"Time has come, what is ours should be ours." ~Mr. Cross

~~~

ALTHEA JEANELLE'S POV

Today is the day, ngayon na ang concert. Grabe ang kaba na nararamdaman ko ngayon dahil siguro first time ko to. Nanlalamig ng sobra ang mga kamay ko. Sana maging maayos ang kalalabasan ng concert na ito.

Nandito ako ngayon sa dressing room at inaayusan nila ako. Nakasuot ako ng isang sky blue na damit, parang pangdiwata ang hitsura niya. Fitted siya sa bandang taas hanggang bewang.

Tapos yung buhok naman, inaayos nila na parang messy bun. Yung mga naiwan na buhok ko naman ay kinulot nila. Light make-up lang ang nilagay nila sa akin as requested by me. Makati kasi sa mukha ang make-up, hindi ako sanay. Naglagay din sila ng gemstones sa may bandang noo ko. Para nga talaga akong diwata sa ayos ko.

"We're almost done dear." nakangiting sabi sa akin ng make-up artist. Nginitian ko na lang din siya.

Maya-maya pa'y biglang bumukas ang pinto at inilabas nun si Lan, na katulad ko ay nakasuot din ng sky blue na damit at tapos ng ayusan.

"You're beautiful, Althea." nakangiting sabi niya.

"Thanks." sabi ko naman sa kanya habang tinitingnan siya sa salamin.

"Done." sabi nung nag-aayos sa akin at tsaka umalis, siguro may aayusan pa siyang iba. Tumayo ako at sinubukang maglakad. Tinitignan ko kung komportable ba ako sa suot kong damit at ayos ng buhok. Baka kasi mamaya mahirapan akong tumugtog, ako pa ang maging dahilan ng kabuluhan mamaya.

"Ready?" tanong sa akin ni Lan kaya naman napalingon ako sa kanya. Alanganin akong ngumiti sa kanya.

"I guess its not." Tumayo siya at tsaka lumapit sa akin. Kinuha niya ang kamay ko at nakita kong nagulat siya.

"Ang lamig naman ng kamay, sobra ba ang kaba mo?" nang-aasar na tanong niya sa akin. Tumango na lang ako.

"Kabahan ka man diyan, ang kailangan mo lang gawin is enjoy. Wag mong pansinin ang mga taong nasa baba ng stage para hindi ka masyadong kabahan."

"Okay." nakangiti kong sagot sa kanya habang tumatango.

"Tara na?" tanong niya sa akin.

Tumango na lang ulit ako, tinatamad kasi akong sumagot. Hinila na lang niya ako. Hindi ko namalayan na kanina pa pala niya hawak ang kamay ko. Paglabas namin, saktong paglabas din ni Ryoji.

"Hey, ang ganda mo ngayon." bati niya sa akin.

"Ikaw din, ang gwapo mo." sabi ko naman sa kanya.

"Matagal ko ng alam yan." cool niyang sagot.

Lakas din ng hangin ng isang to. Ngayon ko lang napansin, magkamukha pala si Ryoji at Ezekiel. What I mean is, sa ganyang ayos ngayon ni Ryoji, magkamukha sila ni Ezekiel. Nakataas ang buhok, may manipis na eyeliner sa mata, nakangiti pa na labas ang ngipin, magkamukhang-magkamukha talaga.

"Done checking me out?" nabalik ako sa realidad dahil sa sinabi niya.

Tinaasan ko lang siya ng kilay at tsaka tumalikod. Kahit hanggang ngayon, ang hangin pa rin ng isang ito. Hinila ko na lang si Lan papuntang backstage. Pagdating namin dun, naabutan namin dun si Oliver, pinaglalaruan yung drumsticks niya. Pagkalapit ko sa kanya, inagaw ko kaagad yung isang drumstick tsaka ko pinaikot sa kamay ko.

"Hey!" gulat niyang sabi. Nginitian ko lang siya.

"Liver, pahiram nito saglit." sabi ko naman siya. Napabuntong-hininga na lang siya.

