《 İYİ OKUMALAR 》

~

Montumu hızla giyerken göz yaşlarıma hakim olmaya çalıştım . Abimi düşündüm , Yamanı düşündüm, Gizemi düşündüm, Ateş onu kaçırırken yüz ifadesini düşündüm, koca bir boşluğu andıran gözlerini düşündüm ,Gizemin o anki korkusunu düşündüm , Ateşin gizemi öldürürken hiç titremeyen ellerini düşündüm ,Yamanın gözyaşlarını düşündüm ve sonra Gizemin geri gelemeyeceği gerçeğini düşündüm. 
Hızlı adımlarla hastane merdivenlerinden dışarı çıktım .Taksi çağırmıştım onu beklerken Gizem ile ilgili yaşadıklarım geldi aklıma içimi bir suçluluk duygusu kapladı  onun hiç bir suçu yoktu

Hepsi benim suçumdu !

Ateşi başlarına ben bela etmiştim .Ateş uyarmıştı  hemde kaç kez onu dinlemeyip Yamana daha çok yaklaştım eğer yaklaşmasaydım belki Gizem burda , Yamanın yanında olurdu .

" Arabaya binecek misiniz ? " kafamı gelen sesin yönüne doğru çevirdim , Taksideki adam bana bakıyordu ne ara gelmişti ki .

Birşey söylemeden arabanın kapısına açıp bindim . Nereye gidicektim ki onu bile bilmiyorum .

" Çok dalgın gözüküyorsunuz " Duyduğum sesle odaklandığım yerden gözlerimi çektim . Kafamı sallamakla yetindim. Nereye gideceğim hakkında hiç bir bilgim yoktu abimi aramak iyi olabilirdi  , burağın telefonunu cebimden çıkardım abim kayıtlıydı açmasını beklerken taksiciye beklemesini arabayı çalıştırmamasını söyledim . O sırada telefon açıldı .

" Alo " abim alo derken sesi o kadar güçsüz çıkmıştıki içim bir garip oldu .

" Abi benim Aslı "  ağlamamak için kendimi zor tutarken abimin  küfür ettiğini duydum .

" Aslı nerdesin "

" Beni boşver abi sen nerdesin , nerdesiniz yanınıza gelmek istiyorum "

" Gelme Aslı  ... gelmene gerek yok " Gelmemi istemiyordu nasıl bir ruh halinde olduğumu biliyordu çünkü  .

" Abi lütfen " dedim sesim ne kadar ağlamaklı çıksa bilene ağlamamam lazımdı .

" bulunduğun hastaneden sonra ki en yakın hastanedeyiz " Yaman da ordaydı . Telefonu kapattım

" Buraya en yakın hastaneye gidelim " Adam motoru çalıştırırken Yamana nasıl bakacağımı düşündüm sonuçta benim yüzümden ölmüştü Gizem . inanmak zor geliyordu kafamı cama yaslayıp durdum öylece . Gözlerim puslandı gözümü kırpar kırpmaz bir gözyaşı intihar etti kirpiklerimden . Durduk gelmiştik işte adama cebimden para çıkarıp verdim . Arabadan indim muhtemelen morgtalardı,  oraya doğru ilerlerken sesler duymaya başladım biraz daha yaklaşınca sesler tanıdık geldi .

Abim , Yamanı omuzlarından tutmuş duvara sertçe vuruyordu . Abimin sırtı bana dönük olsada Yamanı görebiliyordum  o an çöl kumları kar tanelerini karıştı . Rüzgarın ağına takılarak sürüklenen yapraklara yağmur çarptı .

O kadar boş o kadar ifadesiz bakıyordu ki gözleri kızarmıştı çok yorgun düşmüştü . Yanlarına doğru yaklaşırken beni fark etmediler bile .

" Yaman , Abi ! " gözyaşlarıma yağmur damlalarına karıştı . Abim bana dönerken Yaman bana öyle bir baktı ki yıkıldım dizlerim pürüzlü asfalt ile buluşurken saçlarımın birkaç tutamı önüme düştü. Ağlamamak için dudaklarımı ısırdım kanatırcasına .

Abim beni yerden kaldırmaya çalışırken Yaman ifadesiz bakıyordu sadece gözlerine baktım öfke doluydu bu öfkesi kimeydi bana mı ? Ateşe mi ? Yada Ateşi bunca zaman bulamayan Abime mi ? Yoksa onun öfkesi kendine miydi ? Anlamak zor .

Abim bana sıkıca sarılırken hissettiğim duygu öyle ağırdı ki tarif edemedim .Gözyaşlarımı bıraktım  abim ağlayınca. İkisinide böyle görmemiştim . Gizem ölünce Yaman yok olmuştu adeta abim ise zor dayanıyordu .

