Iemand trok eindelijk de zak van mijn hoofd.

'Wat doe jij hier?' de rode ogen en de bedreigende stem van Edward deden me schrikken. Zijn gezicht was nog witter dan normaal en Jane zat naast hem te glimlachen.

'Ik euh.. Ik was ... Nou ja.. Je weet wel...?' stotterde ik.

'Wie is hij?' hij wees naar de jongen naast me en ik had nog niet eens gemerkt dat hij hier ook was.

'Hij heeft mijn leven gered hoor!'snauwde ik.

'Niet zo brutaal!' zei Jane streng.

'Niet zo brutaal' : deed ik haar geërgerd na. Jane stond op en verliet de kamer. Ze wierp voordat ze wegging nog een kusje naar Edward en hij lachte vals naar me. Daarna vertrok Jane.

'Wel wat doen jullie hier?' vroeg Edward opnieuw.

'We probeerden weg te geraken. Voordat jij ons ontvoerde!' zei ik bot.

'Anders had Aro jullie echt wel gesnapt.'

'Ja dat hoeft nu dus niet meer. Je hebt ons breng ons nou maar naar Aro zodat hij onze kop eraf kan rukken!!' schreeuwde ik. Edward schrok van mijn reactie en ging een beetje rechter zitten.

'Bella, ik wil jullie helemaal niet verraden! Ik wil gewoon niet dat jullie hier alleen ontsnappen. Neem mij en Alice mee. Ik smeek het. Het is hier verschrikkelijk!' ik begon mezelf weer rustig te voelen. Hoewel Edward er anders uitzag klonk zijn stem nog precies hetzelfde. Hij was nogsteeds even lief. En ik wist zeker dat hij mij ook gemist had. 'Waar is Alice?' : vroeg ik.

'Aro ziet haar als zijn rechterhand. Overal waar hij is is zij ook. Ze moet wel. Aro verplicht haar.'

'En..' begon ik voorzichtig. ' heb je nou wat met Jane nu dat wij niet meer samen zijn?... ' ik wachte even. Hij keek bedachtzaam. 'Niet dat ik dat erg vindt ofzo.' flapte ik eruit. Want dat vond ik eigenlijk nog het ergste. Hij lachte een scheve lach.

'Hoe kom je erbij dat we niet meer samen zijn?' hij keek me vragend aan.

'Je had toch een brief gestuurd.?'

Hij schudde zijn hoofd en fronste zijn wenkbrauw.

'Ik heb bewijs hoor! Thuis.'

'Hij liegt niet.' : zei Jay die zich mengde in het gesprek.

'Hoe kan jij dat weten?' vroeg ik.

Hij lachtte.

'Dat is mijn gave. Ik kan aanvoelen of iemand liegt. Hij liegt dus niet.'

'Maar het was jouw handschrift.'

Ik keek naar Edward die bedenkelijk zijn schouders ophefte.

Ik lachte naar hem en hij lachte terug. Net toen hij zijn lippen op de mijne wou drukken klapte Jay in zijn handen. Ik schrok ervan en sprong recht.

We keken Jay allebei boos aan.

'Dat,' hij wees naar ons twee en drukte zijn vingers tegen elkaar ' is nu niet onze zorg. We moeten hier zien weg te raken.'

We knikten beide. 'Maar niet zonder Alice.' : voegde ik eraan toe.

'Het kan niet anders Bella, Alice wordt bewaakt. Ze blijft hier. Anders brengen we onszelf in gevaar.'

'Wat? ' : schreeuwde ik. 'Ik laat mijn zus hier niet zomaar achter!' ik gaf hem een mep in zijn gezicht en hij wreef even over zijn wang.

'Het moet wel. Aro is bij haar.'

Dat leverde hem nog een mep op. 'We laten haar niet achter!' : zei ik vastbesloten.