"Hindi ka na nagsawang ibully at awayin ako. Crush mo ko no?" mapangmatang tanong niya sa akin.

Pinalo ko naman ng mahina ang ulo niya gamit ang drumstick na hawak ko.

"Ang feeling mo. Ikaw na nga lang ang isa sa nakakausap ko ng matino dito tapos sasabihan mo ako ng ganyan! Di ka na nahiya." sabi ko sabay balik sa kanya ng drumstick niya at tayo para umalis.

Pero hindi pa ako nakakaalis ay naramdaman ko namang hinawakan niya ang ang braso ko at tsaka ako hinila pabalik sa inupuan ko kanina, which is yung katabi niya.

"Ito naman, di na mabiro. Di ba bestfriend tayo?" ngingiti-ngiti niyang sabi.

"Bestfriend? At kailan pa nangyari yun?" singit naman ni Shaina. Wow, ang ganda niya ngayon. I mean sobrang ganda niya, ang ganda na nga niya dati, sobrang ganda niya naman ngayon.

"Simula ng kiniss ko siya sa cheeks." maangas na sagot naman niya. Napalo ko naman ng di sinasandya sa braso si Oli.

"Ouch, sakit mo naman manuntok. Kababaeng tao." angal naman niya.

"Gusto mo isa pa?" tanong ko habang nakataas yung kamao ko.

"Ito naman, amazona masyado, di na naawa sa akin. Concert pa naman namin ngayon. Paano ko na mapapalo ng maayos ang drums kong binugbog mo na ako?" pagdadrama niya sa harap naming tatlo nina Lan at Shaina.

"Alis na tayo dito, may nababaliw na." sabi ni Lan sa aming dalawa ni Shaina.

"Alam mo tama ka, alis na tayo dito. Bago pa tayo magaya sa isang ito." sagot naman ni Shaina tsaka ako hinila palayo kay Oli.

"Bye Liver! Galingan mo mamaya para hindi madisappoint ang fans mo!" sabi ko habang kinakaladkad nila ako palayo.

Nadaanan kami ng isang staff at sinabing malapit ng mag-start kaya magready na daw kami. Pumunta na lang kami sa isang staff kung saan namin kukunin yung gagamitin naming violin. Pagkakuha namin, nagsenyas sila na start na. Heto na, kaya namin to. Fighting!

Unang lumabas ng the R.O.S.E. at syempre tumugtog sila. Habang tumutugtog sila, rinig namin ang mga tilian at sigawan ng mga tao na sumusuporta sa kanila. Minsan naman ay napapasabay sila sa pagkanta sa kanila. Sa bawat musikang ibinibigay nila sa mga tao ay nagdudulot ng kasiyahan sa mga ito. Kahit nga ako ay napapakanta at napapasabay sa kanila.

Nagkaroon sila ng solo performances. Sobrang lakas ng hiyawan ng tao at alam kong nasisiyahan sila lalo na't nalaman nila ang ibang bagay na kayang gawin ng iniidolo nila. Si Oliver ay nag-violin cello habang kumakanta.

Si Shiki naman ay kumanta habang naggigitara, hinaharana ang libo-libong manonood. Si Ryoji naman ay kumanta habang sumasayaw. Naghila pa nga siya ng isang audience mula sa baba para samahan siya sa taas.

At si Ezekiel, ayun, katulad ng dati, naggitara habang kumakanta. Hanggang sa dumating na sa final act ng concert, dun sa part kung saan kami lalabas. Ipropromote kasi nila ang bago nilang kanta. Pumunta na ako sa pwesto ko at umupo doon. Nakaupo akong lalabas mamaya sa harap ng maraming tao habang nakamaskara, ganun din naman si Lan. Narinig ko na ang pagpalo ni Oliver ng drums, senyales na nagsimula na ang kanta.

