CHAPTER 10: Tiyo


KATHLEEN'S POV

NAGPUNTA AKO sa North Cementery kung saan nakahimlay ang mga labi ng mga kapatid ko at mga magulang ko. Eighteen years na ang nakakalipas but everytime I walk here... My hearts feel pain. Nang makarating ako sa paroroonan ko ay ngumiti ako ng mapait at tsaka naglagay ng kandila at bulaklak sa bawat puntod nila.



My parents together with brothers died eighteen years ago. Pinatay sila ng Tiyo ko. Ang nakakatawa nga ee, kung kelan wala ako sa bahay namin tsaka naman sila pinagtataga at walang awang pinatay.



" Nanay.... Tatay.. mga Kuya ko" my voice is crack because of my tears. " K-Kamusta po k-kayo ?"



Ngumiti ako at tsaka pinunasan ang luha ko " May ibabalita po ako sainyo. Buntis po ako... Ang sabi saakin nung doctor ng baby ko, healthy daw po siya. Kahit na alam kong malaking pagkakamali ang nangyari saamin nung dati niya, hindi ko magawang mag regret. Because God gave me this wonderful gift."



Muli akong ngumiti kahit na tumutulo lang ang luha sa mga mata ko. Gusto ko ng kausap pero wala naman akong makausap. Ang saya diba? Meron nga akong mga kaibigan pero alam kong may kaniya-kaniya silang buhay.




Tulad ngayon, si Maine nasa ibang bansa na nagtatrabaho. Si Arra naman busy sa trabaho niya and she's also a free lance model ng Santibanez Company. Si Addyson naman, ang sabi loaded daw ang schedule niya sa hospital. While si Rose naman kasalukuyan nasa ibang bansa kasama ng asawa't anak niyang si Titania.



Nag-i-stay lang ako ng ilang minuto dun at tsaka ako nagpasiyang umalis na. Nagpunta ako sa Manila bay at dun ako naglakad lakad. Madaming mga tao dito at may mga iilan din naman na mag isa lang, katulad ko.



Nang makaramdam ako ng gutom ay agad akong tumayo at naglalakad lakad at tsaka bumili ng waffles at mineral waters. Pero habang naglalakad ako nakaramdaman ako ng mga matang tumitingin saakin.



Mga tingin na hindi ko matukoy kung saan ba banda.



Mga tingin na nagdadala ng takot sa buong systema ko.



Lumunok ako at tsaka umalis matapos kong bilhin ang pagkain ko. Nang makarating ako sa bahay ko ay agad kong sinirado ang pintuan at bintana.


My hands are shaking... Biglang tumunog ang telepono sa bahay ko, kaya agad ko iyun sinagot.


" Ikaw na ang susunod... Kat kat"




Nabitawan ko ang telepono at napaupo ako... Agad kong kinuha ang cellphone ko para tumawag ng tulong..


RED'S POV

HALOS PALIPARIN ko na ang kotse ko sa sobrang bilis ng pagpapatakbo ko. I bite my lower lips at mas pinabilisan pa ang pagpapatakbo. Tumawag saakin si Kathleen kanina... And from the look of her voice alam kong may nangyaring masama.


Nang makarating ako sa bahay niya, madilim sa buong bahay niya at walang bukas na ilaw. Nakaramdaman ako ng takot kaya agad kong kinuha ang spare key ko sa bahay niya at binuksan ang pinto


" Kathleen, nasaan ka? " sigaw ko.


Kinapa ko ang switch ng ilaw and the exact moment that the lights are on, I saw her there... sitting on the corner. Nakayakap siya sa kaniyang mga hita na para bang isang bata na takot na takot.


Dali dali akong lumapit sakaniya. " Kathleen, what happen?"


" R-R-Red... " tears spring on her eyes. Her eyes are full of fear.


Fear of what?

" Bumalik siya ... babalikan niya ako" hinawakan niya ako sa damit ko, at damang dama ko ang kaniyang takot dahil nanginginig pa ang kaniyang kamay.



" Sinong babalik? Kathleen.. "


" Papatayin niya ako Red... Binalikan niya ako.. Papatayin niya ako" sabi niya


Niyakap ko siya " shh !! walang papatay sayo. Kathleen. "


" No, binalikan niya ako. Binalikan ako ni Tiyo, Red. Papatayin niya din ako tulad ng ginawa niya sa magulang at mga kapatid ko. PAPATAYIN NIYA AKO. "


Nanglaki ang mga mata ko sa sinabi niya and the next thing I knew Kathleen fell on my arms.


Sino ba yung Tiyo na yun?

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top

Tags: