"Your boss underestimates me!" Damien yelled. He punched the man in the stomach. Akala ata ng mga walanghiya ay hindi sila maabutan ng mga tauhan ni Damien. He told his men to go after the f*ckers who tried to kidnap Isabella and injured his dove.
The others were dead and only one left. After the others refused to tell who is their Boss. Ang anim ay malamig ng bangkay na nasa paligid nila at hindi lamang nahintakutan si Damien roon bagkus ay nagpadagdag lamang ito sa kagustuhan ng binata na makuha ang nais nito mula sa kanila.
Tatlong araw na din ang nakalipas nang tangkain nila ang pagkuha kay Isabella at tatlong araw na ring seryosong pinapahirapan ni Damien ang mga ito at tatlong araw na ring bangkay ang nasa paligid niya.
Even his men are not permitted. Nais nais solohin ang bagay na ito lalo pa at may kinalaman ito sa nakaraan at ngayon din naman. The man glared at him and spit in his face. Damien gave him a cold stare.
Sinakal niya ito nang mahigpit na mahigpit. Idiniin nito sa katawan ng lalaki ang hawak na picana. Ang picana ay isa sa mga ginagamit ni Damien kapag narito siya at tino-torture ang mga taong kumakalaban sa kanya.
Tila stick lang ang bagay na ito pero ang dulo ay nagbibigay ng electric shock na siyang nagpapanginig sa sakit sa taong natatamaan nito. Damien made sure the man would feel the shock.
Binuhusan niya ng tubig ang katawan nito upang malasap talaga nito ang kuryente sa katawan nito. "Now, you would learned how to respect this hound." Damien spat. Dalawang picana ang hawak ni Damien at magkabilang dulo ay nasa dalawang dibdib ng lalaki na nanginginig sa sakit ngunit hindi pa din nagsasalita sa nais ni Damien na malaman.
Maswerte ito at hindi nito natikman ang nalasap ng mga kasamahan nito. Ang van na ginamit ng mga ito ay pinasabog ni Damien nais niyang mawala na ang bagay na iyon dahil sa tuwing nakikita niya ang sasakyan ay umiinit ang ulo niya.
"M -mamatay muna ako..." Anito kay Damien. Damien scoffed and laughed. "Then, you will but I need something to you first." Ang matatalim na mga tingin ni Damien ay sadyang nakakatakot na kahit na ang mga nakakakilala dito ay matatakot sa mga nais na gawin ng lalaki.
Binuksan niya ang bibig ng lalaki at ipinasok ang dulo ng picana roon. The man is trembling as a result of the electric shocks he received from Damien's tool.
Nagpupumigilas ito at nais na alisin ang picana sa bibig niya pero hindi niya magawa dahil ang isa pa ay nasa tiyan niya halos masuka ang lalaki sa ragasa ng kuryenteng dumadaloy sa buo niyang katawan.
Kakatwang tila naglalaro lang si Damien sa ginagawa niya at tila kumakain lang ito ng fish ball na panay ang tusok sa picana nito sa iba't-ibang parte nang katawan ng lalaki.
Umiiyak na ito sa takot, naglalaway na din ito na siyang nagpadagdag sa lakas nang boltahe ng kuryente na nasa bibig nito. "Hmmm!" Bumulwak ang dugo galing sa bibig nito. Damien grinned.
He's not satisfied yet, but this is just part of his torture routine. Damien repositions the table in front of the man. May iba't-ibang klaseng kutsilyo ang naroon pati na mga baril at naroroon ang mga nais na gamitin ni Damien.
Ipinatong niya lang ang kamay ng lalaki sa lamesa. Hinataw nito ni ng bakal ang kamay ng lalaki, napasigaw ito sa sakit na umalingawngaw sa basement nitong Mansyon ngunit tanging silang dalawa lang ang nakakadinig.
"Sumigaw ka lang! Sumigaw ka lang dahil kahit na anong gawin mo ay walang makakadinig sayo. Your shouts making me more do something horrible. Nakakadagdag ng nais ko na paulit-ulit na saktan ang katawan mo." Damien's face looks like a sadist.
Napapalakpak pa ang binata nang makita ang paborito niyang lagare na hindi man lang nalilinisan naroon pa din ang mantsa ng mga kasamahan nito. Nanlalaki ang mata ng lalaki nang biglang itinaas ni Damien ang picana at dumiretso ito sa mata nitong nakabukas.
The man hysterically crying for help but no one hear his pleads. Bakit kaya hindi nalang siya nagsalita imbis na manahimik sa mga impormasyong nais ni Damien?
"I'm sick of asking you the same questions I asked your friend, so I'd rather play with you than ask."
Umuusok na inialis ni Damien ang picana roon at inilipat sa kabilang mata ng lalaki na nagpupumilit na hindi ito buksan para hindi maipasok ni Damien ang picana roon. But, he's with the hound itself. Hindi makakapayag itong hindi magawa ang nais nito.
Napangisi ang binata at kinuha ang martilyo sa harapan niya at ipinalo sa mukha ng lalaki. "Your struggles are useless." Kung ang mga kalaban ni Damien ngayon ay humahalakhak, si Damien ngayon naman ay nagsasaya dahil alam niyang ang huling tawa ay mapupunta pa din sa kanya.