(A/N: Don't don by Super Junior)

If this is the end, if there's not another chance,

I'm gonna tell you that you're all wrong

All you people who can't laugh in this comedic world, go away

*Money! Money! Everything in this world is about money

You! that's stuck in a circle

What is your mind

You outta control, what is your mind

I beg you to look around you, you can see the desire in one's eyes

Stop bangin my head, my eyes gone red..

Lumabas na si Lan, siya lang. Siya lang kasi ang lalabas sa kantang to dahil sa isang kanta pa ako lalabas. Pero kahit hindi pa ako lumalabas, sinasabayan ko siya sa pag-violin. Para kung sakaling matigil siya, tuloy-tuloy pa rin ang tugtog.

Slowly you're drifting afar.. You have more than enough in your life

Be happy in your life with what you've got..

Even though those people with dreams are disappearing one by one, nothing seems to be changing

The world is mine. I'm the way of this world

When I was waiting for those to become happy

I just happened to grab my opportunity a little sooner than others

There's no consideration for the weak

Even if you burn up all the fireworks inside me, I can never give up

It's not for them but for the children of our future

Don't be so disappointed, it's not me!

It's the world that made you like that

Everything that I've wanted I always get

Even the world may turn it's back on me,

I close my eyes and ears

I'm going to make them dizzy,

I just need an ok head and some money

Even though you burned up all the fireworks inside me, I want to look out after you

It's for my kids who are to go living in this world

Hindi ko mapigilang hindi humanga sa boses ni Shaina. Ang sarap pakinggan, sobrang calm pero napakapowerful.

Money! Money! Everything in this world is about money

You! that's stuck in a circle

What is your mind

(Rap) You outta control, what is your mind

I beg you to look around you, you can see the desire in one's eyes

(Rap) Stop bangin my head, my eyes gone red..

Don't.. Don't.. Let's stop now

And take off your hypocritic mask

Free yourself! From your hypocrisy and from your fake mask

Everyones waiting,

Throw it away! Your hypocrisy and your mask

"Althea, ready now!" sigaw ng isang staff. Heto na, malapit na akong lumabas.

Narinig ko na ang pagtugtog ng piano nina Ryoji at Shaina. Alam kong sina Oliver, Shiki at Ezekiel ay nakatayo malapit kina Shaina at Ryoji na tumutugtog ng grand piano. Si Lan naman ay nagtago ulit sa may backstage. Nakita ko pa ngang inabutan siya ng bottled water at uminom naman siya.

(A/N: Miracles in December by EXO)

I'm struggling to find you who I cannot see

I'm struggling to find you who I cannot hear

I see things that I couldn't see before

I hear things that I couldn't hear before

After you left me, I have grown a power that I didn't have before

"Althea, your turn now." sabi sa akin ng isang staff. Tumango naman ako. Naramdaman ko naman umangat ang inuupuan ko at nagsimula na rin akong tumugtog ng violin. Sobrang tahimik ng mga manonood, kinabahan tuloy ako lalo. Ng mailabas na ako, nasilaw agad ako sa spotlight na itinutok sa akin pero nagpatuloy pa rin ako sa pagtugtog ko.

The selfish me who has only thought about myself

The me who didn't know your feelings and ignored it

I couldn't believe myself that I have changed this much

Your love can still move me like this

Binaba na ako sa may stage at dahan-dahan akong naglakad papunta kay Lan na kakalabas lang. Ang ganda naman ng pagkanta nila, nagbeblend ng maayos ang mga boses nila. Tinitigan ako ni Lan at parang may sinasabi siya sa akin. Pero hindi ko maintidihan ang sinasabi niya.

If I just think of you, I can fill this world with you

Because each snowdrop is one tear drop that belongs to you

But theres just one thing that I can't do and it's to make you come to me

I hope I don't have this miserable power

Naglakad ako palayo sa kanya, at pumunta sa ibang direksyon. Ayon na rin sa itinuro sa akin. Pero habang lumalayo ako, lumalapit naman siya sa akin. Napaharap ako sa mga tao. Hindi man sila nagsasalita, winawagayway naman nila ang mga light sticks na hawak nila.

