Maxine Pov

Saturday and Sunday just pass by without me realizing it's already Monday. Wala naman akong ginawang kakaiba sa loob nang dalawang araw na day off ko.

I just spent my days with my son; we tried different foods and naglaro lang siya sa park buong araw. Ako lang yata ang napagod sa aming dalawa kakabantay sa kaniya.

"Good morning, Dra."

"Morning" bati ko pabalik kay Nurse Maya nang nasa harapan na ako ng office ko, akma nang papasok na ako bigla nalang akong tinawag ni Nurse Tina.

"Dra may nagpapabigay sayo," ngiting sabi niya sabay abot sa akin nang isang coffee and burger. Taka man ay tinanggap ko nalang.

"Sinong nagpapabigay?" Bigla nalamang siyang kinilig sa harapan ko at ang lapad nang ngiti niya.

"Secret Daw Doc Ayaw Ipasabi"

"O-kay" nagpaalam na ako sa kaniyang papasok na ako. She went back to her station, ako naman ay tinignan ang hawak kong coffee.

I found a sticky note there.

"Good morning, Dra. Alison. I hope you had a wonderful day."

Kahit hindi ko natanungin yata kong kanino galing to alam ko na. Isang tao lang naman tumatawag sa aking Alison.

What's with that guy? Aga aga may paganito na siya.

Nang kinakain ko ang binigay ni Nathan bigla nalamang may kumatok sa office ko, ang kaninang ngiti sa mukha ko ay nawala.

His just staring at me, ano bang kailangan sa akin ng taong to? I thought tumigil na siya kaka peste sa akin.

"Dra. Maya, can you take away Dr. Fermin in front of my office?"

"B-ut Doc"

"Do what I said," pinatay ko na ang tawag at napansin kong nilapitan siya ni Nurse Maya. Naguusap silang dalawa sa labas. I saw how he sighs and leaves my office.

Napahilot nalamang ako sa sintido ko dahil mukhang hindi maganda ang magiging araw ko.

It's already 3 p.m., and kakatapos lang nang operation ko. I feel sticky, parang gusto ko nang maligo ulit, but I need to check on my other patient.

Nagpalit lang ako nang damit at naghilamos nang mukha. When I got out of our changing area, nakita kong naghihintay sa akin si Dr. Fermin.

When he saw me, lumapit siya kaagad.

"Maxine, let's talk."

"I'm busy..maglilibot pa ako," pagdadahilan ko sa kaniya.

"Is that so? Later, do you want to grab some dinner?"

"I have something to do later."

"5 minutes"

"Even if you make it 1 minute, I'm busy," hindi ko na siya hinintay pang magsalita pa at iniwan na don. I'm just walking the hallway.

"Mukha kang galit"

"Ay kabuti!" Gulat na sigaw ko dahil bigla nalamang sumusulpot sa kung saan si Nathan. Wala bang pasok ang taong to?

"Ano ba!" Hinampas ko siya sa braso, but he just loughed at me.

"Bakit ka ba kasi nang gugulat?" Inis na tanong ko sa kaniya nang sabayan niya ako sa paglalakad.

"Bakit kasi mukha kang galit..may kaaway ka ba?" Curious na tanong niya.

"Wala"

"So, may nangyari ba?"

"Wala din" paguulit ko. Hindi naman importate kong sasabihin ko sa kaniya ang dahilan.

"Kung ganon bakit nga?" Ang kulit niya.

"Wala nga..masama lang gising ko kanina," pagdadahilan ko nalamamg. Hindi na din siya umangal pa.

"Where are you going?"

"Taking a round" napansin ko lamang ang pagtango niya sa akin. Hindi ko alam kung umalis na ba siya, but to my surprise, nakasunod pa din siya sa akin.

"You didn't have classes, bakit nandito ka?" Pagtatanong ko when I'm checking the details of my patient.

"Class hour is over; pumunta ako kaagad dito when I got out of school." Paliwanag niya, I just nodded my head.

"You seem not to be busy always; diba mahirap ang school work?"

"Mahirap, but I can still manage Doc," napataas ang kilay ko sa narinig. "You still didn't realize it because you're just straining, Nathan."

"Of course, malayo layo pa ang tatahakin ko, but I always picture my future being right in my decision."

"You still don't want to be in the medical field? I heard your older sister is a great neurosurgeon."

"My sister and I are different; she still wants to be the best in our dad's eyes, while I'm doing what makes me happy." Napangiti nalamang ako nang bahagya sa sinabi niya. It's really good that at his age he already knows what's best for him.

