Σας ευχαριστώ πολύ όλους και όλες για την υποστήριξη σας!!! Εύχομαι πραγματα να σας αρέσει το κεφάλαιο❤. Η αλήθεια είναι είχα πολλές διαφορετικές εκδοχές στο μυαλό μου και γι'αυτό έχω αγωνία για τις εξελίξεις, πως θα σας φανούν!! Καλή ανάγνωση!

  Προσπαθώ με δυσκολία να ανοίξω τα μάτια μου, ενώ είμαι κάτω πεσμένη και αναρωτιέμαι τον λόγο. Τελικά μάλλον ναι, λιποθύμησα και τώρα συνέρχομαι. Στο μυαλό μου έρχονται οι τελευταίες εικόνες που έχω, με τον Άγγελο να μαλώνει με τους ληστές. Πραγματικά πρέπει να τον ψάξω, για να δω αν είναι καλά;

  Γρήγορα συνειδητοποιώ πως δυο ανήσυχα μπλε μάτια, έχουν το βλέμμα τους στραμμένο πάνω μου, αυτά του Άγγελου, και αισθάνομαι λίγο αμηχανία.Τι συνέβη άραγε; Δεν νομίζω να νοιάστηκε για μένα, αν και με πλησιάζει επικίνδυνα. Σε λίγο τον ακούω να με ρωτάει με διακύμανση της φωνής του.

  - Είσαι καλά, Μαρίζα; Έπεσες κάτω ξαφνικά, τώρα πώς είσαι;

   Τον κοιτάζω προσεκτικά με δυσπιστία, ενώ εκείνος μου δίνει το χέρι του, για να σταθώ πάλι όρθια στα πόδια μου. Όπως σηκώνομαι, ζαλίζομαι πάλι και στηρίζομαι αποκλειστικά πάνω του, νιώθοντας περίεργα. Ο μόνος άνθρωπος που με έχει βοηθήσει μέχρι τώρα σε τέτοιες στιγμές, είναι ο Δημήτρης, από την πρώτη στιγμή που με γνώρισε.

   Έρχομαι αντιμέτωπη με τον Άγγελο, του οποίου τα χείλη βρίσκονται πολύ κοντά στα δικά μου. Απομακρύνομαι άμεσα, ενώ τα μάτια του είναι καρφωμένα πάνω στα δικά μου. Το βλέμμα του δείχνει κάποιο ενδιαφέρον, να τολμήσω να πω, αν και μαζί του ποτέ δεν είμαι σίγουρη. Μπορεί να είναι ιδέα μου ή να το κάνει εσκεμμένα για να εξυπηρετήσει τους δικούς του σκοπούς. Νιώθω μια απροσδιόριστη ανησυχία με όλη αυτήν την άβολη κατάσταση και έτσι του απευθύνω τον λόγο, σε μια ύστατη προσπάθεια να αλλάξω το κλίμα.

  - Τι έγινε πριν και νευρίασες μαζί τους; Μέχρι κάποιο σημείο ήσουν εξοργιστικά ήρεμος με όσα συμβαίναν.

   - Τα πήραν όλα, αλλά δεν θα τους επέτρεψα να μας κάνουν κακό. Σε κοίταζαν περίεργα. Ικανοποιημένη;

   Όχι, δεν ήμουν καθόλου χαρούμενη, καθώς είχαμε αυτή την δυστυχή κατάληξη, αλλά δεν απαντάω καν. Το αυτοκίνητο που τόσο αγαπούσε, έκανε φτερά και αυτό, οπότε περιμένουμε να περάσει κάποιος. Σε κάποια φάση τον ακούω να μιλάει.

  - Θα πάρω ένα υπέροχο κάμπριο μπλε, που επιθυμούσα πάντα. Αυτό ήταν επιλογή του πατέρα μου και ήθελα να τ'αλλάξω κάποια στιγμή, όσο και να μου άρεσε.

  Κοίτα πρόβληματα που έχει ο κόσμος! Εγώ δεν γνωρίζω, αν έχω να φάω την επόμενη εβδομάδα κι αυτόν τον απασχολεί η μάρκα του αυτοκινήτου του. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόταν, μετά την περιπέτεια μας! Βέβαια μια πολύ λογική απορία μου έρχεται στο μυαλό μου απρόσκλητα με τα λόγια του και την εκφράζω δυνατά.

  - Αλήθεια, αφού στα πήρε πίσω όλα ο μπαμπάκας, εσύ πως συντηρείσαι και έχεις τόσες μεγάλες βλέψεις; Με τι ασχολείσαι πλέον;

  Μου ρίχνει ένα περιφρονητικό βλέμμα, ενώ απαντάει απαξιωτικά.

