42

42
(Nico's POV)

Today is the day i will tell Cielo about my feelings for her. It's been months since my Mom died. And during those months of grief naroon siya at hindi ako iniwan.

Napamahal na ako sa kaniya. At gusto ko siyang kausapin.

Sinuot ko ang facemask at face shield ko. Nagpa-Covid-19 test naman ako and thankfully it was negative.

Kumatok ako sa pinto. "Nico, hijo." Bungad sa akin ng Papa ni Cielo.

"Cielo, I really want to say that I am more than grateful for having you by my side. Nang mamatay ang Mom ay hindi mo ako pinabayaan you made sure na wala akong gagawin na masama sa sarili ko. During those times unti-unti kong nadiscover ang nararamdaman ko para sayo." Hinawakan ko ang kamay niya.

"I want to ask if I can court you?"

"Tito, okay lang po ba?" Tanong ko sa Papa niya.

Tumango ito at nagka-tinginan kami ni Cielo.

"Yes, sure!" Ani Cielo.

I hugged her and kissed her forehead.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top