Mukhang mahihirapan si Director sa ginagawa niya, I think I can help it, but buo din naman kasi ang decision ni Nathan, and I don't want to ruin it.

"Stay here; I just check my patient inside." Paalam ko sa kaniya at kinuha ang chart nang isa kong pasyente.

"Dra" tawag sa akin ni Nurse Tina when she saw me; nandito din pala si Dra. Santos just smiled at me and went back to what she was doing. I face my patient and his sleeping.

"Nagwala naman kanina Doc, but we already gave him meds for him to sleep.".

"I think when we get a donor immediately, we will do an operation."

"Copy Doc" kinausap ko lang ang pamilya nang pasyente saglit bago umalis. The patient has a weak heart; at kapag hindi siya nakahanap kaagad nang donor, baka mahuli na ang lahat sa kaniya.

I already contacted my asset, Sa Labas Nang Bansa, to find me a heart donor, and I'm still waiting for their response.

"Done?" nagulat ako nang makitang kong nakasandal si Nathan sa labas nang pinto nang ward.

"Naghintay ka pa talaga," hindi makapaniwalang saad ko sa kaniya when I got near him.

"Wala kasi akong magawa eh, I don't want to be at my father's office; papabantayan niya lang ako don," natawa nalang ako dahil mukha siyang batang nagmamaktol.

"Do you want to grab some food?" nagugutom na din kasi ako.

"Sure," nagulat ako nang bigla niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ako, wala na akong nagawa pa at hinayaan nalamang siya, nakasulubong ko pa si Matthew, and I saw how he was curiously looking at us. Hindi ko nalamang siya pinansin at nilagpasan namin siya.

akala ko sa cafeteria kami pupunta, but I just found out that he brought me outside the hospital; nandito kami ngayon sa isang coffee shop.What do you want?" he asked me when we got to the counter.

I look at the menu and say, Hindi ko alam ang pipiliin ko. Alam kong napansin yun ni Nathan, kaya may tinuro siya sa akin. "Try that, masarap yan dito," kahit hindi ko alam kung totoo man ang sinasabi niya. I just nodded.

He just ordered for us at Naghanap na ako nang mauupuan. Malapit sa glass wall ang pinili kong spot dahil gusto kong makita ang view sa labas.

"Mabuti nalang ikaw nag ayang kumain, kanina pa kita gustong yayain dito."

"Dapat sinabi mo nalang sa akin; I can do my rounds later if you ask me."

"Ganon na ba ako ka importante sayo Dra, at kaya ko nang palitan ang pasyente mo sa oras mo ngayon?" natawa nalang ako dahil kahit ako ay hindi ko din alam. I just find myself enjoying his company, and that's all.

"Hmm..maybe," napansin ko ang pagkagulat sa mukha niya, but he just smiled at the end. I saw how his ears turned red. Mukhang nahiya yata sa sinabi ko.

Dumating naman ang order namin at tahimik lang akong kumakain nang bkueberry cheese cake at sumimsim sa kape ko.

"hmm..it's good"

"Sabi ko naman sayo masarap yan," nagpatuloy lang ako sa pagkain, when I finish my cake, tumawag ako nang waitress.

"Yes, Ma'am, do you need something?" she asks me. Tinuro ko naman ang cake na naubos ko.

"Can I take out for this, Miss? Two slices will do," mabilis naman niyang sinunod ang sinai ko. When she leaves our table, yun naman ang biglang pagtanong ni Nathan sa akin.

"Ganon mo ba kagusto yun at nag take out ka nang dalawang slice?"

"Hmm..yes..one for me and one for someone important to me; I know he will like it." napansin ko ang bahagyang pagseryoso niya.

"Is there something wrong?"

"No..btw, you need to go back to your duty..baka hinahanap ka na don." I check my watch at halos 30 minutes na pala akong wala sa hospital, mabuti nalang dumating kaagad ang takeout ko at binayaran na ito sa cashier.

"Nakalimutan ko yung oras, tara na?" aya ko kay Nathan, but I saw him still standing at the window of the shop.

"Hindi ka sasama?" pagtatanong ko. mabilis siyang umiling sa akin.

"I forgot also, may tatapusin pa pala akong plates sa bahay."

"G-anon ba... okay, see you again next time," hindi ko na nahintay pang magsalita siya at tinakbo ang entrance nang hospital.

napangiti naman ako habang bitbit ko ang cake na nakabalot. I think dalawang slice ang mauubos ni seb kapag nakauwi ako mamaya.