Jacob liep naar de ontbijtzaal. Daar was nog niemand. Er zat al een man. Hij was de krant aan het lezen.

Jacob herkende deze man niet. 'Ah Jacob, Daar ben je eindelijk. Ik heb lang op je zitten wachten. De pap is hier heerlijk!' zei deze man, het laatste grinnikte hij. 'Lang niet gezien, ik kom vragen of je meekomt.' 

'Wat?' vraagt Jacob ontzet, hij zou toch niet meegenomen worden? 'Je weet best wat ik bedoel, je weet toch wel dat je aanleg hebt om Rode Ruiter te worden?' vroeg de man verbaast, Jacob aankijkend. 

'Nee, dat wist ik niet.' zeiJacob kalm. Maar vanbinnen was hij helemaal niet kalm! Hij werd eindelijk uitgekozen! Waarschijnlijk had hij dan graaf moeten worden, of sherrif, maar daar hoeft hij nu niet bang voor te zijn! 

Het enige probleem was dat Jacob geen flauw idee had wat Rode Ruiter zijn nou eigenlijk betekende. Geen enkel idee. 'Het zal wel iets met paardrijden te maken hebben,' dacht Jacob bij zichzelf, ' en dat is leuk, dus Rode Ruiter zal ook wel leuk zijn!' 

Jacob hoopte dat hij niet zou stralen van blijdschap, dat zou gênant zijn, maar hij vond het wel leuk. Misschien zou hij dan eindelijk met meisjes in contact komen!

'Nou, wat vind je er van Jacob?' Zei de vreemde man. 'Ik denk dat ik het wel leuk vind.'antwoorde Jacob. 'Wel leuk?' vroeg de man, 'Dat is beter dan het vorige meisje dat ik hier ophaalde, die heeft de hele rit geen woord uitgebracht.' Ook Jacob moest lachen.

Na Bob nog gedag te hebben gezegd gingen Jacob en Meneer Raver op pad naar het Rode Kasteel. Ze hadden het heel gezellig samen en Jacob vond Meneer Raver heel aardig. 

De rit verliep snel, mede omdat Jacob de hele tijd wilde galopperen op het paard, en binnen no-time zag Jacob het Rode Kasteel voor zich opdoemen. Het was enorm. Een paar meisjes stonden samen en waren gezellig aan het kletsen. Tot de ene de andere een klap gaf.

'Oei, dat ziet er niet gezellig uit!' zei Meneer Raver, en snel reden ze naar de meisjes toe. 

'Hé, waarom sloeg je me?' kon Jacob verstaan. De andere meisjes waren keihard aan het lachen. Het meisje met de rode haren, die het meisje de klap had verkocht, zei lachend: 'Kom op, die had je verdient Annelot!

Meneer Raver reed naar ze toe en gelijk werden ze stil. Een van de meisjes keek naar Jacob. Ze had vlechten in, en glimlachte even. 

'Kom op Bo,' zei het meisje een klap had gekregen pissig, 'biecht maar op dat je me zonder reden hebt geslagen.' Bo zei lachend: 'Jij was de gene die me uitschold voor Roodhaar demon.'  Meneer Raver moet lachen. 'Voor dit keer zie ik het door de vingers, jongens. Volgende keer zullen jullie een les demonherkennen moeten doen. Jullie hebben die arme Jacob helemaal bang gemaakt!'

'Niet alle meiden geven elkaar hier klappen hoor. Sommigen zijn best aardig.' zei meneer Raver, toen ze weer op hun paarden stapten. 

Jacob was al lang blij dat er überhaupt meisjes waren. In Avondrood waren jongens en meisjes altijd gescheiden geweest. Jacob had het altijd wel jammer gevonden. Tot het moment dat Bob zijn vriend was had hij het helemaal niet gemerkt. Bob had stiekem een vriendinnetje gehad, maar was betrapt en gelijk naar Avondrood gestuurd. 

 Meneer Raver had de paarden bij de stallen, die Jacob enorm vond, neergezet. Ze waren daarna naar binnen gegaan. Het was heel anders dan Jacob zich voorgesteld had. Overal liepen kinderen, er was een keuken, een eetkamer, een chillroom en de jongens- en meisjes- slaapzalen. 

Toen ze aankwamen in de jongenszalen zag Jacob dat er nog veel lege plekken waren. Nieuwsgierig vroeg hij aan Meneer Raver: 'Zijn er weinig jongens, of zijn er altijd zo veel bedden leeg?' 'Er zijn best weinig jongens voor de tijd van het jaar. Meestal zijn het er wel meer. Maar er zijn heel weinig meisjes. Er is een tijd geleden iets gebeurt, maar ja.' Jacob durfde niet door te vragen...

Eerste hoofdstukje in heel lange tijd! Was een beetje gedemotiveerd, maar ga nu wel weer verder. Zie je fouten? Laat het me alsjeblieft weten..... doeiiiiii