Carteron would rather hang himself inside his room than scout this stupid forest. 

Pero dahil nakumbinsi siya kanina ni Acontes (nakakatakot mangumbinsi ang isang 'yon), wala na siyang nagawa kundi samahan sina Helisson, Linus, at Lycros. Kasama rin nila ang ilan sa forest muses kanina bago nila napagdesisyunang maghiwalay ng landas. Inilibot ng lobo ang kanyang mga mata sa tahimik na kagubatan ng Eastwood.

Papalubog na ang araw at naririnig na rin niya ang mga kuliglig.

The dark gray werewolf huffed and boredly swatted the mosquitoes with his tail. Ilang oras na sila rito pero wala pa rin silang napapala, even when they've split into groups.

["This is useless, ya know. Kung nagiging dumpsite ng mga patay ang lugar na 'to, there's nothin' much we can do. It's not like we can catch them in action. Hindi na nga ako magugulat kung isa lang itong patibong."]

He was just kidding, of course.

Carteron doesn't sense any indication of a trap so far. Sa talas ng kanyang pang-amoy, hindi makakaligtas sa kanya ang mga ganitong bagay. Ilang dosenang hunters na ang nabigong utakan siya. Tiyak na makikilala niya ang amoy ng undead werewolves kahit ilang milya pa ang layo nito sa kanya.

He wasn't called the pack hunter for nothing.

Sa gilid ng kanyang mga mata, nakita niyang sinamaan lang siya ng tingin ng kasama niya.

Those green eyes looked murderous.

["If this isn't a big threat, then Acontes wouldn't have called for that meeting in the first place. Kung tinatamad ka na, bumalik ka na lang sa kastilyo at magbigti sa kwarto mo."]

Carteron's wolf grinned, flashing a set of pointed teeth.

["Woah. Someone's a bit grumpy! Hahaha! Hindi ba nag-volunteer ka lang naman para rito? Hmm. Are you avoiding someone...?"]

["Tsk. Shut up, brother! Pag uwi natin ibibitin talaga kitang gago ka!"]

["Aw, that's sweet of you. Thank you, Lycros! HAHAHAHA!"]

The gold-colored werewolf started shuffling through dried leaves, searching for tracks on the ground. Natatawa na lang si Carteron, even when it came out as a howl. Minsan talaga ang sarap asarin ng kanyang mga kapatid.

Lalo na kapag broken-hearted ang mga ito.

Pero nang bumalik na siya sa pagmamasid, doon na napansin ni Carteron ang kakaibang mantsa ng dugo sa isang troso. His eyes narrowed at it as he closed the fifty-meter distance.

Napahinto na lang siya sa tapat nito.

["What the fuck?"]

It was an X mark.

Inamoy niya ng dugo. Kumpirmadong galing sa sibilyan ito. Pero kung ganoon, nasaan ang bangkay...

The werewolf yelped in surprise when he felt the forest floor shifted below him. Ilang sandali pa, namalayan na lang niyang nakaangat na pala siya sa lupa. He dangled in the air in a tangle of human intestines.

He growled in frustration and started biting through them.

Lycros arrived, equally as perplexed as he was.

["Intestines? That's just disgusting."]

["Yeah, yeah. A bit gross but creative! Hahaha!"]

Nang makakawala na si Carteron sa mga bituka, walang kahirap-hirap siyang nag-landing sa lupa. Nakakapagtaka. Kung nandito ang undead werewolves, he should've sniffed out their scents! There's something wrong here, something...

"X marks the spot, isn't the right, brother?"

Nanigas sa kanilang kinatatayuan ang dalawang lobo.

Kilala nila ang boses na 'yon.

Kabado niyang sinundan ng tingin ang pinanggagalingan nito. Nanlaki ang kanilang mga mata nang makita roon ang isang lalaking nakatayo sa harapan nila. On the other hand, Lycros visibly tensed upon recognizing him.

The man's hair wasn't as neat as it should've been, but the noticeable ash gray highlights remained.

