CHAPTER 39

MULI akong napapikit nang sumalubong sa aking paningin ang nakasisilaw na liwanag na nanggagaling sa kisame. Hindi ko alam kung nasaan ako, ngunit isa lang ang natitiyak ko, nakahiga ako sa isang kama.

I closed then opened my eyes continuously until I've adjusted to the light. I tried to move my body, but I could barely do it. Tila galing ako sa isang mahabang paglalakad at pagod na pagod. Marahil dulot na rin ng pagkakahiga ko.

Sinubukan kong iangat ang kanan kong kamay ngunit naramdaman kong may mabigat na nakaipit doon. Nang bumaling ako sa aking gilid ay namilog ako nang makitang nakayukyok sa gilid ng kama si Timothy at hawak-hawak niya ang aking kamay.

Naramdaman niya yatang gumalaw ang aking kamay kaya't napaangat siya ng ulo. Kukurap-kurap siyang tinitigan ako saka saglit na napaawang.

"You're awake!"

Diresto siyang napatayo saka sinuri ako. Hindi siya magkandaugaga sa kakasuri sa aking kabuuan.

"May masakit ba sa 'yo?"

Tumalon ang aking puso sa kanyang tanong. Ramdam ko ang kanyang pag-aalala kaya't napangiti ako. Hinawakan ko ang kanyang kamay saka marahang pinisil ang likod ng kanyang palad.

"Ayos lang ako."

He stopped then stared at me straight in the eyes. Ikinulong niya sa kanyang mga palad ang kanan kong kamay. Bagama't may pag-aalala pa rin ay muli kong nakita sa kanyang mga mata ang dating paraan ng pagtitig niya sa akin. Malalim at tila nanunuyo. Malayo sa Timothy Hugh na nakaharap ko kanina bago ako napunta rito.

"Nasaan tayo?"

I moved my eyes sideways to avoid his intense gaze. Tila matutunaw ako ng kanyang mga titig. Na para bang binabasa niya ako at minimemorya ang aking mukha.

"We're at the hospital."

I wasn't able to hide the surprise in my voice. Napapikit ako't inalala ang huling nangyari. Ang alam ko'y nasa terasa ako ng kuwarto sa mansyon. Ang ibig sabihin ay—

"You passed out," he stated, as if he was able to read my mind. Maybe I looked confused.

I stared at him apologetically. "I'm sorry. Naabala pa kita."

A wave of mysterious emotion crossed his eyes, but it was gone even before I realized it. Dumukwang siya't ginawaran ng magaang halik sa noo.

Bagama't saglit lang ay nagdala iyon ng libu-libong boltahe sa aking katawan. I've always loved the feeling of his soft lips against my skin. Pakiramdam ko'y ako lang ang pinakamahalagang babae sa buhay niya. Tila isa akong babasaging crystal na ayaw niyang magasgasan man lang.

His kiss always feels like a thunder lightning. Once it strikes against my skin, it leaves a big hole that his lips could only fill in.

"Puwede na ba tayong umuwi?" untag ko para mawala ang biglang pag-init ng paligid. Marahan akong bumangon. Agad niya namang inayos ang pagkaka-recline ng kama para maalalayan ako.

"No. Dito tayo magpapalipas ng gabi." May pinal ang kanyang boses. Tiningnan ko ang oras na nakasabit sa dingding. Mukhang private room itong nakuha niya.

Mag-a-alas dos na ng madaling araw. Kaya siguro nakatulog siyang nakaupo sa gilid ng kama ko kanina dahil sa antok.

"Wala naman akong sakit. Bakit mo pa ako dinala rito? Napagod lang siguro ako."

Hindi na ako nahihilo o nasusuka. Marahil ay tama ang hinala kong nasobrahan na ako ng pagpapalipas ng gutom at antok. Hindi na talaga ako uulit. Hindi maganda sa pakiramdam. Para akong idinuduyan nang pabaliktad. Ang sabi pa naman ni Mama nakakasira daw ng bait ang laging pagpapalipas ng gutom.

"Over fatigue."

Napaangat ako ng tingin. I can sense the guilt in his voice. Ngunit hindi ko batid kung saan nanggagaling gayong ako nga ang may kasalanan sa kanya.

"Iyon naman pala. Sa mansyon na lang ako magpapahinga. Mapapagastos lang tayo rito."

Bumuga siya ng hangin. Hinuli niya ang aking mga titig. "The doctor said you need to undergo some laboratory tests para malaman kung may sakit ka o wala. We need to be sure."

I just sighed in response. "Okay na talaga ako. Hindi naman na siguro iyon kailangan. Pahinga lang ito at tulog mawawala rin ito."

"I will decide this time, okay?" Pinisil niya ako sa ilong ngunit hindi naman masakit. Tila ingat na ingat siya sa bawat paghawak niya sa akin.