   - Ένας άντρας δεν περιμένει τον πατέρα του για να ζήσει! Θα έχω τους τρόπους μου και εγώ! Εσύ που ρωτάς εμένα, ποιά είναι τα επαγγελματικά σου σχέδια;

  Ενοχλούμαι με το ύφος του, αλλά σκεφτομαι την ερώτηση του. Μέχρι πριν λίγο καιρό είχα σκοπό να δηλώσω συμμετοχή, για να κερδίσω υποτροφία σε μια ιδιωτική σχολή για σκηνοθεσία και μοντάζ. Στην πορεία με την ασθένεια του Δημήτρη τα ξέχασα όλα και έτσι έχασα το χρονικό περιθώριο της ευκαιρίας μου.Τα λεφτά είναι πολλά, οπότε ποτέ δεν θα το κατεφέρω αυτό, όσο και να μου αρέσει αυτό. Πάντα με ιντρίγκαρε να βάζω εφέ σε βίντεο και να ασχολούμαι με κινηματογράφο. Ήθελα να έχω κάποια στιγμή δική μου παραγωγή ταινιών.

  Πλέον θα δω τι θα ακολουθήσω, καθώς και στο σχολείο δεν έδωσα σημασία φέτος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά του τ' αποκαλύπτω. Βέβαια το χρόνο μου χάνω και δίνω συνέχεια, επειδή είμαστε μόνοι στην μέση του πουθενά. Σιγά μην καταλάβει τους συναισθηματικούς λόγους που με οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση... Θέλοντας να με επαληθεύσει, μου απαντάει με αναμενόμενα λόγια.

  - Κακώς. Περιστρέφεις όλη την ζωή σου γύρω από τον Δημήτρη και την καταστρέφεις. Θα έρθει όμως η στιγμή που θα συνέλθεις από όλο αυτό και θα το μετανιώσεις. Χάνεις τα πάντα εξαιτίας του.

  Ευτυχώς εκείνη την στιγμή περνάει αυτοκίνητο και του δείχνουμε πως πρέπει να σταματήσει, γιατί δεν είχα σκοπό να συνεχίσω τέτοιου είδους συζητήσεις. Στο τέλος απλά θα μαλώναμε και το πιθανότερο να με άφηνε μόνη στην ερημιά. Ο οδηγός σαν από μηχανής θεός κάνειματην άκρη και κάνει ταχύτητα, για να δει τι θέλουμε.

  Έτσι σύντομα του εξηγούμε και μας δέχεται να μας βοηθήσει. Ο Άγγελος μου προτείνει να πάμε σπίτι του, αλλά αρνούμαι. Θέλω να πάω στο δικό μου και να ηρεμήσω. Έτσι γίνεται... Φτάνω στην οικογένεια μου και κατευθείαν πηγαίνω στο δωμάτιο μου. Είμαι κουρασμένη, ενώ δεν έχω την διάθεση να τους αποκαλύψω το συμβάν και να τους ταράξω για μια ακόμα φορά.

  Σύντομα με παίρνει ο ύπνος και βλέπω όνειρο... Το υποσυνείδητο μου καταλαβαίνει πως κοιμάμαι, οπότε όλα αυτά είναι στην σφαίρα φαντασίας, όμως μοιάζουν πολύ ρεαλιστικά. Βασικά είναι ένα εφιάλτης, ένα ανυπεράσπιστο παιδί μου φωνάζει "μαμά, βοήθεια", ενώ κλαίει με λυγμούς. Δεν μπορώ να διακρίνω την μορφή του, αλλά ούτε καν το φύλο του.

  Ξυπνάω μέσα στον ιδρώτα κατατρομαγμένη από τον ζωντανό εφιάλτη και είναι σαν να άνοιξε το φως της ψυχής μου, για να δω καθαρά. Η συνειδητοποιήση με τρελαίνει και πιστεύω πλέον πως το όνειρο μόνο τυχαίο δεν ήταν. Ήρθε να μου δείξει την αλήθεια, την οποία τόσο καιρό δεν ήθελα να δω και εθελοτυφλούσα. Το θεωρούσα αδιανόητο. Οι ζαλάδες, η αχόρταγη πείνα μου και στο τέλος η λιποθυμία.

  Δεν θυμάμαι ούτε η ίδια πόσο καιρό έχω καθυστέρηση... Σίγουρα πάνω από ένα μήνα. Πιθανότατα αυτό οφείλεται σε ... εγκυμοσύνη. Τώρα διακρίνω καθαρά τα σημάδια... Η αποκάλυψη αυτή έρχεται σαν κεραυνός σε μένα και έτσι χάνω τελείως την αίσθηση του χρόνου!