'Kaya pala hindi ko naamoy ang mga werewolves nila,' Carteron thought in horror and disbelief.

Standing before them was the former alpha of their pack, in his human form.

Dead eyes.

An air of authority.

Socleus smirked. Razor sharp teeth tainted with blood.

"Let's see if your intestines are more durable than those of a human's, shall we?"

At sa isang iglap, nagbagong-anyo ito at inatake sila.

*

Red Ridinghood knew this place was familiar.

Katulad ng nasa panaginip, nakatayo siya sa gitna ng isang maliit na pamayanan. Abala sa pagtatrabaho ang mga tao. Maingay ang lansangan. Walang nakakakita sa kanya. Nang lingunin niya ang portal, napansin niyang wala na ito roon.

She thought of the magician.

["Nyct, paano ako makakabalik mamaya?"]

It took a moment before he mentally responded.

["Wag kang mag-alala, kusang magpapakita mamaya sa'yo ang portal. Just find the card."]

Dahil dito, wala nang inaksayang oras ang prinsesa. Sinimulan na niyang maglakad-lakad habang inililibot ang mga mata sa paligid. Everything in this village seemed normal, aside from the fact that the air felt stale.

Inaalala niya ang bilin kanina. She has twelve minutes. Lima sa pitong portals ang maghahatid sa kanya sa nawawalang Tarot cards habang ang dalawa naman ay may nakaabang sa kanyang patibong. Gustuhin man niyang tanungin sa Big Bad Werewolves kung paano niya malalaman kung tama ang portal na napasukan niya, Red suddenly had a feeling that she'll find one of the five cards here.

A gut feeling.

An invisible force.

Right now, it feels like the magic of Eteilla was guiding her.

'Posible kayang ang Eteilla ang dahilan kung bakit ko ito napanaginipan noon?' Isip-isip ni Red habang sinusulyapan ang loob ng mga tindahan. Huminto siya sa tapat ng isa. Sa unang tingin, agad niyang napagtantong isa itong bookshop.

Napatigil na lang si Red nang makita roon ang dalawang lalaki.

"Pallas, my brother, look no more!
I finally found this copy of Hamlet,
at the back of this delightful bookstore!"

Nagpakurap-kurap na lang si Red nang makita roon ang binatang si Linus, kasama ang isa pa nitong kapatid. Mukhang isa ito sa limang kapatid na tinutukoy ni Acontes. He had dark brown locks and a scarf around his neck. Based from their features, it looks like these young princes were in their puberty stage. Thirteen? Fourteen? Red wasn't sure.

"Oo nga pala... Portal sa nakaraan ang mga arko. Teka! Tumutula na rin pala noon si Linus?"

That made her smile.

'Always the rhyming addict.'

For some reason, she hid behind the window and watched them. The boy named Pallas took the book from him and smiled.

"This is great! Salamat, Linus. Hmm... Pero sa tingin ko, hindi ka na dapat tumula. Alam mo namang ayaw ng hari ng anumang may kinalaman sa literatura." The young Pallas said and opened the book.

Napasimangot naman si Linus. "Kaya ba pinasunog niya ang library natin? This is unfair..."

Nagpakurap-kurap naman ang prinsesa. Nakakapanibago. Ito yata ang unang beses niyang marinig na nagsalita nang normal si Linus!

'Geez. That was unexpected.'

Akmang aalis na sama si Red para bumalik sa kanyang paghahanap nang mahagip ng kanyang mga mata ang inipit ni Pallas sa libro. Nang titigan niya itong maigi, Red  froze upon realizing it was a Tarot card!

["You have eight minutes, Princess Rieka."]

Nyctimus reminded her.

Huminga nang malalim ang prinsesa. Anuman ang mangyari, kailangan niyang makuha ang barahang 'yon. Mabilis siyang pumasok sa loob ng bookshop, nagbabaka-sakaling hindi rin siya makita ng mga ito. Maybe she can just take that card from them unknowingly? It will be a lot easier!

But it seems like that's not the case...

"Sino ka?"

Nakatuon na ang atensyon nina Linus at Pallas sa kanya.

