Η μητέρα μου μπαίνει στο δωμάτιο μου και παρατηρεί τον Άγγελο, όσο εγώ ανησυχώ για το αγόρι μου. Σύντομα αλλάζει το ύφος της, ενώ ανταλλάζουν βλέμματα.  Η μάνα μου, η Γεωργία, δεν χάνει καιρό και αρχίζει τις ερωτήσεις.

   - Τι θες εσύ εδώ; Τολμάς και έρχεσαι στο σπίτι μου μετά από όσα μάθαμε για σένα. Φύγε από εδώ μέσα και μην πατήσεις άλλη φορά το πόδι σου στον χώρο μου.

   - Ήρθα για το παιδί μου και γι' αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσω κανέναν.

    Γουρλώνω τα μάτια μου, ενώ η μητέρα μου μένει εμβρόνητη από τα λόγια του. Παίρνω μεγάλες ανάσες, καθώς δεν επιθυμούσα να το μάθει έτσι. Νομίζω, θα πάθω κρίση πανικού από την υπερένταση και η κυρία Γεωργία κάποιο μικρό επεισόδιο. Ο μόνος ατάραχος και ανεπηρέαστος από αυτήν την ασύλληπτη κατάσταση είναι ο Άγγελος, ο οποίος δεν έχει αντιληφθεί ακόμα την πρότερη άγνοια της. Βασικά δεν τον νοιάζει καν, ενώ η μητέρα μου καταφέρνει να ρωτήσει με αδύναμη φωνή.

   - Το ποιό σου; Κάτσε, γιατί δεν ακούω καλά, νομίζω. Τι θες να πεις με αυτό; Κόρη μου, τι γίνεται;

  Αισθάνομαι σαν πεντάχρονο, που μόλις έπιασαν να κάνει αταξία. Τα έχω κάνει θάλασσα στην κυριολεξία. Βέβαια, δεν έχω άλλη επιλογή από το να πω την αλήθεια. Αυτός ο άνθρωπος κάθε φορά που εμφανίζεται μπροστά μου, μου δημιουργεί πρόβλημα. Εξαιτίας του βρίσκομαι σε αυτήν την θέση. Δεν μπορώ να κοιτάξω την μητέρα μου στα μάτια, όμως της εξηγώ.

   - Μαμά, συγνώμη. Δεν τόλμησα να στο πω, όσο και να προσπάθησα. Περιμένω το παιδί του. Όλο αυτόν τον καιρό πραγματικά τα έχω χάσει. Σώσε με μανούλα μου, δεν είμαι καθόλου καλά. Θα τρελαθώ.

    Ασυναίσθητα πηγαίνω στην αγκαλιά της, καθώς  έχω μεγάλη ανάγκη από την μητρική συμπαράσταση. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερο για την παρουσία της στην ζωή μου. Σε αυτήν την ευάλωτη στιγμή, σκέφτομαι πόσο σημαντική θα είμαι και εγώ για το παιδί μου.

   Η μάνα μου ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα στον Άγγελο, ενώ με σφίγγει στην αγκαλιά της. Καταλαβαίνει, πως έχουν γίνει πολλά περισσότερα από όσα αποκαλύπτω και φαίνεται εξοργισμένη μαζί του. Του απευθύνει τον λόγο.

   - Τι θέλεις επιτέλους από την κόρη μου; Αρκετά της προκάλεσες, ως εδώ όμως. Το θράσος έχει τα όρια του. Δεν θα ανεχτώ να την καταστρέψεις κι άλλο. Η Μαρίζα είναι η μητέρα του μωρού, οπότε έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Γι' αυτό φύγε από το σπίτι. Αν χρειαστεί κάτι, θα σε ενημερώσουμε.

   Ο Άγγελος συνεχίζει να έχει το απαθέστατο ύφος, σαν να μην αναφέρεται σ' εκείνον η μητέρα μου. Μου ρίχνει ένα βλέμμα, που είναι σαν να με προειδοποιεί, μην μιλήσω  και διατάζει.

