P.o.v Bella

Nessie was jarig. Ze werd 7 en zou nu dus officieel volgroeid zijn. We hadden pakjes gekocht ookal was ze er niet. We hadden ook brieven aan haar geschreven maar de Volturi wou ze niet aan nemen. Ik had een medaillon voor haar gekocht. Met een foto van ons drieeën. Ik hoopte met heel mijn hart dat ze die ooit zou krijgen. Jake had de droomenvanger die hij ooit voor mij had gemaakt ingepakt en er een roos strikje opgeplakt. Hij had nog een cadeau. Maar dat was een geheim. De rest hadden samen gelegd en een porsche voor haar gekocht. Waar ze hopelijk ooit in zou kunnen rijden.

De Volturi liet ons niet meer binnen en Edward en Jake waren depressief geworden.

Jake had vertelt dat hij Ness wel nog leuk vindt maar dat hij gewoon niet veel tijd voor haar had gehad en dat hij daar nu veel spijt van heeft.

P.o.v. Edward

Het leek alsof ik sliep. Maar toch wakker was. Ik staarde maar wat voor me uit. Ik hoorde alles maar niks boeide me echt. Jacob had hetzelfde. Hij dacht hetzelfde. Eigenlijk leken we nog best op elkaar. Bella leek het minder erg te vinden. Ze deed normaal maar ik had opgemerkt dat ze gistere avond in bed zachtjes lag te huilen. Wat abnormaal is voor vampiers. De eerste weken was het extreem. We aten niet meer, deden niks meer. Het enige wat we nog deden was samen zitten en niks zeggen. Ik wist dat ze aan Ness dacht en dan dacht ik automatisch ook aan haar. We hadden geen woorden nodig om elkaar te begrijpen.

P.o.v Bella.

Ik hield me zo sterk mogelijk. Ik wou niet dat iedereen me verdrietig zag.

Edward en Jake leken er geen probleem mee te hebben. Ze zaten beiden in hun eige wereldje. Maar Nessie was sterk. Ze kon dit aan. En wij waren ook sterk. Sterker dan hen. Wou zouden de Volturi verslaan. Daar was ik echt 100% zeker van!

'Jake?': vroeg ik,'gaat het wel?'

Hij schudde zijn hoofd en verborg zijn gezicht in zijn handen.

'Bella? Ik moet met je praten.

Ik kijk hem aan. 'Ja?'

'Onder vier ogen'

Ik zucht en sta tegen mijn zin op.

'je weet vast dat ik Ness de laatste dagen een beetje verwaardloost heb?'

'Ja en dat je daar enorm spijt van had.'

'Ja precies, maar je weet de reden niet.' hij stopte en ik keek hem hoopvol aan.

'Weetje laat ook maar.' hij liep zuchtend weg maar ik nam zijn arm.

'Jake? Vertel!': drong ik aan.

Spannend?
Comments votes :)
Morgen nieuw hoofdstuk
Xxx-jess