Chapter 17. Umami

Lagpas na ng tanghali, pagkatapos naming akyatin ang ikatlong kabundukan, nagdesisyon kaming tumigil na muna ni Prinsipe Salinas. 

The next trail is steep and the prince has obviously utilized his royal strength. He breathes heavily and leaned back against the dark huge trunk which has breaks in the rhytidome layers that appear more like plates or scales.  

He closes his eyes as if smelling the scent of the old pine tree he's leaned against. 

"Gwapo na sana, kaso... mahinang nilalang," naibulong ko sa hangin habang nakatitig sa kaniya. Naitukod ko ang kaliwa kong kamay sa damohan habang pinagmamasdan ang mukha nito. 

Nagmulat ito ng mata at kaagad akong nahagilap ng mapanglaw na kulay asul at abo nitong mga mata. His supple lips are pursed intensely. He heard me. Yes, he did. "It's improper to stare, without my permission."

"Luh, ganiyan ang mga linyahan ng mga feeling gwapo na trying hard magpaka-mysterious," wala sa sariling nasambit ko saka bahagyang umatras palayo dito nang mapagtanto kong halos isang metro lang ang layo niya mula saakin. 

"Hindi ako sanay na tinititigan," asik nito. Napansin ko ang pamumula ng pisngi nito na pinilit niyang ikubli sa pamamagitan ng paglingon niya palayo sa gawi ko. 

"Yes, I know the royal orders of Springgan. It is prohibited to gaze on a royalty without any degree of strong relations or without any prior permission. A low-ranked elf like me is very much prohibited to stare at your face because it will be considered a crime and I will be sentenced to being expatriated from the second region," I say with sarcasm.

"It is also wrongful to talk to a royal—"

"Wrongful to talk to a royalty impolitely, uncivil, and churlish for the elf will be charged with five to six years of imprisonment," I finished his sentence. 

He chuckles, then his eyes pinned on mine. "Great! You know The Springgan Constitution." 

Tinaasan ko rin ito ng kilay saka muling nagsalita. "Yes, Your Grace. I also know who stipulated The Springgan Constitution—the ruling houses."

"You know the rules, and yet why do you still talk in front of me like that?"

"Naninibago ka lang siguro, 'Your Grace' dahil wala ka pang nakakausap na kagaya ko. I am just a small representation of the many. Most of the elves you have unconsciously ignored because you were living in a marble castle with smooth and comfortable beddings cushioned with expensive ornaments, think the same way as I do."

He does not speak. Sumeryoso ang tingin nito.

"Walang maglalakas ng loob na sabihin ang hinaing sa inyong mga royalties dahil sa takot. This country is not ruled by its governing rules, rather it's ruled by fear. The fear which your kind has instilled to us."

He sighed deeply. It feels like I have hit his core and prevented him from further explaining his side.

Binawi ko ang pagkakatitig ko sa gwapo ngunit masungit nitong mukha at nagkunwaring naghanap ng makakain. Hanggang sa nakapa ko ang sachel bag na bigay ng asungot na si Graen. Everything is in that bag' paulit-ulit na umalingawngaw ang boses nito sa utak ko. Nagmadali kong binuksan ang bag at nagkunwaring hindi napapansin ang pagtitig ni Prinsipe Salinas sa gawi ko. Nanlaki ang mga mata ko nang makapa ko ang isang bote ng inumin at isang supot ng tinapay.  

I giggle as I pull out the food outside the sachel bag. Kaagad kong kinagat ang malambot na bagel bread. The tough crust and a chewy crumb touched my mouth and I almost scream at the heavenly taste. Nang maramdaman kong tila mabubulunan na ako ay binuksan ko ang bote ng malamig na inuming amoy peach fruit. 

I gulp and gasp for air after drinking. Kahit papano'y naibsan ang init ng ulo ko sa prinsipe.

Nang lingunin ko ang lalaki'y namataan ko ang pagkunot ng mga noo nito na tila nagagandahan saakin habang kumakain ako. 

