Het ging op en af met je. De ene dag kon ik al wat langer bij je blijven dan op andere dagen. Mijn Kerstvakantie vloog voorbij. Ik besteedde mijn tijd vooral aan busritten naar het ziekenhuis, op een stoeltje bij Gerimpelde Rosa wachten tot het bezoekuur begon, snel een snack voor ons kopen en dan samen met jouw een film- of seriemarathon houden, tot de dokter merkte dat ik er nog was, terwijl het bezoekuur om was en daarna terug naar huis gaan met de bus.

'Got a secret, can you keep it? Swear this one you'll save!', song ik vals terwijl ik Roos' kopkussen onder mijn rug uittrok. 'Weer een seizoen uit!'

Roos lachte kort en keek dan met een verkrampte blik naar buiten.

'Gaat het?', vroeg ik. Ik probeerde het niet te laten merken, maar het was zo anders sinds Roos wakker was. Ze was niet meer die vrolijke, enthousiaste Roos die altijd lachte. Ze dacht zo vaak na en was veel serieuzer.

En ze leek haar eerlijkheid kwijt. Vroeger vertelde ze altijd alles, zelfs zonder dat je er naar vroeg. Maar nu ontweek ze alle vragen over of het goed ging en of ze pijn had me een smoesje. Ook nu weer.

'Ja, ja', zei ze vlug. 'Gewoon een kramp.'

Ik kwam overeind. 'Zal ik het volgende seizoen erin steken?' Ik greep naar de DVD met alle afleveringen van het vijfde seizoen van Pretty Little Liars.

Roos schudde haar hoofd. 'Ik ben een beetje moe, Noah. We kijken die morgen wel.'

'Maar we gingen morgen toch al Once Upon a Time kijken?', vroeg ik verbaasd.

Mijn beste vriendin haalde haar schouders op. 'Dat kijken we overmorgen dan weer wel.'

Dokter Helsen, die verantwoordelijk was voor Roos, klopte op de deur en stak zijn hoofd de kamer binnen. 'Het is tijd, Noah.'

Spijtig knikte ik. Ik grabbelde al mijn dvd's bij elkaar en stopte ze in mijn tas. 'Bye, Rosie, tot morgen!'

Roos stak haar hand even op een richtte zich dan op het uitzicht uit het raam.

Teleurgesteld liep ik naar de uitgang en wachtte op mijn bus. De situatie met Roos zat me niet lekker. Onze band leek een stukje weg te zijn. En over drie dagen moest ik al terug naar school, dan had ik nog minder tijd voor Roos.

Mijn bus was voor de verandering eens vijf minuten te vroeg, waardoor ik de enige was die opstapte. Zuchtend plofte ik neer op een stoel ergens vooraan, hopend dat ik dit keer niet zo misselijk zou worden.

Keurig op tijd zette de buschauffeur me af aan mijn halte. Verveeld ging ik op het bankje in het bushokje zitten. Wat ging ik nu doen?

In mijn eentje naar dvd's kijken was nogal saai en er was ook niemand thuis. Omdat ik het koud begon te krijgen, stond ik op en liep wat rond door de straat. Ik sloeg willekeurig straten in die ik niet kende. Plots kwamen de huizen me wel bekend voor.

Ik keek snel even op de brievenbus en merkte dat ik voor het huis van Maaike stond. Omdat ik toch niets anders te doen had, en omdat die schattige pups mijn humeur wel zouden kunnen verbeteren.

Het duurde eventjes, maar nu een minuutje kwam Maaike de deur open doen. 'Ha, dag Noah!', zei ze verrast. 'Lang niet gezien! Heeft je moeder je gestuurd?'

Ik keek fronsend. 'Waarom zou mam mij naar hier sturen?'

Maaike lachte. 'Jij weet dus nog van niets! Kom binnen!'

Ik stapte de drempel op meteen liep er een klein hondje op me af. Ze waren al een stuk groter dan toen ik ze voor het laatst had gezien.

Meteen trippelde er nog een hondje achterna. 'Eh, Maaike?', vroeg ik aarzelend. 'Welke was ook alweer degene met wie ik laatst gespeeld heb?'

Lachend kwam ze aan mijn een andere pup in haar armen. 'Deze hier. Die kleine deugniet was naar de keuken geslopen.'

Ik pakte het hondje aan en ging in de zetel zitten. Meteen toen ik over zijn kopje aaide, probeerde hij aan mijn hand te likken.

'Hij is van jouw', zei Maaike plots.

'Wat?', vroeg ik verbaasd.

'Je moeder heeft me een week geleden gebeld. Ze zei dat je wel een kameraadje kan gebruiken, en omdat ik had gezien dat je wel goed met hem overweg kan, is hij het geworden.'

Ik kon niets uitbrengen. Een gigantische glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Oh, dank je, dank je, dank je!', riep ik. Ik drukte wel een stuk of drieëntwintig kusjes op het hoofdje van mijn nieuwe huisdier.

Binnen een paar dagen zou mijn lieve, kleine Dribbel bij mij komen wonen!

-----------------

Heeyy!

Zoals jullie kunnen lezen is de naam van de pup Dribbel geworden, bedankt BooksxbyNikita voor de naam!

Alle anderen, ook bedankt voor de inzendingen!

En, hadden jullie verwacht dat het zo met Roos zou gaan?

x GrijzeWolf