Ikalabing Anim na Kabanata: Under the Shadow

Hinila ko si Analyn nang muli niyang subukin ang isang shot glass. Parang may kakaiba ngayon sa kaniya. She drank the last glass and I was in awe. Kahit dalawang beses pa lang akong naka-inom, naramdaman ko agad na may pagbabago sa loob ng katawan ko. makit ba kasi nilagay itong mga inumin dito? As if the Madame is in her young age to do this. Pero kung anak niya ang nagrequest nito...

Nagpahila sa akin si Analyn.

"May problema ka ba?" Pang-aalo ko nang paupuin ko siya sa mas malapit sa aming lamesa.

She laughed. "Ano ka ba? Magsasaya tayo ngayon!"

Napangiwi ako at umayos sa pagakatayo. I saw a familiar girl standing looking at the people who are now in their groups. Nakilala ko agad siya. Siya itong anak ng mga Sullivan. The only princess of their generation.

Binalik ko ang tingin kay Analyn nang may sinabi siya sa akin.

"Halika na!"

"Dito na lang tayo. Ako na lang ang kukuha para sa ating dalawa."

Iniwan ko siya at hindi ko na inalis ang tingin ko sa babaeng nakita kanina. Nasa gilid pa rin siya ng buffet table at pinagmamasdan pa rin ang maraming tao. Lumagpas ako sa harap niya. Pumulot ako ng baso at nag-angat ng tingin diretso sa kaniya.

"Hi,"

I saw her eyes widen a fraction. Umiling siya pagkatapos at mukhang hiyang hiya sa pagpansin ko sa kaniya. Agad naman akong nataranta.

"A-ano... may kasama ka?"

Tumingin siya sa paligid bago binalik sa akin ang tingin. The way her hands rubbed her elbow to her forearm told me that she's not used to people. I have to make her familiar kaya tinuro ko sa akniya ang mesa namin kung san naroon si Analyn naghihintay.

"Samahan mo lang muna kami,"

Umiling siya. "Huwag na. May tinitingnan lang ako rito,"

Napatingin ako sa mga taon naririto pa. "Uh, sige. Nariyan lang kami,"

She smiled before I walk towards Analyn.

Hindi ko na muling nakita ang babae pagbalik ko para kumuha ulit ng inumin. I realized that my thoughts drifted away from Isaiah because of our chitchats while enjoying the food Analyn took when I was getting our drinks. Kaya lang, ramdam ko na ang pamamanhid dahil sa alak.

I am pinching my nose when Analyn noticed me.

"Sinabi ko kasi sa 'yo na damihan mo nalang ang pagdala. Ayan tuloy."

"Hindi ako umiinom," dispensa ko agad.

My gazed raveled to where Isaiah's table is. Maliban sa tugtog, maingay din ang kanilang grupo. And it seems like they are talking something malicious and funny. Nasa mesa din nila ang Kuya niyang nakikisabay rin. My eyes were on Adonnis when I felt that someone's looking. Inalis ko ang tingin ko sa kaniya at nagkatagpo agad ang mga mata namin ni Isaiah nang balingan ko siya.

His eyes were the usual dark. And if I didn't know, I'll construe them as mysterious. Especially now that the lights were dimmed for the people to enjoy.

Bumaba ang tingin sa ginagawa ng hinlalaki niya. His right thumb is playing the tip of the glass he's holding. There's something from the way he do it. Pinutol ko ang titigan namin sa pamamagitan ng pagbaling kay Analyn. The effect of the alcohol is showing already.

"Punta lang akong cr."

Tumayo ako at hindi na hinintay ang sasabihin niya. May sariling banyo ang activity area rito at doon ako pupunta, dadaanan ko pa ng mesa nina Isaiah at ayaw kong makuha ang atensyon nila. May isa pa naman sa labas malapit sa pool area kaya doon ako pupunta.

