Enjoy reading!

Saved

AKALA ko dati ang boses ni Ama ang pinaka nakakatakot na boses na maririnig ng tenga ko, nagkamali ako. May mas malala pa pala.

His voice sounded raspy and cold. So cold that even I can sense the danger within it. Not a trace of emotion can be traced from it either.

A cold wind brush up my exposed skin making the hair at the back of  my nape to stand on its end. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng mga tuhod ko. Maski ang buong katawan ko ay nanlalamig dahil sa takot but strangely enough it's different from the fearful feeling I got from the presence of my father's underlings.

Malakas ang pagkakahablot niya sakin. Napaigik ako sa sakit ng tumama ang likod ko sa malamig at matigas na pader. I momentarily felt dizzy. Takip-takip ng magaspang na kamay nito ang bibig ko. Hindi ko maaninag ang kanyang mukha.

Muling umahon ang kaba sa dibdib ko. Sinong mag-aakala na mangyayari sa'kin ang bagay na 'to? I never wish to be in this situation nor do I saw myself in this way. Pero magpahanggang ngayon wala akong makapa na pagsisi sa aking dibdib.

Tinangka kong sipain siya pero nahuli nya kaagad ang aking binti at iniharang ang kanyang mahabang binti sa akin.

"I said don't f*cking move. Or else i will be the one to kill you. I'm trying to save your ass here." He hissed.

Madiin at malamig ang boses nya kaya hindi ko maiwasang manlamig sa takot.

"Asan na?!"

Hindi ako makagalaw. Mahigpit na nakatakip ang kamay ng estranghero sa bibig ko. Hindi ako makagawa ng ingay.

"Boss nawala! Nandito lang yun kanina!"

What if kasamahan pala sya ng mga tauhan ni Daddy? What if patayin nya kami? What if kusa nya akong ibigay dito?

"Mga inutil hanapin nyo! Nandyan lang yun. Hindi siya makakalayo dito!"
Palapit ng palapit ang mga boses at yabag.

Malamang sa mga oras na ito ay meron ng pabuya si Ama para mahanap kami.

Tinangka ko ulit na magpapalag kahit mahina pa ang aking katawan. Pikit mata kong kinagat ang kamay nya. I bit down until a metallic taste enters my mouth. Bahala na! Hindi pwedeng wala akong gawin! Kailangan ko pang mabuhay para sa mga anak ko! I just can't give up!

"Oh sh*t you b*tch!"

Hindi na ako nag-aksaya ng panahon. Ng maramdaman kong lumutang ang kapit niya ay agad ko siyang itinulak palayo. Muli akong tumakbo. Gustong-gusto ko ng makalayo sa lugar na ito!

Nahagip nya ulit ang braso ko, pero malakas na sinipa ko ang pagitan ng kanyang mga hita sanhi upang mapaluhod siya habang sapo ito. Jusko! Sorry po!

"Ah damn it!"

Muli akong tumakbo. Takbo lang ako ng takbo. Pagod at masakit na ang katawan ko. Halos maubos na rin ang tubig sa katawan ko dahil sa hindi ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko.

"BOSS AYUN SI MA'AM JAIME NAKITA KO NA!"

"ANO PANG TINUTUNGANGA NYO? KUNIN NYO DALHIN NYO DITO BAGO PA TAYO MALINTIKAN PARE-PAREHO!"

Namilog ang mga mata ko. No way!

Pumunta ako sa mas madilim na parte ng eskinita. Napatigil ako sa may dalawang daanan agad kong tinahak ng kaliwa. Isa pang liko at nakahanap ako ng kumpol na lalagyan ng tubig. Mabilis ko ditong nagtago at sinikap na pagkasyahin ang sarili sa likod nito.

"Ma'am Jaime~ Lumabas ka na jan. Alam kong nandito ka! Wag mo na kaming pahirapan."

"Hahaha Boss mukhang gustong makipaglaro ni MA'AM!"

"HAHAHA!"

