Ik word wakker van druk pratende stemmen om me heen. 'Ze word wakker!'. Ik open mijn ogen. 'Kun je mij zeggen wat er is gebeurd, mejufvrouw...' ' Sam, Samantha Evers' kan ik met moeite uit brengen. 'Sam' maakte de docter af. 'Brand, raam, rennen..' Alles werd weer zwart.

Piep-piep-piep. Ik open mijn ogen en kijk naar een wit plafon. Ik lig op een ziekenhuisbed in een lege witte kamer. Mijn kleren, of wat er van over was, die ik aan had waren vervangen door een heel licht groene nachtjapon. Ik zat met allemaal buisjes vast aan een apparaat. Ik kijk naar mijn benen onder het laken. Allebei zitten ze van het puntje van mijn tenen tot boven mijn knieën in het verband. Alleen is het verband van mijn rechter been niet wit meer, het zit vol bloed. 'U zult ze de komende tijd niet kunnen gebruiken'. Ik schrik op, de docter die me eerder had gevraagd wat er was gebeurd staat in de deuropening. 'Waar ben ik?' Vraag ik. 'In het ziekenhuis van S.I.B.E., School In Basically Everything. Één van onze leerlingen vond je net buiten het schoolterrein. We zouden graag willen weten wat er met u is gebeurd en wie je ouders zijn'. 'Ehhm, ik heb geen ouders en ik..' . 'Het spijt me, dat wist ik niet'. Nu raak ik geïrriteerd 'Natuurlijk weet je dat niet. Maar zoals ik wou vertellen, ik was in het weeshuis toen ik wat hoorde ontploffen. Voor de rest was er niemand thuis, en het hele gebouw vloog in de fik. En toen vluchtte ik dat bos in en de rest weet u'. Hij denkt na. 'Ben je ergens heel goed in?' Vraagt hij. Wat een random vraag. 'Nou ik kan een aantal sporten en ik ben wel redelijk in de meeste beta vakken. Maar ik kan op dit moment nou niet even laten zien in welke sporten ik goed ben wat allebei men benen zitten in het verband'. 'Hmmm' zegt hij. Nu ik er overna denk weet ik zijn naam helemaal niet. Ik kijk op zijn borst naar het naamplaatje, "directeur Brown" oh, hij is helemaal geen dokter, hij is hier de directeur. 'Je mag hier in de leerlingen appartementen blijven als we jou op deze school aannemen. Je begint over 4 weken als de zomervakantie voorbij is. Je hebt een maand' en daarmee draait hij zich om en loopt weg. Nadat hij de kamer heeft verlaten komt er een jongen binnen van ongeveer mijn leeftijd. Hij heeft een getinte huid, bruin haar en oceaanblauwe ogen. ' Hey, ik ben Lance. En jij bent Sam toch?' Vraagt hij. 'Ja, dat ben ik'. Hij pakte de rolstoel, die daar op opmerkelijke wijze is verschenen, en zette die naast met bed neer. 'Mooi, ik kom je een rondleiding geven'. Wat?! De directeur heeft serieus net besloten dat ik mocht blijven. Ik zeg niets. 'Ik til je in je rolstoel vind je dat oké?' Vraagt hij beleeft. 'Nee ik ga er zelf in, ik sta op, struikel over van alles en nog wat en ga in die stoel zitten zonder dat ik ook maar iets voel' zeg ik sarcastisch. Lance grinnikt. Hij schuift zijn arm voorzichtig onder mijn knieën en mijn rug en tilt me langzaam op. Ik voel mijn wangen warm worden. Er is nooit iemand geweest die me buiten het weeshuis ook maar heeft aangeraakt. Laat staan zo'n knappe jongen als hij. Voorzichtig zet hij me in de rolstoel, en legt een deken over me heen. 'Het is best koud hier beneden'. Wat bedoelt hij met "beneden"?