumbong sa mom mo?" maingat kong tanong.

I heard him sigh.

"Well . . . he barged in my office. Mad of me because I don't give him a hand in his failing business. Of course, I got mad, too, then I punched him. Knowing him, I know he will come running to my father to say what I did to him," bale walang sabi nito.

Lumayo ako sa kanya.

"He did that?"

"Yeah. And I thought my mother came just to lecture me about that. Pero mali ako. I think she came to ask me some money."

Mas doble pala ang pait ng buhay ni Kazi kaysa sa 'kin. Pupunta lang sa kanya ang mother niya just to ask her money. Humigpit ang yakap ko sa kaniya.

"Huwag kang mag-alala, Kazi, I will not do what they did to you," I promised to him.

********

NANG nasa penthouse niya na kami ay nag-presinta ako na magluto ng pagkain namin. I went to his kitchen and prepare a food that can sooth his anger. Pero bago 'yon ay nagpunta muna ako sa banyo para tingnan ang pisnge ko.

What the hell?!

Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang pisnge kong may marka ng daliri. Napangiwi ako. Kaya pala hanggang ngayon ay mahapdi pa rin dahil matindi ang pagkakasampal niya sa 'kin.

Grabe naman kasi. Gold digger agad ako. Nakaka-inis. Tapos uuwi ako sa bahay at magtataka si Liza kung ba't may ganto ako sa mukha.

Napahinga ako ng malalim. Well, wala namna ng magagawa dahil nandito na 'to. I hope di na lang mag-swell ng husto bukas.

Lumabas ako ng CR pagkatapos at kumuha na ng mga gagamiting pagkain sa ref. I cook something na madali lang. After no'n ay pinuntahan ko na si Kazi, nakita ko siya na nasa may sala. Lumapit ako at niyakap siya mula sa likuran.

He didn't startle na para bang alam niyang paparating ako. Lumingon siya sa 'kin.

"You done, dove?"

"Yes." Umakyat ako at pumuwesto sa tabi niya. Seryoso akong tumingin ng deretso sa kanya. "Nasa bansa na rin baa ng Dad mo? Magagalit din ba siya kapag nakita ako?" may takot kong tanong.

His mother is so mad when she see me with him, what if pa ang tatay nito, 'di ba?

Bumuntonghininga si Kazi. Hinaplos niya ang pisnge ko.

"Yes, but do not worry because he will not do anything to harm you. I will not allow it," he promised.

I smiled and hugged him. Trusting the words he said even though there's a lot of uncertainties may happen in the future.

*****

"SINONG sumampal sa 'yo?" gulat na tanong ni Liza pagka-uwi ko sa bahay.

Ibinaba ko ang bag ko sa may upuan at umupo. I crossed my legs and tiredly look at her.

"Mama ni Kazi, dumating siya kanina sa office tapos nagalit at sinabihan akong pera lang ang habol ko sa anak niya. Tapos sinampal ako," paliwanag ko.

"OH, anong ginawa ni Kazimir?"

"Nagalit sa nanay niya tapos nung aalis sana ako para bigyan sila ng chance makapag-usap pero hinila niya ako paalis. Nag-sorry din siya sa 'kin kasi nasampal ako,"

Tumabi sa 'kin si Liza at tiningnang mabuti ang pisnge ko.

"Mukhang malakas ang sampal, ha? Bumakat, eh. Anong hitsura ng nanay? Mukha bang magbibigay ng sampung milyon para layuan ang anak niya?" nakatawag ani 'to.

I rolled my eyes. "I think so, too, pero yung money kukuhanin din niya kay Kazi," mapait kong sabi.

"Ay ganern! Nai-imagine ko tuloy si Cherry Qil. Gosh," anito.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Who's that?"

"Kontrabida sa tv! Basta, search mo na lang sa internet. Pasok na ko sa work. Basta, goodluck! Saka sa susunod na magkita kayo wag kang papayag na magpasampal ulit. Hindi na uso yung papaapi sa kontrabida, okay?"

Ngumiti ako. "Thanks, Liza. I will not magpapaapi. Promise." Tinaas ko pa ang kanang kamay na parang nangangako.

She wave her hand to goodbye and walk away. After a few minutes of looking out in nowhere I stand up and closed the door. I locked it with the windows. I was about to go inside my room when someone knocks on my door.

Nagtataka akong tumingin sa may pinto at lumapit doon.

"Sino 'yan?" malakas kong tanong. I used this way na mag-ask kung sino yung nasa pinto because there's no peephole.

Mas lalo lang nagdikit ang kilay ko ng walang sumagot, and in this place, you should not open the door kapag hindi mo kilala ang kumakatok, kaya lumapit ako sa may bintana to look outside and I cussed when I saw the man outside.

Dali-dali kong binuksan ang pinto at hinila papasok ang taong 'yon. Tumingin ako sa paligid para i-sure na walang nakakita sa kaniya.

"What are you doing?!" gulat at inis kong tanong kay Dakila ng harapin ko siya.

Ngumisi siya at pinakita ang dala-dalang nga gamit na ngayon ko lang napansin. Inilagay ko ang dalawang kamay sa magkabila kong bewang.

"What's that?!"

"I bring my clothes."

"Yeah, I noticed that! And why?! Hindi ba't pinapa-uwi na kita and matindi kong sinabi sa 'yo na huwag ka ng bumalik dito?!"

Wala pa kaming twenty four hours na nagkakahiwalay pero nandito na naman siya! And ano na lang ang sasabihin nina Bayani, Makisig and Mom when they found out he is missing again?!

Matamis niya akong nginitian. "You can't stop me. I'm a own person. I can make my own decision, besides hindi nila ako hahanapin, babalik ako bukas uuwi ako."

Nauna pang naglakad si Dakila sa 'kin papunta sa kwarto ko. I scoff and follow him.

There I saw my entitled brother putting his clothes in the lower empty part of my cabinet. Sumandal ako sa may hamba ng pinto at pinanood ang susunod nitong gagawin.

I think sapat sa isang linggo ang damit na dala nito. And sana huwag ng madagdagan pa.

"I will sleep on the right side of the bed. Don't snore," he said and proceed on the bed para matulog.

Umawang ang labi ko. Mabilis akong lumapit sa kanya at inalog siya sa braso.

"Hoy! Dakila! You should go home. I don't want you here!" I shouted him but he act like he can't hear me.

"DAKILA!"

I shook his shoulders na paulit-ulit but he keep his eye tightly closed. Mariin akong napakagat sa 'king labi. Matagal ko siyang tinitigan. Tss, masasayang lang ang oras ko sa kanya dahil hindi naman siya aalis.

Akma akong aalis sa 'king kama ng makita kong dumilat si Dakila. Nakatitig lang siya sa mga mata ko.

"Who hurt you?" mahina niyang tanong.

Possibly, nakita na niya ang pisnge ko. I sigh and then shook my head.