'Hey Roodkapje, wees eens lief en haal wat bier voor me.' de stinkende adem van De Slager gleed langs mijn wang. Hij stond veel te dichtbij, nu ja staan deed hij niet echt. Hij wankelde meer tegen me aan. Voorzichtig duwde ik hem opzij.
'Jij hebt al genoeg gedronken. Misschien moet je maar naar
huis gaan.'
'Mislien heb je gelijk,' lispelde hij bijna onverstaanbaar, waarna hij waggelend vertrok om dan een paar meter verderop in de bosjes te kotsen.
Geërgerd, maar toch met een klein lachje, schudde ik mijn hoofd. Mannen.
Terwijl ik voorzichtig met de bekers vol bier door de menigte heen manoeuvreerde, zocht ik naar Annelies voor hulp.
Ondertussen danste en zongen anderen rond het vuur. Iedereen had iets feestelijks en vrolijks aangetrokken. Zelf had ik, zoals gewoonlijk, mijn rode cape en witte simpele jurk aan.
Niets speciaals dus. Hij was niet echt warm, aangezien ze stopte tot net onder mijn knieën. Gelukkig had ik thuis nog ergens lange witte sokken liggen. Toch vond ik het wel een plezierige jurk, want steeds als ik er in danste en ronddraaide, dan weidde die uit als een bloem.
Alleen had ik nu niet zo een zin om te dansen.
Toen ik Annelies eindelijk gevonden had slaakte ik een opgeluchte zucht. Ze zat op één van de boomstronken met iemand vrolijk te praten. Snel ging ik naast haar zitten waarna ze me lachend aankeek.
'Dit valt toch wel mee,' gilde ze zodat ik haar boven de vrolijke dreunen van de trommels en de lieflijke tonen van de fluiten kon horen.
'Ja, nu houden de meeste zich nog in, anuel ik bij sommigen toch mijn twijfels heb,' zei ik terwijl ik naar verschillende koppeltjes wees. Soms leek het of ze elkaar gewoonweg op aten.
'Ach jij bent gewoon jaloers,' grinnikte ze.
'Jah, wie wil er nu niet opgegeten en aangeraakt worden op die plekken.' beiden schaterde we het uit.
Vanaf hier was het best wel een leuk spektakel. Het kampvuur verlichtte bijna het hele dorp, zo groot was het.
Aan de zijkanten, met natuurlijk genoeg ruimte om te dansen, waren boomstronken geplaats om op te rusten, en op grote houten tafels stond de winst van de jacht. Een heerlijk everzwijn had op een tafel liggen pronken. Nu lach er enkel nog een vleesloos karkas. Een vrolijke groep muzikanten speelde wilde tonen op verschillende instrumenten. Soms waren er zelfs melodieuze stemmen die iedereen kippenvel bezorgde. Jammer genoeg waren er ook een paar bij die het averechtse effect kregen. Maar daardoor kon iedereen toch eens goed lachen. Ik gaf toe dat het er allemaal best wel aanlokkelijk uitzag.
'Kom,' riep Annelies opeens. Voor ik het wist nam ze me beet bij mijn pols.
'We gaan dansen, voor het geluk, voor Derek.' ik grijnsde breed, omdat ik wist dat dit haar zou opvrolijken. Dus zonder te klagen ging ik met haar mee.
Onze voeten dreunden vrolijk volgens het ritme op de grond. Sierlijk danste we om elkaar heen. Eindelijk voelde ik me even weer vrolijk.
Zo danste we een lange tijd.
Pas wanneer we echt niet meer konden,  besloten we toch om te rusten.
Zwetend en met een rood gezicht door de inspanning en het hete vuur, zochten we wat te drinken. Nu kon ik wel een glaasje gebruiken.
'Als dat geen geluk brengt, dan weet ik het ook niet meer,' grinnikte Annelies een beetje schor. Ik knikte waarna ik een beker nam en die in één teug leegdronk. De vloeistof gleed heerlijk door mijn Keel. Even begon alles te draaien maar dat maakte niet uit, het voelde best wel aangenaam.
Zo gingen we nog een hele tijd door. We lachte, genoten van het heerlijke eten en danste urenlang zonder nog te stoppen.
Maar zoals verwacht, begon na een tijdje de vermoeidheid toch toe te slaan.
Enkelen waren al naar huis vertrokken terwijl anderen nog volop door feesten. Annelies was bijvoorbeeld tegen me aan in slaap gevallen toen we weer gingen rusten.
Voorzichtig maakte ik haar wakker.
Niet helemaal zichzelf door de alcohol en de slaap mompelde ze me iets toe wat ik niet kon verstaan.
Even dacht ik dat ik een probleempje had, aangezien ik haar zo niet thuis kon krijgen. Daarom schrok ik ook toen ze opeens uit het niets recht sprong. Als reactie stond ik zelf ook veel te snel op, en omdat ik ook wel wat op had, duizelde het een beetje om me heen.
