"Call Doctor Harvey!" Sigaw ni Damien na siyang lumuhod upang hawakan ang kamay ng dalaga. Kinuha niya rin ang kumot na nasa kama at itinali iyon sa pulsuhan ni Alyssa. Panay ang mura ni Jask at Leon habang tinatawag ng isa sa mga tauhan ni Damien ang Doktor nitong Mansyon.

Damien keeps on cussing while holding the girl in his lap and while holding her wrist. Ang matandang nakadiskubre sa ginawa ng dalaga ay hindi mapakali.

Namumutla ito habang hawak ang kabilang kamay ng dalaga, lihim din itong nagdadasal na sana ay walang nangyari sa dalaga na sana ay hindi niya ito iniwan kanina na sana ay sinamahan niya ito dahil alam niyang pakiramdam nito ay nag-iisa ito.

"F*ck, Harvey is so damn slow!" Asar na sigaw ng binata at inilipat ang dalaga sa kama. Nanginginig ang kamay ng binata matapos mailipat si Alyssa sa kama. Tumayo ito at nagpalakad-lakad.

Ginulo nito ang kanyang buhok. Sinisisi nito ang sarili. Alam niyang ginawa ito ng dalaga dahil sa sinabi niya. He can't helped himself but to regret. "You are f*cking ruthless, Damien! This is your entire fault!" Kung nababawi lang ang sinabi niya sana nagawa na niya ito ngunit hindi, ang nasabi ay nasabi na.

Ang tanging magagawa nalang ng binata ay ang humingi ng tawad sa nagawa niya. Pabalik-balik ang ginawa ng binata sa kinatatayuan niya hanggang sa nainip na rin ito.

Alyssa maybe had a pulse but it doesn't mean that this is not urgent. "Ano ba ang ginagawa ni Harvey?" Napipikong turan ng binata na sana ay hahakbang na papalabas ngunit nahagip g kanyang paa ang isang bagay. Nangunot ang noo nito pero pinulot pa din niya.

Napalunok ang binata nang makitang mukha niya ang nasa harap ng unang pahina. Nanginginig ang kamay na inilipat niya ang mga pahina at halos mukha niya ang naroon. Damien was guilty.

Hindi lang guilty tila nais niyang sapakin ang sarili ng paulit-ulit at sakalin ang leeg niya. The sketches are made of her own blood. Damien knows what the smell of blood is and which is not. Hinagip ng kanyang mata ang ginamit nitong paint brush.

Nang mahanap iyon ay mas lalo lang nakumpirma ni Damien na dugo nga ito. He smelled it. Mahigpit niyang hinawakan ang dalawang bagay na ginamit ni Alyssa. These two things she used as tool for her own artwork.

Napakaganda ng mga gawa ni Alyssa ngunit nakakapanghinayang lamang na sariling dugo nito ang ginagamit para sa mga guhit nito.

"F*ck! Mukhang nasanay siyang sariling dugo ang gamit para sa mga guhit niya!" Frustrated si Leon, nasa tabi sila ni Damien nang hindi napapansin ng binata.

They were also looking at Alyssa's works. "Kumpleto ang binili ko para sa hinihingi niya, alam kong may mga pintura akong binili!" Asar na sabi ni Leon at hinila pa ang buhok nito. Nagtagis lang ang bagang ni Damien at natahimik.

Siya namang pagpasok ni Doctor Harvey na humahangos. Dala-dala nito ang mga gamit nito. Walang tanong-tanong ay nilapitan niya agad si Alyssa. Ginawa agad ni Doctor Harvey ang trabaho niya nang hindi nililingon ang mga kasama niya sa loob ng silid ni Alyssa.

Ilang beses pang bumuntonghininga si Doctor Harvey habang ginagamot ang dalaga. Nakita na niya ang pulsuhan nito pero hindi na siya nagsalita dahil ayon na rin sa kagustuhan ni Alyssa.

