Na mijn 440e afspraak bij de dokter moet ik naar school racen. Ik lever het briefje van mijn moeder bij de conciërge in en ga naar de les. De rest zat al klaar toen ik binnenkwam, dus dat was eigenlijk best wel awkward. Kom je binnen terwijl niemand weet - op Shay na, die had ik het zondag verteld. Misschien weten Menno enzo het ook al - waar ik geweest ben. Met een rood hoofd ga ik naast Shay zitten.
"Hoe was het?" vraagt hij.
"Hetzelfde als altijd, mij mankeert niks."
Shay glimlacht naar me. Ik luister weer naar de leraar voor het bord die iets probeert uit te leggen over driehoeken. Meneer Smith is altijd al een hopeloze leraar geweest, hoewel hij wel goed uitleggen kan. Alleen weet hij geen orde te houden en gaat daarmee zijn uitleg de mist in. Menno en Bruce gooien propjes naar Jack en Jackie, die ze teruggooien en daarmee een propjesoorlog beginnen. Petra en Allisja zitten te kletsen en de rest van de klas doet ook maar wat. Hoe zij hun cijfers op een voldoende houden is mij een raadsel, maar als het werkt voor ze is het oké. Mij lukt het niet op die manier, dus ik probeer zo goed als het kan op te letten. Shay lijkt ergens anders mee bezig te zijn, want hij kriebelt allerlei tekens in zijn schrift. Muzieknoten, realiseer ik me plotseling. Hij leert vast voor de talentenjacht, want daar moet het uit ons hoofd, dat is een van de voorwaarden. Ik glimlach en ga weer opletten, terwijl ik automatisch de tekst van de mashup die we gaan spelen in mijn hoofd krijg. Meezingend in mijn hoofd noteer ik de dingen die op het bord staan.

Thuis ga ik helemaal los op het oefenen van de tekst. Mijn moeder kwam er met tranen in haar ogen bij staan, waarna ze zei dat ze trots op me was. Ze zag er moe uit, wat waarschijnlijk aan het lange werken van haar ligt. Ze werkt de laatste tijd langer en meer, wat haar moe en futloos maakt. Tenminste, ik denk dat ze langer werkt. Ze is later thuis dan normaal. Maar goed, wat mam doet moet ze zelf weten. Ik ken de tekst nu helemaal uit mijn hoofd en probeer nu de goede toonhoogtes te pakken te krijgen. Ik weet dat het goed gaat komen bij de talentenjacht, maar toch wil ik dat het perfect is. Ik ben zo ontzettend zenuwachtig. Ik heb nog nooit zoiets als dit gedaan in mijn leven, nog nooit. Dus dit is de eerst keer, en de eerste keer is altijd het spannends. Altijd.

De volgende dag hadden we muziek. Alles ging goed, ook het zingen. Bij het zingen moesten we dit keer niet naar voren en zongen gewoon de liedjes. Shay moest even een blaadje van Menno lenen om mee te kunnen zingen. Menno moest die van mij dan weer hebben, dus in feite leende Shay hem van mij. Na de les wilde ik weggaan, maar mevrouw Bruinssen hield me tegen.
"Wil je even blijven? Ik heb een vraag voor je."
Ik knik en zeg de rest dat ze maar vast moeten gaan. Shay knikt en steekt zijn duim op. Ik heb het gevoel dat hij al weet waar het over gaat. Ik weet het alleen niet. Ik heb echt geen idee. Nouja, ergens zegt iets in me dat het over iets gaat dat ze vorige week zei. Maar wat was dat ook al weer? Als de klas weg is kijkt mevrouw Bruinssen me vrolijk aan.
"Jill, weet je nog dat ik je vorige week naar voren haalde om te zingen?"
Ja, dat weet ik nog. Dat was ergens voor, maar ik lette niet helemaal op. Het enige dat door mijn hoofd ging was: OHMIJNGODWEMOETENALLEENVOORDEKLASZINGEN!!!
"Dat weet ik nog." zeg ik.
"Weet je ook nog waarom?"
Ik schud mijn hoofd.
"O. Nou, omdat wij als school de talentenjacht organiseren moeten wij ons gezicht natuurlijk ook laten zien. In de pauze van de finale, wanneer de jury gaat beslissen wie gewonnen heeft, gaan wij met een band voor muziek zorgen. We hebben alleen nog een zangeres nodig, en mijn vraag is, wil jij voor de band zingen?"
Ik schrok van de vraagg. Wacht even, ik? Ík? Ik weet het niet hoor.
"Ik doe zelf ook mee met een bandje. Is dat dan niet verwarrend?"
Mevrouw Bruinssen glimlacht naar me.
"Nee, dan mag je gewoon meedoen. De gitaristen bijvoorbeeld doen zelf ook mee. Het is gewoon om als je finalist bent de spanning te laten zakken en als je niet meer in de race bent om toch nog je gezicht te laten zien. We hebben ook een keyboardspeler nodig, ken jij iemand?"
Ik grijns naar mevrouw Bruinssen.
"Jazeker. Ik denk dat we samen wel mee willen doen."

"Ik mag keyboard spelen in de schoolband? Heb jíj daarvoor gezorgd?"
Shay was helemaal verbaasd toen ik het hem vertelde. Het is pauze en ik heb het hem net verteld.
"Doen!" roept Menno met een volle mond.
"Mond leegeten vreetzak." zegt Jackie hoofdschuddend.
"Whatever. Doen Shay! Dit is een geweldige kans! Je kan je talent laten zien. Jij ook Jill! Allebei doen!" blijft Menno doorgaan.
Ik en Shay kijken elkaar even aan.
"Doe maar gewoon. Het is toch leuk?"
Allisja kijkt ons veelbetekenend aan.
"Goed dan. Zeg jij tegen mevrouw Bruinssen dat ik meedoe?"
Ik grijns naar Shay.
"Ik had haar al verteld dat ik je om zou kunnen krijgen. Anders zou de rest dat wel voor elkaar hebben gekregen."
Shay knippert een paar keer met zijn ogen. Dan begint hij te grijnzen.
"Badass."
"Hoor wie het zegt." merkt Jackie op.
We barsten allemaal in lachen uit. Dan pas valt me op hoe Petra erbij zit. Ze kijkt boos. Net als ik wil vragen wat er aan de hand is staat ze op.
"Ik ga even naar het toilet."
Ze loopt met grote passen weg. We kijken haar verbaasd aan.
"Moeten we misschien-" begint Jack, maar Allisja houdt hem tegen.
"Laat haar maar even. Ze heeft... Problemen thuis."
Meer liet Allisja niet los, maar ik snap Petra wel. Wij zijn allemaal helemaal vrolijk enzo, en zij is in een dipje. Tsja, dan zou ik ook liever even alleen willen zijn. Ik heb het tijden gedaan, voordat Shay op deze school kwam. Ik was altijd in mijn eentje aan het nadenken over de tijd met Timo. Ik weet nog dat ik een keer op het toilet hier een black-out had, omdat ik aan Timo zat te denken. Dat was niet echt prettig, want ik werd wakker met mijn hoofd tegen de gore toiletdeur aan. Je snapt wel wat er daarna gebeurde. Toch ben ik benieuwd wat Petra dwars zit.