Nicole Pov

"What do you want?" Sinamaan ko nang tingin si Gray dahil ilang beses niya nang tinanong sa akin yan. Simula nang magising ako ay hindi na siya umalis sa tabi ko.

I almost lost my life that night, mabuti nalamang ay hindi nawalan nang pag asa ang mga doctor na irevive ako.

"I'm already full Gray" pagpapaalam ko sa kaniya, dahil sobrang daming binili niyang pagkain hindi ko naman mauubos lahat.

"Prfft..why do I find you both cute?" Sinamaan ko nang tingin si Derick dahil sa sinabi niya.

"Shut up!" I shouted at him..

"Patawarin mo na yan..balita ko lumuhod daw yan nang ilang oras sa chapel at umiiyak nang isugod ka dito sa hospital" tumaas anh kilay ko sa sinabi ni Kenneth. He's awake now at buti nalamang ay may gana pa siyang magising..akala ko sleeping beauty na ang peg nang gago.

Nakaupo siya sa wheelchair habang nasa likuran niya si Karl. I shifted my gaze to Gray at mukhang nahiya yata dahil hindi na siya makatingin sa akin.

I can see how his ears turn to red. Napangisi nalamamg ako dahil kaya niya palang gawin yun. "Did you really kneel in the chapel?" I ask him

"B-akit b-awal ba?" Mahina niyang tanong.

"Nope... it's just hindi bagay sayo" napangiwi siya sa sinabi ko, narinig ko naman ang tawanan nang iba dahil don.

"Tsk.."

"Come here" utos ko sa kaniya. Kahit nagtataka ay sumunod din naman siya sa akin at lumapit.

Ramdam ko ang pagkagulat niya nang bigla ko siyang yakapin. "Ni-cole?"

"Shut up! And let me be!" Napangiti nalamamg ako nang maramdaman kong niyakap niya din ako. "thank you..for saving me" bulong ko sa kaniya.

"TITA ANGEL!!" bigla ko nalamang tinulak si Gray at sinalubong ang bulinggit na anak ni Blake at niyakap siya.

"How are you big guy?" I ask him..he just smiled at me...bigla niya lamamg siniksik ang ulo niya sa leeg ko habang yakap yakap pa din ako.

"Sino ang batang yan!, tangina sakit nang balakang ko"

"Shut up Gray yang boses mo..may bata!" Sigaw ko sa kaniya, at tinakpan pa ang tenga nang bata.

Napansin ko ang pagmamaktol niya kaya napailing nalamang ako.

"Prfftt..wala kapala eh..talo ka nong bata oh..."

"Gusto mo matulog ulit Kenneth?" Natahimik naman ito dahil sa pagbabanta niya.

Bigla namang tumahimik ang kwarto nang marinig ko ang pag tikhim ni Blake na nasa labasan nang pinto. Mukhang nakaramdam din ang iba at hindi gumawa nang ingay.

"Bakit hindi ka pumasok?" Pagtatanong ko, napansin ko ang pagkagulat sa kaniya nang ako na mismo ang magsalita.

"Ahm-" tumaas ang kilay ko dahil alam kong he's hesitant to go inside..sa tindi ba naman nang galit ko sa kaniya at sa pinaggagawa niya..

But after all they're my brothers, kahit anong galit ang nararamdaman ko sa kanila, they also deserve my forgiveness..

"Come inside Papa!"

"Your kid asking you" salita ko. Wala na siyang nagawa pa at pumasok na sa loob, lumapit siya sa akin at bigla nalamang humigpit ang kapit nang anak niya sa akin.

"Tita Angel ..pleatee.. don't hate my Papa" bulong nang anak niya sa akin.

"I'm not mad at your Papa kiddo" ngumiti ako at tinignan si Blake habang sinasabi yun, napansin ko ang pamamasa nang mata niya.

"But your papa...I don't think he likes me"

"No tita angel! Papa likett thyou po..he alwayt cried outide your room po"

Parang meron sa dibdib kong kumirot habang sinasabi sa akin nang batang ito ang ginawa nang ama niya. "but your papa is not smiling at me"

Napatingin siya sa ama niya "Papa? Tmile kana po"

Kumawala sa akin ang anak niya at niyakap ang ama niya..doon nakita kong nagsibagsakan ang mga luhang kanina pa pinipigilan ni Blake.