The selfish me who has only thought about myself

The me who didn't know your feelings and ignored it

I couldn't believe myself that I have changed this much

Your love can still move me like this

Nakarinig ako ng hikbi, kaya naman sinilip ko kung sino yun. Si Shaina, tahimik na lumuluha habang tumutugtog. Ramdam na ramdam niya yung kanta. Sino kaya nagcompose ng kantang to?Bakit ngayon ko lang naitanong sa sarili ko yun?

Stopping the time, (I) go back to you

I open this book of memories and I open up your page

And in the book I'm in there, in there with you

Nagulat ako ng bigla akong hilahin ni Lan at tsaka niyakap patalikod. Hindi to kasama sa choreo ah! Narinig ko namang nagtilian yung mga tao. Tinignan ko naman si Lan, pero wrong move ata, dahil nakatingin din siya sa akin. Sobrang lapit tuloy ng mukha namin sa isa't isa. Kaya naman umiwas agad ako ng tingin.

The small and weak person, because of your love

Just like this for everything (my whole existence)

I changed the whole world

"Just follow my move, trust me, this time." bulong niya sa akin. Pagkatapos ay binitawan niya na ako at nagpatuloy sa pagtugtog.

The me who didn't know how to be thankful for love

The me who thought that the end was the end

To the image of you who wanted me to be, I fixed myself everyday

I think my love will continue on forever

Bigla siyang lumapit ulit sa akin at niyakap ulit ako. Chansing to mga pre. Yung kamay niya na may hawak ng violin ang nakapulupot sa bewang ko, samantalang yung kamay niya na may hawak ng bow at tinanggal yung isa kong kamay. At yung kamay din niyang yun ang tumutugtog sa violin.

Stopping the time, (I) go back to you

I open this book of memories and I open up your page

And in the book I'm in there, in there with you

The things that I met that winter

Ang hitsura tuloy namin, nakayakap siya sa akin habang ako ang may hawak ng violin at siya naman ang may hawak ng bow at tumutugtog ng bow sa violin ko.

I'm struggling to find you who I cannot see

I'm struggling to find you who I cannot hear

Naramdaman ko namang lumuwag ang yakap niya sa akin at tinanggal niya ang mask ko. Nagulat ako sa ginawa niya. Tinanggal na rin niya pala yung mask niya. Nakita kong ngumiti siya ng malungkot bago tuluyang mamatay ang ilaw.

***

Tapos na ang concert at nandito kami ngayon sa isang restaurant, nagkaroon kasi ng celebration dahil sa matagumpay na natapos yung concert.

"Astig ng ginawa niyo kanina ni Lan ah, bagay kayo." nakakalokong sabi ni Shaina.

"Hoy, umayos ka nga! Di ko nga alam na gagawin niya yun. Nakachansing tuloy ang loko." sagot ko naman sa kanya.

"Yiee. Kinilig ka naman." pang-aasar niya.

"Hindi ah, baka ikaw." mataray kong sagot sa kanya.

Hindi na niya ako pinansin at pumunta na lang siya sa pwesto nina Lan. Iniwan pa ako mag-isa dito. Matapos ang celebration, nagsiuwian na kami. Inihatid naman ako ni Lan. Nagpasalamat ako sa paghatid niya.

Bubuksan ko na sana yung gate pero bigla akong kinabahan. Parang may hindi magandang mangyayari ngayon. Binalewala ko na lang yung nararamdaman ko. Pero mukhang hindi ko ata inaasahan ang naabutan ko sa bahay.

*click*

May naramdaman akong malamig na bagay na tumapat sa ulo ko.

"Athea?! Dapat hindi ka pa umuwi! Hindi mo ba nareceive ang text ng kapatid mo?" takot na takot na sabi ni mom.

Hindi ako makakilos at sobra akong nanlalamig sa pwesto ko.

[EDITED]