    - Θα φύγω, αλλά όχι μόνος μου. Η Μαρίζα θα έρθει μαζί μου κάποιες μέρες, για να ελέγχει γιατρός την κατάσταση της. Λοιπόν, τώρα θα ετοιμάσει τα πράγματα της, εσείς μπορείτε να συνεχίσετε ανενόχλητη την δουλειά σας. Ή μάλλον δεν χρειάζεται και κάτι. Έτσι κι αλλιώς τα ρούχα της για παιδικό σταθμό είναι. Πάμε.

    Αποφάσισε να μείνω σπίτι του για κάποιες μέρες, χωρίς να με ρωτήσει ή να με ενημερώσει έστω;  Με ποιο δικαίωμα; Το παιδί μπορεί να είναι δικό του, αλλά έχω και την δικιά μου ζωή. Ξεροκαταπίνω, καθώς θυμάμαι τα λόγια του Δημήτρη για τα βίντεο. Συνειδητοποιώ, πως μάλλον δεν έχω πολλές επιλογές για άρνηση. Η μαμά μου γουρλώνει τα μάτια της και προσπαθεί να βγάλει άκρη, αφού δεν γνωρίζει όσα εγώ γι' αυτόν.

    - Για σταμάτα τις ανοησίες. Έτσι και την πάρεις μαζί σου, θα σου κάνω μήνυση και θα σε κυνηγήσω δικαστικά για απαγωγή και κακοποίηση.

    - Ωραία, επειδή όμως τώρα δεν έχω χρόνο για χάσιμο κυρία μου, τα λέμε στο δικαστήριο πια.

    Με πιάνει από το χέρι να τον ακολουθήσω και τα έχω χάσει, με αποτέλεσμα να μην φέρω καμία αντίδραση. Ακούω μόνο την μητέρα μου να φωνάζει και να είναι στα όρια της. Τελικά θα μας τρελάνει οικογενειακώς. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και αρχίζω να του μιλάω, όταν συνέρχομαι.
       
    - Άγγελε, τρελάθηκες; Με ποιό δικαίωμα τα κάνεις όλα αυτά; Δεν αντέχω άλλο, το καταλαβαίνεις; Κάνε ότι θες , ανέβασε βίντεο, πάρε παιδιά σκυλιά, αλλά άσε με ήσυχη με όποιο κόστος. Θα με στείλεις στο ψυχιατρείο εσύ.

   Ανεβάζει την ένταση της μουσικής και οδηγάει για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Τον αγνοώ πια και εγώ, ενώ σκέφτομαι τα λόγια της μητέρας μου για τον Δημήτρη. Τον έψαχναν ολόκληρη νύχτα και δεν έδωσε σημάδια ζωής. Βγάζω το κινητό μου και τον καλώ. Δυστυχώς, ακούω το ηχογραφημένο μήνυμα, πως το κινητό είναι απενεργοποιημένο.

   Ανησυχώ πολύ για το αγόρι μου, φοβάμαι ακόμα και για την ζωή του. Τον γνωρίζω καλά και δεν θα εξαφανιζόταν έτσι. Στην συνέχεια παίρνω τηλέφωνο στο σπίτι του, όπου εκεί απαντάει η μητέρα του. Την ρωτάω για να μάθω περισσότερα και ακούγεται διστακτική.

    - Τι να σου πω κορίτσι μου, δεν έχω ιδέα που είναι. Δεν έχει ενημερώσει κανέναν μας. Μόνο ένα σημείωμα βρήκαμε, να μην τον ψάξουμε! Δεν υπάρχει όμως τέτοια περίπτωση.

      Κλείνω το κινητό και δαγκώνω τα χείλη μου, ξεχνώντας που βρίσκομαι. Αυτό σημαίνει, ότι το αγόρι μου με παράτησε; Αυτό αποκλείεται, δεν υπάρχει περίπτωση να έχει συμβεί με τίποτα στον κόσμο. Με αγαπάει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο και πάντα ήταν δίπλα μου.

