Όλη η ιστορία αυτή με έχει διαλύσει. Κοντεύω να χάσω την προσωπικότητα μου. Από την ώρα που μου έδωσε την κάρτα με το όνομα του κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα. Δεν μπορώ να αγνοήσω την μοναδική ευκαιρία να έχει την θεραπεία του ο Δημήτρης. Έτσι την επόμενη μέρα βρίσκομαι στην διεύθυνση του, με σκοπό να καταφέρω να κερδίσω κάτι. Να διαπραγματευτώ την βοήθεια του και τον όρο του. Βέβαια δεν ανέφερα σε κανέναν γνωστό μου τίποτα, ούτε στην κολλητή μου προκειμένου μην με εμποδίσει ή να να με επηρεάσει.

    Η εταιρεία του είναι μεγάλη από ότι βλέπω και ο χώρος κομψός και μοντέρνος ενώ στην είσοδο πέρασα ολόκληρη ανάκριση από τους φύλακες ώστε να μπορέσω να μπω μέσα. Μίλησαν με τον ίδιο μετά από πολύωρη προσπάθεια να τους πείσω ότι ο ίδιος έχει ζητήσει να τον συναντήσω. Στο τέλος με καθοδηγεί μια κοπέλα στο γραφείο του, ενώ με παρατηρεί προσεκτικά σαν να επιχειρεί να καταλάβει τον λόγο της επίσκεψης μου. Εκείνος αφοσιωμένος διαβάζει κάτι χαρτιά που δεν έχω ιδέα περί τίνος πρόκειται.

    Βήχω προκειμένου να γίνει αντιληπτή η παρουσία μου και τότε στρέφει την προσοχή του σε εμένα με ύφος θριαμβευτή. Η γραμματέας του, δηλαδή αυτό υποθέτω πως είναι μας αφήνει μόνους. Η αντίδραση του με νευριάζει. Συνειδητοποιώ ότι έχω φτάσει πάτο και δεν υπάρχει επιστροφή. Ποιός θα μου έλεγε, πως θα ερχόμουν εδώ για να  διαπραγματευτώ το πολυτιμότερο πράγμα για μένα, τον έρωτα. Αυτό μόνο και μόνο για να σώσω κάτι ανώτερο, μια ανθρώπινη ζωή. Και ένα ερώτημα ταλανίζει το μυαλό μου. Άραγε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;

   Πιθανόν να μην υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση, να εξαρτάται από τον άνθρωπο και από τις συνθήκες. Τι γίνεται όμως όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με τέτοιο δίλημμα; Γνωρίζω ότι αν δεν κάνω καμιά ενέργεια μια ζωή θα με τρώει η απορία τι θα γινόταν αν έπραττα αλλιώς και γινόταν η θεραπεία. Αν αρνηθώ και πάθει κάτι ο Δημήτρης, θα έχω στο μυαλό μου ότι υπήρχε η πιθανότητα να σωθεί μέσω αυτής και εγώ σκέφτηκα μόνο το εγώ μου, αφήνοντας τον στο έλεος και δεν θα υπάρχει επιστροφή. Δεν θα μπορώ να γυρίσω πίσω τον χρόνο ή το αγόρι μου.

     Σκύβω το κεφάλι μου καθώς δεν έχω το θάρρος να κοιτάξω στα μάτια αυτόν. Βασικά έχω χάσει τα λόγια μου και τώρα που βρίσκομαι μπροστά του δεν ξέρω τι να του πω. Τον παρατηρώ μήπως και βρω από που να ξεκινήσω. Φυσικά έχει επιμεληθεί τα πάντα πολύ προσεκτικά πάνω του, φαίνεται να προσέχει αρκετά την εμφάνιση του κάτι που μου προκαλεί εντύπωση. Ο Δημήτρης, όπου μόνο με αυτόν συναναστρέφομαι τελευταία έχει παραιτηθεί από όλα αυτά μαζί του και εγώ, οπότε το έχω συνηθίσει ως κάτι φυσιολογικό, συνηθισμένο. Δεν κοίταξα δεύτερη φορά τα ρούχα μου, να δω αν ταιριάζουν έστω χρωματικά, ενώ δεν θυμάμαι με σιγουριά αν έχω χτενίσει τα μαλλιά μου.