Gelukkig kwam daar net de vader van Annelies al aan. Hij was nog wel glashelder, aangezien hij morgen ook mee op pad ging. Voorzichtig tilde hij zijn dochter in zijn armen.
'Ik zorg wel voor haar,' zei hij vriendelijk. 'Zal ik anders ook even met jou meegaan?'
Even keek ik hem bevreemd aan. Zijn woorden klonken hol in mijn hoofd. Snel gluurde ik om me heen waarna ik snel een beker met, hopelijk, water naar mijn lippen bracht. Het was inderdaad water en gelukkig hielp het om mijn hoofd wat helderder te krijgen zodat ik eindelijk kon antwoorden: 'Nee, ik denk dat het wel zal lukken. Toch
bedankt,' ik kon het niet laten en giechelde toen ik mijn eigen vreemde stem hoorde. Door de drank was hij schor geworden waardoor die nu een grappige klank aannam. Hij glimlachte vriendelijk waarna hij een kort knikje gaf. 'Nog een fijne nacht, Roodkapje,' en hij vertrok.
Even keek ik om me heen, opzoek naar mijn moeder. Waarschijnlijk was ze al naar huis gegaan want ik zag haar nergens. Alles duizelde nog een beetje dus besloot ik maar om nog snel een korte wandeling te maken. Snel fatsoeneerde ik mezelf een beetje door het zand zo goed mogelijk van mijn jurk af kloppen. Ook liet ik snel een hand over mijn voorhoofd glijden zodat parelende zweet druppeltjes mijn slapen niet konden bereiken. Mijn huid gloeide nog steeds van al het dansen. 'Wel, als dat geen geluk brengt,' herhaalde ik zacht de woorden die Annelies eerder had gesproken tegen mezelf, 'dan weet ik het ook niet meer.' ik lachte terwijl ik nog een laatste keer naar het spektakel keek. Pas wanneer ik echt overtuigt was,vertrok ik.
Voet voor voet ging ik verder, dieper de duisternis in. Langzaam stapte ik richting de stallen, ver van het feest en van al de huisjes. Hier brandde er bijna niets van licht en de muziek klonk gedempt. Toch kon ik nog steeds alles scherp zien en horen. Dat was weer zo een speciaal trekje van me.
Ik snoof eens goed om mijn hoofd weer wat helderder te krijgen waarna ik even tegen de stallen aanleunde. Dit was de enige plek die een beetje afgezonderd stond van al de huizen.
Waarschijnlijk zal mijn hoofd morgen wel op barsten staan. Niet dat dat me tegen hield van mijn plan.
Voorzichtig sloot ik mijn ogen zodat ik sneller tot rust kon komen. Ik glimlachte toen ik de dieren gelukzalig hoorde zuchten. Ik wilde net naar Fauna, mijn favoriete paard, wandelen toen ik plots iets hoorde.
'Wat ben je toch mooi.' Een slijmerige stem klonk van recht voor me. Snel opende ik mijn ogen waardoor ik in twee ijs blauwe keek. Jammer genoeg stonden die niet helder. Hij had zijn twee handen naast me geplaatst zodat ik niet zomaar weg kon.
Dat was geen goed teken.
'Oh hey Erik, genoten van het feest,' vroeg ik onverschillig. Hij antwoordde niet, hij lachte enkel vals zijn tanden bloot. Voorzichtig leunde hij naar voren zodat hij zijn neus in mijn hals kon drukken. Ik bevroor onder zijn aanraking.
'Erik, je bent dronken. Ga naar huis,' zuchtte ik geërgerd. Meteen leunde hij weer naar achteren zodat zijn kille ogen de mijne vonden. Hebberig streek hij met zijn handen door mijn haren. Terwijl ik hem strak bleef aankijken glimlachte hij poeslief terwijl hij snel aan een pluk van mijn haar rook.
'Je bent zo mooi,' mompelde hij terwijl hij een kus op mijn hoofd plantte. 'En zo van mij,' hij grinnikte, maar niet helemaal als zichzelf.
Geïrriteerd wilde ik hem van me weg duwen maar plots nam hij mijn polsen stevig beet waarna hij ze boven mijn hoofd vast pinde.
Geschrokken keek ik hem aan.
'Jij gaat nergens heen,' zei hij vastberaden terwijl hij nog een stap dichter zette. Nu stonden onze lichamen tegen elkaar aangedrukt. 'Want het feest is goed noch slecht. Maar dankzij jou, mijn lieveling, zal ik genieten, oh zo veel genieten.'
Ik zette grote ogen op en voor ik het wist drukte hij zijn lippen hard op de mijne. Hopeloos probeerde ik mijn handen los te rukken maar hij was veel te sterk.
Ik hield mijn lippen stevig op elkaar zodat hij niet kon binnen dringen. Zijn gespierde lijf schuurde ruw tegen me aan waardoor ik bijna geen lucht meer kreeg.
Wat moest ik doen?