  Οι μέρες περνούν και εγώ κάθομαι στο δωμάτιο μου ουσιαστικά , κάνοντας το απόλυτο τίποτα. Μόνο ένα τεστ εγκυμοσύνης έκανα, το οποίο βγήκε θετικό. Παλεύω με τις σκέψεις και είμαι διχασμένη σε δυο τελείως διαφορετικά μονοπάτια. Στο ένα παραμονεύει κάποιο κακό πνεύμα που με συμβουλεύει τα χειρότερα για το μωρό, αλλά τα καλύτερα για μένα! Στο δεύτερο το πιο φωτεινό προσπαθεί να με καθοδηγήσει μάλλον ένας πραγματικός άγγελος, ο οποίος με παρότρυνει να προστατεύσω το ανυπεράσπιστο πλάσμα, το οποίο εμφανίστηκε στην ζωή μου με τον πιο παράδοξο τρόπο και κραυγή βοήθειας.

  Πολλές φορές νιώθω, πως το μικρό πλάσμα αυτό, χρειάζεται όντως κάτι από μένα και δεν είναι καλά...Ίσως είναι μια ανυπόστατη φοβία!, χωρίς βάσεις. Όπως έχω χαθεί στις σκέψεις μου, χτυπάει την πόρτα και μπαίνει στο δωμάτιο η μητέρα μου. Όλο αυτό το διάστημα επιχειρεί να μάθει, τι με απασχολεί. Αμέσως μου απευθύνει τον λόγο.

  - Μια ώρα σε φωνάζω και εσύ πεισματικά δεν ακούς. Παιδάκι μου κάθε μέρα είσαι χειρότερα... Ψυχολόγο σου έχω, τα πάντα σου παρέχουμε, τι έπαθες; Ήρθαν η Εύα και ο Δημήτρης να σε δουν. Τα κακά σου χάλια δηλαδή, να θαυμάσουν! Απορώ πως θα δικιολογηθείς, τώρα έρχονται.

  Την κοιτάζω λιγάκι αγανακτισμένη και σε λίγο γίνονται πράξη τα λόγια της. Μπαίνουν στο δωμάτιο μου ο Δημήτρης και η Εύα! Δεν μπορώ να πω πως ήμουν προετοιμασμένη γι'αυτό. Δεν έχω ιδέα την τύφλα μου... Η μαμά μου φεύγει, αφήνοντας μας μόνους. Μάλλον ελπίζει να τους εξομολογηθώ τα πάντα. Αλήθεια υπάρχουν λόγια για ό,τι συνέβη, ώστε να τα πω στο αγόρι μου; Πώς να του ζητήσω στήριγμα σε κάτι τέτοιο; Ή να πω στην κολλητή μου πως περιμένω παιδί από τον άντρα με τον οποίο είναι ερωτευμένη;

  Χαμογελάω πικραμένα, ενώ στέκομαι στα βλέμματα τους. Μου προκαλεί εντύπωση η παρουσία της φίλης μου, καθώς ήταν αρκετά θυμωμένη μαζί μου την τελευταία φορά. Το καταλαβαίνει και μου δίνει εξηγήσεις, πριν την ρωτήσω.

  - Έμαθα πως δεν είσαι πολύ καλά και δεν άντεξα. Ήρθα! Στην τελική είχες δίκιο, δεν είπες κάτι με κακία. Ήθελες να με προστατεύσεις, εγώ δεν σε άκουσα. Πηγαίνω όμως, να μιλήσεις πρώτα με τον Δημήτρη.

  Κάπως έτσι μένω μόνη με το αγόρι μου μπερδεμένη και διχασμένη, αν πρέπει να του αποκαλύψω όλη την αλήθεια. Από τον εθελοντισμό, μέχρι την ληστεία και το παιδί. Αν θέλω να τον διεκδικήσω στην ζωή μου, πρέπει να το γνωρίζει, ό,τι και να γίνει. Ίσως με βοηθήσει να ξεκαθαρίσω μέσα μου την κατάσταση και να πάρω μια απόφαση. Έτσι όταν με ρωτάει να μάθει την αιτία της στεναχώριας μου, τελικά είμαι ειλικρινής. Φυσικά είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει στην ζωή μου, ίσως μετά την νύχτα με τον Άγγελο.

  - Δημήτρη, έχω χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου και χρειάζομαι την υποστήριξη σου. Να μου πεις την γνώμη σου και να είσαι δίπλα μου για πάντα! Εσύ, μόνο εσύ!

  Τον κοιτάζω και κρέμομαι από τα χείλη του.