BRYAN KENDRICK'S POV

I heard someone knock on my door. I open it and saw a maid bowing her head.

"Wangja, your father is waiting for you in the dining room."

"Okay." I replied and close the door. Inayos ko pa ng kaunti ang sarili ko at lumabas na ako ng kwarto ko. Pagkadating ko sa dining room, I saw appa sitting comfortably in his seat.

Binati ko siya ng makalapit ako sa kanya at tsaka umupo sa may kaliwa niya. Hindi rin nagtagal ay dumating na rin si ate. Akala ko kakain na kami ng tanghalian pero hindi pa pala.

"Do not touch any food." appa said to my sister. Tahimik naman na sumunod si ate.

"Your training will start now. You cannot eat any food unless you answer my questions correctly. One correct answer, one piece of food from the table." appa said and smiled to us.

"You are also included in this training Kendrick. The one who will get least number of correct answers, will be punish." appa added.

Appa started eating, while me and my sister just stare at each other. Ang tagal naman magbigay ni appa ng tanong, gutom na ako. Huminto siya sa pagkain at hinarap kami.

"Here is my question, logic is what you need in this one. There is a room with no door, no windows, nothing and a man is hung from the ceiling and a puddle of water is on the floor. How did he die?" appa said then continue to eat.

Ano na yung tanong, paano namatay yung lalaki sa kwartong walang bintana at pintuan at mga gamit sa loob. May tubig din sa ilalim niya. It's obvious in the question that he hang himself up, but the question is how did he hang himself up?

"He use a block of ice and stand there while a rope is on his neck. When the ice finally melted, that makes the man hang himself up." sagot ni ate.

Huminto sa pagkain si appa at ako naman ay napalingon sa kanya. Ngumiti lang si appa at saka tumango.

"You got the correct answer." appa said. Masayang kumuha ng pagkain si ate at kinain ito. I just stare at her. Parusa ang mga ganitong training. Alam kong mas matalino sa akin si ate, kaya panigurado mas marami siyang masasagutan kaysa sa akin.

"There are three houses. One is red, one is blue and one is white. If the red house is to the left of the house in the middle and the blue house is to the right to the house in the middle, where is the white house?"

"In the middle of course." my sister answered. I grin at her answer. I know that she got it wrong.

"Wrong. Kendrick, do you have any answer?" appa asked me.

"In Washinton D.C." I answered while grinning.

Tumango lang si appa para sabihing tama ang sagot ko. I gladly took a piece of chicken.

"Paano nangyaring yun ang sagot?" bulong sa akin ni ate. Nginitian ko lang siya. Napasimangot tuloy siya dahil hindi ko sinagot ang tanong niya.

"The day before yesterday, Kris was 7 years old. Next year, she'll turn 10. How is this possible?"

Nagkaroon ng katahimikan sa dining room. Makalipas ang 5 minuto, nagsalitan si ate.

"Today is January 1st. Yesterday, December 31, was Kris' 8th birthday. On December 30, she was still seven. This year she will turn 9, and next year she will turn ten." mahabang sagot ni ate.

Malawak ang ngiti na pinakita ni appa tsaka tumango. Kumuha si ate ng maiinom. At bago siya uminom, she stick her tongue out. I just gave her a look, bored look. She smirked at me then continue drinking.

"The maker doesn't need it, the owner doesn't want it and the user doesn't know he's using it. What is it?"

"Coffin." sagot ko agad sa tanong. Tumango lang si appa bilang sagot.

"What word, that when you said it, it will break?"

"Silence." my sister answered.

"Correct."

"Imagine you are in a room, no doors, windows or anything. How do you get out?"

"Stop imagining." I answered

"Correct."

"What ends in a 'w' but has no end?"

"Rainbow." I answered.

"Correct."

"If you are in a race, what place are you in if you take over the person who is in second place?"

"First." I answered.

"Wrong."

"Second?" my sister answered

"Correct."

Nagpatuloy pa ang tanungan namin hanggang sa matapos ang training. At ang nakakuha ng pinakakaunting tamang sagot ay walang iba kundi...

"You got the least correct answer, Althea." appa said. I grin at her. Sumimangot lang siya sa akin.

"What's my punishment?" my sister asked appa.

"Wash the dishes." appa simply said. Tumayo siya at tsaka naglakad palayo. Ngunit hindi pa siya masyadong nakakalayo ay lumingon ulit ito sa amin.

"And don't you ever ask someone to help you." at nagpatuloy na siya sa paglalakad.

Naaawa akong tumingin kay ate. Sobrang dami ng huhugasan niyang mga pinggan.

"Punta ka na dun. Magliligpit na ako." sabi niya. Pero dahil sa matigas ang ulo ko, nanatili lang ako dun.

"Umalis ka na dito, pumunta ka na dun. Sige na." sabi niya. Sumunod na lang ako at pumunta ng sala.