I was already outside. The cold night immediately found its way to touch my back. It is because the dress Madame Lucille gave me was a halter maxi dress. I continued walking and the changing-color lamps of the palm trees guided me to the washroom.

Madilim pa ang washroom pero walang takot ko pa rin itong sinuong. I went in and did my thing. Hindi agad ako lumabas nang natapos. The sink was tempting so I had to wash my face. I don't care anymore if my makeup will be washed out. What's in my mind is to clear the numbness that's creeping. Nagmumog rin ako para mawala ang lasa ng alcohol. But it was no use.

Muli kong tiningnan ang sarili sa salamin. The face is now bare. Hindi naman ako palaging gumagamit ng make-up pero mas nakakadagdag pala iyon sa mga kurba sa mukha ko.

Muli akong yumuko at dinama ang tubig hanggang makuntento. Ramdam ko pa rin ang pamamanhid pero napagaan ng tubig ang pakiramdam ko.

Halos tumalbog lang ako sa banyo nang pagbukas ko ng pinto, nasa labas si Isaiah. Lumingon siya dahil biglang nagliwanag dahil binuksan ko ang pinto.

Pormal sila kanina sa event kaya dress shirt niya na lang ang suot niya ngayon. Hindi ko naman masyadong pinapansin ang mga suot nila kanina. Pero ngayong nasa malapitan siya, ang mga pawis sa kaniyang dibdib ay masyadong nakakapukaw para hindi ko ito pansinsin. Nakababa rin kasi ang buttones niya.

"A-anong ginagawa mo rito?" Tinuro ko ang kaniyang likod. "Tapos na ba kayo ng mga pinsan mo?"

I swallowed after hearing what I just said. I should not be concerned about them, not even to him! Baka kung ano pa ang isipin niya! Pero umiling naman siya.

"Kailangan ko ring gumamit ng banyo."

I paused. Pero nang gumalaw siya, saka naman ako lumipat sa gilid. Sinarado niya ang pinto. Nanatili naman ako. My head starter to formulate questions. Na binura ko binura ko rin agad. Masyado lang yata akong nag-aassume.

Lumitaw ang isang paa ko sa ere para sa isang hakbang ngunit pinigalan ito ng sariling kong konsensya. Pero ginawa ko ulit iyon ngunit muli na naman akong nagdalawang isip. Gosh, why am I acting like this?! Sa huli, tinuloy ko ang paglalakad. Ang tanga mo Katherine! Why will you wait for him? Hindi naman kayo magkasamang pumunta rito.

Nagtatalo ang isip ko habang naglalakad pabalik. Tumigil lang dahil napansin kong nasa mesa na namin ang grupo sa kabila. Hindi sila naka-upo dahil parang may inaasikaso sila. Nagmadali ako sa paglalakad.

Naabutan ko si Manang Dessa na inaalalayan ang natutulog na anak niya.

"Manang!" Lumapit ako.

Lumuhod ako at dumapo agad ang palad sa mga braso ni Analyn. Yinugyog ko siya para subukang gisingin.

"Natagpuan ni Isaac na nakahilig na sa lamesa. Nakatulog pala,"

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. "Kanina pa po ba kayo rito? Lumabas lang po ako sandali."

Tumango siya.

Hinanap ko si Isaac ngunit hindi ko siya nakita. Humupa na rin ang mga naki-usyuso nang malaman sigurong nakatulog lang pala.

"Nandito na siya!" Biglang sinabi ng ginang.

Tumayo ako para masundan ang tinitingnan niya.

Isaac, the older brother of Isaiah, is walking towards our direction.

"Ihahatid namin si Analyn sa bahay."

Napalingon ako kay Manang.

Tuluyan nang nakalapit si Isaac. Agad niyang binuhat ang tulog na si Analyn pero nanatili siya para hintayin si Manang Dessa.

"Ayos lang po, Manang." Pang-aalo ko.

"Babalik namana ko para tapusin ang nililigpit. Hindi naman gaanong naglilikot itong si Ana 'pag lasing."