    - Ξέρεις ότι δεν θα το αποφεύγεις για πολύ και δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Θα μου πεις επιτέλους τον λόγο της επίσκεψης σου ή θα με θαυμάζεις μόνο; Σκέφτηκες την πρόταση μου;

    Η βραχνή φωνή του μου παγώνει το αίμα και με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Ο μόνος λόγος που είμαι εδώ, είναι γιατί έχει τα λεφτά να σώσει την ζωή του Δημήτρη μου. Είναι μεγάλη αδικία να τα έχει αυτός και όχι το αγόρι μου που τα έχει ανάγκη. Δεν θα έμπαινα σε τέτοια διαδικασία αλλιώς! Το χειρότερο είναι, πως θα τον αφήσουν να πεθάνει άνθρωποι, αν δεν δοθούν αυτά τα λεφτά χωρίς καμία τύψη απλά επειδή δεν πούλησε το νεφρό του για την θεραπεία.Γιατί δυστυχώς σε αυτόν τον κόσμο, όλα αγοράζονται όπως και η ευκαιρία στην ζωή. Ναι, δεν υπάρχουν εθελοντές που θα βοηθήσουν τον άλλον ακόμα και να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, χωρίς ανταμοιβή. Απαντάω ψυχρά, αν και ποτέ δεν μου ταίριαζε η απουσία αισθήματος.

     -  Γιατί μου το κάνεις αυτό; Δώσε μου απλά τα λεφτά και μην μου επιβάλλεις αυτό το πράγμα ή ζητά μου κάτι άλλο. Να δουλεύω για σένα μέχρι να σε ξεπληρώσω, αλλά όχι με αυτό τον τρόπο.

    Τα αναφέρω αυτά ενώ αρχίζουν να κυλούν καυτά δάκρυα στο μάγουλο μου. Η φωνή μου κόβεται ανά διαστήματα από την ένταση, καθώς δεν παίρνω και σωστές ανάσες. Θα ήθελα πραγματικά να ξυπνήσω και όλο αυτό να είναι εφιάλτης και αν γίνεται να μην υπήρχαν οι αρρώστιες. Ακούω ένα πνιχτό γέλιο από μέρος του. Βλάκα. Δεν θα υποχωρήσει.

     - Δεν δίνονται έτσι τόσα λεφτά έτσι αρχικά. Στα προσφέρω για έναν συγκεκριμένο λόγο και δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Αν νομίζεις ότι θα με πείσεις για κάτι άλλο να σου αναφέρω ότι ασχολούμαι με επιχειρήσεις και δεν χάνω σε διαπραγματεύσεις ποτέ στην ζωή μου οτιδήποτε και να αφορά. Οπότε από εσένα εξαρτάται τώρα τι θες. Έχεις επιλογή να δεχτείς ή όχι, δεν σε πίεσε κανείς.

     Σηκώνω το κεφάλι μου. Τα βλέπω όλα θολά. Σπάω ότι γυάλινο βρω στο γραφείο του, ωρύομαι και στο τέλος ξεσπάω πάνω του.  Έχω χάσει την υπομονή μου με όλους και όλα, δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν είχα υπολογίσει κάτι τέτοιο. Άμα φύγω, θα χαθεί μια ανθρώπινη ζωή! Προσπαθώ να του δώσω μπουνιές στο στήθος, όμως τελευταία στιγμή τις αποκρούει, την στιγμή που παλεύω να μην λιποθυμήσω. Στο τέλος νιώθω τα πόδια μου αδύναμα και στηρίζομαι πάνω του να μην πέσω κάτω. Τα δάκρυα μου φτάνουν στα χείλη μου προκαλώντας μια απροσδιόριστη πικρή γεύση. Ωστόσο με κατακλύζει η μυρωδιά του και είναι σαν να τον αγκαλιάζω, όπως έχω πιαστεί πάνω του.

