Toen ik thuis kwam, lag Elle te slapen in de zetel. Haar gezicht was rood en ze ademde onrustig. Bezorgd legde ik in deken over haar heen.
In de keuken hing de geur van rijst. Meteen zuchtte ik. 'Waarom eten we rijst?', vroeg ik mopperend.
'Noah', zei mam verrast. 'Ik had niet gedacht dat je naar beneden zou komen. Gaat het al een beetje met je?'
Ik beet op mijn lip. Ze hadden niet eens gemerkt dat ik de hele namiddag weg was geweest. 'Je ontwijkt mijn vraag', antwoordde ik, op mijn beurt haar vraag ontwijkend.
'Je vraagt je vast af waarom je vader net belde...', begon ze. Ze draaide zich om en roerde in een pot die op het vuur stond.
'Eh... ja, dat vraag ik me af', verzon ik, hopend dat dit geen vraag was om te testen of ik wel echt thuis was geweest.
'Noah... normaal had je vader een tussenstop in Warschau, hij zou daar dan overnachten. Maar hij kon toch al meteen doorvliegen naar Zaventem.' 
'Mam, wat bedoel je?' Ik pikte snel een worteltje uit de schaal.
Mam hield op met roeren en draaide zich om. 'Je vader staat hier al over een klein uurtje.'
Ik verslikte me bijna in de wortel. 'Wat?', riep ik uit.
'Ik kan er niets aan doen', zuchtte mam. 'Als je nog in de douche wilt moet je dat nu doen, want je vader wilt vast met jouw en Elle Monopoly spelen en Up kijken.'
'Ik heb al gedoucht. Ik heb absoluut geen zin in twee uur Monopoly spelen. En ik heb Up al honderd keer gezien. Kunnen we niets eens Harry Potter of een andere film van Disney kijken?', zeurde ik.
'Daar bemoei ik me niet mee, dat weet je.'
'En je maakt ook al rijst voor hem klaar', zaagde ik verder.
'Dat is zijn lievelingseten.'
'Vroeger tenminste. Misschien eet hij niet alleen nog maar Aziatische zooi.'
'Noah', zei mam. 'Geniet nu nog even van de tijd die je alleen hebt. Heb je dat boek voor Nederlands trouwens al uit?'
Ik schudde toegevend mijn hoofd. 'Mag ik deze week nog eventjes thuisblijven?'
'Je moet ooit wel terug naar school. Ik kan de directeur niet blijven wijsmaken dat je oververmoeid bent en de griep hebt.'
'Dat weet ik. Ik loop trouwens niet eens achter met de leerstof. Yenthe stuurt me alles.'
'En de toetsen? Die kan Yenthe niet sturen.'
'Alsjeblieft, mam!', smeekte ik. 'Ik kan het echt nog niet aan!'
Mam zuchtte. 'Tot woensdag dan. Dan is het toch maar een halve dag, die overleef je wel.'
Ik knikte. Langer zou ik toch niet kunnen thuis blijven. Dus vertrok ik maar naar boven. Tussen alle rommel in mijn kamer viel mijn oog op Roos' boekje. Ik zat al in de helft, maar soms kon ik het gewoon niet aan. 
Toch zag het schriftje er nu een stuk aanlokkelijker uit dan "De Laatsten", dat ik voor Nederlands moest lezen.
Maar aangezien ik de laatste tijd niets geleerd had, besloot ik toch maar te gaan lezen, zodat de punten van mijn boekbespreking tenminste goed zouden zijn.
Vol goede moed begon ik aan de eerste zin, maar mijn gedachten dwaalden al snel af.
Vroeger, toen Elle nog een baby was en ik ongeveer drie was, stopte pap met langeafstandsvluchten. Hij vloog alleen nog maar in Europa en was 's middags of 's avonds al terug.
Toen ik en Elle ouder waren, hadden mam en pap steeds meer "onenigheden". Op een dag vetrok hij. Weg.
Hij vloog de hele wereld in en bleef ondertussen maar geld stortten voor mijn zusje en mij.
Met tranen prikkend achter mijn ogen, probeerde ik verder te lezen.
Maar na een paar minuten, zakte ik weg. Naar dromenland, om mezelf even te redden van alle realiteit.

------
Heeyy, even een korter stukje omdat ik iets te lang Pretty Little Liars bleef kijken.
Volgende week een lang stuk, beloofd!

Alvast slaap wel!
X GrijzeWolf