"Huwag na lang po. Ako na po ang tatapos doon total wala na akong kasama." Pinasadahan ko ulit ng tingin si Analyn. "Ako na po ang bahala rito, Manang."

"Sige, hija. Hindi naman iyon ganoon karami. Nariyan lang sa ibabaw ng mesa."

I nodded again. Ginawaran ko rin si Isaac ng ganoon.

That's the cue for them to exit.

Naawa ako kay Analyn. Masyado yatang naparami ang nainom niya. Hindi ko naman nahalata dahil noong iniwan ko siya, maayos pa naman ang kalagayan niya. O sadyang palalim na ang gabi kaya naghalo na sa kaniya ang alak, pagod at antok.

Ako nga na halos kaunti lang kumpara sa mga ininom niya ay natamaan. Papaano pa kaya siya?

Natapos ko rin ang mga nasimulan kanina ni Manang Dessa. Mga ginamit lang iyon na tela para sa mga mesa kanina. May mga tumulong naman sa akin na mga nagtatrabaho sa Fort kaya nagabayan ako sa ginagawa.

Mawala rin ng kaunti ang alak sa katawan dahil sa pag-aalala ko kanina.

"Ayos na ito. Maraming salamat talaga."

Nginitian ko ang lalaking kasama dahil kaunti lang naman ang naitulong ko. And I should help them do it. Hindi lang dahil bilin iyon ni Manang Dessa.

Bilang na lamang sa lima ang mesa sa activity area pagbalik ko. May mga taong nakikita kong nagliligpit kaya abala ang leeg ko sa paghahanap ng makakasama. Subalit, wala akong may namumukhaan ni isa.

Bumaba ang tingin ko sa mesa nina Isaiah. I was unsure if I should be relieved that he's still here or be worried that we might be alone later. Naroon pa siya kasama ang mga pinsan niya at halata na sa kani-kanilang mukha ang tama ng iniinom nila.

"Isaiah, sa 'yo ako sasabay pauwi."

Wala na akong oras na mag-isip.

Huli na nang mapagtantong nasa akin na ang atensyon ng mga nasa mesa.

"Sa proper ka ba uuwi pagkatapos nito?" dagdag kong tanong agad.

Hindi ako makatingin sa kaniya. Kung ano man ang mga naglalaro sa isip ko kanina, bumubulusok iyon ngayon para mas lalo akong kabahan sa kaniya. Lalo pa nang walang pag-aatubili itong tumayo para maagaw ang atensyon ng mga pinsan ang iilan pang kasama niya.

"Inaantok na ako."

I heard their groans and disappointment when Isaiah walked towards the entrance. I hurriedly followed him. His modified high-wheeled jeep waited for us at the parking.

Pinagbuksan niya ako ng pinto. Umakyat agad ako papasok.

Madilim ang loob ng jeep. Tumatama naman sa loob ang ilaw mula sa lamp ng kanilang mga niyog-niyogan kaya hindi ka mahihirapan.

Umuga ang sasakyan nang pumasok siya. Sinarado niya agad ang pinto. Inaabala ko ang mata sa harap para lang hindi ako mapalingon sa kaniya.

I heard him gasped a long deep breath. He exhaled. Naamoy ko ang alcohol sa hininga niya.

Hindi ko na napigilan ang sariling bumaling sa kaniya.

"Can you still drive?"

Nakatitig siya sa kaniyang manibela.

His eyes are dark and sharp. I don't know if he's contemplating or whatever but I took that opportunity to examine his face. Kanina habang nagtutupi ay ramdam ko ang pagod dala ng alak at nang kung anu-anong mga naiisip. Pero ngayong nakatitig ako sa kaniya, parang may enerhiya siyang binubuga na nagbibigay sa akin ng sigla. Or maybe I am infatuated because of my thoughts earlier in the washroom.

"Yes." Matagal bago siya nakasagot.