    Νιώθω πως είχα ανάγκη αυτό το ξέσπασμα, γιατί τόσο καιρό τα κρατάω μέσα μου είτε για να μην στεναχωρήσω τους γονείς μου, μετά μπροστά στον Δημήτρη δεν μπορώ να δείχνω τίποτα παρά μόνο να του δίνω κουράγιο. Γενικότερα σε όλους τους άλλους πρέπει να παριστάνω ότι δεν τρέχει τίποτα. Αισθάνομαι τα χέρια του να πιάνουν το πρόσωπο μου για να συναντηθούν τα βλέμματα μας, ενώ φέρνει πιο κοντά τα σώματα μας. Η ματιά του είναι σαν να βλέπει μέσα στην ψυχή μου, ενώ χιλιάδες περίεργα συναισθήματα με κατακλύζουν. Μπορώ να πω ότι νιώθω κάπως καλύτερα, σαν να έφυγε ένα βάρος από μέσα μου, ενώ είμαι κάπως πιο ήρεμη. Είμαι μπερδεμένη και σε μια τελευταία μου προσπάθεια τον ρωτάω.
    
    - Εσύ έχεις αγαπήσει ποτέ αληθινά; Μάλλον όχι.  Αν αισθάνθηκες ποτέ κάτι, άφησε με να φύγω, χωρίς να επιτρέψεις να πεθάνει το αγόρι μου λόγω έλλειψης χρημάτων. Βλέπεις πολύ καλά σε τι κατάσταση βρίσκομαι,μην κάνεις τα πράγματα πιο δύσκολα.

    Δυσανασχετεί και απομακρύνεται ξαφνικά για κάποιο λόγο. Γιατί έπρεπε να ξεσπάσω σε αυτόν μπροστά; Πώς μου συνέβη κάτι τέτοιο; Παρατηρώ τα σπασμένα κομμάτια γυαλιών και είναι σαν να βλέπω ένα δικό μου κομμάτι που έχει σπάσει μέσα μου με όλα αυτά. Μου απαντάει.

   -Έχω αγαπήσει και για αυτό κάθομαι και το συζητάω μαζί σου, όμως αυτό δεν σημαίνει κάτι. Ξέρεις τι είναι χειρότερο; Να έχεις όλη την θέληση και όλα τα χρήματα διαθέσιμα, αλλά να μην υπάρχει δυνατότητα θεραπείας, οπότε ο άλλος να παιδεύεται. Επίσης για όλα αυτά να μην είναι λόγος η φυσική αιτία, αλλά ένα ατύχημα που έγινε εξαιτίας λάθους άλλου ανθρώπου. Βέβαια πλέον πιστεύω πως ότι δίνεις παίρνεις. Παίζει περίεργα παιχνίδια η ζωή... Οπότε απλά αποφάσισε εσύ τι θα κάνεις.

 
    Τώρα αν πω ότι κατάλαβα τίποτα, ψέματα θα είναι. Πειράζει; Το μόνο που είναι αντιληπτό ότι δεν υποχωρεί στον όρο του για κάποιον λόγο. Ωστόσο στο μυαλό μου έρχεται η γνωριμία με τον Δημήτρη. Πως ξεκίνησαν όλα...

        Δεκέμβριος 2022

    Σήμερα ένιωθα την τύχη μου στα ύψη.  Βρήκα ένα εικοσαεύρω που είχα ξέχασει την ύπαρξη του, μάθαινα όλο χαρμόσυνα νέα και πήρα είκοσι σε διαγώνισμα, ενώ είχα διαβάσει μόνο το ένα θέμα από τα δέκα και έτυχε να πέσει αυτό ακριβώς. Όλη την μέρα κοίταζα δίπλα μου, μήπως βρω και χρυσό με τέτοια τύχη.  Όχι ακριβώς έτσι, αλλά περίπου. Πάντως το αισθάνομαι πως κάτι ακόμα καλό θα μου συμβεί. Σημασία έχει πως με την αφηρημάδα μου έπεσα πάνω σε έναν άνθρωπο. Κοιτάζω αμήχανα. Είναι ένα συμπαθητικό αγόρι κοντά στην ηλικία μου. Δεν ξέρω γιατί ένιωσα πώς θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ζωή μου. Ζήτησα συγνώμη και είχαμε μια όμορφη στιγμή. Είναι ευγενικός και με τρόπους. Το όνομα του Δημήτρης.

Πώς σας φαίνεται το κεφάλαιο; Εύχομαι να σας άρεσε και να είστε καλά