"Kuya..ang panget mong umiyak" bahagya pa siyang nagulat sa tinawag ko sa kaniya.

Ako na mismo ang yumakap sa kaniya at halos ramdam ko ang pamamasa nang balikat ko. "I'm really sorry "

"It's fine now..where all safe now"

"Sniff* pasali nga" naramdaman ko nalamang may yumakap din sa akin at halos mabibigat na kamay ang naramdaman kong pumalibot sa aming dalawa.

Napuno nang tawanan ang loob ng kwarto ko..hanggang sa magpaalam na ibang aalis na muna dahil may kailangan pa silang gawin, ngayon naiwan nalamang kaming dalawa ni Gray.

Tahimik lamang siyang nagbabalat nang orange sa tabi ko.

He extend his hand at sinubo sa akin ang isang piraso nang orange. Kinain ko naman iyon, tahimik lang siya at ako naman ay tinitigan siya.

"Gray?"

"Hmmm?"

"Do you love me?" Tumigil siya sa ginagawa niya at tinignan ako. He just smiled and nodded his head.

"I want to hear you answered it" gusto kong marinig muli sa sarili niyang bibig ang katagang yun.

"Mahal kita" halos mapunit na yata ang bibig ko dahil sa laki nang ngiti ko.

"Why?"

"No reason.. it's just you and all" pwedeng magpalamon sa kama ko ngayon?

Ramdam ko ang pamumula nang pisngi ko dahil sa mga sagot niya.

"Then...will you marry me?" Halos matawa ako nang mabitawan niya ang kotsiyong hawak niya.

"Be careful.."

"Nicole.."

"Hmmm" hinintay ko ang sasabihin niya... I'm just teasing him and I like how react.

"I don't have a ring right now" halos malaglag yata ang panga ko dahil sa sinabi niya. Seryoso ba siya? Nagbibiro lamang ako.

"W-ait Gray"

"You ask me if I will marry you..my answer is yes...but I didn't prepare a ring for you..at hindi naman yata magandang ikaw pa ang unang magsabi non"

"Sandali! I'm just kidding!" Pag dedepensa ko. Bigla naman siyang nalungkot dahil sa sinabi ko.

"I-s that so, okay" nabalot nalamang kami nang karahimikan matapos niyang sabihin yun.

Bakit pakiramdam kong na back to you yata sa akin ang pinaggagagawa ko sa kaniya kanina?

Nagpaalam siya sa akin na meron lang siyang pupuntahan kaya hinayaan ko na...naghintay ako sa kaniyang bumalik but it's almost 2 days since he left me alone hindi pa din siya bumabalik.

"Your brother?" I ask Julia.

"Ahmm..his busy..pinapasabi niyang hindi siya makakapunta" i just rolled my eyes.

"Tell him kapag hindi pa siya nagpakita sa akin ngayong araw, wag na kamo siyang magpakita pa nang tuluyan, baka maibitin ko siya nang patiwarik"

"O-kay..I will tell him."

Medyo magaling na ang sugat ko at nakakalakad na din ako, but I can't still discharge from the hospital dahil kailangan pa nilang tignan ang kalagayan ko.

"Anak" napatingin ako sa dalawang taong gusto akong makausap.

"Maiwan na muna namin kayo Mom..Dad" paalam nila Lance at lumabas na silang lahat.

Lumapit silang dalawa sa akin at ramdam ko ang paghawak ni Tita sa kamay ko.

"N-icole..anak" hindi ko alam, but I just let my self cry

"I'm sorry anak..alam naming mali ang ginawa namin.. I'm sorry "

"C-an I call you both M-om and D-ad?" Takot na tanong ko sa kanila. Sabay silang tumango sa akin..

"M-om.. D-ad.. " bigla ko nalamang silang niyakap na dalawa. Rinig na rinig sa apat na sulok nang silid ang iyak ko

I don't care when someone's will hear me.. I'm just happy.. finally..

"You grow up brave and strong... I'm so proud of you" napangiti ako sa sinabi ni Dad. Ginulo niya pa ang buhok ko.

