Η επιστροφή
Παρατηρώ από την μια το κινητό μου, το οποίο χτυπάει, και από την άλλη τον Άγγελο, ο οποίος μου ρίχνει πολύ έντονο βλέμμα. Για κάποια δευτερόλεπτα χάνομαι στην ματιά του, επιχειρώντας να δω τις προθέσεις του. Δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω καλά.
Ευτυχώς όμως γρήγορα συνέρχομαι και απαντάω στον Δημήτρη. Μου έχει λείψει αρκετά, οφείλω να ομολογήσω.
- Γεια σου, Μαρίζα. Πώς είσαι; Πότε θα γυρίσεις, να μιλήσουμε κιόλας λιγάκι;
Απαντάω, χωρίς να το σκεφτώ. Επιτέλους το αγόρι μου με ζητάει.
- Λογικά σε λίγες μέρες θα είμαι εκεί, αφού μου το ζητάς. Το συντομότερο που θα μπορέσω. Μου λείπεις.
Ο Άγγελος κάνει μορφασμό, ενώ η συνομιλία μου με τον Δημήτρη δεν διαρκεί πολύ. Μόλις κλείνω το τηλέφωνο, θέλω να κλειδωθώ στο δωμάτιο μου. Δεν θεωρώ καλή ιδέα, να είμαι μόνη μου μαζί του και του ανακοινώνω.
- Εγώ πηγαίνω μέσα καλύτερα, να σε αφήσω να κάτσεις αμέριμνος στην πισίνα. Μην με ενοχλήσεις! Θα πιω το κοκτέιλ μου εκεί.
Δεν προλαβαίνω όμως να απομακρυνθώ, καθώς με σταματάει με το χέρι του. Πιάνει το πρόσωπο μου και το κατευθύνει προς το δικό του βλέμμα. Δεν πρόκειται να με αφήσει ήσυχη, ενώ μου μιλάει παραδόξως ήρεμα.
-Νομίζω, πως περισσότερο καλό θα σου έκανε μια βουτιά στην πισίνα, παρά να κλειδωθείς μέσα.
Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω και να καταλάβω τα λόγια του, με καθοδηγεί προς τα πίσω. Χωρίς να το περιμένω, με ρίχνει στην πισίνα, ώστε να κάνω βουτιά. Παίρνω τελευταία στιγμή, όσο πιο μεγάλη ανάσα καταφέρνω. Βουλιάζω και όχι μόνο στην πισίνα, αλλά και στην απελπισία.
Τότε, δια μαγείας, μετά από καιρό βρίσκεται σε πλήρη λειτουργεία ο εγκέφαλος μου, καθώς επιχειρώ να βγω έξω από το νερό. Μέσα στα λίγα δευτερόλεπτα αυτά σκέφτομαι όλα τα λάθη μου, τα οποία έπραξα τον τελευταίο μήνα. Είναι σαν να αφυπνίζεται η λογική μου και συνείδηση μου, την στιγμή που "παλεύω" για να κρατηθώ στην ζωή. Καταστρέφω τον ίδιο μου εαυτό, σαν να να επιδιώκω το κακό μου με το αλκόολ και το κάπνισμα. Δεν είμαι ο εαυτός μου.
Σύντομα βγαίνω στην επιφάνεια και παίρνω ξανά οξυγόνο, ενώ αισθάνομαι,σαν να συνήλθα από κόμμα. Οι ανάσες μου είναι πολλές και η καρδιά μου χτυπάει τρελά από την ένταση. Νιώθω ζωντανή για πρώτη φορά μετά τις περιπέτειες μου.
Ο Άγγελος βρίσκεται πλέον κοντά μου, μέσα στην πισίνα, και με πλησιάζει επικίνδυνα. Στην προσπάθεια μου να τον αποφύγω, πέφτω στην άκρη της πισίνας, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστώ για τα καλά. Είμαι μουδιασμένη και δεν αντιδράω περισσότερο, παραμόνο παρατηρώ τις κινήσεις του. Μου μιλάει και επιχειρώ να συντονίσω τις σκέψεις μου, ώστε να τον καταλάβω.
- Αν είσαι σε αδράνεια, δεν πετυχαίνεις τίποτα. Η ζωή είναι μια μάχη και αν σταματήσεις να παλεύεις, απλά το έχασες το παιχνίδι.