Napatakip ako ng bibig ng marinig ko ang kanilang halakhakan. Halos nasa gilid ko na lang sila. I tried minimizing my breathing as I tried to calm my franctic heart. Whatever happens i will never let them have what they want! Determination filled my heart.

"Nasan na kaya?!"

God kayo na pong bahala sakin at sa mga anak ko. Iligtas nyo po kami. Parang awa nyo na po. Wala naman kaming kasalanan!

"boolaga!"

"Ahhhh! Pakawalan nyo ko! T-tulong! Tulong!"

Bigla na lamang may mga magagaspang ng palad ang humaklit sa magkabilang braso ko. Buong lakas na hinatak ko palabok ang aking braso ngunit mas lalo lamang humigpit ang kapit nila dito. I lifted my foot and aim for theirs but a strong force landed straight to the left side of my cheek.

"Bossing, nahuli na namin si Ma'am Jaime... Anong gagawin namin sa kanya?...Masusunod." the man hung up the call.

Napatingin ako sa may kausap sa cellphone. His hand was still lifted from slapping my face. His other hand casually throws his phone on the ground.

Marami akong gustong sabihin. Gusto kong magmakaawa. Gusto kong pigilan siya. I only whisper a word that only I could hear., "Bakit?" I ask the question in front of him pero sa ibang tao ko gustong marinig ang sagot.

"Pano ba 'yan ma'am Jaime? Mukhang hindi ka na susuwertehin. Huwag kami ang sisihin mo, dahil sumusunod lamang kami sa utos. Pasensyahan na lang." His voice sounds taunting rather than sincere.

Nakangisi sya habang iniangat ang baril at itinutok ito sa mismong noo ko.

Hindi ako makahinga. Katapusan ko na yata talaga. Mapait akong napangiti. At hindi yon masakit isipin dahil mas masakit ang katotohanang mismong kadugo't lamang ko ang gustong pumatay sa akin. Hindi ako tanga para hindi malaman na mismong tatay ko ang kausap nya.

Isang putok ng baril ang umalingaw-ngaw sa paligid. Hindi ako nakapagsalita. Kusang bumigay ang mga tuhod ko.

Mabuti na lang ay mahigpit ang hawak sakin ng mga goons ni Ama.

Naramdaman ko pa ang malapot na bagay na tumilamsik sa aking pisngi. I can feel nothing. Maybe because I was too shock?

I feel numb. The sharp sound of gun still rung beside my ears. Bilog na bilog ang aking mga mata. Bumagsak ang kaninang kaharap ko sa sementadong daan. His hand that is holding a gun was now bleeding.

"S-sugudin nyo!" He shouted before the man fainted from phobia.

Nalipat ang atensyon namin sa bukana ng eskinita. "You'll pay for what you have done," Nanggaling ang pamilyar na boses na iyon sa lalaking nakatayo doon.It's him! Hindi ko alam kung mas matatakot ako o magpapasalamat dahil sa presensya niya! Sya yung kaninang humablot sakin!

Looking at the silhouette wthout any reason bigla na lamang akong napangiti. Ngiting dahil sa kasiyahan. Pakiramdam ko nagkaroon ako ng kakampi. I felt strangely happy. For the second time someone came for us, someone save the pathetic me, Panginoon, maraming salamat po.

"Put*ngna! ILIGPIT ANG GAGONG ISTORBONG YAN!"

Mabilis nagsilapitan ang mga tauhan ni Dad sa kanya. They are five minus their leader who fainted. Dalawa ang nasa magkabilaan ko. Ang natitirang dalawa naman ay may hawak na tubo. Lumuwang din ang pagkakahawak ng mga may hawak sa braso ko.

Pero wala na kong pakialam. Ang kabang nadarama ko kanina ay nadagdagan, hindi para sa kaligtasan ko kundi para sa kapakanan ng taong 'yon. Ayaw kong may mapahamak pa ng dahil sa akin.

"Bwiset sino bang gago 'yan?!"

Nadinig ko pang bulalas ng nasa kanan bago nya ko tuluyang bitawan.

Nakatulala lamang ako.