"I'll just call the doctor to let him know that you're awake. I'll be back."

Kinintalan pa niya ako ng mabilis na halik sa noo bago lumabas ng kuwarto. Hindi na ako nakaangal pa at napatitig na lamang sa pintong kanyang nilabasan. Pagkuwa'y napahawak ako sa aking noo at wala sa sariling napangiti.

Nagbalik na siya. Nagbalik na ang dating Timothy ko.

Biglang nawala na parang bula ang mga agam-agam at takot sa puso ko. Ang buong akala ko'y babalik na naman kami sa simula. Iyong parang hindi niya ako kilala. Bagama't inihanda ko na ang aking sarili na humingi ng tawad sa mga pagkakamali ko'y nagpapasalamat ako na hindi siya muling nawala sa akin. Gano'n pa man ay sisiguraduhin ko ngayong babawi ako sa kanya. Tutulungan ko siyang tuparin ang pangako niya kay Papa.

Makaraan ang ilang minuto'y muling bumukas ang pinto. Iniluwa niyon ang lalaking nagpapabilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko alam ngunit mas naging mabilis ang pagtibok nito sa tuwing nagtatagpo ang aming mga mata. Senyales ba ito na masyado ko siyang mahal?

Marahil nga. Baliw na ako.

"Glad you're awake, hija."

Ngumiti ako sa doktor. Bagama't parang kaedad na siya ni Mama ay mababanag pa rin ang kanyang kagandahan.

"Salamat po, Doc. Puwede na ho ba akong umuwi?"

Sumulyap ito kay Timothy saka tiningnan ang kanyang clipboard. "Well, puwede naman pero mas maigi kung ma-test natin ang dugo mo o 'di kaya mag-undergo ng urinalysis. Para lang makasiguro tayo."

Saglit akong kinabahan at napahigpit ang kapit sa kumot.

"What do you mean, Doc?" Si Timothy ang nagtanong. Nakakunot ang noo nito pero nakita ko ang pag-aalala.

"Don't worry, Mr. Bustamante, okay na okay ang girlfriend mo. May kakaiba lang sa pintig ng pulso niya. May hinala ako sa kondisyon niya pero mas maigi na ma-lab test natin para makasiguro tayo. I don't want to give you false hopes. Mas maigi nga kung magpakonsulta rin kayo sa OB-gyne."

Bumilis ang tibok ng puso ko nang ngumiti nang makahulugan ang doktor. Nang sulyapan ko si Timothy ay bahagyang nakaawang ito. Gulat at tila manghang-mangha sa kanyang narinig.

"Kailan ang huling dalaw mo, hija?"

Natahimik ako't napaisip. Napakunot ako sa tanong ng doktor, ngunit nang mapagtanto kong delayed na nga ako ay napasinghap ako.

"De—delayed ho, Doc."

Ngumiti ang butihing doktor saka nagsulat sa clipboard niya.

"You mean—"

Sunod-sunod na tumango ang doktor saka kinumpirma ang nasa isip ni Timothy.

"Yes, Mr. Bustamante. I have a hunch na buntis nga siya. Pero sa uulitin, mas maigi na ma-lab test siya o maipakonsulta sa OB-gyne. Kung gusto mo ay irerekomenda kita sa kaibigan ko."

Timothy nodded his head giddily. Kinuha nito ang kamay ko't hinawakan nang mahigpit.

"Y—yes, please. I would appreciate that much, Doc."

"O siya, magra-rounds na ako sa mga pasyente ko. Pero puwede ko nang pirmahan mamaya ang discharge paper niya para makalabas na kayo mamayang umaga. Puwede namang sa OPD na ang lab tests niya kung gusto pa ninyong ituloy o didiretso na kayo sa OB-gyne."

"I'll choose the latter, Doc. Thank you!"

Natawa ang doktor at tumango. Ngumiti ito sa akin saka tinapik si Timothy sa balikat bago lumabas ng kuwarto.

A minute of silence filled the room when the doctor left. I can hear my heartbeat and Timothy's breaths. Umupo ito sa upuang katabi ng kama ko saka paulit-ulit na hinalikan ang aking kamay.

"Did you hear it, Love? You're pregnant!"

His ecstatic voice illuminated the happiness in his eyes. Halos magsisigaw na siya sa tuwa, samantalang ako ay halu-halo ang aking nararamdaman.

Tuwa dahil sa kaalamang maaaring may munting anghel sa aking sinapupunan. At bunga siya ng pagmamahalan namin. Sa kabilang banda ay nakokonsensya akong nabuntis ako nang hindi pa nakakapasa ng board. Naalala ko bigla si Papa. Masaya kaya siya para sa akin? Kapag nabuntis ako nang hindi pa kasal ay maaaring hindi ko na maipagpapatuloy ang pagiging guro.

