It is beginning to dawn on me that the reason for my arrest was not due to the sin that I committed. My arrest is part of a plan devised by the second region to fulfill their duty of delivering me to the kibbutz. Onward to the harvest. 

Kusa akong bumaba mula sa sinasakyan. The silence is broken by the sound of my boots, which are wet and sticky, slapping against the muddy ground. The quiet of Salinas is comparable to the stillness of the dead of winter. There was a brief moment earlier where there was a glimmer of hope when he hesitated to bring me down. I had the impression that he was opposed to sending someone who was unwilling to undergo this reaping.

I was wrong.

Consequently, it is unavoidable for me to go back to this inhumane kibbutz. My enslaved relatives have always been this harshly critical group, as far back as I can remember. Because in their minds I was nothing more than a split-eared elf with a mysterious green mark on my right wrist, this was the reason why they treated me so differently.

Tumawa ang kawal na nakabantay sa tarangkahan nang pasadahan nito ang aking pulso. Green veins forming an imprecise figure. Even I do not know what the mark on my wrist. I get confused between a twisted tree or a cirrus cloud.

"Lind Vor," the guy utters as if he had known me for so long. He smirks at me and then keeps his silence as he retreats in front of me.

"Your Grace, the reaping will start tomorrow. The green kibbutz will prepare a nice tent for you if you wish to stay," I hear the other lean guy speaks.

Nagpabalik-balik ang tingin ko sa prinsipe at as dalawang kawal. Sa huli'y mas minabuti kong ipukol ang aking tingin sa malaking tarangkahang may selyo ng kibbutz sa gitna -isang emblem na may bilog na hugis na animo'y isang wreath na gawa sa kabute at sa gitna nito'y ang simbolo ng Mir, ang fire tree.

It's been a while since I last saw the kibbutz emblem. 

May hawig ito sa pang-rehiyon na emblem ng ikalawang rehiyon- isang circular ivy wreath at ang nasa gitna nito ay isang morning glory. 

May tatlong special separate clans ang ikalawang rehiyon. Isa dito ang green kibbutz o ang mga tagapangalaga sa kagubatan. Brown kibbutz naman ang tawag sa mga angkan sa dakong silangan na siyang namamahala sa agrikultura ng bansa, root crops, vegetables at farm products samantalang ang pastel kibbutz na nasa sentro ng ikalawang rehiyon ang mga tagapangalaga sa kagandahan ng kapaligiran lalo na ang mga halamang namumulaklak at namumunga.

Ilang taong pinaghandaan ang reaping-isang kompetisyon ng tatlong kibbutz upang malaman ang susunod na tagapagmana ng spring gauntlet. Ang gauntlet na ito ay may taglay na kapangyarihang higit sa tatlong kibbutz at pinaniniwalaang mas makapangyarihan pa sa mga kakayahang taglay ng royal bloods.

On the other hand, my dreams have been demonstrating to me that this is not the case. There are additional aspects to the spring gauntlet besides determining who will be in charge of the three kibbutzes in the coming year. It is accompanied by bloodshed, conflict, and a great deal of emotional anguish. In my dreams, I have been hearing the gauntlet calling me, but I have been keeping this information to myself because the last time I can remember telling anyone about this calling from the gauntlet, it took the lives of my parents.

Ito ang pangunahing dahilan kung bakit ko tinakasan ang greens. Someone is out there, watching me closely, ready for a kill if I end up possessing the gauntlet.

I should not be here.

"Will this contender is escorted to her tent?" muli kong dinig na sambit ng prinsipe. Nagtiim ang mga bagang nito nang titigan ko. He still looks royal riding his almost bronze stallion.

"May anim na contenders ngayon, mahal na prinsipe. The kibbutz council can accommodate the number."

The prince pulls the saddle of his horse. The horse graciously moves its back and signals to be ready for another run.

"Mananatili ba kayo, mahal na prinsipe?"

Umiling si prinsipe Salinas. Habang ginagawa nito ang pag-iling ay nakatitig ang kulay abo nitong mga mata sa mukha ko. I can sense guilt in his face but I need him to take me back to Pudding to confirm that. "That should be it. The government of the second region has granted your request to arrest her and bring her here. Good luck to the reaping!"

Walang pakiwari ay tumalikod ang sinasakyan nito at nagsimulang maglakad palayo.

Halos bumuga ng apoy ang baga ko dahil sa pambabalewala ng prinsipe. How could he be so insensitive? Kaya bago pa makalayo ang lalaki ay tinawag ko ito ng malakas, "Hey! Prinsipe!"

Tumigil ng bahagya ang prinsipe at kunot-noo akong nilingon.