Nakakaawa ang dalaga kahit sabihin pa nito na hindi siya dapat na kaawaan, hindi maiiwasan iyon lalo pa at nakikisimpatya ang Doktor sa kanya. "Ayos lang ba siya, mahal?" Carmela asked beside Doctor Harvey.

Nilingon nito ang asawa at ngumiti nang pilit. "She will be okay mahal, she will." Binendahan nito ang pulsuhan ng dalaga pagkatapos ay inayos nito ang puwesto ni Alyssa.

"Linisan mo siya mahal, lalabas muna kami." Ani pa ni Doctor Harvey na nag-aalalang tinignan ang tatlong lalaki pagkatapos ay pinasunod niya ito sa kanya nang hindi alam kung susunod ba si Damien dahil alam ng matanda na hindi ito nauutusan.

Iniwanan nila ang matandang babae na siyang inasikaso si Alyssa. Nang makalabas ay nakatayo lamang sila sa pasilyo. Ilang sandali pa ay tahimik sila bago naunang magsalita ang Doktor. The Doctor sighed heavily.

"I think, kailangan niyo na siyang ialis dito." Tanging ang dalawang lalaki lang naman ang may simpatya sa dalaga bukod pa sa kanilang mag-asawa. Inobserbahan niya ang dalaga at sa tingin niya kapag nagtagal pa ito dito ay masisiraan ito ng bait sa pagiging stress at depression.

Nandito ang nag-iisang tao na nagpapa-depress sa dalaga at sa hinunuwa ng Doktor ay magiging balakid si Damien sa pagiging maayos ni Alyssa dahil sa mga sinasabi nito at mga aksyon nito sa dalaga.

The girl is fragile. Marami itong pinagdaanan na isang malaking galaw lang ay mamimisinterpret agad nito at magiging iba ang pag-intindi nito dito. "You know why I want her out here." Muli katulad nang tinginan nila sa matandang babae at ganoon din ang tingin nila sa asawa nitong Doktor.

Damien looked at them eyebrow furrowed. May pakiramdam siyang may kinalaman siya sa pag-uusap na ito. "Don't say something that I know I am involve, Harvey." Tagis ang bagang na wika ng binata at tinignan pa ng masama ang Doktor.

The Doctor gulped. "We know that you don't like Alyssa, boss and the girl knows it too. Isa iyon sa nagpapa-depress sa kanya at pakiramdam niya hindi siya dapat narito sa bahay na tinitirhan niya na pag-aari mo." Idiniin pa ng Doktor ang sinasabi.

In-emphasize nito ang naobserbahan na nagpapakita kung ano ang naging epekto sa dalaga. Natigilan si Damien sa ipinaliwanag nito dahil malaki talaga ang partispasyon niya sa bagay na ito lalo na sa ginawa niya sa dalaga.

"She's broken and lonely, boss. Ang dapat sa kanya ay positibo at masayang kapaligiran kapag dito siya tumagal alam niyo na kung bakit hindi pwede." The whole Estate shouted negativity.

Isama pa na walang positibong lumalabas sa may-ari ng Estate na ito magiging malala lang ang kalagayan ni Alyssa.

"You are one of her stressors, Boss -Hindi ko sinasabi na ikaw lang 'yon pero isa ka doon." Hinayaan ni Jask at Leon si Doctor Harvey na magsalita at magsabi ng dapat na sabihin dahil kapag sila hindi ito maniniwala mas mabuti nang sa isang eksperto magaling ito.

Isa pa kaya nais nilang ilayo dito ang dalaga ay dahil baka mas lalo lang itong masaktan. Sarado ang puso at isipan ni Damien sa isang bagong pag-ibig mas maayos nang hanggang sa magkakilala na lamang sila kaysa hindi na makaahon ang dalaga sa pagkagusto sa binata.

Malalim na nag-isip si Damien. He can't let go of Alyssa. He is thorn between accepting a new love and make the promise became true but he will move on from Charmaine's love. Hindi naman ibig sabihin na tatanggap ka ng bagong pag-ibig ay kakalimutan mo na ang dati.

