Czy wyobrażenie cierpienia to wszystko czego potrzebujesz?
Czy później tych myśli ani trochę nie żałujesz?
Zatapiasz powoli się w niepewności,
Topiąc oporę, spokój, swe kości,
Krew gwałtownie na boki tryska,
Dookoła Ciebie zapalając ogniska,
Z każdą sekundą dostawiasz cegieł,
Aż w końcu mur jest dookoła Ciebie,
Przygasa furia, rośnie znów smutek,
A Twoje ciało, ciągle zaszczute,
Rozciągasz myśli i je przekładasz,
W końcu rzeczywistości nie umiesz poskładać,
Dryfujesz w czasie, przez wydarzenia,
Za Twoim murem nic się nie zmienia,
Krytyka więcej, różnica żadna,
W końcu Twa dusza nie jest już ważna,
Rozpływasz się w świetle słońca jasnego,
Przez tyle lat, tego samego,
Podkrążone oczy, wyprane marzenia,
Zakładasz maskę co wszystko zmienia,
Uśmiech na twarzy, do wyjścia gotowa,
Chociaż wciąż od myśli boli Cię głowa.