I raised my middle finger and mouthed the bad word.

Napansin naman iyon ng mga kawal na kaagad akong sinita at hinila papasok ng tarangkahan. Magkahalong gigil at tuwa ang naramdaman ko habang papasok sa nayon ng greens. It's been a while. Really.

Magkahalong lungkot at pangungulila ang naramdaman ko habang papasok sa bungad ng nayong matagal ko nang kinalimutan.

"Walang dapat makakita sa'yo bago ang the reaping," untag ng malaking kawal sabay talukbong saakin ng isang malaking cloak na kulay itim.

Lihim akong nagpasalamat sa ginawa nito kahit na bahagi iyon ng seremonyas para sa pagpili sa susunod na spring gauntlet bearer. Tanging piling mga tao at ang Mount Gorm lang ang makakasaksi sa mga kalahok sa pagpili.

Nakayuko ako habang tinatahak namin ang daan patungo sa aking tent. Ginawa naman ng dalawang kawal amg kanilang trabaho para pangalagaan ang itago ang pagkasino ko. Narinig ko pa ang pagsita ng mga ito sa mga taong nakatingin o naroon sa daraanan ko.

Sa wakas ay nasa loob na ako ng tent. Isa iyong kubong yari sa matibay na hemp canvass na naglalaman ng disenteng tulugan, mga pagkain, heater at ang pinaka-umagaw sa aking atensyon, ang susuotin ko sa the reaping. Isang pickle green combat dress na may dark blue cloak detailed by juniper green embellishments.

Hindi ko ito sinubukang isukat o hawakan man lang. My heart and soul are not ready for this. Hanggang ngayon na nasa loob na ako ng contender tent ay hindi pa rin buo ang loob ko sa pagsali sa reaping. My brain is processing an escape plan and it never stopped since the prince left for Pudding.

This is not for you, Lind. This is not for you. Bulong ng utak ko habang dahan-dahang ibinababa ang katawan ko sa malambot na higaan.

We try to resist the things that we don't like, yet they keep coming back to us as if they're making us realize that destiny has made them for us. Sana kaya kong paniwalaan 'yan.

Halos maubos ang hangin sa baga ko kakabuntong-hininga nang mapansin ko ang isang mumunting liwanag mula sa aking paanan. Isa iyong maliin na dandelion na tila namumukadkad sa loob ng contender tent. Nang titigan ko ang tila umiilaw na bulaklak ng dandelion ay bigla na lang nagsi-usbungan ang mga dahon nito mula sa lupa.

The plant grows ginormous like an ivy hungry for the elements. The dandelion, now becoming a vine type, dances upward and forms an elf-like shape in front of me. This is no green, brown, or pastel magic!

"An actual creep!" sambit ko habang nakatitig sa tila topiary na nabuo sa harap ko.

Hindi ko inaasahan ang sumunod na nangyari. Lumuwa ang puso ko mula sa dibdib ko nang bigla na lang naging tunay na faerie o rotal elven o kung anuman ang hugis nilalang na topiary na kanina'y isa lang maliit na dandelion. Nakatingin ang lalaking may cloak na hugis pakpak ng kulisap saakin. He does not say a word.

"Yang mga ganyang itsura ang laging nagpapahamak saakin. Una si Randall, gwapo din 'yon, bad boy ang itsura pero iniwan ako. Tapos 'yong hinayupak na prinsipeng may anim na abs na ipinagkanulo ako dito." Napalunok ako nang pasadahan ko ang itsura ng nabuong gwapo at makinis diwata sa harapan ko. Mukha siyang isang diyos mula sa mga tala sa langit. "Tapos ngayon heto ka, anong kapahamakan ang dala na naman ng isang gwapong katulad mo?"

Ngumiti ang lalaki na halos ikalusaw ng pagkatao ko. Muntik ko na ngang makalimutang nasa gitna ako ng reaping. His wide pucker lips goes along perfectly with his elongated face and green almond eyes. "Pinadala ako dito para sa'yo."

"Who are you? A guardian insect?"

He shakes his head with his arms crossed.

"A winged keeper from Cairos? O baka isa kang manlilinlang mula sa Adrasti?"

He laughs softly na tila naaaliw sa inasta ko. "You're funny, but no."

"Eh, sino kang gwapong demonyo ka?" napalakas ang boses ko.

"I am Graen Aegu. I am your guardian fae." Then he flashes his teeth with a smile that melts my guts. His silver cloak flaps like real wings, and the wind starts to dance around him. I am lost. Again.

Gorgeous guys keep coming to bring me trouble.

For sure. I am facing another trouble!

###