Ang mga pinagsamahan ay mananatili pa din iyan sa puso at isipan. Accepting someone would be a great help for him. Magiging mabuti itong impluwensya sa kanya upang ipagpatuloy ang buhay.

"Sana ay naiintindihan niyo ang sinasabi ko, Boss." Pagpapatuloy pa ng Doktor. Si Damien ay hindi nakatuon ang atensyon roon kundi sa kanyang iniisip. Anong mangyayari sa paiba-iba nang isip at desisyon niya?

Alyssa will leave here and he will forget what he felt or continued hunting the person behind his fiancée's death? Habang siya nag-iisip ang tatlo naman ay determinado na sa gagawin nila.

"Aayusin ko lang ang kotse at tatawagan si Karlos para dito." Pagbubulantaryo ni Jask na umalis sa harapan ng silid ni Alyssa. "We should get Alyssa ready, Leon," ani naman ni Harvey kay Leon.

Tinapik naman ni Leon si Damien na mukhang hindi pa yata nakakagalaw. Napatingin ito sa kanya. "Ihahanda lang namin si Alyssa, aalis kami maya-maya." Anito. Tinapik-tapik pa si Damien at sumunod kay Doctor Harvey.

Muli ay naiwan na namang mag-isa ang binata. How cliché. Palagi nalang ba siyang maiiwan at hindi gagawa ng paraan upang manatili siya? He's a coward.

Isa siyang malaking duwag upang hindi harapin ang dalawang bagay na ibinigay ng tadhana sa kanya ngayon. Dalawang bagay na siyang magiging dahilan upang mabuhay siya ng maligaya at masaya.

Hindi napansin ni Damien na kusang gumalaw ang mga paa niya papunta sa kanyang kuwarto. Nakapasok siya ng silid niya nang hindi niya alam kung papano. Nanghihinang napaupo siya sa kama at napatingin sa nanginginig na kamay na nasa tuhod niya.

Kasalanan din naman niya kung bakit magiging tahimik at walang kabuluhan ulit ang buhay niya. "Why? Why? Bakit ko pa kailangang gawin 'yon?!" Kahit bali-baliktarin ngayon magiging kasalanan pa din niya ang lahat sa pagkawala nang pagkakataon ito. He's selfish.

Makasarili ang taong hindi marunong magpasalamat at bigyang halaga ang ibinigay sa kanya ng tadhana. He should be thankful that his faith has provided him with another chance to love and be loved. Fate is giving him the time to prove that he is worthy of love.

Ngunit, ano ang ginagawa niya? Papalipasin na naman niya ang pagkakataon at sarili na naman ang iisipin niya. Pumasok ang binata sa banyo at hinalimusan ang mukha kailangan niyang gumising.

Kailangan niyang gumising dahil mukhang hindi lang puso at isipan niya ang natutulog kundi pati ang katinuan niya. "F*ck! Bullsh*t, Damien! Anong ginagawa mo sa sarili mo?" He keeps on asking this to himself.

Indeed, ano ang ginagawa niya sa sarili niya? Hinahayaan niya na naman na muli siyang malugmok sa dilim at mag-isa. Hinahayaan niya na naman ang sarili niya na makaramdam ng kalungkutan at panlulumo.

He will miss this chance again and buried himself to the deep grief and loneliness. Ganoon naman siya palagi, ganoon naman siya. He looked at himself at the mirror, his stressful self. Hindi na niya kilala ang sarili niya, hindi na siya ito.

He punched the mirror. Nabasag ito kasabay nang pagdugo ng kamay niyan ngunit walang sakit. The pain he felt is inside. He can wipe it. He just can't. Napaluhod ang binata nais lang niya naman na matanggal ang sakit nais niya lang naman na gumaaan ang pakiramdam niya at makitang ngumiti ang sarili.

He wanted to face everyone with a smile he's longing for. Ngunit, pati iyon ay nilayasan na siya.

"Bakit kung sino pa ang nais na ngumiti siya pa ang hindi?"