'Damn! Paano nila ako nakikita?!'

Napalunok ang prinsesa at pinilit ngumiti. Bahala na!

"Hello there! I was just looking for a book. Ang balita ko kasi may kopya ng Hamlet ang bookshop na 'to."

The two boys looked at each other before glancing down at the book. Nang akmang ibibigay na sana ito ni Pallas, napahalukipkip na lang si Linus at umiling.

"Oh, brother! How on earth
can you give it to a pretty stranger,
when only a few people nowadays
value these classic---"

"Space ranger?" Red suggested automatically.

Tinitigan siya nina Linus at Pallas na para bang tinubuan siya ng limang ulo. Maya-maya pa, humagalpak nang tawa ang magkapatid. Napasimangot naman si Red. Magka-rhyme naman ang stranger at space ranger, 'di ba? Anong mali 'don? Ugh. She hates rhyming.

"Actually, I was suppose to say 'literature'. Hahaha! You're really bad at rhyming, miss." Sabi ni Linus matapos nilang maka-recover sa pagtawa.

Kamuntikan nang umirap si Red. 'Damn you, Linus! Hanggang dito ba naman, ipinapaalala mo pa rin sa'kin?'

"So, can I have that book now?"

She doesn't mean to sound desperate, pero wala na siyang oras. Kailangan na niyang makuha ang baraha!

Mabuti na lang at walang kahirap-hirap itong ibinigay sa kanya ni Pallas, with a small bow. A prince-like gesture she immediately recognized. Pero kasabay nito, nakapukaw sa kanyang atensyon ang pamilyar na medalyon sa kanyang leeg.

'That's the same one around Linus' neck...'

Pallas smiled obliviously at her.

"Here you go, miss. Pagpasensyahan mo na po ang kapatid ko. My brother is still a bit grumpy today. Ako nga po pala si Prince Pallas ng Arcavia, at ito ang kapatid kong si Prince Linus."

Red Ridinghood took the book from him and curtsied. Ang hirap lang isipin na ang binatang 'to ay isa na ngayon sa mga kinakalaban nila. Nang masilayan niya ang limang undead werewolves noong gabi ng full moon, they only gave her bad impressions.

["Five minutes."]

["Pabalik na 'ko, Nyct."]

Pero bago pa man niya iwanan ang mga ito, pinasalamatan ni Red si Pallas. She suddenly had the urge to ruffle his hair, as a last sign of being in good terms with his human self. And so she did. 'They're still innocent in this past. Wala silang kaalam-alam...wala silang kalaban-laban sa kapalarang nakahanda sa kanila,' nalulungkot niyang isip.

Nang dumako naman ang mga mata ni Red kay Linus, she gave him a knowing smile.

"Since you rhyme better than me, I think you should do it more often."

"T-Talaga?"

"Yup! At malay natin, balang-araw ikaw naman ang magkakaroon ng sarili mong library..." Hindi niya napigilang sabihin.

Napangiti na lang ang magkapatid.

With that, she bid her good bye and dashed out of the bookstore. Mabilis niyang binalikan ang dinaanan niya kanina hanggang sa tuluyan na niyang maaninag ang portal. Sa kabila ng pananakit ng kanyang mga paa at sakit sa ulo dahil sa layo ng kanyang tinakbo, Red managed to open the book of Hamlet by William Shakespeare and take out Pallas' Tarot card.

STRENGTH.

Who uses Tarot cards as a bookmark, anyway?

One down, four more to go.

Tuluyan na niyang iniwan sa ilalim ng isang puno ang libro bago humakbang papabalik sa Eteilla. As she passed through the stone archway, she felt the magic pulling her back to the castle.

But Red Ridinghood's moment of victory was quickly washed away when she discovered what happened to Big Bad Werewolves.

---

The cold earth slept below;
         Above the cold sky shone;
                And all around,
                With a chilling sound,

From caves of ice and fields of snow
The breath of night like death did flow
                Beneath the sinking moon.

---"The Cold Earth Slept Below", Percy Blysshe Shelley