Αποφασίζω να πάω στο μέρος που μου είπαν, μήπως μάθω για τον Δημήτρη. Έχω χρέος να το κάνω αυτό, καθώς ήδη η κολλητή μου και η μάνα του με κατηγορούν για την εξαφάνιση του. Πρέπει να βρεθεί, αλλά και να μαθευτεί πως δεν είμαι υπεύθυνη εγώ. Γεμίζω τύψεις και ενοχές, όσο θεωρούμαι υπεύθυνη.

   Ωστόσο, κοιτάζω τον σοφέρ. Πρέπει να του ξεφύγω, καθώς η εντολή ήταν ρητή. Να πάω στο σημείο συνάντησης μόνη μου, χωρίς κανέναν άλλον συνοδεία. Δεν μου αρέσει αυτό, αλλά είναι απαραίτητο. Έτσι ζητάω να σταματήσουμε, για να πάρω αναψυκτικό από το περίπτερο, υποτίθεται.

   Μόλις παρκάρει, βγαίνω από το αυτοκίνητο. Τον παρακολουθώ διακριτικά και μόλις στρέφει την ματιά του από την άλλη, αρχίζω να τρέχω. Με το μωρό στην κοιλιά δεν μου είναι καθόλου εύκολο όμως. Λαχανιάζω και κουράζομαι πιο εύκολα, ενώ νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι.

  Εισβάλλω σε μια παραδοσιακή ταβέρνα και σύμφωνα με τις οδηγίες ενός κυρίου, κατευθύνομαι στις τουαλέτες, για να μην με δει ο σοφέρ. Παίρνω πολλές ανάσες, ενώ ταυτόχρονα ρίχνω νερό στο πρόσωπο μου. Στην συνέχεια πέφτει η ματιά μου στον μεγάλο καθρέφτη του χώρου. Τρομάζω με το είδωλο μου και παρατηρώ πως έχω γίνει σκιά του εαυτού μου.

  Το πρόσωπο μου είναι το μισό σε σύγκριση με πριν δυο χρόνια, ενώ έχουν σχηματιστεί μαύροι κύκλοι γύρω από τα μάτια μου. Μόνο κοιλιά αρχίζει και ξεχωρίζει. Ψάχνω να βρω δείγμα ζωής πάνω μου, καθώς φαίνομαι ζωντανή- νεκρή. Είμαι χειρότερα απ' όσο περίμενα τελικά.

   Κοιτάζω τριγύρω μου, για να σβήσω από το μυαλό μου την εικόνα μου. Ξαφνικά το περιβάλλον μοιάζει αποπνικτικό. Αποφασίζω μετά από κάποια λεπτά, να βγω από τις τουαλέτες. Έχω ακόμα αρκετή ώρα για πάω στο σημείο συνάντησης, οπότε ζητάω ένα αναψυκτικό. Η ζάχαρη θα μου δώσει την απαιτούμενη ενέργεια που χρειάζομαι.

   Είμαι έτοιμη να καθίσω σ' ένα άδειο τραπέζι, όταν με περιμένει ένα μεγάλο σοκ. Ο Άγγελος μπαίνει στην ταβέρνα και με εντοπίζει. Με ανακάλυψε και δεν πρόλαβα να ξεφύγω. Δεν είχαμε απομακρυνθεί πολύ από το σπίτι, αλλά δεν περίμενα να με έβρισκε τόσο άμεσα.

   Πλησιάζει και είναι πολύ ήρεμος, σαν να μην συνέβη τίποτα. Εγω τον κοιτάζω σαν υπνωτισμένη, μέχρι που με βάζει να καθίσω στο τραπέζι. Με αιφνιδίασε και δεν μπορώ να αντιδράσω. Το κορυφαίο είναι, όταν τον ακούω να με ρωτάει φυσικότητα.

   - Είπες στον σερβιτόρο την παραγγελία μας; Για σένα ήρθαμε εδώ, οπότε διάλεξε εσύ.

   Έχει βάλει στοίχημα να με τρελάνει αυτός. Δηλαδή τώρα θα κάτσουμε να φάμε κανονικό γεύμα, ενώ ο κόσμος καίγεται; Είμαι έτοιμη να αντιδράσω, όμως παρατηρώ τον νεαρό σερβιτόρο με το μπλοκάκι παραγγελίας δίπλα μας. Τελικά εγώ ποτέ δεν θα γλιτώσω από μπερδέματα και δεν καταλαβαίνω πως όλα τυχαίνουν σε μένα. Από ντροπή προς τον άγνωστο άντρα, απαντάω ένα φαγητό στην τύχη.

     - Ένα γιουβέτσι με μαγιονέζα. Ή όχι καλύτερα με σος γιαουρτιού και μουστάρδα, αν έχετε.

