"Kon het maar altijd zo blijven... " Zucht Levittown van genot in mijn hoofd. "Mee eens Lev, mee eens..."

POV Robbin

Hij laat me los. Als ik kon blozen als wolf, was mijn hoofd nu knal rood.
Ik kijk hem even aan, en daarna naar Sam. 'Kom, dan kan ze zich even aankleden.' Zegt Sam. Hij gooit de tas met kleding naar me toe en ze lopen de bosjes uit. Als ik zeker weet dat ze me niet kunnen zien, verander ik terug en trek een simpel blauw shirt aan met een lichte spijkerbroek. Mijn schoenen had ik al uit gedaan voordat ik veranderde. Ik trek ze weer aan en loop de bosjes uit. Ik kijk Stenn aan en kijk blozend weg als hij terug kijkt.
'Zullen we maar naar het scouting gebouw gaan?' Stelt Sam voor om de stilte te verbreken. Stenn knikt maar ik kijk hem twijfelent aan. 'Maak je geen zorgen de leiding heeft hem opgesloten in het leiding lokaal. Hij kan er niet weg. Hoe gaat het trouwens met je schouder?' Vraagt Sam. 'Heb je die mitella mee genomen?' Vraag ik aan hem. Hij knikt en pakt de mitella uit de rugtas.
'Dankje.' Zeg ik en pak hem aan. Ik zie Stenn bezorgt kijken. 'Maak je niet zo druk. Het is morgen eind van de ochtend wel weer over. Het enige wat ik er aan over hou is een beetje spierpijn.' Lach ik naar hem. Er komt gelijk een lach op zijn gezicht van opluchting. 'Maar dit was dus zilver, dat kan een weerwolf erg verwonden. Hoelang had de wond anders geduurt te helen?' Vraagt Stenn. Ik haal mijn schouder (want mijn rechter schouder gaan niet zo makkelijk) op. 'Meestal als ik gestoken word met een gewoon mes is het met 5 minuten wel weer beter.' Zeg ik. 'Wacht, meestal?' Vraagt Stenn geschrokken. Ik knik.
'Omdat ik een rouge ben, en dus geen roedel heb. Zijn de roedels die hier leven niet zo blij als ik over hun terretorium loop. En ja, dan vallen ze aan. Net als daarnet met de beta. Daarom kwam Sam me ook helpen.' Zeg ik alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Hij kijkt me lachent aan. 'Waaaht?!' Vraag ik lachend. 'Ow gewoon. Maar, je bent gek. Weetje?' Zegt hij lachent. 'Kan je ook nog iets vertellen wat ik nog niet weet?' Zeg ik plagent terug. 'Mischien, dat je er schattig ben.' Zegr hij glimlachent. Ik voel mijn hoofd rood worden.
'Maar we moeten wel gaan. Kom.' Zeg ik om van onderwerp te veranderen en we lopen richting het scouting gebouw.

[][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][]

'Dankje.' Zeg ik als Stenn de deur voor me open houd. We lopen naar binnen. Recht tegenover de ingang zit het leiding lokaal, naast de deur zit een raam waardoor de jongen die me neerstak met vol afschuw naar me zit te kijken. Als we erlangs lopen grom ik naar hem. Van schrik valt hij van zijn stoel. Ik kan een kleine lach niet onderdrukken. Stenn naast me ook niet. Als de GirlScouts leiding ons ziet kijkt ze opgelucht. 'Bedankt voor het beschermen tegen die wolf.' Zegt ze. 'Gaat het wel met je schouder?' Vraagt ze bezorgt als ze mijn mitella ziet.
Ik knik. 'Het is morgen ochtend wel weer over.' Zeg ik. Ze knikt met een glimlacht. 'We hebben zijn ouders en de politie al gebeld. Ze kunnen er elk moment zijn.' Zegt ze als ze naar de jongen achter het glas wijst. Ik knik.
'Ga maar gouw slapen jullie, het is al bijna half 3 s'nachts.' Zegt ze. We knikken en lopen naar het grote lokaal waar we slapen. Gelukkig zit er nog wel een zeil tussen ons. Ik loop het GirlScouts deel binnen. De meiden kijken me bang aan... "Niet alweer..." Denk ik met een zucht. Ik loop naar mijn luchtbed die vlak naast de ingang ligt. Ik pak mijn pjama en loop naar de wc's.
Als ik me, met wat moeite, omgekleed heb, loop ik terug naar het lokaal. Als ik het meiden deel binnen loop zie ik dat ze alle lucht bedden, behalve de mijne, naar de andere kant geschoven hebben. Ik laat een jank bij het zien van hun angst voor me. "Nou Lev. Weer wat vrienden kwijt geraakt door het weerwolf zijn." Zucht ik naar haar. "Niet alweer!" Jankt ze terug via de link. Ik pak mijn slaapzak, kussen en knuffel en loop het meiden gedeelte uit. Bij het deel waar niemand slaap, tegenover de ingang van het meiden gedeelte, zijn tafels opgestapeld. Ik leg mijn slaapzak op de grond onder de tafels, leg mijn kussen erbij en kruip in mijn slaapzak. "Net als vroeger heh? Slapen op de harde grond." Zeg ik tegen Levittown via de link. "Helaas wel ja. Truste." Zegt ze. "Truste." Zeg ik terug en sluit daarbij de link. Gelukkig val ik al snel in slaap.

