Maxine Pov

Napabuntong hininga ako, it's almost 2 days and I haven't seen Nathan for awhile. Hindi naman sa hinahanap ko siya but I'm curious what happened to him at hindi na siya dumadalaw sa hospital.

Bakit naman siya dadalaw sa hospital Maxine? Napailing ako dahil kung ano ano nalamang ang pumapasok sa isipan ko.

Wala din naman akong natatandaan na na offend ko siya, or may sinabi akong masama the last time we're together.

Parang walang kulay ang buhay ko sa loob nang hospital na to, naninibago ako dahil walang nag dadaldal sa akin. Did I get attached to him too much?

No...it can't be.

I took my phone and read our last convo, matapos ang usapan namin sa coffee shop I didn't receive any message from him.

I really wanted to ask what happened to him, but it make me sound so curious about him, and I don't want that to happen.

Binaba ko nalang ulit ang phone ko at napatingala.

"Why I'm feeling this?"

I tried my self to sleep but I can't kada pipikit ako pakiramdam ko may mali. Bigla namang tumunog ang phone, I read the message and I immediately get up.

Mabilis kong kinuha ang coat ko at sinuot yun, habang tumatakbo ako pababa ay nakasalubong ko si Dra. Dina

"Did you already contact the other team?" I ask her.

"They already did. Papunta na sila ngayon sa incidente" Napakagat nalamang ako sa labi ko dahil sa kaba. We just received a news from the police that they need medic because someone ambush the school.

And that school.. it's where my friend are. Kakagaling lang non sa sakit ngayon ito na naman.

Nang makapasok ako sa loob nang ambulance ay ni ready na kaagad nang mga nurse na kasama ko ang dapat dalhin.

I took my phone out and tried to call Nicole. Shit!!  She's not picking up her phone!

I need to calm down, halos hindi ko na mapatigil ang paa ko sa panginginig dahil sa kaba. I dialed her number again and it's the same.

Tinago ko nalang ang phone ko at pumikit. When we arrived to our destination bumaba na kami kaagad.

Bitbit ang emergency kit ay tumakbo kami sa loob nang school. They said that all the students are in the cafeteria.

Nang makapasok ako ay nilibot ko kaagad ang paningin ko, but I saw someone that I didn't expect to see here. After 2 days, I finally saw him. Napakunot ang noo ko dahil hindi ko makita ang pagkasaya sa mukha niya, nakatingin lang siya sa akin na parang hindi niya ako kilala.

Nakaramdam ako nang kirot sa dibdib ko dahil don. I tried to compose my self at nilapitan ko na ang kaibigan ko.

Hawak hawak niya ang isang lalaki na duguan.

"N-icole" tawag ko sa kaniya, gustuhin ko man siyang pakalmahin kahit hindi niya ito pinapakita, I know she's scared.

"I'm fine; please look at him." Yun lang ang sinabi niya sa akin, wala na akong nagawa pa at nilagyan nang pressure ang sugat nang lalaking kasama niya, I need to stop the bleeding first. Ramdam ko ang pilit na impit nang sakit na gusto niyang pakawalan.

Is this guy really important to nicole? Then I need to save him. Ayaw kong makita ang kaibigan ko na lugmok na naman sa lungkot. I don't want that to happen again.

When I finished to gave him a first aid ay sinabihan ko kaagad ang dalawang nurse na dalhin na ang lalaki sa ambulance.

When we get inside bigla nalamamg akong pinigilan ni Nicole. Sobrang higpit nang pagkakakapit niya sa kamay ko. I look at her eyes.. she's begging me.

"Sinong sasama?" Pagtatanong ko sa kaniya.

"Sasama ako" walang gatol gatol niyang sagot. I just nodded my head to her at sumunod na siya sa loob, sumama na din ang isa pang lalaki. I think I know him .his the guy who hurt nicole..Renz and others told me about him.

Gusto ko man siyang sapakin sa ginawa sa kaibigan ko but I don't want to get involved on them. Tinigil ko na ang gawain kong yun matagal na simula nang magkaroon ako nang anak.

"He will be fine, right?" biglang tanong ni Nicole sa akin. I just simply nodded my head on her and gave him a slight smile for assurance.

Napansin kong napasapo siya sa noo niya, dinaluhan naman kaagad siya nang kasama niyang lalaki.

Iniwas ko nalamang ang tingin ko sa kanila. Nang makarating kami sa hospital ay dinala namin kaagad ang pasyente sa emergency room.

Nang makabit namin sa kaniya ang monitor bigla nalamang bumaba ang heartbeat niya.

