Ik lig in mijn bed. Ik had net een hevige ruzie met mijn moeder over dat ik wel of niet mezelf moest verkopen als slaaf.
'Je vader kan al weinig op het land werken en als we jouw verliezen dan word er bijna niet meer gewerkt' zei mijn moeder steeds.
Ze had wel gelijk maar ik moet toch vast wel wat geld waar zijn. Genoeg om een goede tijd van te leven. 'Dan kan Samuel al wel meehelpen op de boerderij, hij is dan oud genoeg' antwoord ik dan terug.
Ik zat in me gedachten te worstelen of ik het wel of niet zou gaan doen. Het was een letterlijk keuze hoe mijn leven zou gaan. Één keuze kan gewoon je hele leven, best wel bizar denk ik na. Ik adem nog eens een keer diep uit. 'Nou slapen gaat het hem ook niet meer worden' zeg ik zachtjes tegen mezelf. Ik sla de deken van me af en stap heel zachtjes uit mijn bed. Ik maak me zo klein mogelijk en sluip heel zachtjes naar beneden. Ik loop naar de trap toe. Dit is het moeilijkste gedeelte. Je moet zoveel mogelijk druk op de leuning zetten want als je teveel druk op de trap zet dan kraakt heel hard. De eerste paar treden gaan goed ik hoor niks. Uit het ik ben bijna beneden als de derde laatste trap waar ik mijn voet opzet erg hard kraakt. Ik verstijfd helemaal en wacht of ik iets hoor bewegen. Ik blijf zo een minuut of twee lang stilstaan. Er is nog steeds geen teken van geluid geweest Dus ik ga ervan uit dat het veilig is. Ik loop de laatste twee treden nog voorzichtiger af dan daarvoor. Ik sta nu op de koude vloer met mijn voeten. Ik loop zachtjes naar de deur om naar buiten te gaan. Ik open de deur en ik haal diep adem. Even weer de frisse natuur ruiken denk ik na. Ik loop zachtjes naar buiten toe op mijn blote voeten. Het is zo lekker om met je voeten door het gras heen te lopen.
Ik loop door naar onze velden toe. Ik loop naar een veld toe met maïs en ga ervoor zitten. Ik ga op de grond liggen en denk nog hard na of ik wel of niet mezelf ga verkopen. Ik hak dan de knoop door. 'Ik ga mezelf verkopen' zeg ik tegen mezelf. 'Klinkt best wel raar om te zeggen' zeg ik lachend. Ik sta weer op en loop weer terug naar het huis.

Ik loop voorzichtig het huis binnen. Ik pak als eerste een brief en wat houtskool. Ik schrijf: 'beste pap en mam ik ga weg. Ik ga naar de stad toe om mezelf te verkopen. Ik ga vanavond weg en Jullie moeten dan binnenkort het geld binnenkrijgen. Ik heb er zelf voor gekozen dus probeer me niet tegen te houden. Ik sta vast achter mijn keuze. Hele lieve groetjes Quentin'. Ik leg de brief op de ontbijttafel zodat ze het gelijk zien als ze wakker worden.
Ik loop nog verder het huis zachtjes door om nog wat spullen te pakken voor de reis. Ik trek mijn sandalen uit en loop naar buiten. Ik loop naar de schuur en haal daar een boog en pijlenkoker met pijlen erin eruit. Ik moet me wel ergens tegen kunnen verdedigen. Ik bind de boog en de pijlenkoker op mijn rug. Ik pak nog een kleine dolk en die bind aan mijn zij vast. Ik loop weer naar buiten en draai een beetje met mijn armen en benen. Alsof ik een wedstrijd ga beginnen.
'Ik ben er klaar voor om te gaan' zeg ik hardop tegen mezelf. Ik loop naar de weg toe en pak het pad op dat naar de stad toe gaat. Voor de zekerheid pak ik mijn boog al en leg ik er een pijl op. 'Als er iets gebeurt kan ik tenminste nog wat uitrichten' zeg ik zachtjes. Ik loop daarna over het grote pad naar de grote stad toe.