   Ο Άγγελος με κοιτάζει, κρύβοντας ένα γελάκι από το γούστο μου. Ο σερβιτόρος πάλι αποφεύγει κάθε αντίδραση και φεύγει, αλλά είμαι σίγουρη πως και αυτός θα με χλευάζει από μέσα του για την επιλογή μου. Όταν μένω μόνη πια με τον απρόσμενο συνοδό μου, του αποκαλύπτω την αιτία της φυγής μου.

   - Με πήρε ένα άγνωστο τηλέφωνο, να πάω μόνη μου σ'ένα μέρος, για να μάθω πληροφορίες για τον Δημήτρη. Πρέπει να με αφήσεις, καταλαβέ με.  Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

    Το χαμόγελο του σβήνει και παίρνει πια σοβαρό ύφος. Το βλέμμα του συναντά το δικό μου. Μαγεύομαι κατά κάποιον τρόπο. Στην ουσία είναι η πρώτη φορά που παρατηρώ τόσο την εμφάνιση του, αλλά γνωρίζω και στοιχεία βαθύτερα της προσωπικότητας του. Απαντάει αρκετά ήρεμα, αλλά σαφώς με ειρώνικη διάθεση.

   - Είναι ζήτημα ανοησίας και τρέλας. Θες να ακολουθήσεις κατά γράμμα τις εντολές ενός ξένου, ο οποίος μπορεί να είναι άκρως επικίνδυνος. Μάλιστα χωρίς να ενημερώσεις κανέναν. Θέτεις σε κίνδυνο τον εαυτό σου και το παιδί μας, για να φας τα μούτρα σου πάλι. Θα σου πω κάτι και μην το ξεχάσεις ποτέ. Το μωρό αυτό είναι και δικό μου, οπότε δεν μπορείς να παίρνεις τέτοιες αποφάσεις μόνη σου. Θα κάτσουμε εδώ, για να φας και μετά κατευθείαν σπίτι. Τέλος η συζήτηση.

    Αναστενάζω. Η μόνη παρηγοριά μου είναι, το γεγονός πως θα ψάχνει τώρα και η εκπομπή για τον Δημήτρη. Στην αρχή είμαι έτοιμη να διαμαρτυρηθώ, αλλά  δεν θα έχει νόημα. Δεν αλλάζει καθόλου εύκολα γνώμη, από την στιγμή που αποφασίζει κάτι. Θα χάσω την προθεσμία, όπως και να έχει. Δυστυχώς, δεν έχω βρει ακόμα τα κουμπιά του. Εδώ τις τελευταίες μέρες με αποφεύγει, χωρίς να γνωρίζω την αιτία. Αυθύρμητα μου βγαίνει η ερώτηση από τα χείλη μου.

    - Γιατί μου το κάνεις αυτό; Με αποφεύγεις και εμφανίζεσαι εδώ ξαφνικά, σαν να νοιάζεσαι. Εχθές το πρώτο βράδυ σπίτι σου, σε ήθελα δίπλα μου. Να προσαρμοστώ. Μόνο για το μωρό ενδιαφέρεσαι;

     Χαμογελάει ειρωνικά ή μπορώ να πω και πληγωμένα. Δαγκώνει τα χείλη του, μάλλον για να μην πει κάτι αμέσως. Τα μάτια του είναι γεμάτα θυμό. Δεν προλαβαίνει να αντιδράσει, καθώς έρχεται το φαγητό μου.

    Μια μεγάλη μερίδα είναι στο τραπέζι πλέον. Φαίνεται αρκετά νόστιμο, ενώ η μυρωδιά του μου σπάει την μύτη. Παίρνω αμέσως το μαχαιροπίρουνο και ξεκινάω να τρώω, ξεχνώντας τα υπόλοιπα. Πεινούσα τελικά και δεν το είχα καταλάβει. Μόλις απομακρύνεται ο σερβιτόρος, ο Άγγελος μου απαντάει.

    - Μιλάς εσύ για ενδιαφέρον; Είσαι πολύ εγωίστρια τελικά. Γιατί να ασχοληθώ με σένα, για να με ζαλίζεις με τον Δημήτρη σου; Μόνο εκεί δίνεις την προσοχή σου. Τον βάζεις περισσότερο από το αίμα σου, οπότε αδιαφορώ για την πάρτη σου. Σήμερα ήρθε η παρουσιάστρια και μάλιστα με έμμεσο τρόπο ζήτησε τον γραφικό μου χαρακτήρα. Τι της είπες;

     Αφήνω το φαγητό μου, καθώς τελικά το μείγμα σαλτσών αποδείχτηκε πολύ περίεργο, και χρειάζομαι λίγο νεράκι. Ωστόσο, με αυτά που ακούω, μου κόπηκε η όρεξη. Ο άνθρωπος που μου έχει κάνει τόσα και του ομολόγησα τα αισθήματα μου με απόλυτη ακρίβεια, δεν με πιστεύει.