"What?" pasuplada kong asik saka patingalang inikot-ikot ang aking mga mata. 

Umiling-iling ang lalaki na tila hindi makapaniwalang nag-eexist ako. 

"You look like a constipated owl when you roll your eyes like that," he exclaims then chuckles like a commoner. 

Nawala ang aliwalas sa mukha ko. Unang beses kong maikumpara sa isang constipated na owl. Randall finds it cute. I even caught him blushing many times everytime I roll my eyes at him. Now this prince would compare me to a constipated owl? I have never felt insulted my whole life like this!

"Your Grace, I have so much respect for royals like you, but can I be honest this time?"

He did not answer, rather he raised his eyebrows insultingly under his ebony hoodie. 

"You got dark hair, blue-gray eyes with flecks of gold and brown, a jawline defines divinity, and supple lips as red as crab apples, but when you close your eyes like that and pretend like your resting to the heavens..."

"What?" maangas nitong tanong. 

"Mukha po kayong gutom na uwak sa ibabaw ng dead oak tree... your Grace," sambit ko saka patay-malisyang ngumuya ng tinapay at lumagok sa natitirang laman ng nakaboteng inuming hawak ko. 

Nang muli ko itong lungunin ay daig pa ng bagong hasang kutsilyo ang matutulis nitong mga mata kung makatitig. "You want some?" I offer to show him the bagel that has the trace of my teeth. 

Napalunok ito na tila kanina pa nagpipigil ng gutom. Napatitig ito sa tinapay at sa boteng hawak ko. 

"Here. Don't be shy, Prince Uwak—I m—mean Prince Salinas of the Second."

Muling sumandal ang lalaki sa punong nasa likuran nito. Bumuntong hininga ito at dinukot ang pang-ilalim na bulsa ng suot nitong itim na royal robe saka hinila pababa ang hood na nakatalukbong sa ulo nito. Inilabas nito ang isang piraso ng pagkain. His delicate hands is holding a piece of meat that has been trimmed of fat, cut into strips, marinated, and dried or smoked. 

"Dried meat. A charcuterie preserved delicious savory meat," usal ko. 

Hindi ako nito pinansin bagkus ay itinaas nito ang kamay at kumagat sa piraso ng karne saka ito ngumuya na nakasarado ang bibig. I can't even see his jaw moving while he's chewing that piece of protein.

Ilang buwan na rin akong hindi nakakatikim ng karne ng baboy. Napalunok ako habang sinusubukang huwag lingunin ang prinsipeng sarap na sarap sa kinakain. Naglaway ako sa sarap niya este sa sarap ng pagnguya nito. Animal kang sumpa kang uwak ka! Iniinggit mo pa ako sa masarap na karneng 'yan ha?

Balewala akong kumagat sa tinapay na mistulang wala nang lasa sa aking bibig. Kanina'y sarap na sarap ako sa bagel na hawak ko dala marahil ng sobrang pagkagutom at uhaw. Ngayo'y parang kumakain na lang ako ng darak.

Muli akong napalunok. Iniiwas ko ang aking paningin pero tila isang magneto ang dulot ng pinausuoang karneng iyon kaya muli akong napalingon sa gawi ng prinsipe. Muli itong bumunot sa pang-ilalim na bulsa ng mamahalin niyang kasuotan.

Naglaway ako. Hindi pa man dumidikit ang karneng iyon sa aking bibig ay lasang-lasa ko na ang sarap no'n.

That sweetness, sourness, and bitterness... and the taste of savory flavors like anchovies, mushrooms, parmesan, kimchi, seafood, and tomato! The umami flavor.

"Umami," huling nabanggit ko bago nagkunwaring nahihirapang huminga na tila nabulunan sa kinakain kong matigas at walang lasang tinapay. "Help, I can't br...breathe," untag ko.