"N-o!! No!!"  Dinig kong sigaw ni Nicole, I saw her cried while begging on her knees in front of us, hindi na ako nag sayang pa nang oras at tried to revive the patient, the nurses ready the Defiblirator at the same time J gave him a chest compression.

"Dra!" Tawag sa akin ni Nurse Maya. Kinuha ko sa kaniya ang paddles..

"1!2!3! CLEAR!" sigaw ko at tinapat yun sa dibdib nang pasyente. Nakailang beses ko yung ginawa until we hear his heartbeat again.

Nakahinga ako nang maluwag hababg habol habol ang hininga ko.

"Dito lang po muna kay-" Dinig Kong pagpipigil nang isang nurse kay Nicole when she want ro go inside.

"Fuck! J-ust save hi-m!" Naawa ako sa kaibigan ko ngayon. This is not her..sobrang hina niya ngayon.

"N-icole" tawag ko sa kaniya at ako na mismo ang lumapit, sininyasan ko ang nurse na hayaan na muna kaming dalawa. Pinantayan ko siya and tinignan sa mata.

"N-ikee, please save him. Save my brother." Pagmamakaawa niya, napabuntong hininga nalamang ako at tinapik siya sa balikat.

Don't worry nics. i will save him for you...

Iniwan ko na siya don at pumasok sa operating room.

Halos hindi ko na alam kung ilang oras tinagal ang operation but I'm glad the operation is successful.

"Good job everyone" I said to my team. Hinayaan ko na silang lahat na tumapos nang kailangang ligpitin sa loob. Dinala na din sa magiging kwarto niya ang pasyente.

Ngayon hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Nicole na nasa comma ang pasyente.

Napahilot ako sa sintido ko..susuntukin niya kaya ako? Wag naman sana.

Lumabas na ako at hindi ko inaasahan na magtagpo ang tingin naming dalawa. His just staring at me with cold eyes.

What happened to him?

Bigla namang nagsitayo ang iba sa kanila at nilapitan ako kaagad ni Nicole.

"H-ow, is he?" Tinitigan ko lang siya at nagaalala ako sa magiging reaction niya.

"NIKEE!" she shouted at me. Hinawakan ko siya sa braso niya.

"He's fine. Now calm down, Nics." When I said it napansin kong nakahinga na siya.

"T-hank you,"

"B-ut the patient is in comma nics" napansin kong na gulat siya sa sinabi ko. I explained everything to her. Until she absorbed everything.

Nagpaalam na ako sa kaniyang aalis na ako dahil pakiramdam ko matutunaw na ako sa pagtitig ni Nathan sa akin.

Ngayon pabalik na ako sa office ko, nang makapasok ako sa loob ay napasalampak nalamang ako sa upuan ko at hinilot ang noo.

"Why is he acting like that?" Hindi ko alam kung bakit na iinis ako sa pagtrato niya sa akin. As if hindi namin kilala ang isat isa. Did I offended him?

"Arggghh...tangina! " Mura ko at napasabunot sa sariling buhok. Nababaliw na talaga ako.

I get my phone and message him

"Can we talk?" Tinitigan ko ang message at napailing ako, no...sobrang straight forward naman nang tanong ko. Binura ko yun at nag type ulit.

"Galit ka ba?" Shit! Binura ko ulit at halos makagat ko na ang ibabang labi ko dahil hindi ko alam ang dapat kong sabihin sa kaniya.

"Want some coffee?" Tangina parang may mali talaga.

"You okay?"

"Putcha!" Mura ko nang bigla nalamang tumunog ang laptop ko, and I saw that Renz send me something.

Akmang ibabalik ko na ang phone ko sa bulsa ko when I saw a sended message.

"TANGINA!" Parang gusto ko nalamang magpalamon sa sahig nang makita kong na send ko ang mensahe ko kay Nathan. Kitang kita ko ang "delivered" na nakasulat ibaba nang message ko.

Halos itapon ko na ang phone ko when I saw him seen it.

"AYUKO NA!!" Tangina online pa talaga siya.

I saw him typing something, kahit kabado man ay naghintay ako sa reply niya, but it's almost 2 minutes and the typing bar stop.

Kumunot ang noo ko dahil bigla nalamang siyang nag offline.

"Gagu to ah" dahil sa inis ay binagsak ko ang phone ko sa mesa. Siraulo yun, deadma ba naman ako.

Huh..sa ganda kong to? Tangina siya, napaisip ako bakit ba naiinis ako, eh wala naman akong karapatang magalit, it's his decision if he doesn't want to interact to me. Pake ko naman sa kaniya.

Kainis siya!..