Ang impact ng martilyo ay siyang nagpatabingi sa mukha ng lalaki dahil upang mailagay ni Damien ang picana sa kabilang mata nito. Nag-mu-multi-task ang binata habang ang mga kamay ay tila nagpapiyano at iba-iba ang mga ginagawa.
Ang kamay ng lalaki na nasa lamesa ay nilagyan nang baga na ipinahanda niya kanina. Hindi nito maigalaw ang kamay sa pagkakalagay sa lamesa. Wala na itong lakas mula sa ginawa ni Damien.
Napatingin ang binata sa dulo lamesa nang maagaw ng isang bagay ang pansin niya. Dinampot niya ito at pinagmasdan. "This will be your demise. I'm confident I'll find you, Boss, and I'll send your regards when I see him." Damien laughed, opening the man's mouth.
Ipinasok niya roon ang katana. Ipinasok niya ito hanggang sa pinakadulo. Nang matapos gawin ito ng binata ay umalis itong hindi man lang tinitignan ang katawang pinakain niya ng katana.
Damien hummed a creepy song as he walked out of the basement. Bumalik ang binata sa opisina niya. Everyone was told not to bother him.
Samantala ang dalaga ay panay ang tingin sa orasan.It was ten o'clock at night, and Damien still hadn't eaten. Nandito ang dalaga sa kusina at hindi pa din natutulog. She has trouble sleeping, especially when Damien is not present.
"Where is that man?" She muttered while drinking her milk.
Mapili ang dalaga sa pagkain pero may mga pagkain pa din siyang hindi makain kung hindi lang dahil sa mga gamot na inireseta sa kanya ni Karlos ay hindi mababalik ng dalaga ang pagkain nang maayos pati na rin ang pagpapalakas ng loob sa kanya ay dama niya.
Hindi na iniisip ni Alyssa ang mga nangyari nitong mga nakaraang araw dahil nais niya nalang kalimutan ito kahit na alam niyang hindi iti maiiwasan. Ang iniisip niya nalang ngayon ang kapakanan nila ni Damien.
Pumasok ang isang katulong sa kusina at nagulat pa ito nang nadatnan si Alyssa gayong kabilin-bilinan ni Damien na hindi dapat natutulog nang gabi na ang dalaga. "Miss, matulog na po kayo." Anito sa dalaga ngunit umiling lang si Alyssa.
Walang alam ang mga katulong sa utos ni Damien na hindi ito istorbuhin. "Has Damien finished his dinner?" Alyssa asked. Umiling lang ang katulong. Alyssa sighed and walked away from the maid. Agad na nag-ayos ng tray ang dalaga para kay Damien.
She isn't much of a cook, but she did it for Damien. Konting putahe lang ang alam niya at ang pinaka-basic itong niluluto niya ngayon. She made adobo and served it with rice in a bowl. Naghanda na rin siya ng maiinom at saging para sa binata.
Kinuha niya ang tray at binuhat niya papaakyat ng opisina ni Damien. Si Damien naman ay abala sa mga naiwang trabaho niya. He had stacks of documents on his table and no time to rest or eat.
Tatapusin niya ito para magkaroon siya nang oras na makapag-isip ng mga susunod niyang gagawin para mahanap ang mga nais niyang hanapin. Someone knocked on his office door while he was reading and signing paperwork.
Wala siyang pinahintulutan na pumasok sa opisina niya kaya hindi niya ito pinansin at itinuloy lang ang ginagawa niya. Kumatok itong muli pero hindi pa din pinansin ng binata. Bumukas ang pintuan ng opisina niya na iyang ikinagalit ni Damien.
"I said don't disturb me!" Inihagis niya sa kung sinumang pumasok na ito ang ballpen niya nang hindi tumitingin roon. "Aray!" Nanlaki ang mata ni Damien nang marinig ang boses ng dalaga.
Kasunod nang pag-aray nito ang pagkahulog ng tray na dala ni Alyssa. Nabasag pa ang laman ng tray na dala ni Alyssa. "Dove!" Napasigaw si Damien nang pulutin ni Alyssa ang nabasag na pinggan.
Nagkabukol din ang dalaga sa noo nito na siyang tinamaan ng ballpen. Akmang lalapit ang binata roon nang patigilin siya ni Alyssa."Stop! I came here because I was worried you hadn't eaten your dinner, and now look what you've done to me!" Inis na sigaw ng dalaga.
She was really pissed-off this time. Naasar siya kaya nga siya kumatok kanina para alamin kung narito ito at nang buksan niya napangiti pa siya dahil narito ang binata pero hindi niya inaasahan ang bumungad sa kanya.
She understands that Damien needs time to think pero bakit kailangan ito ang maging asal nito? Mabuti nalang pala at hindi baril ang bumungad sa kanya kung hindi nabaril na sana siya. She looked at Damien and glared at him.
Asar na asar ang dalaga dahil tila nasayang ang effort niya dahil sa pag-aalburuto nito para itong batang nag-ta-tantrums. Sana ipinaalam niya sa lahat kasama na ang dalaga na hindi niya gustong magpaistorbo para hindi na nag-aalala pa ang dalaga.
"I understand you need time to think about what happened in the last few days, but you don't need to snap at the people who care about you!"
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top