Sa unang dalawang segundo'y pinagmasdan lang ako ng lalaki. Nang mapansin kong hindi ito kumbinsido sa pag-iinarte ko'y sinadya kong ibagsak ang aking katawan at pigilin ang aking paghinga. Sa paraang ito'y magiging maputla ang kulay ko at mas magiging kapani-paniwalang nahihirapan talaga akong huminga.

Nagitla ang lalaki. Naibalik nito ang hawak na dried meat sa pinakatatagong bulsa saka ito kumaripas palapit saakin.

"Hey... hey are you okay?" he asks.

"Urgh, animal k...ka! Do I look like I'm okay? Hindi... hindi ako makahinga" usal ko.

He hisses in irritation. Inalalayan ako nito patuwad saka tinapik-tapik nito ang likuran ko.

Nagkunwari akong naduduwal at nahihirapan pa ring huminga habang sinasamyo ko ang napakabango nitong pawis na tila galing sa bukal ng kalangitan. "Ambango mo," hindi ko napigilang banggitin.

"What?" malakas nitong tanong habang palakas na palakas ang pagtapik nito sa likuran ko.

"Ambaho mo... I mean ang bagal mo! Lakasan mo pa!" asik ko. Sinadya ko talaga sabihin na lakasan nito ang paghampas nito sa likuran ko para may dahilan ang agaran kong pagkapit sa damit nito kung nasaan ang malinamnam nitong karne.

Ang bastos ng sumagi sa isip ko pero pagkain ang unang iniisip ko!

Nilakas nito ang paghampas sakin. Kunyari'y natumba ako sa lakas ng pagkakahampas nito. Napakapit ako sa roba nito at mabilis kong kinapa ang nakatagong bulsa nito. Hanggang sa mahawakan ko ang matigas at malinamnam na karne nito. Wholesome ako kaya sasabihin kong ang dried meat ang tinutukoy ko!

Muli kong pinakawalan ang malakas na ungol na tila naduwal ako saka ako napahinga ng malalim.      Sa huling pagkakataon, sinamyo ko ang bango ng lalaki saka kumawala ang nakakapit kong kamay sa suot nito. "Oh! I'm good! I'm okay! Thank you!" sunod-sunod kong sabi.

Nag-aalalang nakatingin ang asul nitong mata habang iniipon ang hangin sa matipuno nitong dibdib. "Ang takaw mo kasi, 'yan tuloy!"

"Nagpasalamat na ako mahal na Prinsipeng Uwak. Okay na diba?" Gumapang ako palayo sa lalaki habang mahigpit na nakahawak sa pinuslit kong dried meat. Nang muli kong hagilapin ang lalaki'y nakasandal na uli ito sa malaking pine tree. Nakatingin ito sa gawi ko at tila binabasa ang bawat galaw ko.

Mabilis kong pinasadahan ang gawi nito at hinintay ang muli nitong papikit na siya namang ginawa. Akmang kakagatin ko na ang ninakaw kong dried meat nang magmulat ito ng mata at nahagilap niya ang hawak kong pagkain.

Nanlaki ang mga mata nito. Nagulat. Unti-unti, nagsimulang gumapang sa mukha nito ang hindi maipaliwanag na pagkaasiwa habang paangat ng paangat ang katawan nito na tila naghahandang sugurin ako.

"That's my last piece! Give it back!" siga nito saka lumundag palapit saakin.

Nang mapansin ko ang ginawa nito'y agaran kong isinubo ang kalahati ng dried meat habang sinusubukang umiwas sa katawan nitong palapit saakin.

Nadulas ako at napahiga sa lupa kaya hindi ko na nagawa pang umiwas sa palapit na prinsipe. Pero hindi ko sinukuan ang dried meat. Hinigpitan ko ang pagkagat sa pagkain habang pababa nang pababa ang isang royal gorgeous prince na padagan sa nakatihaya kong katawan.

'Oh holy stars!' sigaw ng utak ko.

###


Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top