   Βέβαια τελευταία πιέστηκε αρκετά, με την εγκυμοσύνη μου και τους εκβιασμούς. Αλλά και πάλι εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν έφυγε οικειοθελώς. Ο Δημήτρης κινδυνεύει, πρέπει να ψάξω να τον βρω επειγόντως.

   Ξεσπάω σε λυγμούς και με παρατηρεί ο Άγγελος. Δεν μου αρέσει να με βλέπει άλλο έτσι. Σταματάει το αυτοκίνητο και με ενημερώνει πως φτάσαμε. Κοιτάζω τριγύρω μου, να καταλάβω που είμαστε. Ξεχωρίζω αμέσως το ιδιωτικό νοσοκομείο. Ήρθαμε κατευθείαν εδώ, ενώ δεν ήμουν έτοιμη.

   Εγώ παρακολουθώ το βλέμμα του και του ζητάω άηχα βοήθεια με την ματιά μου. Δεν είμαι καθόλου καλά ψυχολογικά, επιπλέον θα πρέπει άμεσα να απευθυνθώ στην αστυνομία για την εξαφάνιση του Δημήτρη. Δεν δέχομαι ένα ψεύτικο γράμμα, σαν αισχρή δικιολογία μην τον αναζητήσω.

    Ασυναίσθητα θέλω να δώσω μια αγκαλιά στον Άγγελο, για να πάρω δύναμη και να στηριχθώ από κάπου. Στην αρχή κάνει ένα βήμα προς τα πίσω για να με αποφύγει, όμως τον προλαβαίνω. Τυλίγω με όλη μου την δύναμη τα χέρια μου στην πλάτη του, για να μην χάσω και αυτόν, ενώ ακουμπάω το κεφάλι μου πάνω του.

    Παίρνει βαθειές ανάσες και με αιφνιδιάζει, φιλώντας μέ με πάθος. Παρασύρομαι από την θέρμη του και ανταποδίδω ανεπιφύλακτα. Καταβάθος είναι η πρώτη φορά, που του παραδίνομαι χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αισθάνομαι πολλά πράγματα και είμαι μπερδεμένη. Επιθυμώ αυτό το φιλί και είναι, σαν να του έδωσα ένα κομμάτι του εαυτού μου, όσο περίεργο και αν ακούγεται.

   Μόλις συνειδητοποιώ τις σκέψεις μου, απομακρύνομαι αυτόματα από κοντά του. Είμαι γεμάτη τύψεις και αυτήν την φορά, δεν έχω καμία δικιολογία. Σκουπίζω το ατόμα μου, λες και θα σβήσω με αυτόν τον τρόπο το γεγονός και τον πιάνω από το χέρι, για να του εξηγήσω κάποια πράγματα.

    Νιώθω ζαλάδα, σαν να έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Πριν του μιλήσω, τον κοιτάζω μέσα στα μάτια του, τα οποία δείχνουν μια σύγχυση. Αναρωτιέμαι για πρώτη φορά στην ζωή μου, αν αυτό είναι έρωτας ή αυτό που ζω με τον Δημήτρη. Στο μυαλό μου όλα έχουν γίνει ένα μπερδεμένο κουβάρι. Αγάπη, μίσος, έρωτας, πάθος και αδυναμία.

    Αναστενάζω και του μιλάω αποφασισμένα, αντίθετα με την συναισθηματική μου κατάσταση.

     - Άγγελε, μπορεί εσύ να είσαι άτρωτος από συναισθήματα και να μην νιώθεις τίποτα για μένα, αλλά εγώ δεν είμαι έτσι. Γι' αυτό, σε παρακαλώ πολύ να μην με φιλήσεις ποτέ ξανά. Μην με φέρνεις σε δύσκολη θέση. Στο έχω πει πολλές φορές. Δεν θέλω να δώσω τίποτα στον άνθρωπο που με έχει πληγώσει τόσο πολύ.

