De stilte in het huis was oorverdovend. Tyler schudde zijn hoofd terwijl hij zijn tranen probeerde te bedwingen. Joey en Sarah zeiden er niks van. Tyler moest leven met het feit dat hij aan het feesten geweest was toen Charlie stierf. Na een half uur stond Tyler op.
"Ik ga de stallen doen", verkondigde hij tegen niemand in het bijzonder en niemand antwoordde.

Later die middag sneed het geluid van de huistelefoon door de verdovende stilte. Het ziekenhuis liet weten dat de dood van Charlie zou worden gemeld aan de familie en zijn overlijden in de krant gezet zou worden. Sarah gaf geen antwoord aan de telefoniste. Het besef dat nu snel haar vader zou bellen om haar naar huis te halen was nog niet eerder tot haar doorgedrongen.

Zwijgend legde ze de telefoon op. Ze ging naar de stallen om de twee mannen te helpen, de paarden gingen, voorlopig althans, nergens heen en moesten nu eenmaal hun dagelijkse verzorging krijgen. De sfeer in de stal was echter bedrukt.

"Morgenvoormiddag komt de begrafenisondernemer langs", meldde Sarah, voor het geval dat de mannen nog een wens hadden rond de begrafenis, maar geen van hen was in staat hier helder over na te denken.

Toen de man de dag nadien verscheen vertelden ze hem over Charlie. Over de trotse man, de goedaardige man. Over zijn talent en zijn lange gevecht met zijn ziekte. Nadat de ondernemer vertrokken was, at het drietal hun lunch zwijgend op. Sarah ging daarna eerst de borden afwassen terwijl Joey en Tyler de stallen gingen doen.

Terwijl Sarah de borden onderdompelde in het afwaswater, keek ze door het raam. Ze zag de gehuurde Audi op het landgoed rijden en wist meteen dat het haar ouders waren. Een woede kolkte in haar maag. Ze klemde haar kaken op elkaar toen ze haar vader zag uitstappen.

Joey en Tyler kwamen de stallen weer uitgelopen. Sarah keek toe hoe Tyler hen hartelijk begroette. Ze zag hoe hij zijn deelneming aanbood en hoe haar vader hem onbewogen aanstaarde. Haar blik dwaalde naar Joey, die haar vader strak aankeek. Zijn ogen stonden kil, zoals zij ze nooit gezien had, zelfs niet toen zij zich ondraaglijk gedragen had. Ze wist zo wel dat Joey een haat voelde voor haar vader, zonder dat hij hem ooit ontmoet had.

Haar handen klemden zich rond het keukentablet toen ze het viertal naar het huis zag komen.
"Sarah!" riep haar moeder verheugd en ze liep met open armen op haar af. Sarah liet zich omhelzen, maar beantwoordde haar moeders vreugde niet. De vrouw keek haar dochter onderzoekend aan.
"Is alles wel goed met je?" Nu boorde Sarah haar ogen woedend in die van haar moeder.

"Alles goed met me?" antwoordde ze verbluft. "Mijn grootvader is net gestorven", ging ze boos verder. "Nu hij dood is duiken jullie op, terwijl dat ik jullie in bijna vier jaar niet gehoord heb. Wat een respect voor een geweldige man en voor mij! Durf me niet te vragen of alles goed is!" spuwde ze giftig. Haar moeders ogen waren groot geworden, maar haar vader riep boven haar uit.

"Sla niet zo'n toon aan tegen je ouders!" beveelde hij.

"Ik sla de toon aan die ik wil! Jullie zijn mijn ouders niet langer. Dat is gestopt toen ik besefte dat jij belangrijker bent voor jezelf dan ik! " brulde Sarah uitzinnig. Henry Hopkins werd woedend.

"Goed dan ben je niet langer mijn dochter, dan zal je ook geen geld van me krijgen. Dan mag je morgen op straat gaan bedelen en in een doos wonen! Deze boerderij gaat naar de hoogste bieder en wij gaan naar huis zonder jou!" spuwde hij minachtend. Sarah's hoofd kolkte. De fokkerij verkopen. Black diamond verkopen, hoe kon ze haar belofte nu nakomen?