Mabilis ang kilos ng lalaki. Naunang sumugod ang nasa kaliwa niya na may dalang magkabilaang tubo. Walang hirap na iniwasan niya ito. The man once again swing his left arm,ngunit agad na nasalo ito ng lalaki. He twisted his arm. Nabitawan ng tauhan ni Ama ang hawak niyang tubo at napasubsob sa sahig dahil sa malakas na sipang kanyang natamo sa ulo. Sinamantala naman ito ng kanyang kasamahan dahilan para mas lalong gumulo ang pangyayari.

Puros suntok, sipa at ilag lang ginagawa nya. He seems good on hand to hand combat fighting.

Hindi ko na halos makita ang mga nangyayari dahil sa hilo. Gamit ang kakarampot na ilaw na nanggagaling sa liwanag ng mga gusali, naaaninag ko ang namimilipit na katawan ng mga lalaki.

I'm tired, yes. But, gusto kong makita kung anong mangyayari at ang susunod pang mangyayari. A droplet of water hit my face together with a cold breeze. Wala sa loob na napatingin ako sa kalangitan. It was dark and gloomy. Occasional drop of water would be seen falling from the heavy cloud. Rain? From afar a barely heard thunder echoes.

"T-tama na!"

Napakislot ako ng marinig ang paglagutok ng buto. Awtomatikong napayuko ako. Kasunod ng pagpalahaw ng isang boses.

"Aaahhhh! T-tama na! "

The sounds of fighting finally stop. Ni hindi ko na namalayan ang pagbitaw ng dalawang goons sa akin. Pakiramdam ko umiikot na ang paningin ko. My head hurts. Wala na ring nakasuporta sa aking pagtayo kaya napasandal na lamang ako sa malaking drum ng tubig. The rain starts pouring heavily.

Suddenly a black pair of leather shoes stops right before me. "Now let me sort you out." He gasped.

His cold voice somehow makes me calm. It's like a touch from the wind, cold yet soothing.

Napahaplos ako sa aking tyan. I can feel his intense gaze travelling from my face to my tummy. My eyelids becomes heavy.

Gustuhin ko mang idilat ang mga mata ko. Hindi ko na kaya, babagsak na ang katawan ko. I'm too tired.

"F*ck. You're pregnant?!"

Ilang malulutong na mura pa ang narinig ko bago ko maramdaman ang maingat na pag-angat ng katawan ko. I smiled.

"Thank you..."

Tuluyan ng nandilim ang aking pagtingin.

.......

"WAAAAAG!!!"

Napabalikwas ako ng bangon. That dream! May kukuha daw sa babies ko! I panicked. No they can't take my babies away from me!

Wala sa sariling napahaplos ako sa may umbok kong tyan. Sinubukan kong kalmahin ang aking sarili. Habol ang aking hininga. Inilibot ko ang aking tingin sa paligid. It looks foreign. This is not my room!

"Mabuti naman at gising ka na,"

Lumipat ang paningin ko sa hamba ng pinto. Nakasandal ang isang lalaki sa pinto habang naka-paekis ang kanyang mga braso sa kanyang dibdib. He was leaning on the door frame, perfectly.

Agad akong inatake ng kaba. Hindi ko maalala kung ano ang buong nangyari kagabi dahil parang binibiyak sa sakit ang aking ulo. "S-sino ka?! Anong g-ginagawa ko dito?!"

Pamilyar ang kanyang mukha. Siguradong nakita ko na siya dati. Hindi ko lamang matandaan.

"You forgot? That night. Ey?" his eyes is shining with mischief but his face look stern.

That night. As if on cue. Parang tubig na tuloy-tuloy dumaloy ang mga ala-ala sa isip ko. The chase, the feeling, the helplessness, everything just keep flowing before my eyes.

"That night.."

Nag-igting ang kanyang panga. I was momentarily in a daze. Napapikit ako. Is he the one?

"That's not the first time that we met. Tell me... Is that mine?"

......

Salamat sa pagbabasa!

Stay safe with your love ones.
-kemengpirata