   - Είναι ώρα να πάμε στον γιατρό.  Δυο πράγματα να θυμάσαι για μένα. Δεν είχα σκοπό να τηρήσω την συμφωνία μας, ως προς το σκέλος της θεραπείας. Είσαι τόσο αθώα, που δεν σκέφτηκες καν αυτό το ενδεχόμενο. Δεν με ενδιέφερε κιόλας. Γι' αυτό αγαπητή μου να είσαι πιο καχύποπτη άλλη φορά.

   Μένω άναυδη με την αποκάλυψη του. Φαντάζομαι να έκανε πραγματικότητα το σχέδιο του. Θα κοιμόμουν μαζί του άδικα και ο Δημήτρης θα έχανε σιγά σιγά την ζωή του μπροστά στα μάτια μου. Δεν πιστεύω πως θα μου το έκανε αυτό! Είμαι έτοιμη να τον ρωτήσω γιατί, αλλά με διακόπτει, συνεχίζοντας τον μονόλογο.

     - Δεύτερον, όταν πάμε σπίτι μου να είσαι ιδιαίτερη προσεκτική στα λόγια σου, καθώς έχει έρθει η αδελφή μου λίγες μέρες σε μένα. Εκείνη πρότεινε να έρθεις, για να έχει παρέα και να έχω τον έλεγχο με τους γιατρούς σου. Θα έρθει κάποιος από την Αμερική για επιπλέον εξετάσεις, πέρα από τις σημερινές. Ξεκινάμε.

  Άλλο και αυτό πάλι. Τον επηρέασε η αδελφή του να μείνω μαζί του για κάποιες μέρες. Για ποιον λόγο; Τι συμβαίνει; Πάντως φαίνεται να τον χειρίζεται καλά η Αντωνίνα, οφείλω να παραδεχτώ. Ας βοηθούσε και μένα λίγο με την περίπτωση του, γιατί εγώ δεν βγάζω άκρη.

     Σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε στο δωμάτιο του γυναικολόγου, έχοντας πέσει σιωπή ανάμεσα μας. Οι αναμνήσεις μου από την τελευταία φορά δεν είναι οι καλύτερες, έτσι με κυριεύει το άγχος για το μέλλον του παιδιού μου. Όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

    Ξαπλώνω για τον υπέρηχο. Θα δω το μωράκι μου και θα μάθω, αν είναι καλά. Δεν θέλω να φαντάζομαι, το ενδεχόμενο να έχει κάτι, όπως μας είπαν. Τοποθετώ την παλάμη μου στην άκρη, με την ελπίδα να μου κρατήσει το χέρι τουλάχιστον ο πατέρας του.

    Εκείνος αδιαφορεί για το χέρι μου, αντίθετα καρφώνει με τα μάτια του στην κοιλιά μου, καθώς ανασηκώνω την μπλούζα για τις εξετάσεις. Πλησιάζει αργά και στο τέλος αγγίζει την κοιλιά μου, μάλλον ψάχνοντας για την ζωή που κρύβεται μέσα της. Χαμογελάω αμήχανα, ενώ αρχίζει να ακούγεται η καρδιά του μωρού από τον υπέρηχο. Ο Άγγελος ταράζεται από τον αιφνίδιο ήχο και εμένα μου ξεφεύγει ένα γελάκι. Δυστυχώς, ο γιατρός μας διακόπτει και μας ενημερώνει.

     - Το μωρό δεν αναπτύσσεται φυσιολογικά. Δείχνει μικρότερο από το κανονικό. Θα πρέπει να κάνουμε εξετάσεις για σύνδρομα, όσο είναι νωρίς. Στην Αμερική  συνίσταται άμβλωση στο αρχικό στάδιο της εγκυμοσύνης. Βέβαια αυτό είναι καθαρά δική σας απόφαση.

     Συναντώ την ματιά του Άγγελου, περιμένοντας την αντίδραση του. Εγώ το έχω πάρει απόφαση, δεν θα βλάψω το παιδί και δεν θα αφήσω κανέναν να το κάνει...

      Συγνώμη που άργησα να ανεβάσω❤. Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. Πολλά φιλιά!!