Jij maakt de keuze voor me, zoals je dat altijd doet. Ik haat het. Ik haat dat je het doet, dat je mij en Ruby dit aandoet en dat je er niet eens spijt van hebt. Nee, ik haat jou voor het maken van keuzes, terwijl het niet aan jou is.

Mijn lichaam lijkt te weten wat het moet doen, maar ik wil het niet. Ik vecht, probeer mezelf te stoppen, wetende dat het zinloos zal zijn. Hoe vaak heb ik geprobeerd jouw keuzes te stoppen? Hoe vaak is het me gelukt? Je antwoordt nu vast al.

Nooit.

Dus nu ook niet.

Heeft het dan nog zin om het te blijven proberen?

Ja.

Ik doe het voor haar.

Voor ons.

Om ooit bevrijd te worden van jou!

Ooit.

Mijn lichaam wordt koud. De warmte en liefde die ik eens had gevoeld sijpelt als water uit me, het glipt door mijn vingers en verdwijnt in het luchtledige. Nog iets wat je van me gestolen hebt. Ik sluit mijn ogen voor een seconde, proberend nog vast te houden wat van mij is. Als ik mijn ogen open, staat Ruby voor me. Ik wil iets tegen haar zeggen, maar de woorden komen niet tot me. Ook zij lijkt niet in staat te zijn om iets te zeggen. In plaats daarvan, staat ze emotieloos als een leeg omhulsel voor me. Ze kijkt me aan, maar er is niks achter haar hazelbruine ogen. Dan drukt ze het mes in mijn handen en verdwijnt als een schim in de gang. Haar voetstappen sterven weg. Ze heeft haar lot al geaccepteerd, misschien omdat ze dit verhaal veel beter begrijpt dan ik. Of omdat ze al lang niet meer zichzelf is. Ze is verdwenen.

Verdwijn ik straks ook?

Verdwijn jij met ons?

Ik hoop dat je achter blijft om langzaam in je schuldgevoelens weg te rotten.

Zodra ze weg is, voel ik me leeg. Niet alleen dat... als mijn voeten langzaam beginnen te bewegen, weet ik dat ik een marionet ben. Jouw marionet. Al die tijd liep jij aan de touwtjes te trekken, mij laten denken dat ik controle had, maar dat was de grootste leugen ooit. Ik vraag me een ding af: Ben je nu blij?

Ik loop door de gangen van de school, gevolgd door jouw schaduw. Pas na een paar minuten weet ik waar we heen gaan en het maakt me bang.

Had Ruby ons niet ergens voor gewaarschuwd?

Ga naar HOOFDSTUK 19