De mil sangues filla, galaica raza,
es ti ao encheres, alén do mar,
as terras alleas co teu amar,
as túas lembranzas e a túa graza.

Pois ti te mezclaches, leda rapaza,
levando a saudade aos do lugar.
Xurdindo de novas en cada lar,
pequecha Galicia, linda pallaza.

De ti quen se esquece na alma esborrexe,
daquela, a morriña e a señardade
a alma remexen a aquel herexe.

Hai polo mundo unha grande irmandade
enxebre de orballo que aos teus protexe
das bágoas tristes e da soidade.