Ze zou haar excuses niet aanbieden, ze meende ieder woord en zou liever op straat leven dan terug naar 'huis' te gaan. Ze keek haar vader even briesend aan en vond geen woorden haar woede en wanhoop mengde zich tot een gevoel paniek en dat verstomde haar. Joey schraapte zijn keel.

"Hoe dan ook is dit huis nog niet van u. Ik wil u dan ook verzoeken om nu te vertrekken." Zijn stem klonk kil en afstandelijk. Henry draaide zich om en liet zijn blik afkeurend over Joey glijden.

"Wie ben jij om orders uit te delen?" Joey keek hem recht in de ogen terwijl hij antwoordde.

"Ik ben Joey, al twintig jaar pleegzoon van uw vader. Dat u dit niet weet zegt meer dan genoeg." De verbazing was duidelijk op Henry's gezicht. Zijn mond bleef een beetje open hangen. Naast hem keek zijn vrouw zenuwachtig van Joey naar Sarah en tenslotte naar Henry. Joey keek recht in Henry's blauwgrijze ogen, afgezien van de kleur leken ze niet op die van Charlie of Sarah.

"Goed", zei Tyler, in een poging om de spanning te breken.
"Ik zal u dan uitlaten." Hij liep naar de voordeur en Sarah's moeder volgde hem dankbaar. Henry passeerde Joey zonder dat ze elkaars blik losten. Toen haar ouders het huis uit waren barstte Sarah in tranen uit.

"Ik haat hem", snikte ze luid en Joey liep op haar af.

"Ik ook", zei hij en hij trok haar in zijn armen. "Ik kan zo moeilijk geloven dat hij een Hopkins is. Die man kent geen eer." Sarah schudde bevestigend haar hoofd.

"Ik ben blij dat jij hier was. Ik weet niet wat er anders gebeurd was", bekende ze.

"Ik ben blij dat Ty er was", grinnikte Joey en Sarah giechelde.

"Hij zal het doen, Joey. Hij zal alles verkopen en ik...." Haar stem stokte en Joey schudde zijn hoofd.

"Je komt gewoon bij ons wonen en we kunnen samen Black Diamond vast wel kopen. Niemand kent hem en hij heeft geen belangrijk papier. We gaan gewoon voort naar ons doel." Haar waterige ogen zochten even de zijne op en ze knikte, enigszins gerustgesteld liet ze haar hoofd weer tegen zijn borstkas zakken.

Joey tilde haar gezicht weer op en staarde in haar grijsblauwe ogen, ze wendde haar blik niet af en opwinding kriebelde zijn rug. Ze opende haar mond, maar haar woorden bleven steken. Ze wou hem zeggen dat hij moest ophouden, dat hij een stap achteruit moest gaan, dat hij haar ongemakkelijk deed voelen, maar niks kwam over haar lippen.

Joey plaatste zachtjes zijn lippen tegen de hare. Spanning gierde door zijn lijf en hij leek nu pas te beseffen hoe lang hij dit al had willen doen. Sarah plaatste haar hand tegen zijn brede borstkas. Het idee was om hem weer van haar af te duwen, maar eens haar hand de spieren onder zijn shirt gewaar werd bleek dat onmogelijk. In plaats daarvan proefde ze van zijn lippen en duwde ze zichzelf dichter naar hem toe.

Joey loste haar lippen en keek haar weer in haar ogen. Zijn ogen, blinkend in opwinding, lachte haar toe en hij plaatste zijn lippen weer op de hare. Waar de eerste kus zacht en teder was geweest trok Joey haar nu lustig tegen hem aan. Het geluid van de voordeur die in het slot viel schrok hun op. Opgelaten stapte Sarah achteruit. Ze veegde haar handen door haar betraande gezicht.

Tyler keek van de een naar de ander. Geen van beiden keek hem aan. Na het vertoon van Sarah's ouders kon dit maar één ding betekenen. Hij grijnsde breed.