Abimin güçlü kollarından sıyırdım kendimi Yamana doğru koştum . Öyle bir sıkı sarıldım ki sanki bu anlar bir daha yaşanmayacakmış gibi. Yaman bana bir kaç saniye sonra sarıldı ama sanki kolları güçsüz düşmüştü sıkı sıkı sarılamadı onu bıraktığımda onun gözlerinden yanağına doğru akan göz yaşını fark ettim . Onu bırakır bırakmaz morgun kapısına kafası ile vurmaya başladı .

" Onun ecdadını sikmezsem  " morgun kapısına daha hızla vurdu kafasını "  ölümü benim elimden olacak ! " Öyle bir bağırdı ki bir an korksamda ona engel olmaya çalıştım elimi vurduğu yere koyarken beni farketmedi bile hâlâ aynı hızla kafasını vururken elim kırılacak gibi hissettim.

Bir yandan ağlıyordum diğer yandan diğer elim ile Yamanın başını okşuyordum abim beni oradan çekmeye çalışırken elim öyle bir sızladı ki inlememe sebeb oldu .

" Yaman lütfen yapma ! " dedim bir an duraksar gibi oldu gözleri beni buldu , gözlerine kenetledim gözlerimi sonra gözleri elime kaydı elimi elinin içine aldı kızarmıştı elim .

" Bunu ben mi yaptım ? " Konuşamadım sadece baktım ona elimi onun avcundan çekerken elimi yanağına koydum parmak uçlarımla yeni çıkan kirli sakallarını okşadım elimin acısı yüzümü buruşturmama sebeb olurken Yaman öyle bir bağırdı ki elim yanağından  boşluğa düştü .

Yaman hem kendine zarar veriyordu hemde ruhsal olarak bana zarar veriyordu içim öyle bir yanıyordu ki .

  Pes etmedim  abim bu sefer Yamanı tuttu . Hızla onu ordan çekerken elimi ovuşturdum

"KENDİNE GEL ! " diye bağırınca abim,   etrafta ki herkes buraya baktı. Yamanı tanıyamıyordum kriz geçiriyordu . Elimin üstü gittikçe kızarırken bir kaç hemşire geldi .Abim Yamanı sıkıca tutarken hemşireler zorla iğne yapmaya çalışıyorlardı  büyük ihtimalle sakinleştirici vurmuşlardı bu görüntüyü asla ve asla hatırlamak istemiyordum. Yamanı böyle görmek içimde bir şeylerin parçalanmasına sebeb olurken Yamanın ne hissettiğini düşünemiyordum bilene ...

* * *

Hastane koridorunda koştum koştum . Asansöre hızla binerken aynada ki yansımamı gördüm tüylerim ürperdi her yerimde kan vardı ama bu kanlar bana ait değildi . Az önce Gizemi öldürmüştüm . Tek Gizemi değil onunla birlikte Yamanı da  öldürmüştüm kendi ellerimle .

Asansör dururken kendimi dışarı attım . Rüzgarın uğultusu dallara bulaşırken ağaçlar geceyi gökyüzüne boyayan fırçalar gibiydi. Ölümün  damarlarının anımsatan kuru dallar ay ışığında simsiyah görünüyordu . Sanki bir ağacın değil de ağaçların dibinde biriken o karanlığın yükselen dallarıydılar.

Bu gece bu ıssızlığın içine kaderin iz bırakmayan adımları düşmüştü .

Sırtıma bir el dokundu hızla arkamı döndüm bu  el az  önce kaçtığım kişinin elleriydi , kendi ellerimdi! 

Koşmaya devam ettim soğuk rüzgarı solurken nefesim kesildi boğazım kurudu  gözlerim ellerime kaydı hâlâ kanlıydı önüme iki gölge düştü .
Bu gölgelerin sahibini merak  edip yavaşça kaldırdım kafamı gölgelerin sahibi

Yaman ve Gizem'den başkası değildi .

Sonra sıkıca sarıldı birisi bana  tanıdık kokusu burnuma dolarken gene tanıdık bir ses fısıldadı kulağıma az önce gördüğüm kâbusun verdiği etkiyle inip kalkan göğsüm onun sesiyle rahatlar gibi oldu .

" Geçti " Sesinde güven vardı sırtıma kadar terlemiştim saç diblerim ıslaktı.  Yanağımı göğsüne yaslarken saçlarımı okşadı .
" Sadece kâbustu" gördüğüm kâbusun silik görüntüleri gözümün önüne düştü , irkilmeme sebeb olurken dahada sarıldı bana

" Geçti...burdayım " Gülmek istedim  o an burda değildi ki o Gizem ölünce gitmişti oda , ben artık tanıyamadığım bir yabancının kollarındaydım ...

Merhaba kendimi geliştirmeye çalışıyorum bölümü tekrar tekrar okurken bu ben miyim diyorum bazen neyse bölüm  güzelmiydi?  görüşlerinizi  merak ediyorum. 

Daha doğrusu hissetdiniz mi ?

Sağlıcakla kalın ♥

《 30 oya yeni bölüm gelecektir 》