- Wątpię czy oni pozwolą ci tak często tam jeździć - mówi do mnie Robert jak szykuje się do jazdy do domu Horan'ów. - Do Thomasa to nikt jeszcze nie zadzwonił.

- A skąd wiesz? Siedzisz z nim non stop? - przewraca oczami, bo udało mi się go złapać na ubarwianiu historii. - Wiesz też jak bardzo jestem związana z Vincent'em i chce jak najczęściej sprawdzać czy wszystko z nim okej. Poza tym sam Niall namawiał mnie bym nawet codziennie ich odwiedzała - nie mogę mu powiedzieć całej prawdy, bo na pewno by mnie tam nie puścił.

- Nie chcę nawet wiedzieć jak zdobyłaś jego sympatię - czyli myśli, że się z nim przespałam. Nie zaprzeczam, bo pewnie niedługo to nastąpi.

- To ja już jadę, będę wieczorem - chwytam za torebkę. - Jakby co to dzwoń - opuszczam dom, a następnie wsiadam do mojego sportowego autka. Długo na prosiłam się swojego ojca by mi je kupił, on wolał bym miała wolniejszy i bezpieczniejszy samochód, lecz po negocjacjach udało mi się załatwić, że ja i Vincent dostaliśmy na swoje dziewiętnaste urodziny po jednym z lamborghini. Ja czerwone, on czarne.

Czasem będę musiała uruchomić samochód mojego brata, bo nie może on wiecznie stać w garażu.

Droga jest krótka i nie zajmuje mi długo czasu, nie mam też najmniejszego problemu z dostaniem się na posesję Nialla.

- Dobrze, że dotrzymujesz słowa skarbie - mówi Niall, który już na mnie czeka siedząc w salonie. Cholera, a miałam nadzieję, że najpierw spędzę trochę czasu z bratem.

- A Vincent już jadł śniadanie?

- Chyba nie, nie zauważyłem by opuszczał swój pokój. Chodź do mnie - wyciąga rękę w moją stronę.

- To może ja mu coś zaniosę i trochę z nim posiedzę - proponuję.

- Nie - odpowiada twardo. - Przyjechałaś tu dla mnie, a nie dla tego swojego brata. Masz spędzić czas ze mną, a później pójdziemy do Sophie.

Skoro on chce mi wszystko utrudniać to ja także nie zamierzam być mu dłużna.

- A po co? Żebyś znowu jej nagadał takich głupot, że będzie miała rodzeństwo. Przecież wiesz, że to się nigdy nie stanie, a robisz jej nadzieję, że będziemy szczęśliwą rodziną.

- Coś cię dzisiaj ugryzło czy okres ci się zbliża? Ja jestem dla ciebie miły, a ty niewidomo czemu robisz się wredna. Zmień zachowanie Valerie - mówi ostro. - A teraz sobie gdzieś pojedziemy, bo za karę dziś w ogóle nie zobaczysz się ze swoim bratem.

Jak już się do niego choć trochę przekonuje to on robi coś takiego, że znowu zaczynam go nienawidzić.

- Jak sobie chcesz - odpowiadam przez zaciśnięte zęby.

Wstaje i idzie pierwszy, a ja podążam za nim. Wsiadamy do jego czarnego samochodu. Nie przyglądam się mu zbytnio, więc nie wiem jakiej jest marki i szczerze to w ogóle mnie nie interesuje.

- Masz minę jakbyś jechała na ścięcie - mówi odpalając silnik.

- Dekapitacja w ogóle nie boli w odróżnieniu od czasu spędzonego z tobą - śmieje się na moje słowa. Nie mam pojęcia co jest w tym zabawnego.

- Mogę cię zapewnić, że spodoba ci się tam gdzie cię zabieram.

Bardzo nie podoba mi się to co powiedział.

Im więcej waszych konkretnych komentarzy tym szybciej kolejny rozdział.