Ik liep door de straten heen en dacht veel na. "Ik kan nog omdraaien en naar Annabella gaan" dacht ik na. Deze gedachte werd gelijk verstoten omdat ik mijn familie moest helpen.
Ik liep stevig door recht op de markt af. "Ik ga mezelf verkopen en dan is mijn familie weer goed met het geld" zei ik hardop. Ik liep het plein op en het stond vol met rijke mensen. Er was één plateau waar de slaven op gepresenteerd werden. De rijke mensen begonnen prijzen te schreeuwen voor hoeveel ze de slaaf wouden kopen. Ik liep door de menigte heen en keek even om mij heen. Ik zag toen een loket waar rijke mannen hun slaaf inschreven die ze wouden verkopen. "Daar moet ik zijn" dacht ik na. Ik liep naar het loket toe en ging in de rij staan. Ik kreeg al wat blikken gericht op mij want ik was als enige in het rijtje in die in mijn eentje stond. Na een tijdje was ik aan de beurt. "Wie wilt u verkopen" vroeg de informateur achter het loket. "Ik wil graag mezelf verkopen" antwoorde ik. De man keek me toen verbaasd aan. "Weet je dat zeker jongen" vroeg hij aan mij. "Ja ik weet het zeker" zei ik terug. "Vul hier dan maar al je gegevens in" zei hij tegen mij. Ik vulde alles in van geboorte dag tot voornaam. Het belangrijkste natuurlijk waar het geld naartoe gebracht moest worden. Toen ik alles ingevuld had werd ik begeleid naar een groot hok. Er zaten allemaal slaven in. Ik moest nog wel mijn spullen afgeven zoals mijn rugtas, mijn boog en zelfs Gloria. Ze opende de deur van de kooi en ik stapte erin. Ik liep naar het midden van de kooi en ging daar staan wachten. Ik kreeg enige blikken toegeworpen van mensen. Ze vonden het raar dat zo'n frisse jongen en zo jong in deze kooi zat. Ik voelde mij erg bekeken maar ik ging gewoon maar wachten tot ik aan de beurt was. Toen er steeds een grote man aankwam die een naam opriep gingen alle andere slaven helemaal achter in de kooi zitten. Ik bleef als enige over die in het midden zat. "Ze zijn allemaal bang" denk ik na. Na een lange tijd wordt mijn naam eindelijk opgeroepen. Ik sta op en loop naar de opening toe. De man die mij omroep is verbaasd meestal moet hij met harde hand een slaaf uit de kooi halen maar ik ging gewoon makkelijk mee. Ik werd meegenomen naar het podium en werd daar neergezet. Er werd mij gezegd dat ik gewoon moest blijven staan. Ik deed wat ze zeiden en bleef heel stil staan. Toen kwam er een man die erg hard schreeuwde. "Wat hebben we hier zei hij. "Een goeie frissen jongen die nog niet erg oud is. Hij ziet er erg goed uit. Wie begint met bieden" schreeuwt hij heel hard. De angst slaat mij dan toch wel om de keel. Er word massaal geboden. Mensen schreeuwen door elkaar heen en de prijs word steeds hoger. Als bijna de prijs defenitief is komt er een vrouw en schreeuwt een hoger bedrag. Ik kijk haar verbaasd aan want er zijn alleen maar mannen die bieden maar dit is een vrouw die bied. Niemand bied meer over de prijs heen. "Ik ben nu echt verkocht aan een familie" denk ik na. "Wat een apart gevoel zeg". Ik word van het podium begeleid en naar de jonge vrouw gebracht. Ze brachten ook mijn spullen weer terug. Gloria kwam op mij afrennen en ik zakte even op mijn knieën en ze sprong recht op mij af. Ze begon mij helemaal te likken. Ik stond toen op en hield Gloria in mijn hand. Ik pakte mijn boog en rugzak op en was klaar om te gaan. De mevrouw was al aangekomen en zag al dat ik helemaal klaar was. "Mijn naam is Freya en ik heb je gekocht" zei ze. "Ga je mee" vroeg ze aan mij. "Ja ik ga met u mee mevrouw Freya" antwoorde ik zo netjes mogelijk. Ik liep achter de mevrouw aan naar de koets toe. "U hoeft niet bang te zijn hoor want ik doe u echt niks" zegt ze tegen me. "Wat is eigenlijk u naam" vraagt ze aan me. Ik loop snel naar voren zodat ik naast haar loop en zeg dat ik Quentin heet. "Mooie naam" zegt de vrouw met een klein glimlachje. We zijn aangekomen bij de koets. Freya zegt even tegen de bestuurder waar hij heen moet rijden. Ik help Freya met instappen en ze bedankt mij. Dan leg ik mijn spullen achterin. Ik loop samen met gloria weer naar het midden van de koets toe en stap in. Ik zet gloria naast me neer op het bankje. Ze gaat lief liggen en na een paar minuten is ze weg. "Ik ga ook even slapen" zegt Freya tegen mij. Na een paar minuten is iedereen aan het slapen behalve ik en de bestuurder van de koets natuurlijk. Ik kijk naar buiten en zie langzaam de stad wegvagen. Ik ga dan met mijn hand naar de binnenzak van mijn jas en haal daar een papiertje uit. Het is het papiertje waar ik Annabella op getekend had. Ik kijk naar de tekening. Ik voel een beetje leeg van binnen. "Het voelt vervelend dat ze er niet meer is" zeg ik tegen mezelf. Ik kijk naar buiten en hoop dat ik haar nog kan zien maar de stad is al ver weg. Ik kijk nog een laatste keer op het blaadje en stop hem dan weer in mijn binnenzak van mijn jas. Ik haal diep adem en zeg dan zachtjes hardop "ik zie wel waar mijn avontuur heen gaat". Ik staar dan maar uit het raam naar de eindeloze natuur die voorbij komt. Ik zie nog net dat mevrouw Freya beweegt. "zou ze alles gehoord hebben" vraag ik mij af.