Yazar: alevzf

29 Bölüm | Tamamlandı

Tanıtım

Eylül geldi.Zaman güz yapraklarını geçmişe savurdu. Zifiri karanlık bir yol kenarında açtı gözlerini. Siyaha boyanmış gökyüzündeki bütün yıldızlar, tıpkı hayatı gibi sönmüştü. Umudu tükendiği anda, korkaklığını avucunun içinde saklayan bir el uzandı ona doğru. İlk gözyaşı, son vedasını yaşatacak bir kadın çıkmıştı karşısına. Tutunacak tek dalı, o küçük eldi artık.

Alıntı

İşaret parmağıyla sokağın sonundaki çınar ağacını gösterdi. "Baksana, kırmızı şemsiyen hâlâ ağaçta asılı duruyor. Ama arkasındaki manzara daha büyüleyici."

Gri bulutların arasında silik bir gökkuşağı, çınar ağacının ardında yay gibi uzanıyordu. Büyüleyici bir manzaraydı. Sanki elimi uzatsam renklere dokunabilirdim.

"Gökkuşağını ilk defa bu kadar yakından görüyorum," dedim gülümseyerek.

Gökkuşağının yedi rengi yansıyan ela gözlerini yüzümde gezdirdi. Gülüşünün bu manzaradan daha güzel oluşu hiç adil değildi. "Umarım şemsiye hiç düşmez, hep orada kalır."

"Neden öyle söyledin?"

Kulağıma doğru eğilip, "Çünkü hiçbir şey değişmesin istiyorum. Anılarımız bıraktığımız gibi kalsın..." diye fısıldadı. 

💘

Peki siz, Bir Gün Üç Sonbahar'ı okudunuz mu? Okuduysanız yorumlara diğer kullanıcılarımız için spoiler'sız bir yorum bırakabilir misiniz? Lütfen, hikâyemize ve yazarımıza karşı yapıcı yorum/eleştirilerinizi iletmekten çekinmeyin.

Henüz okumayanlar ise... Bu haftayı güzel sözlerle dolu bir kitaba dahil olarak geçirmeye ne dersiniz!

Haftaya yepyeni hikâye önerimizle görüşmek üzere, romantizm aşıkları!

❤