    Θεωρεί ότι του λέω ψέματα για όλα και πως δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για εκείνον. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα τόσες μέρες και με αποφεύγει από τότε που του ανοίχτηκα. Αναρωτιέμαι, αν αυτό διορθώνεται με κάποιον τρόπο. Εδώ πιστεύει πως δεν υπολογίζω το μωρό μου. Απαντάω ψυχρά.

    - Απλά της είπα για το σημείωμα που βρέθηκε και υποτίθεται το έγραψε ο Δημήτρης. Δεν ανέφερα εσένα. Λοιπόν, δεν έχω αρκετή όρεξη πια, θέλω να φύγουμε από εδώ πέρα.

    Έτσι ζητάμε τον λογαριασμό και φεύγουμε. Μου έχει χαθεί κάθε καλή διάθεση που είχα. Στο αυτοκίνητο αυτήν την φορά οδηγάει ο Άγγελος και πέφτουμε στην απόλυτη σιωπή. Όταν φτάνουμε σπίτι και βρισκόμαστε στην αυλή, θυμάμαι το δώρο του.  Το βγάζω ντροπαλά από την τσάντα μου και του το δίνω. Είμαι περίεργη να δω την αντίδραση του και του εύχομαι.

     - Χρόνια πολλά. Σου πήρα ένα μικρό δωράκι και έχω αφήσει μια καρτούλα. Άνοιξε το.

   - Σοβαρά τώρα; Πήρες δώρο εσύ σε μένα; Το ζήσαμε αυτό. Δεν χρεαζόταν.

    Ένα γελάκι κρύβει και μάλλον στην ουσία το απολαμβάνει που με πειράζει. Στην πορεία ακολουθεί τις οδηγίες μου και το ανοίγει. Απορεί με το εκκλησάκι και έτσι δίνει βαρύτητα στην κάρτα. Την διαβάζει προσεκτικά και για κάποια λεπτά είναι σκεπτικός. Εγώ παρακολουθώ με αγωνία την κάθε του κίνηση ή μορφασμό, μέχρι που μου μιλάει.

   - Στ' αλήθεια αυτό θες; Να γίνω ο Άγγελος σου με κάθε τρόπο; Για να ζητάς κάτι τέτοιο, πρέπει πρώτα απ'όλα εσύ να γίνεις εσύ δική μου με όλη σου την ψυχή. Μετά βλέπουμε!

    Είμαι εντελώς μόνη, για να τον χάσω κι αυτόν. Φοβάμαι μόνο στην ιδέα. Στην τελική είναι ο πατέρας του παιδιού μου, για να τον βγάλω τελείως από την ζωή μου, όμως τι ακριβώς ζητάει από μένα πλέον; Είμαι διατεθειμένη να κάνω ό,τι θελήσει;

   Αναρωτιέμαι μέχρι που είμαι ικανή να φτάσω γι'αυτόν. Ένα είναι σίγουρο. Κάθε μέρα έρχομαι όλο και πιο κοντά του. Μου γίνεται απαραίτητος και με τρομάζει. Νιώθω έλξη για το πρόσωπο του, πράγμα ανεξήγητο και πρωτόγνωρο για μένα

    Τις σκέψεις μου διακόπτει μια νέα παρουσία στην αυλή. Ακούγεται στην αρχή αυτοκίνητο και στην συνέχεια βήματα. Στρέφω μαζί με τον Άγγελο το βλέμμα μου προς την εξώπορτα. Προς έκπληξη μου είναι η παρουσιάστρια της εκπομπής, στην οποία απευθύνθηκα.

    Ήδη έχει κάνει τις ερωτήσεις της και στους δυό. Για να ήρθε πάλι μέχρι εδώ κάτι ανακάλυψε! Έμαθε για τον Δημήτρη μου, έφτασε η στιγμή της αποκάλυψης. Ταράζομαι από ανυπομονησία. Θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο και θα γνωρίζω τουλάχιστον, αν είναι καλά. Με εμφανή την αγωνία στην φωνή μου, ρωτάω.

   - Όλα καλά; Μάθατε επιτέλους που είναι ο Δημήτρης;

    -Θέλω να σας μιλήσω λιγάκι για μια πολύ σημαντική ανακάλυψη. Σε λίγα λεπτά θα γνωρίζουμε που βρίσκεται ο αγνοούμενος. Από το πρωί σήμερα πήρα από διάφορα άτομα με τρόπο τον γραφικό τους χαρακτήρα, για να τον ταυτοποιήσουμε με αυτόν στο σημείωμα του Δημήτρη. Έτσι βρήκαμε, ποιός κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση. Η Εύα, η κολλητή σου, προσπάθησε να αποπλανήσει τις αρχές.

    Μένω άφωνη στις αποκαλύψεις. Δεν πρέπει να κατάλαβα καλά. Σοκάρομαι, ενώ αρχίζω να νιώθω ενοχλήσεις στην κοιλιά. Δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ, καθώς πονάω από την υπερένταση και ανησυχώ για το πλάσμα μέσα μου.