"Anak..nagugutom ka ba? Hmmm ipagluluto kita sa bahay"

"I want sinigang po" narinig ko ang pagtawa ni Mom at niyakap ako. Halos ilang minuto din kaming nagusp na tatlo nang pumasok so Kristene.

"Kristene come here" nakayuko lamang siya hanggang sa makalapit sa amin. I think she's thinking that I'm mad at her.

"Kristne this is your ate Nicole"

"Hi a-te" napangiti nalamang ako at ako na mismo ang humila sa kaniya at niyakap siya.

"I'm not mad at you.. I'm happy because finally I can be with you all" bulong ko sa kaniya.

"Snif* i-m sorry.  I-m really sorry...ate"

"Shhh .. it's fine now" tinignan ko sila Mom at Dad at nginitian lamang nila ako.

When they finally take there leave.. halos mamaga na ang mata ko sa kakaiyak.

"So I can finally call you sis now?" Tanong sa akin ni Kenneth dahil magisa lamang siyang nagbabantay sa akin ngayon.

"Hmm depends on my mood?" Pagmamaang maangan ko.

"Hmm. Do you want to light me up your mood?" He suggested.

"Ano na namang gagawin mo?"

"Just trust me" nagtaka ako nang bigla niya lamang akong hinila sa kung saan, hanggang sa makarating kami sa garden nang hospital.

"Why are we here?" I ask him, but he just shrugged his shoulder.

He pointed something at tinignan ko yun, napatakip nalamamg ako sa bibig ko dahil sa pagkagulat...

I step on the pathwalk kung saan marming kandilang nakalagay sa kilid nito. Sinundan ko kung saan ako dadalhin nito hanggang sa marinig ko ang pagtugtog nang musika.

"Anong pakulo to Kenneth!" Nilibot ko ang paningin ko at hindi ko na siya mahanap pa.

Kung kalokuhan to humanda talaga siya sa akin. Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa meron akong mapansin sa dulo.

I saw a man standing at the center while looking at the bouquet his holding. Ilang araw ko lang siyang hindi nakita bakit pakiramdam ko mas lalo siyang gumwapo sa paningin ko?

"Gray?" Tawag ko sa kaniya..napatingin siya sa akin at sinalubong ako nang ngiti. Nang makalapit ako sa kaniya ay binigay niya sa akin ang hawak niyang bulaklak.

"Ano to?" Hindi siya sumagot. He hold my hand and just keep on smiling..

Nakaramdam na ako nang kaba..mas lalo pa akong kinabahan nang bigla nalamamg siyang lumuhod sa harapan ko.

"An--

"Nicole Dee...hindi kita tatawagin sa apelyedo mo dahil alam kong pagkatapos nang gabing to magiging magkaparehas na tayo nang apelyedo"

"Sis wag mo nang sagutin yan.." hindi ko mapigilang matawa dahil sa sinabi ni Kenneth. Ngayon ko lang napansin na nandito silang lahat sa garden at halos lahat sila ay masayang nakatingin sa amin.

"Anak alam kong nagwagwapuhan kalang sa batang yan...but you will still be a nakahara"

"T-ito naman" mukhang nahiya na siya dahil sa sinabi ni Dad.

"So.." agaw ko sa attention niya. He cleared his throat and look at me.

"Nicole Dee Nakahara...soon to be Sidney.. Will you marry me?" He finally said it..

I lowered my body at yumuko sa kaniya " can you put a ring on my finger now?" Bulong ko sa tenga niya..hindi paman ako nakakaayos nang tayo nang bigla niya nalamang akong binuhat at nagsisigaw.

"Fuck!! Yes!!! Hoooo!!..thank you lord!"

"Nahihilo ako gray!" I shouted kaya tumigil na siya. Nanginginig niyang sinuot sa akin ang singsing at hinalikan ang kamay ko.

"I promise to you...I will protect and love you" hindi ko na siya pinatapos pang magsalita and kiss him..

I can hear noise from the otheres but I don't care..I really love this man..

I became an intrepidus person after 
convincing myself that I had be
 fearless in order to survive.

However, I've discovered that pleasure truly lies in forgiveness rather than
 just surviving.

I chose happiness above hatred and 
vengeance because of this.

This is Nicole Dee Nakahara , soon to be Mrs. Sidney..

Are now

Signing off..