Umayos siya sa pagkakaupo. Akala ko titingnan niya ako kaya binawi ko ang titig ko sa kaniya.

Pinihit niya ang susi sa ilalim ng manibela. Umandar ang makina. Lumiwanag din sa loob sa headlight ng sasakyan. Lumingon ulit ako sa kaniya. Seryoso ang kaniyang mukha. Parang nasa isa siyang driving test na dapat bawal siyang magkamali.

Dahan-dahan kaming umatras para makaliko sa tamang direksyon. Nanatili ulit kami kaya napalingon ako sa kaniya.

"You're distracting me. Stop looking."

"Isaiah, nakainom ka. Kung hindi mo kaya, puwedeng dito nalang tayo sa Fort."

Napalingon ko siya.

"I'm just distracted."

Ako naman ang hindi makatingin sa kaniya. Distracted siya saan? Pero kahit na nagtatanong, may mga paru-parong namumutawi sa tiyan ko.

Parang wala siyang narinig nang pinalabas niya ang sasakyan.

"Dahan-dahan lang..." I suggested.

Medyo may kakaiba na sa boses ko. Dahil iyon sa kaba.

"I'll be gentle."

Maayos kaming naka-uwi. Dahil tulog na ang mga tao sa loob ng bahay, ako ang bumaba para maayos na mabuksan ang gate. Hinintay ko munang makaakyat ang jeep bago sinarado ito ng tuluyan.

Paakyat na ako nang mapansing hindi niya dineretso ang jeep sa carport.

Nasa likod siya nito naghihintay sa akin. Nang nakitang palapit, naglakad siya para ako ay salubungin.

His eyes were on me. Tumigil ako sa paglalakad nang kinuha niya ang distastansya namin.

"Pumasok na tayo sa loob," nag-iwas ako ng tingin para mapigilan ang kung ano mang umuusbong sa isipan.

Parang wala siyang narinig.

Binalik ko ang tingin sa kaniya.

He's eyeing me sensually. Kita ko sa kaniyang mga mata ang naglalaro sa isipan niya.

"Isaiah,"

"Damn. Your voice is so sexy."

Gusto kong matuwa sa sinabi niya pero naalala kong lasing siya ngayon.

"Pumasok na tayo sa loob. Baka magising sina Madame."

May kalayuan pa kami sa malaking bahay. Malapit kami sa likod ng jeep at tumatabon din ang anino nito sa amin dahil sa lamp post sa harap.

Nagpaubaya ako nang lumapat ang balat ng kamay niya sa braso ko. The cold night suddenly disappeared because of the warm touch his hand provided me.

"Isaiah..." suway ko pero parang sumasalungat na rin ang boses ko.

"Why are you so afraid to be mine?"

Lumaki ang mata ko. Those familiar words.

"Tumigil ka. Isaiah, lasing ka."

"Don't make that as an excuse."

"Isaiah..."

Tumigil siya.

Nakayuko siya sa akin at ako naman ay bahagyang nakatingala para makita ng buo ang kaniyang mga mata.

"Gusto kitang halikan."

His voice is now hoarsened because of whatever sensual his feeling. Napakagat ako ng labi dahil ako mismo ay unti-unti nang nadadala.

But he leaned closer. Napapikit nalang ako nang maramdaman ko ang pagdami ng mga labi niya sa akin. My heart became full. Full that maybe finally I was starting to set it free. Kaya lang, naputol ang masayang sandaling iyon nang lumayo siya para tingnan ang reaksyon ko.

Pagmulat ko, nakaangat na ang kaniyang dalawang kilay tila naghihintay ngkasunod.

The kiss was like a whirlwind. Using my arms that I didn't know was on his chest, I reached for his nape to advance him to kiss me again.

Ramdam ko ang mga ngiti niya sa gitna ng aming halikan.

I couldn't contain the feeling. Hindi kaagad ako nakatulog nang nasa higaan na ako. But one thing is for sure. I enjoyed that kiss under the shadow of his jeep.