Ενώνει τα χείλη μας και το μόνο πράγμα που είμαι σε θέση να κάνω, είναι να ανταποκριθώ, στηρίζοντας τα χέρια μου πάνω του. Έχω μεγάλο διάστημα να έχω οποιοδήποτε είδος σωματικής επαφής με κάποιον, είτε ερωτικό , είτε φιλικό, που το έχω ανάγκη την δεδομένη στιγμή. Στην πραγματικότητα μου λείπει το τρυφερό χάδι και αυτό αναζητώ.
Βέβαια αυτό δεν διαρκεί για πολύ, καθώς οι αναμνήσεις και η πραγματικότητα με στοιχειώνουν για μια ακόμα φορά. Η έλλειψη ανθρώπινου ενδιαφέροντος και η ψυχρότητα του κόσμου, έρχονται στο μυαλό μου και γίνονται πιο ορατά από ποτέ. Αυτό μου δίδαξε η μέχρι τώρα ιστορία μου με τον Άγγελο.
Έτσι απομακρύνομαι από κοντά του βιαστικά και απρόσεκτα. Γεμίζει ο τόπος νερά στο πέρασμα μου, όμως δεν με νοιάζει. Μόλις βγαίνω από την πισίνα και είμαι στον κήπο, αρχίζω να του μιλάω, σε μια ύστατη προσπάθεια να τον συνετίσω.
- Όλο αυτό είναι λάθος, δεν το αντιλαμβάνεσαι; Δεν υπάρχει κανένας λόγος να με ταλαιπωρείς έτσι, καθώς η συμφωνία μας τελείωσε. Θα φύγω από την Πάρο και εσύ κάνε ό,τι θες μόνος σου στο νησί. Πάω να ετοιμάσω τις βαλίτσες μου.
Ακολουθεί το παράδειγμα μου και βγαίνει από την πισίνα. Με κοιτάζει ψύχραιμα, ενώ διαγράφεται ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο του. Άλλο και τούτο τώρα δα. Να υποθέσω, με πήρε στα σοβαρά ή είναι τυφλές ελπίδες; Εγώ για κάθε ενδεχόμενο, ρίχνω την απειλή μου.
- Αν με ξαναπλησιάσεις, θα σου κάψω το σπίτι. Μην τυχόν με εμποδίσεις να επιστρέψω στην πόλη μου.
Αντί να τον νοιάξει, σαρκάζει.
- Εσύ τα λες και εσύ η ίδια τα ακούς. Σε κράτησε κανείς με το ζόρι; Τρέξε, καθώς έχεις να θρέψεις και την εμμονή σου με τον Δημήτρη, γιατί περί αυτού πρόκειται. Μπερδεύεις τις λέξεις και το βάφτισες αγάπη. Φυσικά αμφιβάλλω για το αμοιβαίο ενδιαφέρον, τόσο καιρό που είστε χώρια!
Δεν κατάλαβα... Ήρθε μέχρι εδώ, για να αμφισβητήσει την σχέση μου; Στην τελική δεν τον αφορούν καθόλου τα προσωπικά μου. Βέβαια, μπορεί να θυμώνω με τα λόγια του, όμως κάτι βαθύτερο με ενοχλεί. Πόσο μπορεί να εμπεριέχουν μια δόση αλήθειας;
Υπάρχει περίπτωση να μην ενδιαφέρεται ο Δημήτρης πλέον για μένα; Δεν αμφέβαλλα ποτέ για τα αισθήματα του, όμως εκείνος ζήτησε την απόσταση. Κουνάω το κεφάλι μου, διώχνοντας κάθε σκέψη και επιτέλους φτιάχνω τα πράγματα μου. Ωστόσο, συνεχίζει να λέει τα δικά του.
- Φοβάσαι να δεις την πραγματικότητα και μήπως έχω δίκιο για την εμμονή. Γι'αυτό αρνείσαι να μείνεις εδώ! Δεν θες να δεις την προοπτική να σου αρέσει άλλος, θαρρείς και είναι έγκλημα.
Δεν σκέφτομαι καν τα λόγια του και δεν θα μπω σε τέτοια διαδικασία, όμως του απαντάω.
- Ακόμα και να έδινα ευκαιρία σε άλλον άντρα, αυτός δεν θα ήσουν εσύ! Θυμάμαι τα λόγια μου πριν την συμφωνία; Αν έχεις αισθανθεί έστω ένα μικρό δείγμα αγάπης, άφησε με και δώσε μου τα χρήματα έτσι. Εσύ δεν θα δημιουργήσεις ποτέ σου αισθήματα, οπότε σταμάτα το παιχνιδάκι σου.