()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()

'Robbin? Robbin? Wordt wakker. Waarom lig je onder de tafel?' Hoor ik Stenn's stem vragen. Ik open mijn ogen en ga overeind zitten. *BONK* 'Zwarte Maan!' Roep ik en wrijf over mijn voorhoofd. 'Pas op, tafel boven je.' Zegt Stenn plagerig. 'No shit sherlock.' Zeg ik verveeld terug.
'Waarom lag je onder die tafel?' Vraagt hij als ik opgestaan ben.
Ik voel de tranen achter mijn ogen prikken en kijk snel weg. 'Robbin!' Zegt hij en laat me naar hem kijken.
'Ze zijn bang.' Zeg ik zacht. 'Ze vinden me een monster.' Zeg ik nog zachter terwijl er een traan langs mijn wang rolt. Hij geeft me snel een knuffel. 'Je bent geen monster, je bent nog gewoon jezelf. En dat moeten zij ook zien. Jij bent wie je bent.' Zegt hij. Zijn shirt is al een beetje nat door mijn tranen. Ik knik. Hij laat me rustig los. 'Wacht hier maar, ik pak je spullen wel.' Zeg hij maar ik schud mijn hoofd. Ik loop weer het meiden deel binnen gelijk door naar mijn tas. Ik pak mijn spullen en zet ze onder de tafel. Ik pak kleding en loop naar de wc's. Ik gooi de mitella af. "Gelukkig is die ook niet meer nodig." Denk ik bij mezelf. Als ik omgekleed ben is iedereen weg met de leiding.
Even voor de mensjes die het willen weten:
Gisteravond laat is de jongen opgehaald door de politie. Dus daar heb ik geen last meer van. Gelukkig.

Ik loop naar de 2 kleine lokalen die (doordat de muur ertussen weg kan) nu samen zijn gevoegt tot een groter lokaal. Ik loop richting de computers die er tijdelijk staan en zie Stenn zitten. 'Hey, wat doe jij nog hier?' Vraag ik. Hij schrikt blijkbaar, want hij schiet gelijk recht. 'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken.' Zeg ik lachend. 'Ze vroegen of ik bij jou wilde blijven. Ik vond het geen probleem, dus hier ben ik.' Zegt hij blij.
'Kan je ,ehm, me mischien vertellen wat een Mate is? Sam kon er maar niet over op houden dat ik je Mate zou zijn enzo.'
Vraagt hij. Mijn hoofd wordt gelijk knal rood. "SAM!" Grom ik kwaad naar hem via de link. "Jaaaa?" Vraag hij. "Waarom kon je je kop niet houden tegen hem van dat hij mijn Mate is!" Grom ik nog kwader naar hem. "Sorry *kggg* maar de *kggg* verbin-*kggg*-ding valt weg! *kgggg*" "SAM DAT IS ONMOGELIJK! WE ZITTEN NIET AAN DE TELEFOON!!" Schreeuw ik nu naar hem. Maar hij heeft helaas de link al gesloten. Ik zucht.
'Gaat het wel? Je ogen verkleurde naar grijzig en je gromde soms.' Ik keek hem beschaamt aan. 'Sorry, ik moest even met Sam praten.' Zeg ik. 'Kan dat dan?' Vraagt hij enthousiast. 'Tuurlijk kan dat. Hoe moeten weerwolven anders communiseren als ze wolf zijn?' Vraag ik aan hem. 'Dus wees niet bang als mijn ogen wat grijzig worden. En dat grommen was niet naar jou, maar naar Sam. Sorry.' "O wolf, dat was gênant." "Vertel mij wat." Zegt Levittown. 'Oke... Maar dan terug naar dat Mate ding?' Vraagt Stenn.
"O wolf, daar gaan we..."

Like? Commend? Follow?
Bye people ♡☆♡☆♡
_XRobijntjeX_