Vol honger danste zijn tong over mijn lippen en voor ik het zelf besefte, raakte hij de mijne. Vol afschuw moest ik hem laten begaan. Gelukkig gebeurde er toen iets. Langzaamaan verzwakte zijn grip op mijn polsen waardoor ik ze snel kon losrukken. Meteen duwde ik hem van me af waardoor hij bijna op de grond neer viel.
'Waar ga je heen, ik ben nog niet klaar met jou.'
Ik wilde wegrennen maar voor ik het wist, trok hij hard aan mijn rode kap waardoor ik op de grond neer viel.
Door de plotse schok, werd de lucht uit mijn longen geperst. Het werd er ook niet beter op toen hij plots op me kwam zitten.
Ik wilde het uit gillen, maar hij drukte al snel zijn ruwe handen op mijn lippen.
'Ssst, mijn schat,' zei hij sissend terwijl hij zich voorover boog. 'Dit is niet meer dan juist. Je moet blij zijn dat ik jou gekozen heb,' mompelde hij. Voorzichtig raakte hij met zijn natte lippen mijn schouders, waarna hij langzaam naar mijn hals en zo verder langs mijn kaaklijn ging. Bij elke aanraking kreeg ik ijskoude rillingen.
'Krijg ik geen gelukskusje?' langzaam hield hij zijn handen dan eindelijk van mijn mond. Zijn gezicht was maar een paar centimeter verwijderd van het mijne.
'Die heb je al gestolen,' siste ik waarna ik een dikke klodder spuug op hem liet neerkomen.
Snel veegde hij die weg waarna hij me nijdig aankeek. Even was zijn grijns verdwenen.
Met een snelle beweging sloeg hij me hard in mijn gezicht. Hierdoor sprongen de tranen me in de ogen.
Weer nam hij mijn handen om ze boven mijn hoofd vast te houden.
'Als je stil blijft liggen, geniet je er misschien nog van,' gniffelde hij terwijl zijn mondhoeken weer naar boven krulde.
Voor ik ook maar een woord kon zeggen, drukte hij al snel zijn lippen weer tegen de mijne. Een grom van genot ontsnapte uit zijn keel toen hij mijn beide handen in een van de zijne hield terwijl hij met de ander langzaam van m'n arm naar mijn borst gleed. Ik huilde.
Ging dit dan echt gebeuren?
De tranen vloeide uit mijn ogen waardoor ik zo goed als niets kon zien.
Omdat ik wist dat ik niets meer kon doen, gaf ik op. Mijn hele lichaam verslapte. Hij was te sterk. Toen hij dat merkte, slaakte hij een overwinnende kreun waarna hij ritmisch op en neer begon te deinzen. Al snel trok hij mijn jurk omhoog zodat hij met een eeltige hand over mijn dij heen kon streiken. Nog even en dan ging het gebeuren. Nog even en dan... .
Nee!
Hij kon dit niet zomaar doen, dat liet ik hem niet toe, en bij die gedachte gebeurde er opeens iets.
Ik kneep mijn ogen fel dicht en toen ik ze weer opende zag ik alles anders.
Een dierlijke grom klonk vanuit mijn keel. Hierdoor lachte Erik tegen mijn lippen.
'Ik zei toch dat je er van zou genieten.' hongerig begon hij hogerop mijn dij te wrijven.
Weer gromde ik, luider deze keer. Ik moest iets doen en wel nu! Het duurde niet lang voor ik iets had bedacht. Snel opende ik mijn mond zodat ik hem hevig terug kon kussen. Hij zag dit als een uitnodiging en liet daarom ook mijn armen met zijn andere hand los zodat hij daarmee mijn borsten kon betasten.
Voorzichtig bewoog ik mijn armen. Hij had niets door.
'Oh Roodkapje, mijn Roodkapje,' kreunde hij terwijl hij hevig aan zijn broek begon te frunnikken. Ik was verlost van zijn handen dus nu was het het moment.
Ik brulde en duwde hem met een onmenselijke kracht wild van me af terwijl ik hem hard krabde in zijn gezicht. Snel stond ik recht waarna ik in een verdedigende houding ging staan terwijl ik weer gromde als een wild dier.
Verbouwereerd ging hij recht zitten terwijl hij snel een hand naar zijn kaak bracht.
Kwaad hief hij zijn hoofd. Ik zette grote ogen op.
Het donkere bloed gleed langs zijn gezicht door zijn vingers heen.
Had ik dat gedaan?
Verbaasd keek ik naar mijn handen. Dat kon toch niet.
Alles was zo snel gegaan. Misschien toch?
'Jij... ,' mompelde hij opeens. Hierdoor was ik meteen weer bij zinnen, en voor ik het wist liep ik al, zo hard als ik kon, weg.
'Wacht maar,' hoorde ik zijn kille stem nog hard weerklinken. 'Jij word van mij, ik krijg jou nog wel!'
Met tranen in mijn ogen liep ik snel naar huis.