Μετά από αυτό αποχωρεί από το δωμάτιο. Σε μια ώρα είμαι πλέον έτοιμη για αναχώρηση! Μου έκανε εντύπωση λιγάκι η απάθεια του Άγγελου στην συνέχεια, όμως είναι καλύτερα έτσι. Δεν με εμπόδισε στο ελάχιστο και ελπίζω να μην είναι κανένα κόλπο του.
Πρέπει να τον αποχαιρετήσω, αλλά για κάποιο λόγο με πιάνει θλίψη. Σήμερα με τον τρόπο του με βοήθησε και δεν γνωρίζω, αν τον ξανασυναντήσω. Του έχω πει πολλές φορές αντίο, πιστεύοντας πως δεν θα βρεθεί άλλη φορά στον δρόμο μου... Διστακτικά τον ρωτάω.
-Εσύ θα μείνεις Πάρο; Εγώ φεύγω, αν θες... Μπορείς να επιστρέψεις και εσύ.
- Μην ανησυχείς καθόλου και έχω αρκετά πράγματα να κάνω εδώ, αντίθετα με σένα. Πήγαινε κοριτσάκι μου.
Σέρνω την βαλίτσα με μεγάλη προσπάθεια προς τα έξω, ενώ στρέφω μια φορα ακόμα το κεφάλι μου πίσω, προς την μεριά του Άγγελου. Μου βγαίνει αυθόρμητα μια τελευταία ερώτηση.
- Θα βρεθούμε πάλι στην Αθήνα ή τελείωσε το κόλπο σου;
Κάνει μια διφορούμενη κίνηση, χωρίς να απαντήσει θετικά ή αρνητικά. Φεύγω, αλλά όχι σε ευχάριστο κλίμα, όπως ήλπιζα. Ίσως σήμερα απέκτησα κάποια μικρά δείγματα συμπάθειας για τον Άγγελο. Είναι αυτός που με επανέφερε στην πραγματικότητα, από την ανυπαρξία μου και την αδράνεια, στην οπόια είχα περιέλθει. Με ανορθόδοξο τρόπο, πέτυχε όσα επιδίωκε ο ψυχολόγος μου.
Μπαινώ σύντομα στο καράβι, ενώ χαζεύω από τα τζάμια για τελευταία φορά το νησί. Ασυναίσθητα ψαχνω και την βίλα, στην οποία βρίσκεται ο Άγγελος. Στο μυαλό μου έχουν στοιχειώσει δύο λέξεις του, " εμμονή " και " αμοιβαία".
Κανονικά δεν θα έπρεπε να δίνω καμία σημασία, καθώς τα αναφέρει, επειδή δεν θα έχει ερωτευτεί ποτέ. Ακόμα και στο νοσοκομείο που μου είπε, πως θέλει εμένα, είμαι σίγουρη κάτι άλλο είχε στο μυαλό του να πετύχει. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα μιλήσω γι'αυτό σε κανέναν, ούτε στην κολλητή μου την Εύα, η οποία θα έπρεπε να ενημερωθεί.
Αυτό και το σημερινό φιλί μας, οφείλω να το κρατήσω μόνο για μένα. Δεν θα αναστατώσω δικά μου άτομα, χωρίς λόγο. Μόνο σε περίπτωση που με ενοχλήσει πάλι, θα τα αποκαλύψω όλα.
Από τις σκέψεις μου με διακόπτει ο ήχος κλήσης του κινητού μου. Κοιτάζω βαριεστημένα, είναι η Εύα. Θα θέλει εξηγήσεις για πριν, έτσι το σηκώνω.
- Μαρίζα, τι έμαθα μόλις τώρα; Είσαι στην Πάρο με τον Άγγελο και μην μου το αρνηθείς. Ήμουν επίσκεψη στον Δημήτρη και ήρθε η μητέρα του, της οποίας της ξέφυγε. Τι τρέχει μεταξύ σας;
Αναστενάζω. Φαίνεται, ακόμα δεν επέστρεψα, άρχισαν τα πρόβληματα. Μαθεύτηκε και τώρα είναι η ώρα ανακρίσεων. Άντε να αποδείξω, πως δεν είμαι ελέφαντας. Επιχειρώ να την καθησυχάσω, αν και μάλλον θα είναι δύσκολο. Ελπίζω τουλάχιστον το αγόρι μου, να μου δείξει εμπιστοσύνη!
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top