Tüm gece defalarca okuduğum mesajlarımızdan sonra yatağımda sızdığımda rüyamda onu görmem tesadüf de olmamıştı.

Rüyamda bir tepenin ardındaydım. Ellerimle çimenlerin üzerindeki papatyalara dokunarak güneşin yüzüme tüm ışığını sürmesini izliyordum. Gözlerim kamaşmıştı. Yüzümde eksik olmayan gülücüklerim ile baharın aydınlık yüzünü karşılıyordum.

Aydınlık havaya ve sonsuz uzaklıktaki dağların manzarasına göz gezdirdiğimde güneşimin önüne gelen gölge ile ellerimi gözlerimin üzerine getirerek önümdeki karaltıyı seçmeye çalışmıştım. Bana doğru yaklaşan gölge ile ayağa kalktım ve onu görmeye çalıştım. Kim olduğunu biliyordum.

Yaklaştıkça heyecanım ikiye katlandı. Ayaklarım benden habersiz hareket ederek ona yöneldi ve ellerime uzattığı ellerini tuttum. Belime saran elleri yürümemi sağlarken ilk defa şunu fark ettim, ona aşıktım.

Gözlerimden akan birkaç damla yaşla yüzüne baktım. Gördüğüm tek şey... Ah! Hayır. Bu oydu. Sanırım artık uyanma vakti gelmişti. Ama bunu kontrol edemeyecek kadar dalmıştım.

Bir anda kaybolan elleri ile etrafıma bakındım. Yok oldu. Geldiği gibi geri gitmişti. Güneş yüzünü birden tersine döndü ve gökyüzü gri bulutlarla sarıldı. Birden başlayan sağanak yağmura aldırış etmeden başıboş yürüdüğümde kendimi hiç ait olmadığım yerde onun karşısında buldum, ilk günkü kafede. Karşılıklı oturuyorduk.

Onu ellerimi tutarken görüp afalladığımda pencereden dışarı baktım. Onu gördüm, yani kendimi. Durakta tek başıma oturuyordum. Yüzümden sarkan birkaç tutam saç kapüşonumdan belli oluyordu. Aynı anda iki yerde nasıl olabildiğimi bilmeden öylece kendimi izledim. Uzaktan acınası ve hüzünlü görünüyordum ve yapayalnızdım.

Bu halimi uzaktan izlemek, kendime daha da acımama neden oldu. Yüzümden düşen yaşlara engel olamadım. Kendim için ağlıyordum. Eskiden aynaya baktığımda kendi kendime ağlamam gibiydi. O günlerde de yalnızdım. Şimdi de yalnızdım. Bir aynadan kendi yansımama bakmaktan hiçbir fark yoktu.

O an ellerimi daha da sıkması ile yüzümü solumdan çekip karşıma döndüm, Arthur'a. Gözlerindeki parlaklık beni ona çekiyordu. Gülümsemek istedim ama yapamadım. Ben bu hikayeye ait değildim, asla da olmayacaktım. Uzaktan gelen tiz seslere kulak verdiğimde bir anda gözlerimi açtım. Neyse ki bu yalnızca bir rüyaydı.

Yatağımda doğrulduğumda çalan alarmımı kapadım ve rüyayı düşündüm. Gözlerimdeki yaşları sildim. Gerçekten ağlamıştım.

Boğazımda biriken o acı hissin geçmesini bekledim. Yüzünü gördüğümde neden onu Arthur olarak hayal etmiş olduğumu anlamaya çalıştım.

Son günlerde en son tanıştığım kişi o olduğu için onu düşünmem belki de normal sayılırdı. Peki ya sonrasında sevgilisi ile onu gördüğüm sahneyi neden kendim yaşamış gibi hayal etmiştim? Bu bir aptallıktı.

John'a haksızlık ettiğimi düşündüm. Bunu duysa belki de benden nefret ederdi. Onu hatırlayınca telefonuma baktım. Tabi ki mesaj atmıştı.

JohnDoe: Günaydın uykucu Rose! Okula geç kalacaksın. Seni görmek için sabırsızlanıyorum.

Attığı mesaja defalarca baktım. Heyecanla yataktan fırladım.

Rose: Nasıl yani! Beni görmeye mi geleceksin?

JohnDoe: Olabilir.

Rose: Ben seni görecek miyim?

JohnDoe: Yeterince dikkatli bakarsan neden olmasın...

Rose: Çok gizemli konuşuyorsun.

JohnDoe: Sanırım.

Rose: Daha açık olamaz mısın?

JohnDoe: Olabilir.

Rose: Çok sinir bozucusun!

JohnDoe: Sinir bozucu olan şey hala yatakta oyalanman Rose. İlk ders tarih ve kaçırmak istemezsin.

Rose: Bunu nereden biliyorsun?

JohnDoe: Ulaşılması zor bir bilgi değil. Söz konusu sen olunca araştırması zevkli. Seninle ilgili her detay ilgi alanıma giriyor.

Rose: Bizim sınıftan biri misin?

JohnDoe: Sence?

Rose: Olsaydın bilirdim.

JohnDoe: Bundan nasıl emin olabiliyorsun?

Rose: Bilmiyorum öyle hissettim. Değilsen de yaşının kaç olduğunu söyleyebilirsin.

JohnDoe: Onlar şu an için sadece dikkat dağıtıcı ayrıntılar Rose. Sen sadece bize odaklan.

Rose: Odaklanmam için elimde yeterince bilgi olması gerekir değil mi?

Cevap yoktu. Hızlıca kalktım ve banyoya girdim. Acele ile çıktığımda sadece on dakikam kalmıştı. Zaman bazen gerçekten de hızlı akıyordu. Şimdi aklıma takılan yaş mevzusu ile tüm günümü onu düşünerek geçirecektim. Bu gerçekten harika olmuştu.