"Eindelijk!" zuchtte hij. "Toffe vent trouwens die vader van jou!" Nu durfde Sarah hem wel aan te kijken.

Zijn groene ogen blonken ondeugend. Ze schonk hem een kleine glimlach en keek dan even snel naar Joey, die haar blik meed. Hoewel hem duidelijk was dat hij haar al lang had willen kussen was hij nu plots heel onzeker. Was dit wel het gepaste moment geweest? Zou ze denken dat hij haar breekbaarheid als zwakte gezien had? Of misschien dat zijn aanbod om bij hem in te trekken enkel geldig was als hij daar een relatie voor terug kreeg? Op zichzelf vloekend stond hij zijn schoenen te bestuderen.

"Waar zijn ze heen?" vroeg Sarah en ze knikte daarbij in de richting van de oprit.

"Ik heb hen naar het hotel aan de renbaan gestuurd", antwoordde Tyler vrolijk. "Ik hoop dat ze eens op de renbaan gaan kijken en Charlie's naam veel horen."

Sarah snoof misnoegd door haar neus. Zelfs als haar vader enkel positieve dingen zou horen over haar grootvader zou dat niks veranderen. "Goed, ik geef nog een laatste keer eten in de stal. Dan kunnen jullie dit even opklaren", zei Tyler luchtig en hij wees daarbij van Sarah naar Joey en weer terug.

Een onzichtbare hand sloot zich meteen om Joey's keel. Wederom voelde hij angst over wat Sarah zou denken of zeggen. Hij hoorde de deur in het slot vallen en keek voorzichtig naar Sarah. Zij had niet gewillen dat hij haar zou kussen en toch was het alsof ze er haar hele leven al op wachtte. Toen ze hem onzeker van onder zijn dikke wenkbrauwen zag opkijken, kon ze een grinnik niet onderdrukken.

Hij voelde de hand om zijn keel een beetje lossen, net voldoende om zijn stembanden weer te gebruiken.
"Het spijt me", zei hij, zijn woorden volgden net iets te snel op elkaar en zijn stem beefde licht. Terwijl hij zichzelf streng probeerde op te leggen om niet zo bang voor haar te zijn, voelde hij zijn angst groeien. Zijn belofte aan Charlie was geweest om er voor haar te zijn.
Als deze gevoelens niet wederzijds waren leek het plots onmogelijk om die belofte na te komen.

"Het spijt je?" Vroeg Sarah. Ze klonk arrogant, maar zijn onzekere houding amuseerde haar. Joey zocht naar woorden.

"Ik wou niet... ik bedoelde niet...Je hoeft niet..."

"Joey", onderbrak ze hem streng en hij keek snel op. "Mij spijt het niet", ging ze, met plots een veel kleiner stemmetje, verder. Hij keek haar onderzoekend aan en zag een lichte blos op haar wangen verschijnen. Hij stapte dichter naar haar toe en streek met zijn wijsvinger een blonde lok uit haar gezicht.

"Ik had dat al veel eerder willen doen", fluisterde hij. Sarah knikte en verbaasd merkte Joey op dat haar ogen waterig werden. "Wat is er?" vroeg hij, plots bezorgd. Sarah schudde haar hoofd.

"Nee, niks. Het is gewoon dat ik nu pas besef..." ze maakte die zin niet verder af, maar dat hoefde niet. Joey wist precies wat ze bedoelde, hij had immers hetzelfde gevoel. Hij had zichzelf ervan proberen overtuigen dat dit niet was wat hij wilde. Hij had zichzelf bang gemaakt en nu ze hier tegen hem stond leek alles plots zo juist. Het was zo juist dat het vreemd aanvoelde om te weten dat hij hier een half uur eerder bang voor was geweest.

"Ik denk dat opa dit ook wel had goedgekeurd", zei Sarah zacht en Joey lachte.

"Je wilt niet weten hoe dikwijls hij daarop heeft aangestuurd!" Sarah lachte terug en liet zichzelf toe om te verdrinken in zijn donkere ogen, voor hij zijn lippen tegen de hare plaatste.