"Hi—hindi pa naman tayo siguardo."

"We did it, right? I made sure I filled you in," he stated naughtily. Hindi mapuknit ang ngiti sa kanyang mga labi. Nag-init ang aking pisngi dahil sa kanyang sinabi.

"Ibig sabihin sinadya mo?" Tinaasan ko siya ng kilay.

"Sino ba nagyaya na gawin 'yon?" Nginisihan niya ako.

Napatakip ako ng mukha sa biglang pagkapahiya. Humalakhak siya na parang wala nang bukas. Iyong halakhak na ngayon ko lang narinig sa tanang buhay ko. Bagama't hiyang-hiya ako nang maalala ko ang nangyari sa amin noong New Year's Eve ay hindi ko maiwasang mapangiti.

Napahawak ako sa aking tiyan. I can't believe there's an angel inside my womb.

Napatigil sa paghalakhak si Timothy saka napatingin sa bandang tiyan ko. Hinaplos niya iyon. Hindi ko maiwasang mag-init nang dumampi ang mainit niyang palad doon. Bagama't may damit ako sa loob at may kumot pa'y ramdam ko pa rin siya.

"I love you both!" bulalas niya.

Dumukwang siya't hinalikan ang aking tiyan kahit natatakpan ng kumot. Kahit na hindi pa naman kami sigurado ay ramdam ko nang mayroon na nga. Saka ko lang naalala ang pagkakahilo ko at pagsusuka. Hindi ko man lang napansing maaaring senyales na iyon.

"Timothy. . ."

Nag-angat siya ng tingin saka sinalubong ang aking mga titig. Bumilis ang pagtibok ng puso ko. I gulped hard. I bit my lower lip when I felt the urge to grab his lips.

Hindi ko alam ngunit ramdam ko sa aking kaibuturan na gusto kong mag-isa kami. Gusto ko siyang maramdaman.

"Uhm. . ."

Naupo siya sa gilid ng kama saka yumuko. Itinukod niya ang kanyang magkabilang kamay sa aking gilid saka ibinaba ang kanyang mukha sa akin. Palapit nang palapit.

"I love you. . ."

I lost count of how many times I thanked the heavens when his lips finally met mine. Awtomatikong pumikit ang aking mga mata para damhin ang bawat paghagod ng kanyang malambot at mapupulang labi.

"I love you so much!" he whispered in between the kisses. I can feel my body on fire and I can't take it anymore.

Sinalubong ko ang bawat ritmo ng mapusok niyang halik. Ramdam ko ang kanyang gigil at pagpipigil sapagka't bumilis ang kanyang paghinga.

His kisses deepened until I felt him almost sucking my neck down to my breasts. I helped him undress myself. Ikinawit ko ang aking magkabilang kamay sa kanyang balikat.

Naiisip ko na kung sakaling magiging babae ang unang anak ay tiyak na isa siyang mahigpit na tipo ng ama. I felt how he protected me over the years. I felt how he almost lost himself while loving me.

Kaya't paano ko hindi mamahalin ang isang kagaya niya? He's a perfect man for me. At wala akong ibang naiisip na magiging ama ng aking mga anak kundi siya lang.

"I will be careful," anas niya. Ingat na ingat na hindi niya madaganan ang aking tiyan. Punong-puno ako ng kanyang pagkalalaki.

His teeth gritted as he thrusts himself in and out. My toes curled in pleasure. This is what I've been craving for the past few days. To make us one. I've craving for his scent, for his touch and kisses.

"Timothy!"

I suppressed my moan when I realized we're doing it in the hospital room. He cursed under his breath while pumping. Tila wala nang makapipigil sa kanyang tapusin ang kanyang dapat tapusin kahit pa bumukas ang pinto at biglang may pumasok.

Tiyak na hindi na naman ako titigilan nina Milagros sa kakatukso pag-uwi namin sa mansyon. Kahit na hindi pa sigurado ay naiisip ko na ang magiging reaksyon nila sakaling malaman nilang buntis ako. Presidente pa naman ng fans club namin ang babaeng iyon.

Napakapit ako sa kanyang balikat nang bumilis ang kanyang paggalaw. I arched my body to welcome his every thrust. Medyo masakit pa rin ngunit hindi na kagaya noong unang beses naming ginawa. Pakiramdam ko noo'y may pumasok na isang malaking tipak ng kahoy sa loob ko.

Tagatak ang kanyang pawis nang sabay naming marating ang kasukdulan. Kahit nakahiga lang ako at walang ginagawa'y tila pagod na pagod din ako.

A satisfied smile curved his lips. "Thank you," he chanted. Tila lasing na lasing pa siya sa aming pag-iisa. He gave me another one deep kiss before lying beside me.

Buti hindi ako na-overfatigue sa pagod dulot ng digmaan ng aming mga katawaan.

©GREATFAIRY