ADRIAN JAMES' POV

Busy ako sa panonood ng tv ng bigla itong patayin ni CL at tsak sumenyas na sundan ko siya. Mukha namang importante ang sasabihin niya kaya naman sumunod na ako. Pumunta kami sa may music room ng bahay. At dahil nga music room ito, soundproof ito kaya walang maririnig na kahit na anong ingay mula sa labas. Sa mga ganitong klaseng lugar magandang mag-usap ng mga confidential na bagay.

Pagkapasok namin, nakita kong nasa loob na rin ang iba pa. Seryosong nakaupo sa upuan si Trace, nagbabasa naman ng libro si Shiki at tumutugtog ng piano si Ryoji. Huminto sa pagtutog ng piano si Ryoji ng mapansin niya na nasa loob na kaming dalawa ni CL.

"Why suddenly calling us here?" seryosong tanong ni Trace. Naramdaman kong may halong inis ang paraan ng pagkakasabi niya kaya naman biglang nagbago ang timpla ni CL.

"An assignment. Master gave this command last night, and he said that all of us should be willing to do this job." Sabi ni CL ng makaupo siya sa tabi ni Ryoji na nasa harap pa rin ng piano.

"What is the assignment?" tanong ni Shiki na ngayon ay nakasandal ang likod sa upuan habang naka-cross arms. Nakaupo ako sa may kaliwa niya dahil nakaupo sa may kanan niya si Trace.

"We need to train a certain person. Master didn't say anything about this person. The only clue that he gave to me is that this person is the same age as us."

"And what kind of training are we going to do with that person?" sumingit na si Ryoji sa usapan.

"Skills training. Teaching that person the things we knew and learned. But there is one problem here." seryosong sabi ni CL.

"What is it?" I asked. Na-curious na talaga ako sa assignment namin na binigay ng master namin sa amin.

"We will never know the face of that person. He will use a mask, not a fancy party mask, but a mask that ancient japansese assassins always wear. Even his voice, we will not be able to hear it. He will not speak and show his face."

"Then, how are we going to know his reaction if he will not speak?" takang tanong ni Trace.

"I don't know either. But maybe there is a way for that person to communicate with us." sabi naman ni CL.

"When are we going to the main to start our assignment?" tanong ni Ryoji.

"Today. At exactly 1 o'clock in the afternoon, we should be there."

"We should prepare now then. The clock is ticking and we don't have enough time. We should not waste any free time that we still have." sabi ni Ryoji tsaka siya tumingin kay CL. Nginitian lang siya ni CL at binalik ang tingin sa amin.

Lumabas na kami doon at nagsimulang mag-ayos ng mga kakailangan namin. Panigurado na aabutin kami ng isang buwan sa training na iyon. Matapos akong makapag-empake ay naligo ako ulit. Pagkalabas ko ng kwarto, tapos na rin ang iba.

Nagpaalam kami kay Ezekiel at Oliver na mawawala kami ng isang buwan dahil may kailangan kaming gawin. Hindi naman sila nagtaka dahil iba-iba ang rason namin. May uuwi na dahil hinahanap na sila sa kanila, mayroong isa na kailangan niyang sundan ang parents niya abroad dahil sa isang important business, at marami pang iba.

Iba-ibang sasakyan ang ginamit namin para hindi makahalata ang dalawa. Nagkita-kita na lang kami sa harap ng main house o ang bahay ng master namin. Pinapasok kami agad ng mga katulong doon at itinuro ang magiging kwarto namin. Pinatuloy kami sa west wing ng mansion.

Matapos namin iayos ang mga gamit namin sa kanya-kanya naming mga kwarto, dumiretso na kami sa training area ng bahay. Nakapagpalit na rin kami ng damit pang-training namin. Naghintay kami sa loob ng ilang minuto lamang dahil dumating agad ang tuturuan namin kasama si wanja. Nakasuot siya ng purong itim. Natatakpan ng tela ang kanya ilong hanggang bibig at mayroon siyang puting buhok.

"Rose guardians." pagtawag niya ng pansin namin.

"This is Night, your trainee." pagpapakilala ni wangja sa katabi niya. Hindi namin masyadong maaninag si Night dahil nasa madilim siyang bahagi ng training room na ito. Pero base sa postura niya, isa siyang lalaki.

"And Night, these are your trainers." pagpapakilala niya sa amin. Humakbang naman siya papalapit sa amin at doon namin nakitang mabuti ang hitsura niya. May kakaibang tingin si Night na naging dahilan para makaramdam ako ng takot. Pero itinago ko iyon dahil hindi ako dapat matakot sa estudyante ko.

"Maiwan ko na kayo dito at simulan niyo na ang training niyo." sabi ni wangja at tsaka umalis. Pero bago pa siya makaalis, bigla siyang pinigilan ni Night at may ibinulong siya rito. Ngumisi lang ito at tsaka hinawakan sa ulo si Night.

"Ayos lang yan. Mamaya na lang ulit tayo mag-usap." sabi niya at tuluyan na siyang naglakad palabas ng lugar na ito.

[EDITED]