Jingle bells, jingle bells, jingle al the way! De straten hingen vol lichtjes en Kerstmuziek galmde over de Kerstmarkt in ons kleine drop. De opa van Yenthe was verkleed als Kerstman en maakte kinderen blij. Alles leek zo perfect. Het leek alsof alles er was. Maar het was niet perfect. De belangrijkste persoon ontbrak. Jij.

P.O.V. Noah

Ik zuchtte en keek naar de cadeaus die op een stapel lagen. Het waren er veel dit jaar. We waren al ongeveer een kwartier bezig, en ik had al vier pakjes. Alsof iedereen mijn verdriet wou wegnemen met pakjes. Een houten kerstboom die je nog moest schilderen, een nieuw telefoonhoesje, het boek "Een goede raad" van J.K. Rowling en een soort van IPad-houder.

Ik bedoel, waarom zou je een kerstboom zelf schilderen als je in de winkel een honderdtal geschilderde, neppe kerstbomen vond? En dat hoesje zou ik nooit gebruiken, ik had nu een hoesje met een foto van mij en Roos. Een boek met een kaft die er nog saaier uitzag dan opa's kersttrui. En wat was ik met een IPad-houder, als ik niet eens een IPad had?

Mijn moeder keek peinzend naar me, maar zodra ik terugkeek stond ze snel op en ging naar de keuken om nog een schaal hapjes te halen.

Verveeld nam ik nog een Milky Way uit de schaal. Daar kwam het volgende pakje al weer aan. Zuchtend zag ik een e-reader tevoorschijn komen. Ik had een Kerstlijstje opgesteld, zoals mam gevraagd had. Met mijn nummer één-wens erop. Kerstmis met Roos.

Maar die wens zou niet uitkomen.

P.O.V. Yenthe

Bibberend trok ik mijn kerstmuts nog wat meer over mijn oren, waardoor het rendierengewei dat ik op mijn muts had gezet naar voren zakte en op de grond viel, in de sneeuw.

Ik bukte om hem op te rapen, tegelijk met iemand anders. Ik keek verbaasd op en zag Alex voor me staan. Ik glimlachte verlegen.

'Hier', zei hij.

Ik pakte de diadeem en zette hem terug op mijn kerstmuts. 'Ik dacht dat jij Kerstmis gewoon thuis zou vieren?' Zoiets had ik begrepen uit de berichten die we hadden gestuurd. Hij had mij wel drie appjes gestuurd!

'Ach, ik verveelde me een beetje. En toen dacht ik, laat ik Yenthe maar eens gaan zoeken op de Kerstmarkt.'

Ik giechelde. 'Je hebt me gevonden!'

Alex lachte ook en ik smolt. 'Ik had gedacht dat je nog wel eens zou komen schaatsen. Maar ik heb je al drie dagen niet gezien.'

'Die laatste keer vallen was iets te veel.' Ik rolde mijn broek een stukje op en liet een geschaafde plek zien met korstjes, ter grote van een hand.

'Au', reageerde Alex. 'Gaat het wel?'

'Ja', lachte ik. Ik pakte zijn hand en trok hem mee naar een van de kraampjes. Dit was mijn eerste en beste cadeau van de avond.

P.O.V. Lisa

'Vrolijk Kerstfeest!', riepen ma en tante Betty luid. Het was nog maar half tien, maar die hadden al genoeg alcohol op voor de rest van de feestdagen.

Mijn zus keek hen minachtend aan en ging toen verder met haar gesprek aan de telefoon. Ik staarde naar de kerstboom, versierd met allemaal lelijke, houten mannetjes uit Noorwegen of Zweden, of ergens in die buurt. De roze slinger hing kriskras in de boom.

Onze abstracte kerstboom.

'Li-sa', lispelde tante Betty. 'Haal de ca-cadeaus eens!'

Ik sprong recht en liep naar de boom. Ongeïnteresseerd naar welke print er dit jaar op de sokken zou staan die ik traditioneel van opa kreeg, gooide ik de pakjes op de schoot van de persoon voor wie ze bestemd waren.

'Eén, voor Sara. Twee, voor Sara. Drie, voor Sara.' De pakjes vlogen in de richting van mijn zus. 'Vier, voor Betty. Vijf, voor ma. Zes, voor opa.' Tante Betty en ma sprongen recht en grepen naar de cadeaus die ik in de lucht gooide.

Opa keek verdwaasd toen er een cadeau langs zijn oor vloog en achter zijn rolstoel belandde. Hij maakte zich er niet lang zorgen over en sliep al snel.

'Zeven, voor Lisa. Acht, voor Lisa. Negen, voor Lisa. Tien, voor Lisa.' En de rest van de cadeaus liet ik gewoon op de grond vallen, toen ik door had dat ik er al zeker vier had.

P.O.V. Noah

Elle plofte naast me naar in de zetel toen ik de zoveelste Mars naar binnen werkte. 'Noo, met zoveel te snoepen ga je deze avond niet overleven.'

Ik haalde mijn schouders op, stopte de chocoladereep in mijn mond en grabbelde naar de volgende.

'Hier.' Elle reikte me een klein, plat pakje aan.

Ik trok een wenkbrauw op. 'Bedankt voor het geven van mijn achtste pakje', mompelde ik sarcastisch. Ik scheurde het plakbandje er af en plooide het inpakpapier met rendieren open. Er zat een klein, plat kartonnetje in. Op het kartonnetje zaten magneten. Er waren roosjesmagneten, magneten met foto's van mij en Roos, van sterren. Ik slikte en ik wou Elle een knuffel geven, zodat ik achter haar rug mijn tranen kon wegvegen.

Maar mijn zusje zat al niet meer naast mij.

P.O.V. Helena

Zachtjes meezingend keek ik naar The Sound of Music, terwijl ik naast het bed van mijn dochter zat. Roos' hand lag op het randje van haar matras, naast die van mij.

Ze lag sinds een paar dagen terug op kamer 394, waar haar spullen ook nog stonden. Het was al vijftien jaar geleden dat ik Kerst nog alleen had gevierd. Af en toe liep er een verpleger of dokter op de gang voorbij, maar voor de rest was het stil.

Noah had ik al een tijdje niet meer gezien. Ze had het erg moeilijk en volgens mij kon ze het niet aan Roos zo te zien. Ik eerlijk gezegd ook niet. Maar ik was haar moeder, ik moest hier wel zijn.

Op het nachtkastje van Roos stond een cadeautje, ingepakt met fleurig kerstpapier van zuurstokken en sneeuwvlokken. Erin zat een boek, Auditie!, volgens Noah een echte aanrader. Ik had ook nog de film Pitch Perfect gekocht. Kon Roos het nu maar openmaken.

Plots begon er een apparaat te piepen. En toen nog een. Tot opeens heel de kamer aan het piepen was. Doodsbang sprong ik recht en mepte ik op de rode noodknop. Maar dat was niet nodig, de verplegers en dokters stormden de kamer al binnen.

P.O.V. Noah

Ik schrok op van mijn ringtoon, die alle gasten op het feestje liet zwijgen. Ik schoof mijn stoel naar achter en liep naar de gang, waar ik opnam. 'Hallo, met Noah.'

'Noah', zei Helena aan de andere kant van de lijn. 'Noah, het is dringend.'

Meteen werd ik ongerust. 'Is er iets met Roos? Iets ergs?'

'Noah', zei Helena opgewonden. 'Roos is wakker!'